บทที่ 20:วิทยุที่หายไป

ฟางซิ่วไม่ได้คาดหวังว่าผีจะปรากฎตัวต่อหน้าเขา เธอพยายามทำอะไร เนื้อเรื่องยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ และเธอกำลังเริ่มการต่อสู้ครั้งสุดท้ายแล้ว?

ตามเนื้อเรื่องของหนังสยองขวัญ จะมีฉากที่น่ากลัวไม่กี่ฉาก จากนั้นเบาะแสบางอย่างจะถูกทิ้งไว้เบื้องหลังเพื่อเปิดเผยโครงเรื่องทั้งหมด ในที่สุดตัวตนที่แท้จริงและเรื่องราวอันน่าสลดใจก็จะถูกเปิดเผย และจะมีการต่อสู้ระหว่างมนุษย์กับผี

ตอนนี้แผนสุดท้ายกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว เขาจะทำอย่างไรตอนนี้มีเวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่ง?

"คุณมาทำอะไรที่นี่?"

ฟางซิ่วถามอย่างใจเย็น เขามองไปรอบ ๆ ห้องแห่งความลับและสังเกตเห็นของหายากอีกสองชิ้นยังคงอยู่ในตู้ ตัวตลกหน้ากากอำพรางตัว เขาตัดสินใจคุยกับผีผู้หญิงที่ดูเหมือนเด็กที่ก้าวร้าว แต่ในขณะนี้ เขาถือค้อนขนาดใหญ่ในมือซ้าย ชะแลงในมือขวา และสว่านไฟฟ้าอยู่ใต้รักแร้

“ฉันไม่สบาย โอ้ฉันป่วยมาก ออกไปไหนจะไม่อยากเจอใครเพราะไม่ให้ใครรู้ว่าเป็นโรคนี้อยู่นั้นเอง

อย่ามองกระจก อย่า !ฉันน่าเกลียดมาก " เมื่อเธอพูดเช่นนั้น และก็มองไปรอบๆ ด้วยความกลัว หน้ากากบนใบหน้าของเธอแสดงสีหน้าหวาดกลัว และแม้แต่แววตาของเธอก็ดูหวาดกลัว เธอมองไปที่ ฟางซิ่ว เหมือนว่าเธอลืมไปแล้วว่าเธอสวมหน้ากาก

“อย่ามองฉัน! อย่ามองมาที่ฉัน!

"เธอกรีดร้องด้วยความสยดสยอง และร่างเล็กๆ ของเธอยังคงสั่นเทิ้ม

“อย่ามามองหน้าฉัน!”

เธอหันกลับมาและปิดหน้าของเธอ เธอรู้สึกเหมือนอยู่ในอวกาศหรืออยู่ในอ้อมแขนของแม่ หมุนตัวอยู่ในสภาวะไร้น้ำหนัก

“แม่ แม่! ฉันอยู่นี่ ฉันอยู่นี่...”

เธอพึมพำกับตัวเอง มองหาสิ่งของและคำพูดที่จะทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ค่อยๆ สงบลง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะลืมบทสนทนากับ ฟางซิ่ว ไปแล้ว ความทรงจำของเธอดูเหมือนจะไม่สามารถเชื่อมต่อได้

"โอ้ วิทยุของฉันหายไป วิทยุของฉันอยู่ที่ไหน? ทำไมบ้านของฉันถึงแตกต่าง? ผู้ชายนอนอยู่บนที่นอนของแม่ แต่แม่หายไปได้อย่างไร? "ผ่านไปได้ครึ่งประโยค ความคิดของเธอก็พุ่งไปที่คำถามอื่นทันทีฟางซิ่วเข้าใจคร่าวๆ ว่าผู้ชายที่เธอพูดถึงคือเขา ไม่น่าแปลกใจที่

ฟางซิ่ว นอนไม่หลับในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา ผีตนนี้น่าจะวนเวียนอยู่รอบตัวเขาในตอนกลางคืน จิตใต้สำนึกของเขาต้องรู้สึกถึงมัน ดังนั้นเขาจึงอยู่ในสภาวะที่มีความกดดันสูงตึงเครียด

เมื่อเธอพูด สายตาของเธอเหม่อลอย และคำพูดของเธอขาดช่วง เหมือนวิทยุรับสัญญาณไม่ดี ความคิดของเธอเหมือนสายลมล่องลอยไปที่ไหนก็ไม่รู้

“แม่ของคุณคือ คุณเฉินคนที่ห้า? เธออยู่บ้านด้วยเหรอ?

มีใครอยู่ในบ้านอีกไหม? "

ฟางซิ่วถามอย่างระมัดระวัง เขาต้องการยืนยันว่าเธอเป็นผีตัวเดียวในบ้านที่เกิดเพราะอิทธิฤทธิ์หรือไม่

"ใช่! แม่อยู่ที่ไหน แม่ไปไหน " เธอเหมือนกระต่ายตัวน้อยตื่นตระหนก เธอไม่รู้ว่ากลัวแม่หรือกลัวหาแม่ไม่เจอ

“คุณเป็นคนถอนหญ้าในสวนเหรอ? และทุกอย่างในบ้านรวมถึงรองเท้าของฉันด้วย?”

ฟางซิ่วคิดว่าเธอเป็นวิญญาณเพียงตัวเดียวที่นี่ไม่มากก็น้อย ดังนั้นเขาจึงถามต่อไป

เธอปล่อย ฟางซิ่ว และดวงตาของเธอก็มองออกไป “ฉันเฝ้าดูคุณถอนหญ้า ออกจากหน้าต่าง ฉันเกลียดสวนรก ฉันเกลียด…”

“ฉัน…ฉัน…”

ในขณะนั้นดวงตาของผีก็ว่างเปล่าอีกครั้ง "ฮะ? วิทยุของฉันอยู่ที่ไหน "

“คุณรู้ไหมว่าผมวางวิทยุไว้ที่ไหน? ฉันต้องการฟังสถานีวิทยุ หัวเหม่ยตะวันตก วันนี้มีหนึ่ง…”

“หือ วันนี้เกิดอะไรขึ้น”

ฟางซิ่ว ตระหนักว่าผีสื่อสารด้วยได้ยากมาก แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ก้าวร้าว นี่เป็นผีที่มีความทรงจำที่สับสนและความรู้สึกของตัวเองที่อ่อนแอ ฟางซิ่วก็เปิดปากของเขาทันที เขาตระหนักว่าผีดูเหมือนจะไม่รู้ว่าเธอกำลังจะตาย “คุณรู้ไหมว่าคุณตายแล้ว”

เมื่อชายคนนั้นได้ยินคำพูดของ ฟางซิ่ว เขาก็หันศีรษะและมองไปที่ ฟางซิ่ว  ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อและความกลัว

"เลขที่! เลขที่! เลขที่! "

“หนูกลัวจังเลย มืดจัง แม่ปิดไฟทำไม

“ใครก็ได้ ช่วยฉันด้วย! ใครก็ได้ช่วยฉันที! อา!” ขณะที่เธอกอดตัวเองและขดตัวเป็นลูกบอล เธอก็กรีดร้องและหายไปในอากาศ หน้ากากพรางตัวที่เธอสวมอยู่ตกลงกับบนพื้น

ฟางซิ่วก้มลง หยิบหน้ากากตัวตลกขึ้นมา และมองไปรอบๆ เงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ร่างก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย เขารู้สึกว่าก่อนหน้านี้เขากังวลมากเกินไป นี่เป็นเพียงเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่น่าสงสาร เธออาจจะตายในห้องลับนี้ และ ฟางซิ่ว เองที่ปลุกเธอจากการหลับใหล

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฟางซิ่ว เป็นผู้ร้ายที่รบกวนการนอนหลับของเธอ  “เธอเป็นแค่เด็ก!” ฟางซิ่วถอนหายใจ

เขาหยิบเครื่องมือของเขาออกมาและเคาะไปรอบๆ ห้องแห่งความลับ เขาทลายกำแพงที่แต่เดิมกั้นระหว่างสองห้อง ห้องแห่งความลับทั้งหมดถูกเจาะทะลุ และเตียงหินที่ทำจากอิฐสีเขียวในห้องก็พังทลายเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เขายังไม่พบสิ่งแปลกปลอม ก่อนที่เขาจะฉีกมันออกจากกัน เขานอนบนเตียงอิฐสีเขียว จินตนาการว่าบ้านที่มืดและขึ้นราที่เป็นเหมือนคุก และผีของหญิงสาวอาจอาศัยอยู่ในนั้น

อย่างไรก็ตาม หลังจากค้นหาทุกที่ เคาะ และสำรวจ เขาก็ยังไม่พบสิ่งที่เขาจินตนาการไว้ ฟางซิ่วคิดว่าตั้งแต่ผีสาวเกิดที่นี่ มันจะต้องไม่เกิดมาจากอากาศที่เบาบาง สิ่งของเหนือธรรมชาติไม่สามารถสร้างผีจากอากาศได้ จำเป็นต้องมีปัจจัยหนึ่ง และสิ่งที่เป็นไปได้มากที่สุดคือศพของหญิงสาว หลังจากตรวจสอบ ฟางซิ่วพบว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เขาจินตนาการไว้ ในห้องลับใต้ดินนี้ไม่มีอะไรจริงๆ

ฟางซิ่วกลับมาที่ด้านบนและเริ่มอ่านหนังสือพิมพ์และหนังสือเก่า ๆ ที่เขานำกลับมา ในเวลาเดียวกัน เขาใช้คอมพิวเตอร์เพื่อค้นหาข่าวสารเกี่ยวกับถนนสายนี้และบริเวณนี้บนอินเทอร์เน็ต

จากนั้นเขาก็เห็นข่าวลือเรื่องผีเกี่ยวกับถนนสายนี้ในคอมพิวเตอร์ บอกว่าเป็นถนนนิวริเวอร์ในเขตฮาร์เบอร์ แต่ไม่ได้หมายถึงบ้านหลังนั้น มันบอกว่ามีคนซื้อบ้าน เนื่องจากค่อนข้างเก่า เมื่อพวกเขากำลังปรับปรุงและจัดระเบียบ พวกเขาบังเอิญพบทางเดินใต้ดินระหว่างทางพบศพหญิงอายุประมาณสิบปี เนื่องจากเก่าเกินไป ตำรวจจึงไม่สามารถหารูปพรรณสัณฐานของศพได้ พวกเขาเพิ่งเอาศพออกไป หลังเจ้าของบ้านพบศพและห้องลับก็ไม่กล้าอยู่ที่นี่ ในเวลาไม่ถึงปีเขาขายบ้านอีกครั้ง นี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อ ฟางซิ่ว เปิดห้องใต้ดิน แผ่นหินด้านบนจึงถูกเปิดออก ในตอนแรก ห้องใต้ดินควรจะปิดลงกลอน

ฟางซิ่วอ่านข้อมูลเพียงพอ จากการสนทนากับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ และสถานการณ์ในห้องใต้ดิน เขาสามารถสรุปโครงเรื่องของเหตุการณ์ทั้งหมดได้คร่าวๆ

เด็กหญิงคนนี้เป็นลูกนอกสมรสของ คุณเฉินคนที่5 ตอนที่เธอเรียนอยู่ต่างประเทศ หลังจากที่เธอกลับประเทศพร้อมกับ หล่อน เนื่องจากความรู้สึกของเธอเปลี่ยนไปอย่างมากหรือการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเธอ บุคลิกของ หล่อน จึงมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เธอเริ่มปลดปล่อยพันธนาการและปะปนกับคนดังและขุนนางของเมืองหวุงกังในเวลานั้น โดยธรรมชาติแล้ว ลูกนอกสมรสนี้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ถูกดูหมิ่น

จากนั้นดูเหมือนหญิงสาวจะติดโรคบางอย่าง มันควรจะเป็นโรคที่ค่อนข้างร้ายแรง นางสาวเฉินคนที่ห้าขังเธอไว้ในห้องใต้ดิน ขณะทำการรักษานางไม่ยอมให้ออกมา ในที่สุดหญิงสาวก็ยังเสียชีวิต บางทีเธออาจเสียชีวิตด้วยโรคร้าย หรือบางที หล่อน อาจฆ่าตัวตายด้วยความสิ้นหวัง จากนั้นคุณเฉินคนที่ห้าก็ฆ่าตัวตายในบ้านหลังนี้

ฟางซิ่ว สามารถจินตนาการถึงสถานการณ์ทั่วไปได้คร่าวๆเท่านั้น อย่างไรก็ตาม หลายปีผ่านไป ฟางซิ่วจึงไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์ที่แน่นอนได้

ฟางซิ่วจำสิ่งที่ผีสาวพูดได้ในทันที

"วิทยุ? วิทยุ? "

จู่ๆ เขาก็จำได้ว่าตอนที่เขาทำความสะอาดห้องเก็บของตรงทางเข้าห้องลับใต้ดิน เขาได้กำจัดขยะออกไปมากมาย ในหมู่พวกเขามีวิทยุแร่เก่า

ฟางซิ่วพบวิทยุทันทีจากกล่องและไม้กวาดที่กองอยู่ข้างห้องเก็บของ

เขาหยิบวิทยุที่ดูเหมือนซองหนังสีน้ำตาลออกมาจากกล่อง ดูเหมือนจะมีบางอย่างเขียนด้วยอักษรจีนตัวเต็ม แต่มันเร็วเกินไปที่จะอ่าน การมอดูเลตความถี่ใช้ปุ่มหมุน โดยการปรับเข็มหมุน สามารถรับสัญญาณได้

ฟางซิ่วใช้ผ้าเช็ดวิทยุให้สะอาด "ดูเหมือนว่านี่เป็นสิ่งที่มีค่าและชื่นชอบที่สุดตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่ นี่คือเหตุผลที่เธอเกิดมาเหรอ? บางทีตอนที่เธอตาย เธอกำลังกอดวิทยุเครื่องนี้อยู่? " ฟางซิ่วนำวิทยุไปที่ห้องใต้ดินและวางไว้บนโต๊ะ เขาพูดเบา ๆ ว่า "เฮ้! วิทยุของคุณ ฉันหามาให้แล้ว! "

อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปนาน เขาก็ยังไม่ได้รับการตอบกลับใดๆ ฟางซิ่ว รู้สึกผิดหวังและเสียใจเล็กน้อย ดูเหมือนเขาจะรอคอยที่จะได้เห็นร่างของอีกฝ่ายอยู่ “คงไม่ใช่เพราะฉันบอกเธอว่าเธอตายแล้ว เธอจึงหายไปอย่างนั้นสินะ”