บทที่ 29 เทคนิคการวาดดาวเหมาซาน

บทที่ 29 เทคนิคการวาดดาวเหมาซาน

“ผีดิบตัวนี้พัฒนาแล้ว!”

ลุงเก้าตกใจมาก

แม้ว่าเขาจะเตรียมจิตใจไว้แล้วหลังจากได้ยินข้อความของซูโม่ แต่เขาไม่เคยคาดหวังว่าผีดิบจะดุร้ายขนาดนี้ แม้แต่ดาบเหรียญก็ไม่สามารถเจาะลึกได้ ไม่ต้องพูดถึงการถูกมันบดขยี้!

หลังจากหลบหนีจากตาข่ายโมโตวและดาบเหรียญ ผีดิบมีอาการบาดเจ็บที่มองเห็นได้ชัดเจนขึ้น แต่สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงผิวเผิน ความโกรธของมันก็ถูกจุดขึ้นอีก

เมื่อเห็นผีดิบพุ่งเข้ามาหาเขา ลุงเก้าก็ไม่ลุกขึ้นทันที เขากลับล้วงเข้าไปในกระเป๋าแล้วโยนข้าวเหนียวหนึ่งกำมือ

สาด—

ข้าวจะร้อนฉ่าเมื่อสัมผัสกับผีดิบ แม้ว่าความเสียหายจะยังน้อยมาก แต่สำหรับผีดิบ มันให้ความรู้สึกเหมือนโดนน้ำมันร้อนสาดใส่ มันร้องด้วยความเจ็บปวดและถอยหลังไปหลายก้าว

ในขณะนี้ ฝูงศพที่ถูกควบคุมโดยนักพรตสี่ตาก็กระโจนไปข้างหน้าเช่นกัน พวกมันหลายสิบตนเอื้อมมือออกไปพร้อมกัน พยายามจับผีดิบที่ดุร้าย

“ติ๊งหลิงหลิง—”

นักพรตสี่ตาสวดมนต์ สั่นกระดิ่งอย่างต่อเนื่อง และเริ่มหมอบลง

บูม!

ทันใดนั้น ผีดิบเฒ่าเหรินก็คำรามและโยนศพทั้งหมดที่อยู่รอบตัวเขาออกไป

ไม่พอใจ มันคว้าตัวหนึ่งและใช้กรงเล็บของมันฉีกศพออกเป็นสองส่วน!

“โอ้ ลูกค้าของฉัน...” นักบวชสี่ตาคร่ำครวญ

เขาฝึกฝนวิธีการนำทางวิญญาณและคืนศพ ในยุคที่การคมนาคมไม่สะดวก เมื่อมีคนเสียชีวิต ห่างไกลจากบ้าน จึงยากที่จะนำศพกลับไปฝัง นักบวชสี่ตาช่วยขนส่งศพเหล่านี้กลับไปยังครอบครัวของพวกเขา

ศพแต่ละศพมีค่า หากเสียหายหรือสูญหาย เขาจะต้องชดใช้สิบเท่า

“อย่ากังวลกับศพไม่กี่ศพของคุณ!” ลุงเก้าคำราม "ถ้าเราไม่กำจัดผีดิบตัวนี้ในวันนี้ มันจะกลายเป็นวิญญาณชั่วร้ายและสร้างความหวาดกลัวให้กับภูมิภาค!"

“เหวินไฉและชิวเซิง พวกเจ้าทั้งคู่ ไปที่ลานบ้านของข้าและนำป้ายบรรพบุรุษของเหมาซานมาจากห้องโถงด้านหลัง!”

เมื่อได้ยินคำสั่งของลุงเก้า สาวกทั้งสองก็มองหน้ากันและรีบไปทางด้านหลัง

ณ ตอนนี้.

“ระวังตัวด้วย เศรษฐีเหริน!” นักพรตเต๋าสี่ตาดูเหมือนจะนึกขึ้นได้ได้ และทันใดนั้นก็ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ”

“ผีดิบตัวนั้นกระโจนไปไกลหลายสิบเมตรอย่างน่าประหลาดใจในการกระโดดครั้งเดียว และพุ่งตรงไปตรงหน้าเศรษฐีเหริน

ลูกศิษย์ของลุงเก้ารีบถอยหลัง และนักพรตสี่ตาก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกแม้ว่าเขาจะตั้งใจก็ตาม

ระยะทางอันแสนสั้น ช่วงเวลาอันแสนสั้น ไม่มีใครสามารถโต้ตอบได้ทันเวลา

"พ่อ!" เหรินถิงถิงกรีดร้อง ใบหน้าที่สวยงามของเธอก็ซีดลงทันที

อย่างไรก็ตาม เมื่อ เหรินฟา กำลังจะหลับตาลงเพื่อยอมจำนนต่อชะตากรรมของเขา

“ดาบกระดาษเชื่อมต่อกับวิญญาณ วาดโดยดวงจันทร์และดวงดาว พิพากษา!”

ในคืนที่มืดมิด มีเส้นสีขาวปรากฏขึ้นจากระยะไกล ฉีกอากาศ และมาถึงด้านหน้า เหรินฟา ทันที

เมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิด พวกมันเห็นได้ชัดว่าเป็นดาบยาวหลายสิบเล่มที่ส่องแสงสีขาว!

ปัง-

เสียงเหมือนระฆังถูกตีดังขึ้น

ดาบกระดาษฟาดเข้าที่หน้าอกของผีดิบอย่างดุเดือด ประกายไฟล่องลอย หมอกสีดำลอยขึ้นมา ดาบกระดาษทะลุเข้าไปประมาณหนึ่งนิ้ว จากนั้นก็ระเบิดเป็นกระดาษจำนวนนับไม่ถ้วน

ผีดิบถูกขัดจังหวะ โดยกระเด็นออกห่างจาก เหรินฟา ประมาณห้าเมตร

ทันทีหลังจากนั้น

“ปัง ปัง ปัง…”

ผลกระทบดูเหมือนฝนที่ตกหนักต่อเนื่องและรวดเร็ว

ดาบกระดาษที่เหลือหลายสิบเล่มตามมา โจมตีผีดิบทีละเล่ม และผลักมันเข้าไปอย่างต่อเนื่อง ขาของผีดิบขูดพื้นดินลึกประมาณครึ่งเมตร

“หุ่นกระดาษอยู่ที่ไหน”

ชายในชุดดำ ซูโม่ กระโดดเหมือนนกและรีบลงมาอยู่ข้างๆ ลุงเก้า

“พวกเขาเตรียมตัวมาระยะหนึ่งแล้ว”

เมื่อเห็นซูโม่มาถึง ลุงเก้าก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และโบกมือไปทางฝูงชน

ชายที่แข็งแกร่งสองสามคนมาเข็นเกวียน รถเข็นเต็มไปด้วยหุ่นกระดาษ แต่ละอันวาดด้วยชาดเพื่อขับไล่และปราบปรามพวกผี!

เมื่อเห็นเช่นนี้ ผีดิบที่ถูกผลักกลับไปที่ทางเข้าเมือง ก็ส่งเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวและพุ่งเข้าใส่ซูโม่

เห็นได้ชัดว่าดาบกระดาษก่อนหน้านี้ของซูโม่ทิ้งความประทับใจไว้อย่างลึกซึ้ง

“ศิษย์พี่ ช่วยผมรั้งเวลาไว้สักครู่” ซูโม่สร้างผนึกมือโดยไม่หันกลับมามอง

"ตกลง"

ลุงเก้าและนักพรตสี่ตาสบตากัน มือซ้ายถือข้าวเหนียวและมือขวาถือดาบเหรียญ ลุงเก้าพุ่งเข้าหาผีดิบ

ผีดิบคำรามด้วยความโกรธพุ่งเข้าใส่พวกเขาทั้งสอง จมูกของมันส่งกลิ่นอายแห่งความตาย และหน้าอกของมันก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

จิตสำนึกที่คลุมเครือของมันจำได้ว่าเป็นนักพรตเต๋าที่มีคิ้วเดียวที่ทำร้ายมันอย่างรุนแรงและกระทั่งแทงดาบเหรียญปราบปรามเข้าที่หน้าอกของมัน

ดังนั้นผีดิบจึงเพิกเฉยต่อนักพรตสี่ตาและมุ่งความสนใจไปที่การกรงเล็บที่ลุงเก้าเพียงอย่างเดียว

“มันมองเห็นได้ เล็งไปที่ตาของมัน!” ลุงเก้ารีบพูด

นักพรตสี่ตาพยักหน้า โรยข้าวเหนียว กัดปลายนิ้วของเขา เช็ดมันบนดาบเหรียญ และมองหาโอกาสที่จะแทงเบ้าตาของผีดิบอย่างต่อเนื่อง

เมื่อมองดูทั้งสองติดพันกันอยู่กับผีดิบ รูปแบบการผนึกมือของซูโม่ก็เร่งความเร็วขึ้น

เขาดึงแสงดาวลงมา ตกลงบนมีดขนาดใหญ่ที่ถือโดยร่างกระดาษ เคลือบมีดกระดาษเป็นชั้นสีเงิน

“นำแท่นพิธีกรรมมาที่นี่!” เศรษฐีเหรินซึ่งเฝ้าดูการกระทำของซูโม่ก็ตะโกนอย่างเร่งด่วน

แท่นพิธีกรรมที่มีแปดทิศถูกยกโดยชายที่แข็งแกร่งสองคน บนนั้นมีเหรียญทองแดง กระดาษยันต์ แปรง และชาด

“รายงานไปยังสวรรค์!”

ซูโม่ยืนอยู่ด้านหลังแท่น จับมือกัน มือขวาของเขาทำท่าทางดาบ เขายกมันขึ้นสูงเหนือศีรษะของเขา

“เส้นแสงศักดิ์สิทธิ์ลงมาบนโลก ตรวจสอบและชำระล้างทุกสิ่งภายใต้สวรรค์ ตอนนี้ด้วยความช่วยเหลือของคาถาเหมาซาน โปรดช่วยฉันปราบปีศาจร้ายด้วย พิพากษา!”