บทที่ 71: โหมดเซียนโดยซาโตรุ

บทที่ 71: โหมดเซียนโดยซาโตรุ

หนึ่งวันผ่านไป…

ในดินแดนแห่งไฟ ณ ป่าแนวชายแดนอันกว้างใหญ่

ทุกคนในหน่วยที่เจ็ดกำลังนั่งอยู่หน้ากองไฟ

“อาจารย์ซาโตรุ คุณสัญญากับผมไว้ก่อนหน้านั้นว่า ถ้าผมเรียนรู้คาภามหารัญจวนได้ จะสอนกระสุนวงจักรที่แข็งแกร่งกว่าเดิมให้ใช่ไหม?” ซาสึเกะเอามือล้วงกระเป๋าแล้วมองซาโตรุด้วยใบหน้าเย็นชา

ซาโตรุนั่งลงบนพื้นโดยพิงหลังกับลำต้นของต้นไม้และไขว้ขากัน เขาพลิกหน้าหนังสืออะจึ๋ยสวรรค์ร่ำไรอ่านไปเรื่อยๆ และพูดด้วยเสียงห้วนไปว่า "ฉันก็บอกไปแล้วไง"

"ผมทำได้แล้ว" แม้ภายนอกซาสึเกะจะดูเย็นชามาก แต่ในใจเขาก็รู้สึกอายมาก ทว่าเขาก็ได้เรียนรู้คาภามหารัญจวนนี้จนถึงแก่นแล้ว

มันง่ายมาก

มันก็แค่การแปลงร่าง

กระทั่งซาโตรุก็ยังผงะเล็กน้อย เพราะตอนนั้นเขาพูดเล่น แต่ไม่คิดว่าซาสึเกะจะจริงจังกับเรื่องนี้

“เจ้าเด็กอุจิวะนี้ ยังคงติดนิสัยแบบนี้อยู่อีกเหรอ?”

เจ้าเด็กซาสึเกะคนนี้จะรีบร้อนที่จะแข็งแกร่งขึ้นขนาดนั้นเลยเหรอ?

ซาสึเกะขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วตอบโต้ไป “ก็อาจารย์บอก ผมก็เลยไปเรียนมา”

"จุ๊จุ๊จุ๊ ถึงกับเรียนรู้ที่จะเกลี้ยกล่อมผู้อื่นเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้ตัวเองเลยสินะ" ซาโตรุวางมือบนไหล่ของซาสึเกะ แล้วพูดอย่างจริงจังว่า "ถ้าเป็นงี้ สงสัยบางทีในอนาคตเธออาจจะกอบกู้โลกเลยก็ได้นะ"

“อาจารย์ซาโตรุ หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว” ซาสึเกะปัดมือของซาโตรุออกไป “ผมจะแสดงให้อาจารย์ดูเอง และอาจารย์ก็จะสอนผมให้แข็งแกร่งมากกว่าเดิม”

เพราะเขาถูกอิทาจิโจมตีและพ่ายแพ้อย่างราบคาบ เขาจึงตระหนักถึงความแตกต่างของความแข็งแกร่งที่ตนพึงมี

เขากังวลมากถึงเรื่องความแข็งแกร่งของเขา

“ซา..ซาสึเกะคุง ทำไมนายถึงดูจริงจังมากขนาดนั้นเลย?” ซากุระตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เธอมองซาสึเกะด้วยสายตาอันไม่อยากจะเชื่อ

ในความคิดเธอ ซาสึเกะนั้นเป็นคนเย็นชามาก ทุกครั้งที่นารูโตะใช้คาภามหารัญจวน ซาสึเกะก็จะเยาะเย้ยนารูโตะตลอด

แต่ตอนนี้ซาสึเกะต้องการใช้คาภามหารัญจวนที่อนาจารแบบนั้นจริงๆ เหรอ?

'พระเจ้า!'

หากซาสึเกะใช้คาถานี้ ภาพลักษณ์ที่เขาสร้างไว้ในอดีตจะพังทลายลงทันที

'แต่'

'ฉันเองก็อยากเห็น!'

'ฉันอยากเห็นมันจริงๆ!'

ซากุระอยากเห็นซาสึเกะใช้คาภามหารัญจวนเหลือเกิน

“ชิ ไอ้คนขี้เก๊กนี้ คาภามหารัญจวนของนายน่ะยังไงก็คงแย่กว่าของฉันมาก!” นารูโตะวางมือบนหน้าอกแล้วพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจว่า "คาภามหารัญจวนของฉันแข็งแกร่งที่สุด ถึงกับสามารถเอาชนะคุณปู่โฮคาเงะรุ่นที่ 3 ได้เชียวนะ!"

"ฉันจะใช้มันแค่ครั้งเดียวเท่านั้น" ซาสึเกะเมินนารูโตะและซากุระ เขากัดฟันด้วยความเขินอาย ทันใดนั้นเนตรวงแหวนก็ปรากฏตัวในดวงตาโดยอัตโนมัติ

เพื่อความแข็งแกร่ง เขาจะอดทนกับมันไว้

“โอ้? ไหนลองดูสิ” ซาโตรุปิดหนังสือและมองซาสึเกะด้วยความสนใจ

เขาจะอยากรู้เหลือเกินว่าเด็กอุจิวะจะทำยังไงหลังจากใช้คาภามหารัญจวน

มือของซาสึเกะเริ่มประสานอิน

*ปุ้ง*

ควันสีจางๆ ปรากฏขึ้นปกคลุมทั่วร่างกายของซาสึเกะ

ควันฟุ้งกระจายไปทั่ว

ซาสึเกะกลายเป็นพี่สาวสุดสวยตัวท็อปไปแล้ว มีผมสีดำรวบเป็นหางม้าไปข้างหลัง มีผิวขาวราวกับหิมะและมีรูปร่างอวบอั๋น

แต่ใบหน้าแสนจะเย็นชา

“เอาล่ะ? ถ้าอย่างนั้นก็สอนความแข็งแกร่งให้ผมได้แล้ว” ซาสึเกะเงยหน้าขึ้นแล้วมองซาโตรุอย่างเคร่งขรึม

“ซาสึเกะคุง?” ซากุระจ้องมองซาสึเกะด้วยความสับสน เธอขยับปากเหมือนจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็ไม่อาจพูดมันออก

ซาโตรุมองซาสึเกะเบาๆ จากนั้นชูป้ายแล้วพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม “สามคะแนนสำหรับรูปร่าง สี่คะแนนสำหรับบุคลิกภาพ รวมแล้วได้เจ็ดคะแนน”

หลังจากการเปลี่ยนร่างของซาสึเกะแล้ว เขาก็ยังคงมีบุคลิกที่เย็นชาและขี้เก๊กเช่นเดิม

แต่พอกลายเป็นสาวแล้ว ก็ถือว่าดูดีกว่าเดิมนิดหน่อย

“ตะโกนพี่ชายขาให้ฉันฟังก่อน” ซาโตรุกล่าว

ซาสึเกะที่เปลี่ยนร่างไปแล้วก็ตอบกลับอย่างเย็นชา "ผมไม่มีเวลามากขนาดนั้นหรอกนะ"

ซาโตรุยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แล้วพูดด้วยสีหน้าข่มขู่ “อยากแข็งแกร่งขึ้นใช่ไหม?”

“ตะโกนให้มันเสียงหวานๆ เลยนะ”

"ชิ" ซาสึเกะกัดฟัน กำหมัดของเขาช้าๆ พยายามระงับความโกรธในใจ และพูดอย่างเย็นชาพร้อมหันศีรษะมา

“พ…พี่ชายขา”

“คะ…คิ๊ก” ซาโตรุอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดังๆ หยิบกล้องออกมาเพื่อถ่ายรูปซาสึเกะ ก่อนจะปิดปากแล้วหัวเราะออกมา “ไม่แปลกใจเลยที่ตัวละครสายซึนเดเระได้รับความนิยมขนาดนี้”

“ฮ่าฮ่าฮ่า… ซาสึเกะ นาย…ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” นารูโตะจับท้องแล้วชี้ไปที่ซาสึเกะแล้วหัวเราะลั่น "ซาสึเกะ นายใช้คาภามหารัญจวนแล้วตลกดีชะมัดยาก"

"งี่เง่า" ซาสึเกะที่ยังแปลงร่างอยู่หันศีรษะแล้วมองดูนารูโตะอย่างเย็นชา

เพียงมองแวบเดียว นารูโตะก็ตกตะลึง เขาจ้องมองซาสึเกะที่อยู่ในร่างของพี่สาวสุดสวย หัวใจของเขาก็ค่อยๆ เต้นระรัวเร็วขึ้น

'ความรู้สึกนี้เหมือนกับตอนที่ฉันตกหลุมรักซากุระจังเลย!'

ซาโตรุปรากฏตัวด้านหลังนารูโตะ ยกมือขึ้นปิดปากและเลียนแบบน้ำเสียงของนารูโตะ"โอ้ ไม่นะ หัวใจฉันเต้นเร็วมากเลย"

นารูโตะหน้าแดงด้วยความเขินอาย เขากุมศีรษะแล้วตะโกนเสียงดัง “อาจารย์ซาโตรุ อย่ามาล้อกันเล่นสิ!”

“ฮึ่ม อาจารย์ซาโตรุ ไหนล่ะ?” ซาสึเกะเลิกใช้คาภามหารัญจวนแล้วมองซาโตรุอย่างเย็นชา

“เจ้าเด็กแสบตัวน้อยนี้ช่างทำให้ลำบากใจเหลือเกินนะ” ซาโตรุถอนหายใจ เขาคิดว่ากว่าที่ซาสึเกะจะสงบสติอารมณ์ลงได้สักคงซักสองสามวัน แต่ไม่คิดเลยว่าเจ้าเด็กอุจิวะจะไปเรียนรู้คาภามหารัญจวนมาจริงๆ

"นั่งลง" ซาโตรุชี้ไปที่พื้น

ทุกคนในทีมที่เจ็ดต่างนั่งอยู่บนพื้น

“ก่อนอื่นเลย เจ้าเด็กแสบอุจิวะ เธอธาตุอะไร?” ซาโตรุถาม

เราสามารถแทรกความสามารถของธาตุใดๆ ก็ตามลงในกระสุนวงจักรได้

แต่ต้องเชี่ยวชาญในธาตุที่ตนเองมีก่อน

"มีสองอย่าง" ซาสึเกะเป็นผู้มีคุณสมบัติธาตุไฟและสายฟ้า มันคล้ายกับว่าเขาต้องการเรียนรู้ทั้งสองอย่างเลย

"เลือกมาหนึ่งอย่าง" ซาโตรุกล่าว

“ธาตุไฟหรือสายฟ้าที่ใส่เข้าไปในกระสุนวงจักรแล้วจะมีพลังมากกว่ากัน?” ซาสึเกะสงสัย

ซาโตรุลูบคางพลางคิดอย่างจริงจัง "สำหรับกระสุนวงจักร ธาตุไฟนั้นจะแข็งแกร่งกว่า"

"ทว่าคาถาสายฟ้าของกระสุนวงจักรนั้นจะเน้นไปทางการควบคุม"

สำหรับกระสุนวงจักรธาตุลมจะมีพลังมากที่สุด รองลงมาคือธาตุไฟ

“ผมเลือกธาตุไฟ” ซาสึเกะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา เขาต้องการเลือกธาตุที่ทรงพลังที่สุด เพราะคาถาสายฟ้าเป็นประเภทควบคุม มันจึงขาดพลังการโจมตี

"สำหรับคาถาไฟของกระสุนวงจักร ก่อนอื่นเธอคงต้องใช้จักระเพื่อเผาใบไม้ให้ได้ก่อน" ซาโตรุหยิบใบไม้ขึ้นมา และจักระสีฟ้าอ่อนก็โผล่ออกมาจากปลายนิ้วของเขา

*ฟู่*

ใบไม้ถูกปกคลุมไปด้วยจักระแล้วถูกเผาด้วยเปลวไฟ

ซาสึเกะหยิบใบไม้ขึ้นมา จักระสีฟ้าอ่อนก็โผล่ออกมาจากปลายนิ้วของเขา แต่ใบไม้ก็ไม่ได้ถูกเผาไหม้จนเป็นเปลวไฟ

“ลองจินตนาการดูสิว่าการใช้คาถาไฟมันเป็นยังไง” ซาโตรุกล่าว

ซาสึเกะหลับตาแล้วจินตนาการ แต่ก็ยังไม่สามารถเผาใบไม้ได้

"ค่อยๆ ฝึกไปอย่างช้าๆ" ซาโตรุโบกมือของเขา

"ฮึ" ซาสึเกะลุกขึ้นแล้วเดินไปที่กองไฟข้างๆ เขาเริ่มรู้สึกแล้วว่าตนกำลังถูกซาโตรุหลอก

หลังจากแบกรับความอัปยศอดสูและใช้คาถามหารัญจวน สิ่งที่เขาได้รับกลับมาก็คือการฝึกเผาใบไม้ง่ายๆ

แต่แท้จริงแล้วก่อนที่จะเติมจักระเข้าไปในกระสุนวงจักร มันจำเป็นต้องฝึกฝนและใช้จักระอย่างยืดหยุ่นให้ได้เสียก่อน

'ทำไมฉันถึงคิดเรื่องง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้!'

"ล-ล-ล-แล้วผมจะเรียนรู้อะไรได้บ้างครับ?" นารูโตะยกมือขึ้นแล้วมองซาโตรุด้วยความคาดหวัง เขาจำได้อาจารย์บอกว่าจะสอนท่าที่ทรงพลังมากให้กับเขาเหมือนกัน

“เจ้าเด็กจิ้งจอก อย่างแรกเธอควรฝึกสมองของเธอก่อนเลย” ซาโตรุยิ้มเล็กน้อย

นารุโตะกอดซาโตรุด้วยสีหน้าเหยเกแล้วร้องตะโกนออกมาว่า "อาจารย์ซาโตรุ ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ผมคงต้องโดนเจ้าซาสึเกะแซงหน้าไปน่ะสิ"

“น่ารำคาญ ถ้าอย่างนั้นเธอก็ต้องเรียนรู้โหมดเซียน” ซาโตรุเตะนารูโตะออกไปเบาๆ

“โหมดเซียน?” นารูโตะลุกขึ้นด้วยสีหน้างุนงง

เขาไม่เข้าใจ โหมดเซียนคืออะไร?

แต่ฟังดูจากชื่อแล้วมันก็น่าจะทรงพลังมากเลยใช่ไหม?

“มันลำบากมาก ฉันจะทำมันให้ดูแค่ครั้งเดียว จงดูไว้ให้ดีล่ะ” ซาโตรุประสานอินและมีเส้นสีแดงเข้มปรากฏรอบดวงตาของเขา

*บูม*

จักระที่บรรจุพลังงานธรรมชาติมหาศาลจะระเบิดออกมาโดยมีซาโตรุเป็นศูนย์กลาง และรอยแตกก็ได้ปรากฏขึ้นบนพื้น