ตอนที่ 186 สมดุลเริ่มเอนเอียง

“ในอนาคต มันคงจะไม่สะดวกเท่าไหร่ที่กองทัพเรือมาปรากฏตัวขึ้นที่นี่”

“ด้วย [ การ์ดถ่ายทอดสด ] นี้ มันจะทำให้ทุกคนบนโลกรู้ว่า อิมเพลดาวน์ได้ถูกเปลี่ยนมือแล้ว”

ด้วยเหตุนี้ หลี่ฟานจึงมอบ [ การ์ดถ่ายทอดสด ] ที่เขาได้รับมาจากยามาโตะ ให้กับโดมิโน่

โดมิโน่ดูลังเลเล็กน้อย เมื่อไม่นานมานี้ เธอพึ่งจะขับไล่อดีตเพื่อนร่วมงานของเธอออกไป และตอนนี้เธอก็กำลังจะได้ออกไปไล่พลเรือถึงสองคน

และแม้กระทั่งต่อหน้าคนทั้งโลก เธอก็ยังต้องออกไปบอกว่า อิมเพลดาวน์ได้กลายเป็นอาณาเขตของหลี่ฟานไปแล้ว และมันก็ทำให้โดมิโน่รู้สึกเขินอายเล็กน้อย

‘อาจารย์หลี่ฟาน คงคิดที่จะให้กองทัพเรือเสนอค่าหัวกับฉัน…’

โดมิโนกัดฟันและกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบ [ การ์ดถ่ายทอดสด ] แต่ในจังหวะนั้น หลี่ก็ดึงเอา [ การ์ดถ่ายทอดสด ] กลับมา

"อาจารย์หลี่ฟาน คุณหมายความว่ายัง?” โดมิโน่เงยหน้าขึ้นถามอย่างสับสน

“ลืมมันไปเถอะ ฉันแค่ต้องการให้เธอไปบอกลาเพื่อนร่วมงาน แต่ฉันก็คิดว่ามันคงเป็นเรื่องที่น่าอายเกินไปสำหรับเธอ” หลี่ฟานหันหน้าไปมองที่โอลีฟ ที่ยืนอยู่ด้านข้าง

“โอลีฟ ฉันจะให้เธอเป็นคนทำสิ่งนี้”

“เอ๊ะ!! ฉันหรอ!” โอลีฟเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“แต่ว่าคุณหลี่ฟาน ฉันเป็นโจรสลัด และพวกเขาก็เป็นพลเรือเอก พวกเขาอาจจะไม่ฟังสิ่งที่ฉันพูดก็ได้”

หากเปลี่ยนเป็นสถานการณ์อื่น โอลีฟก็ยินดีที่จะช่วยหลี่ฟานในการทำบางสิ่งบางอย่าง เพื่อให้เขามีความประทับใจที่ดีต่อเธอ

แต่การปล่อยให้เธอไปเผชิญหน้ากับผลเรือเอก และแม้กระทั่งประกาศเรื่องการเปลี่ยนมือของอิมเพลดาวน์ต่อหน้าพวกเขา โอลีฟก็ยังไม่มีความกล้า

“เธอไม่อยากอยู่ที่นี่และทำงานร่วมกับโดมิโน่งั้นหรอ? ถ้าเธอยังทำเรื่องนี้ไม่ได้ ฉันก็คงไม่ต้องการเธอแล้ว”

หลี่ฟานเอื้อมมือออกไปจับมือของโอลีฟ และวาง [ การ์ดถ่ายทอดสด ] ไว้บนฝ่ามือของเธอ

“ใจเย็นๆ สองคนนั้นคงมาเพื่อยืนยันสิ่งที่เกิดขึ้น หากพวกเขาวางแผนที่จะนำอิมเพลดาวน์กลับไปจริงๆ กองทัพเรือก็คงจะไม่ส่งพลเรือเอกมาแค่สองคนเท่านั้นหรอก”

“และถ้าพวกเขาต้องการโจมตีเธอจริงๆ ฉันก็จะหยุดพวกเขาเอง”

“เชื่อมือฉันได้เลย? ถึงแม้ว่าฉันจะยังอยู่ในอิมเพลดาวน์ แต่ฉันก็ยังมีความสามารถที่จะหยุดพวกเขาได้”

ถึงแม้ว่าหลี่ฟานจะพูดออกมาแบบนี้ แต่โอลีฟก็ยังดูกลัวเล็กน้อย

หลี่ฟานจึงวางมือของเขาไว้บนหลังของเธอ และผลักเธอออกไปสองก้าวที่ทางออกอิมเพลดาวน์

“ในเมื่อเธอดูกังวลมากถึงขนาดนี้ ฉันก็จะส่งชุดเกาะออกไปเพื่อปกป้องเธอด้วยก็ได้ มันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้วใช่ไม?”

“FRIDAY” ให้ ‘Mark 49’ นำ ‘Mark 43’ และ ‘ชุดเกราะต่อต้านฮัลค์’ ออกไปปกป้องโอลีฟ”

“หลังจากนั้น ให้ ‘Mark 43’ และ ‘ชุดเกราะต่อต้านฮัลค์’ บางส่วน ออกไปคุ้มกันที่ด้านนอกอิมเพลดาวน์”

หลี่ฟานหันไปพูดกับฟรายเดย์

"ค่ะ เจ้านาย!" เสียงของฟรายเดย์ดังออกมาจาก ‘Mark 49’

ภายใต้การควบคุมของฟรายเดย์ ‘Mark 49’ เดินไปอยู่ด้านข้างของโอลีฟ และจับไปที่มือของเธอ

“ไปกันเถอะ คุณโอลีฟ ฉันจะช่วยคุณทำภารกิจของเจ้านายให้สำเร็จ”

โอลีฟดูตกใจมากและต้องการจะหนีออกไป แต่เธอก็พบว่าเธอไม่สามารถหนีออกไปได้ เพราะพละกำลังของเธอน้อยกว่า ‘Mark 49’ มาก

หลังจากนั้น ‘Mark 43’ สิบชุด และชุดเกราะต่อต้านฮัลค์สองชุด ก็ได้เดินไปหาโอลีฟพร้อมกัน และปิดกั้นเส้นทางหนีของเธอเอาไว้อย่างสมบูรณ์

ด้วยความสิ้นหวัง โอลีฟจึงทำได้เพียงเลือกที่จะเดินออกไป

‘มันควรจะผ่านไปได้ด้วยดี…’

โอลีฟมองไปที่ [ การ์ดถ่ายทอดสด ] ในมือ และมองย้อนกลับไปที่หลี่ฟาน ที่กำลังยิ้มและโบกมือให้กับเธอ โอลีฟก็ถอนหายใจยาว

“เอาล่ะ โอลีฟจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้ให้กับเธอเอง ตอนนี้ พวกเราไปหาสถานที่เพื่อสร้างห้องปฏิบัติการซ่อมแซมชุดเกราะกันเถอะ” หลี่ฟานหันไปพูดกับโดมิโน่

"อาจารย์หลี่ฟาน ถ้าคุณต้องการจะลงโทษฉัน ฉันก็เต็มใจที่จะรับโทษ” โดมิโน่เอามือแตะท้องของตัวเองแน่น เธอก้มหน้าลง และไม่กล้ามองไปที่หลี่ฟาน

ในความเห็นของเธอ การประกาศว่าอิมเพลดาวน์ได้เป็นอาณาเขตของหลี่ฟาน มันก็เหมือนกับเป็นการอุทิศตัวเองให้กับเขาอย่างจริงใจ

และเมื่อเธอไม่ได้ทำสิ่งนี้ หลี่ฟานก็คงจะมีความคิดเห็นที่ไม่ดีเกี่ยวกับตัวเธออย่างแน่นอน

“ดูเหมือนว่าเธอจะคิดมากเกินไปนะ” หลี่ฟานตบไหล่ของโดมิโน่ และพาเธอเดินไปที่ห้องของผู้คุม

“ฉันแค่ต้องการหาใครสักคนมาบอกให้โลกรู้ว่า อิมเพลดาวน์ได้กลายเป็นอาณาเขตของฉันแล้ว”

“และคนๆ นั้น มันก็ไม่จำเป็นจะต้องเป็นเธอสักหน่อย”

“ฉันเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้ของเธอดี ดังนั้นชั้นจะให้เวลาเธอในการตัดสินใจ”

“ถ้าวันหนึ่งเธอไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้จริงๆ ฉันก็สามารถนำพลังที่ฉันมอบให้กับเธอกลับคืนมาได้ทุกเมื่อ และลบความทรงจำที่เกี่ยวข้องออกไป ก่อนที่จะปล่อยเธอจากไป”

ภารกิจโรงฝึกของเขาเสร็จสิ้นแล้ว และหลี่ฟานก็เปิดกว้างมาก ที่จะให้โดมิโน่เป็นคนตัดสินใจด้วยตัวเธอเอง

ถ้าเธออยู่เคียงข้างเขาได้มันก็ดี แต่ถ้าเธออยู่แต่ใจของเธอเป็นของกองทัพเรือ หลี่ฟานก็ไม่มีความจำเป็นที่จะให้โดมิโน่เป็นลูกศิษย์ของเขาต่อไป

หลังจากได้ยินคำพูดของหลี่ฟาน โดมิโน่ก็มองไปที่เขาอย่างเหลือเชื่อ

ดวงตาของหลี่ฟานชัดเจนมาก และแทบไม่มีความสนใจใดๆ เลย ราวกับว่าคำพูดที่เขาพูดออกมานั้น มันไม่มีคำโกหกปนอยู่แม้แต่น้อย

ดวงตาที่สดใสของโดมิโน่เริ่มสว่างขึ้น และความคิดต่างๆ ก็ผุดขึ้นในใจของเธอ

“ยังไงก็ตาม ฉันจะพาซาดี้กลับมาที่นี่ในภายหลัง”

“เพราะในเมื่อเธอสองคนเป็นเพื่อนกัน ซาดี้ก็คงจะมีความสุขมากที่ได้พบกับเธอ”

“และเมื่อซาดี้กลับมาที่นี่ พวกเธอก็สามารถทำงานร่วมกันได้อีกครั้ง”

“ถึงแม้ว่าอิมเพลดาวน์จะเปลี่ยนมือ แต่นักโทษที่อยู่ที่นี่ทั้งหมดก็เป็นอาชญากร และเธอก็ยังคงกักขังพวกเขาต่อไป ดังนั้นมันจึงไม่ควรมีความแตกต่างกันมากนัก”

หลี่ฟานกล่าวขณะที่เขาเดิน

เมื่อได้ยินชื่อของซาดี้ออกมาจากปากของหลี่ฟาน ดวงตาของโดมิโน่ก็สว่างขึ้นมากกว่าเดิม และความสมดุลก็ได้ปรากฎขึ้นภายในจิตใจของเธอทันที เธอจึงหลับตาลง

ที่ปลายด้านหนึ่งของความสมดุลก็คือกองทัพเรือ และอีกด้านหนึ่งก็คือซาดี้ เพื่อนสนิทของเธอที่รู้จักกันมานาน และหลี่ฟานที่อยู่กับเธอทั้งวันทั้งคืน เพื่อฝึกสอนเธออย่างเต็มที่มาเป็นเวลาสองปี

ผ่านไปครู่หนึ่ง ความสมดุลภายในจิตใจของโดมิโน่ ก็ได้เอนเอียงไปทางด้านของซาดี้และหลี่ฟาน

จากนั้นโดมิโน่ก็ลืมตาขึ้นมา และมีรอยยิ้มเล็กน้อยอยู่ที่มุมปากของเธอ

"อาจารย์หลี่ฟาน โปรดให้คำแนะนำกับฉันในอนาคตต่อไปด้วย”

“ว่าแต่… เมื่อไหร่ซาดี้จังจะได้กลับมาที่นี่กันนะ?”

…