ตอนที่ 184 ผู้คุมคุกอิมเพลดาวน์ชุดใหม่

เกาะโอนิงะชิมะ โรงฝึกของหลี่ฟาน

“ยามาโตะ!” ทันใดนั้นก็มีเสียงของหลี่ฟานดังเข้ามาในหูของยามาโตะ ที่กำลังทำหน้ามุ่ยและมองดูรายการทองคำอยู่

"เอ๊ะ?! อาจารย์หลี่ฟาน?” ยามาโตะหันหน้าไปมองหลี่ฟานด้วยดวงตาที่เป็นประกาย

“อาจารย์หลี่ฟาน ทำไมคุณถึงมาที่นี่ล่ะ?”

และเนื่องจากยามาโตะไม่ได้ระงับเสียงของเธอ ไคโดที่อยู่ด้านนอกจึงหันกลับมามองที่ประตูด้วยความระมัดระวัง

แม้ว่าไคโดจะต้องการพบหลี่ฟานและพยายามหารือเกี่ยวกับความร่วมมือระหว่างพวกเขา แต่ท้ายที่สุดแล้วพลังของหลี่ฟานก็ยังชัดเจนสำหรับทุกคน

และไคโดก็ยังกังวลว่า หลี่ฟานอาจจะปฏิบัติต่อตัวเองในฐานะศัตรู และเข้ามาโจมตีเขา

เพราะเมื่อไม่นานมานี้ ลูกศิษย์ของหลี่ฟานพึ่งจะจัดการกับกลุ่มดองกิโฮเต้ แฟมิลี่ไป และทำให้ธุรกิจผลปีศาจเทียมของพวกเขาถูกทำลาย

“ไคโดอยู่ข้างนอก?” หลี่ฟานหันไปมองที่ประตู

“เขามาหาเธอจริงๆ และดูเหมือนว่าตอนนี้ เธอกำลังจะพยายามอดทนอย่างเต็มที่เลยนะยามาโตะ”

ในตอนที่ไคโดจะเคาะประตู เสียงของหลี่ฟานที่กำลังพูดคุยกับยามาโตะดังออกมา ทำให้เขาหยุดการเคลื่อนไหวและแนบหูของเขาไปที่ประตูโดยตรง

“หึ! คนน่ารำคาญคนนั้นอยู่หน้าประตูมาแต่เช้า!” ยามาโตะเหลือบมองออกไปนอกประตูอย่างไม่พอใจ

“ใช่แล้ว! อาจารย์หลี่ฟาน ในเมื่อคุณมาที่นี่ มันก็หมายความว่าฉันสามารถออกไปได้แล้วใช่ไหม?”

มองดูดวงตาที่เปล่งประกายของยามาโตะ หลี่ฟานก็รู้ความหมายในคำพูดของเธอได้ทันที มันไม่ใช่แค่การให้เธอออกไปจากโรงฝึกได้เท่านั้น แต่มันยังหมายถึงให้เธอออกไปต่อสู้กับไคโดด้วย

หลี่ฟานยกส่ายหัว ก่อนที่จะยกมือขึ้นลูบหัวยามาโตะ

"มันยังไม่ถึงเวลา ที่ฉันมาที่นี่ก็เพราะหวังว่าเธอจะมอบ [ การ์ดถ่ายทอดสด ] ที่เธอได้รับมาก่อนหน้านี้ให้กับฉัน มันมีประโยชน์กับฉันในตอนนี้มาก”

“สำหรับการออกไปหาผู้ชายคนนั้น ให้รออีกสักพัก เพราะอีกไม่นานมันก็จะถึงเวลาที่เธอจะได้รับรางวัลของตัวเองแล้ว”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหลี่ฟาน ยามาโตะก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว

“ในเมื่ออาจารย์หลี่ฟานพูดแบบนี้ ฉันก็จะเชื่อฟังคำพูดของคุณ!”

“ว่าแต่ อาจารย์หลี่ฟาน คุณต้องการใช้ [ การ์ดถ่ายทอดสด ] เพื่อทำอะไรอย่างงั้นหรอ?”

ยามาโตะถามหลี่ฟาน ขณะนำ [ การ์ดถ่ายทอดสด ] ออกจากเสื้อผ้าของเธอ

“ฉันวางแผนที่จะใช้ [ การ์ดถ่ายทอดสด ] เพื่อบอกบางสิ่งบางอย่างให้โลกรู้ มันเป็นการประกาศอาณาเขตของฉัน และทำให้กองทัพเรือไม่จำเป็นต้องมาดูแลอิมเพลดาวน์อีกต่อไป”

ใช่แล้ว เมื่อหลี่ฟานได้รับ [ การ์ดถ่ายทอดสด ] มาจากยามาโตะ เขาก็วางแผนที่จะใช้มันเพื่อบอกทุกคนบนโลก เกี่ยวกับการครอบครองอิมเพลดาวน์ของเขา

และเพื่อป้องกันไม่ให้บุคคลทั่วไปหรือกองทัพเรือ เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับอิมเพลดาวน์อีกต่อไป

“ถ้าอย่างนั้น ฉันขอตัวไปก่อนนะ” หลี่ฟานนำ [ การ์ดถ่ายทอดสด ] กลับเข้าไปในกระเป๋าของเขา

เขาหันไปพูดกับยามาโตะ และทักทายคนอื่นๆ ก่อนที่จะกลับไปที่โรงฝึกในอิมเพลดาวน์

“เดี๋ยวก่อน! อาจารย์หลี่ฟาน!” ยามาโตะพุ่งเข้าไปกอดแขนของหลี่ฟาน และมองเขาอย่างคาดหวัง

“อาจารย์หลี่ฟาน [ หมัดมังกรผงาดโรซัน ] คุณสอนมันให้กับฉันได้ไหม?”

ก่อนหน้านี้ เมื่อวิชา [ หมัดมังกรผงาดโรซัน ] ถูกแสดงออกมาในรายการทองคำ ยามาโตะก็ตกใจกับพลังที่ยิ่งใหญ่ของมันมาก

แม้ว่า [ ประตูด่านทั้ง 8 ] จะทรงพลังมาก แต่เมื่อเปรียบเทียบกับ [ หมัดมังกรผงาดโรซัน ] แล้ว ยามาโตะก็ยังรู้สึกว่ามันยังแย่กว่ามาก!

สำหรับยามาโตะที่อยากจะทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น การเรียนรู้วิชาอย่าง [ หมัดมังกรผงาดโรซัน ] คือสิ่งที่เธอต้องการจะทำอย่างยิ่งในตอนนี้

“เรื่องนี้… เอาไว้คราวหน้านะ” หลี่ฟานยกมืออีกข้างหนึ่งขึ้นมา และสะบัดไปที่หน้าผากของยามาโตะเบาๆ

“เมื่อเธอเอาชนะสี่จักรพรรดิได้แล้ว เราค่อยมาพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกที”

หลังจากพูดจบ หลี่ฟานก็ยิ้มและเปิดใช้งานการเคลื่อนย้ายระหว่างโรงฝึกกับตัวเอง

“บ้าจริง! อาจารย์หลี่ฟานชอบทำแบบนี้กับฉันเสมอเลย!” ยามาโตะมุ่ยปาก ขณะใช้มือลูบไปที่หน้าผากของเธอที่ถูกหลี่ฟานสะบัด

“ต้องเอาชนะสี่จักรพรรดิให้ได้ก่อนงั้นหรอ? งั้นก็หมายความว่า ฉันต้องเอาชนะเจ้าหมอนั่นให้ได้ก่อนงั้นสินะ?”

*ปัง! *ปัง! *ปัง!

ในเวลานี้จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูเกินขึ้นที่ด้านนอกประตูโรงฝึกอีกครั้ง

“ยามาโตะ หลี่ฟานอยู่ข้างในใช่ไหม เธอช่วยเปิดประตูให้ฉันเข้าไปคุยกับเขาหน่อยได้ไหม” ไคโดตะโกน

“หลี่ฟาน ในเมื่อนายอยู่นี่แล้ว ฉันคือร้อยอสูร ไคโด และฉันก็มีเรื่องที่อยากพูดคุยกับนาย”

“ฮึ่ม! อาจารย์หลี่ฟานออกไปแล้ว ดังนั้นนายควรอยู่ข้างนอกเหมือนเดิมนั่นแหละ!!!” ยามาโตะพ่นลมหายใจที่เย็นชา และเดินตรงไปนั่งที่เก้าอี้ด้านข้าง โดยไม่สนใจไคโดที่กำลังเคาะประตูอยู่เลยสักนิด

…

“โดมิโน่ นักโทษทั้งหมดถูกขังหมดแล้วงั้นหรอ?”

หลังจากที่หลี่ฟานกลับมาที่โรงฝึกในอิมเพลดาวน์ เขาก็เห็นว่าโดมิโน่และโอลีฟกำลังรอเขาอยู่ในโรงฝึก

และเมื่อพวกเธอเห็นหลี่ฟานปรากฎตัวขึ้น โอลีฟก็สูญเสียใบหน้าของเธอไปเล็กน้อย และเดินไปหาหลี่ฟานอย่างประจบสอพลอ

แม้ว่าหลี่ฟานจะเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก แต่ก็ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีความอาฆาตพยาบาทมากนัก ดังนั้นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับหลี่ฟาน โอลีฟจึงดูผ่อนคลายมากขึ้น

ในตอนที่พวกเธอกลับมาและไม่เห็นหลี่ฟานอยู่ในโรงฝึก โดมิโน่ที่ยืนอยู่ด้านข้างก็มองมาที่เธอด้วยใบหน้าจริงจัง และทำให้โอลีฟกังวลว่าโดมิโน่อาจจะทำอะไรกับเธอขึ้นมา

“ว่าแต่ ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่ล่ะ?” เมื่อเห็นโอลีฟเดินเข้ามาหาเขา หลี่ฟานก็หันไปถามโดมิโน่

“เธอไม่ได้จับผู้หญิงคนนี้เข้าคุกไปงั้นหรอ?”

“!!” หลังจากได้ยินคำพูดของหลี่ฟาน โอลีฟก็รู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที และอยากจะพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่ภายใต้การจ้องมองของหลี่ฟาน เธอก็ไม่กล้าที่จะพูด

"อาจารย์หลี่ฟาน คุณไม่ได้บอกให้เธอมาช่วยฉันจัดการกับเหล่านักโทษอย่างงั้นหรอ?” โดมิโน่ดูประหลาดใจเล็กน้อย

“เป็นไปได้ไหมว่า ผู้หญิงคนนี้กำลังโกหกฉัน?”

“ฉันไม่เคยบอกเธอแบบนั้นนะ ฉันแค่สัญญากับเธอว่า โดมิโน่จะปฏิบัติต่อเธอให้ดีขึ้นหลังจากทำสิ่งต่างๆ ให้กับฉัน” หลี่ฟานยิ้มบาง และคาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนที่เขาไม่อยู่ได้

หลังจากฟังคำพูดของหลี่ฟานแล้ว โดมิโน่ก็มองไปที่โอลีฟอย่างโกรธเคืองทันที และเมื่อเธอกำลังจะพาโอลีฟกลับเข้าไปในห้องขัง หลี่ฟานก็โบกมือให้กับเธอ

“ลืมมันไปเถอะ ในเมื่อเธอเสนอที่จะช่วยเธอจัดการกับอิมเพลดาวน์ ก็ปล่อยให้เธอทำมัน”

“ด้วยกำลังคนเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย อย่างน้อยฝ่ายการควบคุมก็จะมีประสิทธิภาพที่ดีมากขึ้น”

“เพราะไม่ว่าผู้หญิงคนนี้อยู่ในหรือนอกห้องขัง สถานการณ์ที่เกิดขึ้นมันก็คงไม่แตกต่างกันมากนักหรอก ตราบใดที่เธอไม่หนีออกไปล่ะนะ”

โอลีฟที่ได้ยินคำพูดของหลี่ฟาน ก็ใช้มือจับไปที่หน้าอกของเธอ และถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

ในตอนที่โดมิโน่อธิบายให้หลี่ฟานฟัง โอลีฟก็กลัวว่าหลี่ฟานจะโกรธเธอแล้ว

‘ไม่เป็นไร ฉันเดิมพันถูกแล้ว’ โอลีฟคิดอย่างมีความสุข

โดมิโน่จ้องไปที่โอลีฟอย่างเย็นชา แล้วหันไปตอบคำถามก่อนหน้านี้ของหลี่ฟาน

"อาจารย์หลี่ฟาน ยกเว้นนักโทษที่ตายแล้วและหลบหนีออกไปได้ นักโทษที่เหลือรอดอยู่ทั้งหมด ถูกคุมขังอยู่ในห้องขังหมดแล้ว”

“ฉันขอโทษ ที่ฉันไม่สามารถจัดการบุลเล็ตได้” หลังจากพูดสิ่งนี้ออกไป โดมิโน่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดขึ้นมา

“โดมิโน่ ฉันไม่เคยขอให้เธอเอาชนะบุลเล็ต” หลี่ฟานเดินไปหาโดมิโน่ และตบไปที่ไหล่ของเธอ

“ฉันไม่ใช่ทหารเรือ และฉันก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะจับนักโทษพวกนั้นกลับมา”

“สำหรับฉัน แค่เธอมีชีวิตกลับมาก็เพียงพอแล้ว”

“นอกจากนี้ ตามที่ฉันได้บอกเธอเอาไว้ก่อนหน้านี้ อิมเพลดาวน์จะถูกส่งมอบให้เธอจัดการ”

“หลังจากนี้ มันก็ขึ้นอยู่กับเธอว่าจะจัดการกับนักโทษโดยตรง หรือจะคุมขังพวกเขาต่อไป”

หลังจากฟังคำพูดของหลี่ฟาน โดมิโน่ก็พยักหน้าตกลงหลังจากที่เธอครุ่นคิดเล็กน้อย

แม้ว่าเธอจะออกจากกองทัพเรือแล้วก็ตาม แต่ด้วยความความสามารถของเธอ ในการกักขังนักโทษเหล่านี้ที่เคยจะวางแผนจะหลบหนีออกไป มันก็มีบางอย่างที่สอดคล้องกับความคิดของเธอ

“ถ้าอย่างนั้นอาจารย์หลี่ฟาน ฉันขอรับสมัครคนได้ไหม?”

“อิมเพลดาวน์กว้างใหญ่มาก ถ้าฉันเป็นคนที่จัดการดูแลคนเดียว...”

โดมิโน่เหลือบมองไปที่โอลีฟ ก่อนจะพูดต่อ

“และแม้ว่าจะมีโอลีฟเข้ามาช่วย แต่มันก็ยังคงจะดูแลจัดการได้ยากอยู่ดี”

หลี่ฟานยักไหล่และพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“เกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไม่ต้องกังวล ฉันได้คิดถึงวิธีการที่เกี่ยวข้องเอาไว้แล้ว”

“ออกไปข้างนอก แล้วตามฉันมา”

พูดจบ หลี่ฟานก็โบกมือไปมา และเดินนำทั้งสองคนออกไปจากโรงฝึก ส่วนโดมิโน่และโอลีฟ ก็เดินตามรอยเท้าของหลี่ฟานไปอย่างใกล้ชิดโดยไม่ลังเล

“คุณหลี่ฟาน คุณฟื้นฟูอิมเพลดาวน์ให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมแบบนี้ได้ยังไง?”

ออกมาจากโรงฝึก มองไปที่สภาพของอิมเพลดาวน์ที่อยู่ด้านหน้า ซึ่งดูเหมือนกับว่ามันไม่เคยเกิดความวุ่นวายอะไรขึ้นมาก่อน ในที่สุดโอลีฟก็อดไม่ได้ที่จะถามความสงสัยในใจของเธอ

เพราะก่อนที่เธอจะทำการเคลื่อนย้ายเหล่านักโทษ โอลีฟก็พบว่าไม่เพียงส่วนที่แตกหักของอิมเพลดาวน์เท่านั้น ที่ได้รับการซ่อมแซม และแม้กระทั่งโซ่หินไคโรทั้งหมดที่ติดตั้งอยู่ในห้องขัง ก็ยังไม่ได้เสียหายไปเลยสักนิด

ด้วยเหตุนี้ หลังจากที่เธอและโดมิโน่นำเหล่านักโทษกลับไปขัง และแม้ว่าใครบางคนจะตื่นขึ้นมา แต่พวกเขาก็ยังยากที่จะสามารถหลบหนีออกไปได้

“นี่คือความสามารถของหนึ่งในสแตนด์ของฉัน ที่สามารถกู้คืนวัตถุที่เสียหายให้กลับคืนสภาพเดิมได้โดยอัตโนมัติ”

หลี่ฟานพูดอย่างไม่เป็นทางการ จากนั้นระลอกคลื่นสีทองที่มีความสูงเท่ากับคนสองคน ก็ปรากฎขึ้นด้านข้างของหลี่ฟานทั้งสองด้าน

"สแตนด์?" โอลีฟที่ไม่รู้จักสแตนด์ ก็ขมวดคิ้วขึ้นอย่างสงสัย

ส่วนโดมิโน่ที่รู้จักพลังของสแตนด์ ก็มีใบหน้าที่แดงขึ้นมาทันที

'ในตอนนั้น อาจารย์หลี่ฟานจงใจที่จะไม่ซ่อมแซมเสื้อผ้าของฉันงั้นหรอ?'

เมื่อนึกไปถึงเหตุการ์ล่าสุดภายในห้องฝึกฝนแห่งกาลเวลา ที่เสื้อผ้าของเธอเสียหายจากการฝึกฝนต่อสู้กับหลี่ฟาน โดมิโน่ก็อดไม่ได้ที่จะมีความสงสัยขึ้นมา

เธอจึงเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หลี่ฟาน และพบว่าหลี่ฟานก็กำลังมองมาที่เธอด้วยความสนใจเหมือนกัน

ทันใดนั้น ใบหน้าของโดมิโน่ก็แดงมากขึ้น

‘อาจารย์หลี่ฟาน เขาไม่มีทางเป็นคนแบบนั้นหรอก!’

‘แน่นอนว่าเขาไม่มีทางสนใจร่างกายของฉันอย่างแน่นอน มันไม่มีทางเป็นไปได้!’

‘อาจารย์หลี่ฟานฝึกสอนฉันเป็นเวลาสองปี และทำให้ฉันมีพลังที่สามารถจับกุมเหล่านักโทษกลับมาได้ มันไม่เป็นไรที่เขาจะเห็นร่างกายของฉัน มันไม่เป็นไร…’

แม้ว่าโดมิโน่จะพยายามคิดหาเหตุผลในใจ แต่มันก็ไม่สามารถปกปิดรอยแดง ที่แดงไปจนถึงโคนใบหูของเธอได้

นอกจากนี้ โอลีฟที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก็กำลังมองไปที่โดมิโน่ด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

'ผู้หญิงคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่?'

‘คุณหลี่ฟานบอกว่าเขาสามารถซ่อมแซมสิ่งของได้ แล้วทำไมเธอถึงต้องหน้าแดงด้วยล่ะ?’

โอลีฟส่ายหัวของเธออย่างไม่เข้าใจ และตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมาก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไปที่ระลอกคลื่นสีทองทั้งสองด้านข้างๆ หลี่ฟาน

*ตึง! *ตึง! *ตึง! *ตึง!

ด้วยเสียงฝีเท้าอันประณีต หนึ่งสีน้ำเงินและหนึ่งสีแดง ชุดเกราะสองชุดที่เต็มไปด้วยพื้นผิวแบบกลไก ก็ได้ก้าวเดินออกมาจากคลังสมบัติบาบิโลนของหลี่ฟาน

"นี่คือ?!" มองดูชุดเกราะที่เต็มไปด้วยความรู้ทางวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีจำนวนมาก โดมิโน่ก็หลุดออกจากสภาพขี้อาย และเต็มไปด้วยความประหลาดใจแทน

“ชุดเกาะสีน้ำเงินมีชื่อว่า  ‘Mark 49 Rescue Armor’ และสีแดงมีชื่อว่า ‘Mark 85 Nano Armor 2.0’”

“มันเป็นของเล่นที่ฉันสร้างขึ้นเมื่อนานมาแล้ว”

หลี่ฟานยิ้มบางและหันไปมองทั้งสองสาว ที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

…