ตอนที่ 1417 อย่าสนใจฉัน จัดการเขาซะ!
ขณะที่คนแก๊งอาร์ดวูล์ฟกำลังกราดยิงอยู่หน้าห้องหมายเลข 111 คนทั้งโรงแรมต่างตื่นตระหนกกับเสียงปืน ซึ่งทุกคนต่างพากันหวาดกลัว และรีบแอบหลบซ่อนตัวให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ด้วยความกลัวที่ว่ากระสุนจะพลาดเข้ามาโดน ..พวกเขา
จนกระทั่งหลังเสียงปืนหยุดลง ก็มีคนกล้าเดินไปที่หน้าต่าง แอบมองออกไปข้างนอก, ฉากตรงหน้า.. ทำเอาทุกคนแทบจะตกใจสุดขีด
หลุยส์ ก็เป็นหนึ่งในนั้น หลุยส์ เป็นทหารผ่านศึกชาวสเปน และปัจจุบันตอนนี้เขาเป็นคนขับรถบัสทางไกล และได้มาพักชั่วคราวหนึ่งคืนที่โมเต็ลนี้ในคืนนี้
วินาทีที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงปืน หลุยส์ อาศัยความตื่นตัวของอดีตทหาร จึงรีบกลิ้งตัวลงจากเตียงทันที และพลิกคว่ำเตียงขึ้นก่อนจะหมอบลงกับพื้นหลบอยู่ข้างหลังเตียง..
ผ่านไปสักพักก็พบว่าไม่มีกระสุนพุ่งเข้ามา หลุยส์ จึงกล้าปีนขึ้นมา แล้วรีบเปิดลิ้นชักหยิบปืนออกมาหนึ่งกระบอก ซึ่งเขาพกพาติดตัวไว้ตลอด เพื่อไว้ป้องกันตัว
เมื่อได้ปืนมาไว้ในมือก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วคลานหมอบไปกับพื้นตรงไปที่ขอบหน้าต่าง แล้วยกผ้าม่านแอบมองออกไปด้านนอก
เมื่อมองออกไปจากห้องของเขาก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังยืนกราดยิงอยู่หน้าห้อง 111 เข้าพอดี
และดูเหมือนจะมีการกราดยิงใส่ห้องพักหมายเลข 111 เท่านั้น
หลุยส์ เดาว่ามันอาจจะเป็นการฆาตกรรม! คนที่อยู่ในห้องหมายเลข 111 อาจจะทำให้กลุ่มอิทธิพลใต้ดินไม่พอใจ และถูกพวกมันตามไล่ล่า!
หลังจากยืนยันสถานการณ์แล้ว หลุยส์ ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และโทรหาตํารวจ แผนการของเขาคือโทรหาตํารวจก่อน และจากนั้นหากมันมีความเป็นไปได้ เขา.. ก็จะช่วยเหลือพวกเขาเท่าที่จะทําได้
หลังจากรอไม่นานทางตำรวจก็ได้รับสาย..
“สวัสดี นี่คือ 112 ขอถามหน่อยว่ามีอะไรต้องการให้เราช่วยไหมครับ?” เจ้าหน้าที่ตํารวจที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่ในปลายสาย ได้ถาม
หลุยส์ กล่าวว่า : “สวัสดี ฉันกําลังเห็นเหตุการณ์ฆาตกรรม มีคนกลุ่มหนึ่งกําลังถือปืนกราดยิง... ฉันอยู่ในเทิร์นนิงโมเต็ล... เดี๋ยวนะ!”
จู่ๆ หลุยส์ ก็ตกตะลึง..
“คุณ?” เจ้าหน้าที่ตํารวจในสายที่เห็น หลุยส์ หยุดพูดไป เขาก็รีบถามขึ้นมาอย่างรวดเร็วทันที
เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ถามออกไปอยู่หลายครั้ง
หลุยส์ จึงส่งเสียงตอบกลับ แต่ตากลับมองออกไปข้างนอกอยู่ตลอดเวลาแล้วพูดว่า : “เดี๋ยวฉัน.. โทรกลับไปหาทางคุณอีกครั้ง”
เขาวางโทรศัพท์ลง มองออกไปข้างนอกโดยไม่กะพริบตา มองจน.. ตกตะลึง
พวกกลุ่มคนเหล่านั้นที่ถือปืนได้ทิ้งอาวุธทั้งหมดลง ที่ตรงข้ามกับพวกเขา.. มีชายหนุ่มชาวเอเชียคนหนึ่งได้จับตัวหัวหน้าของพวกเขาไว้เป็นตัวประกัน
“ทั้งหมดคุกเข่าลงไป” หลินฟาน สั่ง
พวกกลุ่มคนที่อยู่ตรงข้ามก็พากันโกรธ แต่คนที่ดูเป็นหัวหน้าของพวกเขายังคงอยู่ในมือของ หลินฟาน ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้แต่ ..เชื่อฟัง
แก๊งอาร์ดวูล์ฟ จึงยอมฝืนกลั้นความโกรธที่มี ทยอยกันคุกเข่าลงไปทีละคน และในไม่ช้าพวกเขาทั้งหมดก็คุกเข่าลงไปกับพื้น
เมื่อเห็นเช่นนี้ จอห์นสัน ทั้งตกใจ และโกรธอย่างมาก : “ไอ้เด็กเปรตนี่ แกมันคิดจะทําอะไร! หากแกกล้ารุกรานแก๊งอาร์ดวูล์ฟของเรา แกมันมีแต่จะต้องตายอย่างน่าสังเวชเท่านั้น!”
หลินฟาน ได้พูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ไปว่า : “พวกคุณควรเสียใจที่มาทําให้ฉันขุ่นเคือง และแก๊งอาร์ดวูล์ฟทั้งหมดของพวกคุณ ..ควรที่จะตระหนักรู้ถึงข้อนี้”
วินาทีต่อมา ปืนที่เอวของจอห์นสันก็มาอยู่ในมือของ หลินฟาน
ปัง!
ชายชาวยุโรปตะวันออกที่ทำปากเบี้ยวที่อยู่ตรงข้ามล้มลงไปกับพื้น ลงไปตามเสียงปืน
หลินฟาน ดูเหมือนจะตั้งใจฆ่าทุกคนที่อยู่ตรงข้าม!
จอห์นสัน โกรธมาก และตะโกนออกไปว่า : “อย่าสนใจฉัน จัดการเขาซะ!”
กลุ่มที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็โกรธแค้นมากเช่นกัน พอหลังจากได้ยินคําสั่งจาก บอส พวกเขาจึงกระโจนเข้าไปคว้าปืนที่พวกเขาโยนทิ้งไป เพื่อจะคว้ามันมาสู้กับ หลินฟาน
แน่นอนว่า หลินฟาน ไม่คิดที่จะให้โอกาสนี้แก่พวกเขา..
ปัง! ปัง! ปัง!
มีเสียงปืนดังขึ้นต่อเนื่อง เสียงยิงทีละนัด ดังสวนทางขึ้นมา หากฟังแล้วมันอาจจะเป็นเรื่องที่ยาวนาน แต่ทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นเพียงสอง หรือสามวินาทีเพียงเท่านั้น คนเหล่านี้ส่วนใหญ่แทบจะไม่มีเวลาพอที่จะหยิบปืนขึ้นมาด้วยซ้ำ และต่างพากันล้มกลิ้งลงไปกับพื้นทีละคนเหมือนกับขนมเสียบไม้เคลือบน้ำตาล (ประมาณ ถังหูลู่, 糖葫芦)
และเหลือเพียงคนสุดท้าย.. ซึ่งขณะนี้ เสียงปืนก็ไม่ได้ดังขึ้นอีก ปรากฏว่ากระสุนในแม็กกาซีนได้ถูกยิงออกไปจนหมด
คนสุดท้ายที่เหลือรอดอยู่ในตอนนี้เขาดูมีสีหน้าดีใจเหมือนกับได้ถูกหวย และวิ่งกระโจนเข้ามาหาอย่างเอาเป็นเอาตาย เพื่อหวังจะหยิบปืนขึ้นมา ปืนของ หลินฟาน ไม่มีกระสุนแล้ว ตราบใดที่เขาสามารถหยิบปืนขึ้นมาได้ นั่นก็จะเท่ากับว่าเขาสามารถพลิกสถานการณ์ในตอนนี้ได้
แต่ในขณะที่เขากำลังจะหยิบปืน ขึ้นมา..
มีเสียงบางอย่างแหวกอากาศดังขึ้น
ปืนในมือของ หลินฟาน ถูกขว้างออกไป ความเร็วไม่น้อยไปกว่ากระสุนปืน พุ่งเข้ากระแทกที่ศีรษะของผู้ชายคนนี้ในทันที
“อ๊าากกก!”
ชายคนนี้ร้องโหยหวนออกมา และศีรษะของเขาก็ถูกกระแทกอย่างแรงจนมีเลือดสาดกระเซ็น ศีรษะของเขาเอียงลง แล้วล้มลงไปกับพื้น และไม่ขยับเขยื้อนอีก
ผู้คนที่เห็นฉากเหตุการณ์ตรงหน้านี้พากัน ..ตกตะลึง
รวมถึง หลุยส์ เองด้วยเช่นกัน..
ตอนนี้เห็น หลุยส์ หันปากกระบอกปืนออกไปข้างนอก และนิ้วของเขาเหนี่ยวไกปืนเอาไว้ ที่แท้เขาวางแผนที่จะช่วย หลินฟาน ยิงชายคนนั้น
อย่างไรก็ตามเขายังไม่ทันที่จะลั่นไก หลินฟาน กลับสามารถจัดการกับชายคนนั้นได้แล้ว!
ความเร็วของ หลินฟาน นี้ น่ากลัวมากจริงๆ!
ไม่มีใครในที่เกิดเหตุที่รู้ดีไปกว่า หลุยส์ ว่า หลินฟาน นั้นน่ากลัวมากขนาดไหน แม้แต่เขาที่เป็นอดีตทหารผ่านศึกยังคงตกใจ ทั้งประหลาดใจ คือเขาคาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนที่เก่งกาจมากขนาดนี้ อยู่ในโลก!
“ผมต้องขอโทษทุกคนด้วย ที่รบกวนการพักผ่อนของทุกคน คนกลุ่มนี้เป็นกลุ่มโจรลักพาตัว ซึ่งตอนนี้พวกเขาได้ถูกผมจัดการลงแล้ว ขอทุกคนอย่าได้กังวล…”
หลินฟาน พูดเสียงดังขึ้นในเวลานี้ คําพูดนี้เห็นได้ชัดว่าเขาได้พูดกับแขกทุกคนที่เข้าพักในโมเต็ลแห่งนี้
หลังจากพูดออกไปอย่างนั้น หลินฟาน ก็หันมาพูดกับ จอห์นสัน ว่า : “คุณจอห์นสัน ฉันยังมีคําถามที่จะถามกับคุณ”
เมื่อเห็นลูกน้องของเขาทั้งหมดถูก หลินฟาน ฆ่าตาย เมื่อนั้นเบ้าตาของ จอห์นสัน ก็แทบจะแตกออกแล้ว (โกรธอย่างมาก, 目眦尽裂) : “ฉันจะไม่มีวันตอบคําถามใดๆ ของแก ฆ่าฉันซะ! และจำไว้ว่าแก๊งอาร์ดวูล์ฟของฉันจะตามล่าแก และจะฉีกแกออกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!”
หลินฟาน เขากลับยิ้ม แล้วพูดว่า : “นี่คือคําถามที่ฉันอยากจะถาม ฉันมีแผนที่จะทำลายแก๊งอาร์ดวูล์ฟของพวกคุณอยู่พอดี.. และคุณน่าจะไม่ใช่บอสของแก๊งอาร์ดวูล์ฟ ช่วยบอกฉันมาทีว่า บอสใหญ่จริงๆ ของพวกคุณ ..เขา อยู่ที่ไหน?”
จอห์นสัน จะไปคิดได้ที่ไหน หลินฟาน จริงๆ แล้วคือเขาตั้งใจจะทำลายแก๊งของพวกเขา!
แน่นอน.. เขาจะไม่มีวันปล่อยให้ หลินฟาน ทำเช่นนี้ได้!
จิตใจของเขาปั่นป่วนขึ้นมา หาก หลินฟาน อยากจะถามอะไรจากปากของเขา อีกฝ่ายต้องพยายามบังคับให้เขาสารภาพอย่างแน่นอน และด้วยความสามารถของเด็กคนนี้ พูดตามตรง เขาไม่มีความมั่นใจว่าจะทนต่อมันได้…
ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ทางเลือกเดียวของเขาคือ ต้องตาย!
จอห์นสัน ก็เป็นคนที่เก่งมากคนหนึ่งเช่นกัน ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ได้บริหารแก๊งสาขาในบาร์เซโลนา และในระหว่างที่กำลังใช้ความคิด เขาจึงตัดสินใจแล้วว่าจะฆ่าตัวตาย เพื่อรักษาความลับไว้!
หากเขาตกอยู่ในมือของคนอื่น เขาแค่เอาคอของเขายื่นไปข้างหน้า และใช้ใบมีดที่วางอยู่ที่คอของเขา ปาดคอของเขา แค่นี้มันก็จบลงไปได้อย่างง่ายดายแล้ว…
เพียงแต่.. น่าเสียดายที่เขาอยู่ในมือของ หลินฟาน หลินฟาน เด็นคนนี้มันจะไปให้โอกาสเขาที่ไหน แต่ก่อนที่เขาจะทันได้คิดอะไร จู่ๆ เขาก็รู้สึกเหมือนถูกกระแทกเข้าที่หลังศีรษะ และมันให้ความรู้สึกเหมือน ..ดวงวิญญาณของเขา หลุดออกจากร่างไป
และจอห์นสัน หมดสติลงไปทันที
“การที่คุณสามารถเป็นเจ้านายตัวเล็กๆ ได้.. มันก็ย่อมดีกว่าการเป็นลูกน้องจริงๆ อยู่แล้ว ถูกมั้ย?”
หลินฟาน พูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ มือหนึ่งของเขาได้ยก จอห์นสัน ที่หมดสติขึ้นมาอย่างง่ายดายเหมือนกับยกลูกสุนัขตัวหนึ่ง
หลินฟาน หันหลังเดินไปที่รถเก๋งคันหนึ่งของแก๊งอาร์ดวูล์ฟ เปิดท้ายรถ แล้วโยน จอห์นสัน เข้าไปใส่ในท้ายรถ และปิดท้ายรถจนเกิดเสียงดังปัง
จากนั้น หลินฟาน ก็มาที่แผนกต้อนรับ
ในเวลานี้เจ้าของโรงแรม และหญิงอ้วนผิวขาว กำลังยืนตกตะลึงอยู่ที่นั่น
ตอนนี้ ..หลี่ จื่อเสีย เองก็ยืนอยู่ข้างๆ พวกเขา
หลินฟาน หยิบเงินสดออกมาปึกหนึ่ง แล้วยื่นไปให้กับเจ้าของโรงแรม จากนั้นเขาได้กล่าวด้วยรอยยิ้มไปว่า : “ขอบคุณสําหรับความช่วยเหลือของคุณ”
“ไม่.. ไม่ ด้วยความยินดี!” ชายคนนั้นรีบยื่นมือที่แข็งทื่อเล็กน้อยออกมา และรับเงินนั้นไป
“พวกเราไปกันเถอะ” หลินฟาน หันไปพูดกับ หลี่ จื่อเสีย
หลี่ จื่อเสีย ที่ได้เห็นผลงานชิ้นเอกของ หลินฟาน แล้ว และเธอรู้สึกประทับใจผู้ชายคนนี้มากๆ จนหัวใจของเธอมันเต้นแทบจะไม่เป็นจังหวะ ในใจ.. เธอถึงกับรู้สึกตื่นเต้น มันราวกับว่าเธอได้ไปเข้าร่วมในกิจกรรมที่มันน่าตื่นเต้นบางอย่าง
สำหรับเธอแล้ว.. เธอกล้าเอาปืนไปยิงพวกคนร้ายที่หมดสติเท่านั้น แต่.. หลินฟาน เขากลับจัดการกับคนพวกนี้ซึ่งๆ หน้า ไม่ว่าจะเป็นฝีมือในการยิงปืน หรือกลยุทธ์ เขาเก่งมาก เก่งมากๆ เหลือเกิน, เธอเริ่มที่จะรู้สึกอีกครั้ง.., หลินฟาน เขาไม่ใช่สายลับจริงๆ เหรอ?
จากนั้น หลินฟาน และหลี่ จื่อเสีย ก็ขึ้นรถ แล้วขับออกไป เหลือเพียงศพที่นอนอยู่เต็มพื้น และกลุ่มแขกจำนวนมากที่กำลัง ..ตกตะลึง
ฐานที่มั่นของแก๊งอาร์ดวูล์ฟ ในบาร์เซโลนา.. ถูกประกาศว่าถูกทำลายลงไปในชั่วข้ามคืน!
#ทางผู้แปล ขอแจ้งลงวันละ 1 ตอน เฉพาะวัน เสาร์-อาทิตย์ นี้นะครับ คือจำเป็นต้องรีบจัดการงาน เร่งด่วน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
