บทที่ 52 คำสาบาน (อ่านฟรี)

52 คำสาบาน

เป็นเวลาบ่ายแก่แล้วเมื่อเขากลับไปยังที่พักส่วนตัวของพวกเขา และคนอื่นๆ ไม่ได้อยู่ที่นั่นยกเว้นจูเลียน เอเมรี่นั่งข้างโต๊ะและรอให้จูเลียนพูดซึ่งดูเหมือนจะครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง

“เฮ้ ยินดีต้อนรับกลับมา เอเมรี่ บอกฉันหน่อยได้ไหมว่าประเทศของคุณเป็นอย่างไร ฉันเคยได้ยินและอ่านเรื่องราวเท่านั้นแต่ยังไม่มีโอกาสได้ไปเที่ยวที่นั่นเลย” จูเลียนถามขณะมองดูก้อนเมฆที่กว้างใหญ่ไร้ขอบเขต ที่ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีส้มของพระอาทิตย์ที่กำลังตกริมหน้าต่าง

“คุณเคยได้ยินเรื่องราวอะไรบ้าง” เอเมรี่พูดพร้อมกับดื่มน้ำหนึ่งแก้ว

“สรุปแล้ว มีเรื่องเล่ากันว่าอังกฤษเป็นประเทศที่ยังไม่พัฒนาและป่าเถื่อน”

เอเมรี่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า

"ไม่แน่ใจเกี่ยวกับการพัฒนา แต่คำอธิบายประเทศป่าเถื่อนดูเหมือนจะถูกต้อง"

ทั้งสองพูดคุยเกี่ยวกับชาวอังกฤษและโรมัน เกี่ยวกับเมือง ภูเขา วัฒนธรรม และผู้คน เมื่อใดก็ตามที่หัวข้อนี้กลับไปถึงฝั่งอังกฤษ เอเมรี่ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาปวดใจทุกครั้ง ทั้งห้องเงียบลงเมื่อเขาตระหนักว่าจูเลียนก็กำลังครุ่นคิดอยู่เช่นกัน

“คุณรู้ไหม หลังจากที่ฉันได้เห็นในช่วงเจ็ดวันที่ผ่านมา ฉันตระหนักว่าโลกของเราไม่มีอะไรเทียบได้กับโลกนี้ ไม่ต้องพูดถึงดาวเคราะห์ดวงอื่นๆ ที่อารยธรรมยังเจริญรุ่งเรืองเช่นกัน โรมเป็นอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ แข็งแกร่งและทรงพลัง แต่ถึงแม้ว่าเราจะวาง ผู้ที่มีความคิดและความก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เมื่อเทียบกับโลกภายนอก ฉันรู้ว่าเราเป็นเพียงจุดเล็กๆ ที่ไม่มีนัยสำคัญ”

ประตูเปิดออกพร้อมกับ เคลีย ที่เดินเข้ามา เธอเห็นเด็กๆ กำลังคุยกัน

“พวกคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? คุณดูจริงจังมาก” เธอพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง

ไม่นาน ชูโม และ ธรักซ์ ก็ตามมา ชูโมยิ้มให้เอเมรี่ขณะที่ธรักซ์พูดว่า

"เฮ้ ทำได้ดีมาก เอเมรี่ ฉันเพิ่งได้ยินข่าว"

“แน่นอนว่าเขาประสบความสำเร็จ ไม่เคยสงสัยเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียว” เคลีย กล่าวก่อนที่จะสังเกตเห็นเครื่องแบบใหม่ที่ เอเมรี่ สวมใส่ในที่สุด เธอมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า

“นั่นคือชุดเด็กฝึกงานจากเส้นทางการประดิษฐ์เหรอ? ว้าว มันดูดีสำหรับคุณ!”

"เฮ้ เฮ้!" ที่เหลือตะโกน บรรยากาศเต็มไปด้วยความตื่นเต้นทันที

ในใจของเอเมรี่ เขาไม่ชอบการได้รับมอบหมายบทบาทสนับสนุน เขาอยากจะเป็นเหมือนพ่อของเขาที่ต่อสู้ในแนวหน้ามาโดยตลอด เมื่อพิจารณาถึงทักษะในปัจจุบันของเขาแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะเห็นด้วยกับสิ่งที่จูเลียนอ้าง บทบาทสนับสนุนจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขา

เอเมรี่จ้องมองไปที่จูเลียน ลึกๆ ในตัวเขา ฉันก็อยากจะเป็นเหมือนเขาเช่นกัน เป็นคนที่เชื่อถือได้ กระตือรือร้น  วิธีที่จูเลียนพูดความคิดของเขานอกเหนือจากการมีเสน่ห์ทำให้เอเมรี่ต้องการมีพรสวรรค์แบบจูเลียน

เขาถอยกลับไปหนึ่งก้าวและสังเกตเห็นผู้คนรวมตัวกันเล็กๆ นี้ จูเลียน, เคลีย, ชูโม และแม้แต่ ธรักซ์ ซึ่งเป็นคนที่หยาบคายที่สุดต่างก็เป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดา เขารู้สึกเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่คิดว่าเพื่อนเหล่านี้ของเขาสูงและอยู่เหนือเขา แต่นั่นเป็นเหตุผลที่ต้องหลบเลี่ยงและซุ่มซ่อนอยู่ที่มุมห้องหรือเปล่า? นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้รู้สึกน้อยใจและไม่มีความสำคัญใช่หรือไม่?

ไม่มันไม่ใช่ หัวใจของเอเมรี่เริ่มเต้นแรงขึ้นเมื่อเขาร่วมสนุกไปกับบรรยากาศ เขายิ้มและมุ่งมั่นที่จะมุ่งมั่น พัฒนา และพิสูจน์ตัวเองว่าเขาไม่ใช่เด็กน้อยที่ซ่อนอยู่หลังตู้อีกต่อไป เขาสาบานกับตัวเองว่าเขาจะแข็งแกร่ง!

"ทุกคน! นี่เป็นเวลาที่สมบูรณ์แบบ!" เคลียอุทาน

"มาสร้างข้อตกลงและสาบานในช่วงเวลานี้กันเถอะ!"

เธอหยิบถ้วยที่มีก้านบางและภาชนะรูปตัววี เธอเทไวน์ลงไปแล้วยกมันขึ้นก่อนที่จะหยิบมีดเล็ก ๆ ตัดบนฝ่ามือของเธอเบา ๆ ทันทีที่ฝ่ามือของเธอเลือดออก เธอก็ทำให้เลือดของเธอหยดลงในถ้วยและวางมีดลงบนโต๊ะ

“สาบานเลือดเหรอ ฮ่าฮ่า! คุณน่าสนใจมากกว่าที่ฉันคิด!” จูเลียนปาดมีดและทำสิ่งเดียวกัน เขานอนลงบนโต๊ะแล้วพูดกับ ธรักซ์ ว่า ​​

"แล้วคุณล่ะ คนป่าเถื่อนไร้วัฒนธรรม?"

“ฮึ่ม ถ้วยที่มีเลือดหมูอยู่ข้างใน ฉันเดาว่านั่นฟังดูไม่แย่นัก” ธรักซ์ กล่าว

“โอ้ คุณสนุกไปกับมันดีกว่า นั่นเป็นเลือดเดียวที่คุณจะได้จากฉัน” จูเลียน พูดหลังจาก ธรักซ์ ทำแบบเดียวกัน

ทั้งสองกลับมาทะเลาะกันอีกครั้ง แต่บรรยากาศที่สนุกสนานยังคงเหมือนเดิม

ชูโมตามหลังทำอย่างเงียบๆ เช่นเดียวกับ

เอเมรี่คนสุดท้าย

"มาสาบานต่อมิตรภาพกันเถอะ!" เคลีย กล่าว

จูเลียนยกถ้วยขึ้นแล้วกล่าวเสริมว่า

“ฉันขอเพิ่มความแข็งแกร่งเพื่อปกป้องโลกของเรา คุณคิดอย่างไร?”

ทุกคนพยักหน้า เคลียกล่าวต่อว่า

“เราได้เปิดทางทุกอย่างที่อยู่ในท้องฟ้าและบนโลกแล้ว ฉันเป็นขุนนาง ฉันเป็นวิญญาณ ฉันมีอุปกรณ์ครบครัน ข้าแต่พระเจ้าและวิญญาณทุกดวง โปรดเตรียมเส้นทางสำหรับพวกเราด้วย”

เคลีย จิบจากถ้วยแล้วส่งต่อให้ เอเมรี่ ที่ดื่มไปด้วย จากนั้นจึงดื่มต่อไป ถ้วยรางวัลเคลื่อนจากมือข้างหนึ่งไปยังอีกมือหนึ่ง และเมื่อถ้วยทั้งหมด วนเสร็จสิ้น เอเมรี่สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ลืมช่วงเวลานี้ตลอดไป ตอนนี้เขามีพี่ชายและน้องสาวอยู่ในพันธสัญญาแล้ว

พวกเขาจบค่ำคืนที่เหลือด้วยเรื่องตลกและเสียงหัวเราะ จนกระทั่งในที่สุดร่างกายและจิตใจของ เอเมรี่ ก็บังคับให้เขาพักผ่อน

พรุ่งนี้เช้าเป็นวันสุดท้ายที่พวกเขาทั้งหมดจะได้พบกันที่ สถาบันเมกัส จนถึงครั้งต่อไป