บทที่ 24:สัตว์ประหลาดตัวแรกของโลก

"ทุกชีวิตมีวิญญาณซึ่งวิญญาณและสสารเป็นของสองสิ่งที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงซึ่งไม่สัมพันธ์ซึ่งกันและกัน โดยอิทธิพลของพลังเวทย์มนตร์เท่านั้นที่วิญญาณจะสามารถเป็นจริงได้"

"พลังเวทย์มนตร์คือพลังเวทย์มนตร์ที่สามารถรวมเข้ากับวิญญาณเพื่อสร้างพลังที่เรียกว่าความแข็งแกร่งทางจิต บุคคลเหนือธรรมชาติสามารถแทรกแซงความเป็นจริงผ่านความแข็งแกร่งทางจิตใจและใช้พลังเหนือธรรมชาติ"

"หากปราศจากการหลอมรวมของพลังเวทย์มนตร์เพื่อสร้างความแข็งแกร่งทางจิตใจ วิญญาณจะไม่สามารถรบกวนความเป็นจริงได้ วิญญาณสามารถรบกวนการดำรงอยู่ของวิญญาณได้เท่านั้น"

มีโคมไฟอยู่บนโต๊ะ และตอนนี้ ฟางซิ่วกำลังเอนหลังอยู่บนโต๊ะและตั้งใจเรียน ฟางซิ่วสามารถสาบานได้ว่าเขาไม่ได้ทำงานหนักขนาดนี้แม้แต่ตอนที่เขากำลังสอบเข้าวิทยาลัย ทุกวัน นอกจากการนอนหลับและแม้กระทั่งการกิน เขาทำการทดลองต่างๆ และบทสรุปของพลังเหนือธรรมชาติทำเอาเขาไม่ได้พักผ่อน

ฟางซิ่วฟังวิทยุทุกวันเขาเรียนหนักและทำงานหนัก เพราะเขาก็มีความเข้าใจบางอย่างเกี่ยวกับความรู้เหนือธรรมชาติและตรรกะความคิดบางอย่างของตัวเอง

หลังจากนั้นเขาก็เริ่มลองใช้แนวคิดของเขาทันทีซึ่งเขามองไปที่ แหวนแห่งนักบุญซึ่งวางไว้บนโต๊ะ ฟางซิ่วถือว่าเป็นไพ่ตายเพราะมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถเห็นไฮไลท์ที่ไหลออกมาจากแหวนเงินมีส่วนโค้งที่สวยงาม และภายใต้แสงไฟนั้น

ตั้งแต่การทำสมาธิครั้งแรกของ ฟางซิ่ว เขาได้ปลุกพรสวรรค์ที่เรียกว่า การควบคุมจิตวิญญาณและมีผีแปลก ๆ อยู่ในบ้านของเขา ฟางซิ่วจดจ่ออยู่กับวิญญาณ และหน้าที่หลักของฟางซิ่วคือการสร้างเครือข่ายจิตวิญญาณ

ถูกต้องแล้ว สิ่งที่ ฟางซิ่วกำลังพยายามอยู่ตอนนี้คือระดับที่สูงกว่าการสร้างชีวิต แน่นอนว่ามันเป็นการกระทำที่ขโมยพลังงานอธิปไตยของราชาแห่งนรกและขโมยพลังแห่งการสร้างสรรค์ สร้างจิตวิญญาณของสวรรค์

จิตวิญญาณไม่ได้ออกมาจากอากาศ ฟางซิ่ว ต้องมีพลังเวทย์มนตร์เพื่อสร้างมัน

“แน่นอน เป็นไปตามที่ฉันคาดเดา จิตวิญญาณและมานาเป็นสองด้านของเหรียญเดียวกัน ไม่สิจิต วิญญาณเกิดจากมานา แต่พวกมันก้าวหน้ากว่ามานามาก นี่คือแสงแห่งความคิด แสงแห่งปัญญา”

"เหมียว!" ฟางซิ่วหยิบแมวดำตัวเล็ก ๆ ที่เขาซื้อมาในวันนี้ ดวงตาสีดำที่ใจร้อนคู่หนึ่งจ้องไปที่ ฟางซิ่วบิดเบี้ยวอย่างต่อเนื่อง

ฟางซิ่วมองดูจิตวิญญาณของมันผ่านดวงตาสีดำที่สวยงามของมัน และหลังจากนั้น นาฬิกาสีเงินปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาอีกครั้ง ออร่าของสิ่งมีชีวิตสูงสุดเผยออกมาเล็กน้อย ทำให้ลูกแมวกลัวมากจนไม่กล้าขยับ ราวกับจิตวิญญาณของมันถูกแช่แข็ง

วิญญาณของแมวดำเปล่งแสงสีขาวออกมา แต่ร่างกายของมันโปร่งใส และโครงสร้างของมันซับซ้อนกว่าที่คิด ฟางซิ่วจินตนาการว่ามันไม่ใช่สิ่งที่จะนำมาร่วมกันแบบสุ่มได้

นี่เป็นการสร้างที่อัศจรรย์และงดงามมาก เป็นความลึกลับพื้นฐานที่สุดของชีวิต

ฟางซิ่วเหยียดมือออกและขยับนิ้ว แสงสว่างไหลออกมาจากแหวนแห่งนักบุญอย่างต่อเนื่อง

ฟางซิ่วเขาคิดว่าเขากำลังปั้นรูปปั้นดินเหนียว เพราะแสงบนวงแหวนบิดเบี้ยวเหมือนควัน และเหมือนน้ำที่ไหลไปตามรูปทรงของตามธรรมชาติภาชนะซึ่งแสงเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ควบแน่น และค่อยๆ กลายเป็นร่างโปร่งแสงที่เปล่งแสงจางๆ

นี่เป็นความพยายามครั้งที่สิบสามของ ฟางซิ่วในการสร้างจิตซึ่งเป็นวิญอย่างดาวแรกที่ไร้ซึ่งร่างกายให้อาศัยมันจึงทำให้วิญญานนั้นเกิดขึ้นมาแบะก็สบสยหายไปในที่สุดซึ่งมันเป็นธรรมดาที่คนตายแล้วจิตวิญญานจะออกจากร่างเขาจะไม่อยู่ในโลกนี้และจะถูกดูดซับโดยจิตสำนึกของ ฝไกอา

หน้าที่ไกอานั้นจะรวบรวมวิญญาณที่สามารถดำรงอยู่อย่างอิสระและกำจัดการดูดซับของจิตสำนึกผู้ที่ระดับจิตวิญญาณเกินระดับ 7  นี่จึงเป็นระดับจิตวิญญาณของผู้เชี่ยวชาญและเป็นวิธีการที่จะออกไปในโลกมิติอื่น เนื่องจากไม่มีพลังเวทย์มนตร์หรือเครือข่ายเวทย์มนตร์บนโลก จึงไม่มีสเกลจิตวิญญาณ ดังนั้นฟางซิ่วจึงเปลี่ยนชื่อไกอาเป็นคุณค่าทางจิตวิญญาณ

เมื่อค่าจิตวิญญาณเกินขั้นที่ 7 จิตวิญญาณจะสามารถดำรงอยู่ได้อย่างอิสระ เช่นเดียวกับ เฉินจินเขาจะมีไอเท็มพิเศษเพื่อปกป้องจิตวิญญาณของเขา

ทันทีที่มือของ ฟางซิ่ว หยุดเคลื่อนไหว เขาก็เห็นร่างวิญญาณภาพลวงตาเปล่งแสงวิญญาณลอยอยู่เหนือโต๊ะ มันดูมีขนาดเท่าฝ่ามือ มันคือแกนกลางของจิตวิญญาน ฟางซิ่ว คิดว่าร่างวิญญาณนี้อาจสูงถึงตึก 2 ชั้นได้ถ้ามันสลายตัวไปจนหมด

ความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณสามารถเทียบได้กับการรวมกันของคนนับสิบ

“ในที่สุดฉันก็ทำสำเร็จ ในที่สุดฉันก็ทำสำเร็จ!”

ฟางซิ่วก็กระโดดขึ้นและตะโกนดีใจเหมือนเด็กที่สร้าง จิตวิญญาณดวงแรกที่เขาขึ้นได้ และมันไม่ได้สลายไปเองยัวคงอยู่อย่างนั้นจึงทำให้ฟางซิ่วรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

นี่มันหมายถึงว่าความคิดของเขาเป็นจริง เขาอาจจะค้นพบเส้นทางของตัวเองในโลกนี้โดยปราศจากพลังเวทย์มนตร์

ฟางซิ่วเหยียดนิ้วออก ในห้วงจิตวิญญาณที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า  ฟางซิ่ว ยื่นหนวดออกมาจากนิ้วของเขาและแหย่ไปยังอีกฝ่าย

"สวัสดี! คุณสามารถพูดคุย? "

ฟางซิ่วพยายามสื่อสารกับอีกฝ่าย แม้ว่าจะเป็นวิญญาณที่เกิดใหม่ แต่ก็ยังมีสัญชาตญาณอยู่บ้าง!

จิตวิญญาณที่ ฟางซิ่วเพิ่งสร้างขึ้นไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบสนองแม้แต่น้อย มันเป็นเหมือนหิน ฟางซิ่ว พยายามคิดและจิตสำนึกของเขายอกเขาว่าต้องเข้าสู่จิตวิญญาณ แต่เขาพบว่าจิตวิญญาณของอีกฝ่ายไม่สามารถยอมรับรู้ความคิดของเขา และไม่สามารถเก็บความทรงจำใดๆ ได้เลย

ฟางซิ่วขมวดคิ้วและเขียนบันทึกการคาดเดาของเขาลงในสมุดบันทึก "การคาดเดาเบื้องต้น จิตวิญญาณอาจไม่มีความสามารถที่จะเก็บความทรงจำได้"

ฟางซิ่วเงยหน้าขึ้นทันที "ไม่ถูกต้อง! เฉินจินจำได้เพียงความทรงจำตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่ ความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณของเธอนั้นอ่อนแอกว่าจิตวิญญาณที่ฉันสร้างขึ้นมาก "

ฟางซิ่วพบว่าเขาได้พบจุดแตกหักอื่นแล้ว เขาได้ก้าวไปอีกก้าวสำคัญในเส้นทางแห่งการสร้างวิญญาณ

ฟางซิ่วรีบวิ่งลงไปชั้นล่างและเปิดไฟในห้องโถง จากนั้นเขาก็ยกกระดานไม้ที่นำไปสู่ห้องใต้ดินและเห็นว่าไฟยังเปิดอยู่

“เธอคือลม ฉันคือทราย…”

"อืดอาด อืดอาด..."

ก่อนที่เขาจะเดินลงบันได ฟางซิ่วรู้สึกเบื่อหน่ายกับเสียงของทีวีที่มาจากด้านล่าง เขารู้สึกขนลุกไปทั้งตัวทันที

ทีวีเครื่องใหญ่กำลังเปิดเพลง "เจ้าหญิงไข่มุก" และไม่มีใครอยู่ในห้อง ห้องใต้ดินที่ทรุดโทรมแต่เดิมได้รับการติดตั้งอย่างรวดเร็วโดย ฟางซิ่ว และปูพื้นด้วยไม้ นอกจากนี้ เขายังใช้เงินหลายหมื่นหยวนเพื่อซื้อชุดเฟอร์นิเจอร์ย้อนยุค มันดูมีสไตล์มาก

ฟางซิ่วปิดตาและเปิดอีกครั้ง เขาเห็นแสงสีเงินริบหรี่ในดวงตาของเขา แล้วเขาก็เห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ในชุดเดรสขดตัวอยู่บนโซฟาสีเบอร์กันดี กำลังดูทีวีซีรีส์เก่าโดยไม่ละสายตา

"ฉันพูดว่า เฉินจิน คุณสามารถดูอะไรที่เหมาะกับวัยของคุณได้ไหม อย่าทำตัวเหมือนหญิงชราในวัยเจ็ดสิบหรือแปดสิบ"

"ฉันอายุมากกว่าร้อยปี" หลังจากอยู่กับฟางซิ่วมาหลายวัน เฉินจินก็ค่อย ๆ คุ้นเคยกับการมีอยู่ด้วยกับฟางซิ่ว บางครั้งเธอจะตอบกลับฟางซิ่วอย่างเย็นชา แต่ส่วนใหญ่แล้วเธอตำหนิ ฟางซิ่ว ด้วยคำพูดที่เป็นรุนแรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเยาะเย้ยคุณด้วยใบหน้าเย็นชา คุณไม่รู้วิธีปฏิเสธเธอ

ฟางซิ่วพูดไม่ออกกับคำพูดของเฉินจิน "คุณเก่ง คุณสุดยอดมาก" ฟางซิ่วไม่มีอะไรจะพูด ด้วยวัยของเขา เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นหลานชายของเธอด้วยซ้ำ

ฟางซิ่วไม่ได้พูดอะไร เขานั่งตรงข้ามเฉินจินและมองเธอขึ้นและลง ม่านตาของเขาปล่อยเงาของนาฬิกาสีเงินออกมา ราวกับว่าเขาสามารถมองเห็นวิญญาณของอีกฝ่ายได้ ในความเป็นจริงแล้ว นั่นคือสิ่งที่ ฟางซิ่ว กำลังทำอยู่

เขาหันศีรษะไปทางซ้าย มองไปที่ลูกวัวของ เฉินจิน และจ้องที่ตาของเธอ จากนั้น เขาก็หยิบสมุดบันทึกและเดินไปรอบๆ เฉินจิน แตะคางและพยักหน้าราวกับว่าเขากำลังตัดสินเธอ

"คุณกำลังทำอะไร?" เฉินจินไม่ได้ดูทีวีอีกต่อไป เธอมองดูและเห็นการจ้องมองที่ไร้ยางอายของ ฟางซิ่ว ใบหน้าของเธอยิ่งเย็นลง

"ฉันกำลังศึกษาว่าจิตวิญญาณของคุณมีความพิเศษอะไร ทำไมจิตวิญญาณของคุณถึงแตกต่างจากลูกแมวและลูกสุนัข" ฟางซิ่วไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไร เขาไม่ต่างอะไรจากคนวิปริต เขาหมกมุ่นอยู่กับการแสวงหาความลึกลับของจิตวิญญาณ

"ปัง ปัง ปัง ปัง!"

เมื่อฟางซิ่วพูดจบ เขาก็เห็นหมอน ถ้วย รีโมทคอนโทรล และไม้กวาดในห้องถูกขว้างมาที่เขา เขาถูกไล่ออกจากห้องใต้ดินในสภาพที่เสียใจ

จากนั้นเขาเห็นว่าประตูถูกล็อคจากด้านใน แม้แต่ ฟางซิ่ว ก็ไม่สามารถเข้าไปได้

"เฮ้ นี่บ้านฉัน" ทันทีที่ ฟางซิ่ว พูดจบ เขาก็เห็นประตูเปิดอยู่ รองเท้าแตะที่ฟางซิ่วใช้วิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนกถูกโยนออกไปและกระแทกเข้าที่ใบหน้าของเขา

ฟางซิ่ว กลับไปที่ตรวจสอบด้วยรอยรองเท้าบนใบหน้าของเขา แม้ว่าพฤติกรรมของเขาในตอนนี้จะผิดเพี้ยนไปเล็กน้อย แต่ในที่สุดฟางซิ่วก็ค้นพบความแตกต่างบางอย่างในจิตวิญญาณของเฉินจิน

เมื่อเทียบกับจิตวิญญาณธรรมดา จิตวิญญาณของเธอซับซ้อนกว่า มันถูกแบ่งออกเป็นเจ็ดหรือแปดส่วน เมื่อรวมกันแล้วก็เหมือนร่างกายของมนุษย์ที่มีอวัยวะต่างๆ ราวกับว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไปภายใต้การส่องสว่างของแสงทางวิญญาณที่ไม่ธรรมดา หรือบางทีวิญญาณของเธออาจแตกต่างจากคนทั่วไป

เจ็ดหรือแปดส่วนเหล่านี้เป็นตัวแทนของภูมิปัญญา บางส่วนใช้เพื่อสื่อสารกับโลกภายนอก บางส่วนใช้เพื่อเก็บความทรงจำ และบางส่วนเป็นที่ควบแน่นของอารมณ์และความปรารถนา

"นี่คืออะไร? สามวิญญาณและเจ็ดวิญญาณ? "ฟางซิ่วรู้สึกว่าสิ่งนี้ค่อนข้างคล้ายกับวิญญาณของผู้คนในตำนานโบราณ

ฟางซิ่ว ได้สร้างจิตวิญญาณดวงแรกที่เขาสร้างขึ้นใหม่และปรับโครงสร้างของมันตามแรงบันดาลใจที่เขาได้รับจากโครงสร้างของจิตวิญญาณของเฉินจิน

เขาทำเช่นนี้เป็นเวลาห้าหรือหกชั่วโมง จนกระทั่งเวลา 03:40 น. ฟางซิ่ว ก็หยุด

"พรุ่งนี้ฉันจะลองดูว่ามันมีปัญญาและสามารถเก็บความรู้ได้ไหม ถ้าทำได้ แสดงว่าฉันได้สร้างชีวิตวิญญาณที่แท้จริง"

ฟางซิ่วยืดตัวและคลุมดวงวิญญาณไว้บนโต๊ะด้วยโหลแก้ว หลังจากนั้นไม่นานหลังจากที่ ฟางซิ่ว จากไป ก็มีเสียงดังขึ้นในการศึกษา จากนั้นมีเสียงแมวร้องไห้คร่ำครวญแต่มันก็หายไปในพริบตา

ฟางซิ่ว เพราะเขาเหนื่อยเกินไปจนทำให้เขาหลับทันทีที่เขาล้มตัวลงนอน นอกจากนี้ ห้องนอนก็ค่อนข้างไกล ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สังเกตสถานการณ์ที่นี่เลย

สิ่งที่เขาเห็นคือแมวดำเคาะกระจกในห้องนอน จากนั้น วิญญาณประดิษฐ์ที่เดิมนิ่งและไม่ตอบสนองก็ขยายตัวจากขนาดของกำปั้นจนเต็มห้องนอนทันที

แสงวิญญาณสีขาวไหลและหมุนรอบตัวแมวดำ การศึกษาทั้งหมดดูเหมือนจะกลายเป็นกาแล็กซี่สีขาว แสงดาวส่องประกายและพลังวิญญาณมหาศาลก็ห่อหุ้มแมวดำไว้ รูม่านตาสีดำแต่เดิมค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีขาวในตอนนี้

ในชั่วพริบตา จิตวิญญาณเทียมก็เหมือนแม่น้ำสายยาวไหลเข้าสู่ร่างของแมว ความทรงจำของแมวและจิตวิญญาณเทียมผสานเป็นหนึ่งเดียวอย่างสมบูรณ์ เดิมทีมันเป็นเพียงดวงตาของแมวธรรมดา ในตอนนี้กลับมีชีวิตชีวาและเต็มไปด้วยความรู้สึกอารมณ์ส่วน ความฉลาดของแมวทั่วไปอาจจะเหมือเด็กอายุสองหรือสามขวบ

แต่แมวตัวนี้ดูเหมือนจะกลายเป็นเหมือนมนุษย์ อาจจะฉลาดกว่ามนุษย์ด้วยซ้ำ มันจัดการความทรงจำทั้งหมดในความคิดของมันในเพื่อใช้ในการสื่อสารกับมนุษย์ ในไม่กี่เดือนที่มันอยู่กับมนุษย์และทุกสิ่งในโลกนี้จากเสียงที่มันได้ยิน

มันกระโดดลงจากโต๊ะแล้วเดินลงบันได ไปยังหน้าต่างที่เปิดอยู่แล้วมันก็กระโดดออกไปที่รั้วข้างบ้าน

เมื่อมันเดินจากไป มันก็หันกลับมามองที่อาคารหลังเล็กด้วยสายตาเย้ยหยัน