ตอนที่ 159 ฉันไม่มีพ่อแบบนั้น
เกาะโอนิงะชิมะ ใกล้ๆ กับจุดที่โรงฝึกของหลี่ฟานตั้งอยู่
‘มันมีโรงฝึกของหลี่ฟานตั้งอยู่ที่นี่จริงๆ ถ้าชั้นเจอมันเร็วกว่านี้ก็คงจะดีมาก!’
‘ยามาโตะรู้แล้วว่ากุญแจมือของเธอมันสามารถระเบิดได้จริงๆ หลี่ฟานคงจะเป็นคนที่จัดการมันให้กับเธอ’
‘มันจะมีมีวิธีไหนบ้าง ที่ทำให้ลูกสาวที่โง่เขลา มอบรางวัลของตัวเองให้กับชั้น’
“กัปตัน พวกเราต้องเข้าไปที่นั่นไหม?” คิงที่มากับไคโด หันไปถามเขา
หากเปลี่ยนโรงฝึกของหลี่ฟานเป็นที่อื่น คิงก็คงจะบุกเข้าไปทำลายที่นั่นให้กับไคโดแล้ว
แต่ในการที่จะต้องเผชิญหน้ากับหลี่ฟาน คิงก็เลือกที่จะระมัดระวังตัวมากยิ่งขึ้น
มองดูโรงฝึกของหลี่ฟานจากระยะไกล ไคโดก็ขมวดคิ้วแน่น
ในขณะที่เขากำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ประตูโรงฝึกก็ถูกเปิดออกในทันที
และผู้หญิงสองคน ก็ปรากฎตัวขึ้นต่อสายตาของไคโดและคิง
“ผู้หญิงคนนั้น เธอคือนักดาบหญิงที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก นามิ!” คิงขมวดคิ้ว และตื่นตัวขึ้นทันที
ด้วยการปรากฎตัวขึ้นของนามิ มันก็เป็นการยืนยันแล้วว่าโ รงฝึกที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา มันเป็นโรงฝึกของหลี่ฟานจริงๆ
หลังจากที่จบการจัดอันดับนักดาบ ผู้คนทั่วโลกต่างก็เรียกนามิว่า ‘นักดาบหญิงที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก’ และแม้แต่นักดาบหญิงหลายคน ก็ถือว่านามิเป็นเป้าหมายในความพยายามของพวกเธอ
และในหมู่นักดาบหญิงที่ถือว่านามิเป็นเป้าหมาย ทาชิงิก็ยังเป็นหนึ่งในนั้นด้วย
“นั่นคือ ‘ร้อยอสูร ไคโด’ งั้นหรอ เขาดูแข็งแกร่งมากจริงๆ” เบลเมลพยักหน้าอย่างลับๆ
“แต่ถึงยังไง เขาก็ยังดูอ่อนแอกว่าหลี่ฟานมากอยู่ดี”
“หมอนั่นมาถึงที่นี่แล้ว?” นามิเลิกคิ้ว เมื่อเธอมองเห็นไคโดที่ยืนอยู่ไม่ไกล
“ลืมมันไปเถอะ ถ้าเขาไม่ได้เข้ามาใกล้โรงฝึก มันก็ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องไปหยุดเขา”
ไคโดคือเป้าหมายของยามาโตะ และแม้ว่านามิจะไม่คิดว่าเธอจะแพ้ให้กับไคโดก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่ต้องการที่จะไปแย่งชิงคู่ต่อสู้ของยามาโตะ
แม้ว่าร่างกายของไคโดจะแข็งแกร่งมากๆ และได้ชื่อว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุด แต่นามิก็ไม่คิดว่าวิชาดาบของเธอจะทำอะไรเขาไม่ได้
หลังจากที่เธอเข้าใจสภาวะ "ความว่างเปล่า" ในวิชาดาบของเธอได้อย่างสมบูรณ์ นามิก็มีความมั่นใจอย่างเต็มที่
“เบลเมล คุณอยู่ที่นี่กับวีวี่และยามาโตะนะ ฉันจะออกไปเดินเล่น” นามิหันไปพูดกับเบลเมล
แม้ว่านามิจะต้องการพาเบลเมลออกไปเดินเล่นด้วย แต่เมื่อพิจารณาว่าเธออาจจะปกป้องเบลเมล ภายใต้อิทธิพลของกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรไว้ไม่ได้ นามิก็เลิกล้มความคิดนั้นทันที
“ไปเถอะ หลังจากที่ยามาโตะเอาชนะไคโดได้ ฉันก็คงจะออกไปเที่ยวที่นี่ได้เหมือนกัน” เบลเมลโบกมือของเธอให้กับนามิ
นามิยิ้มให้กับเบลเมล เธอวางมือซ้ายไว้บนด้ามดาบนิจิรินที่ห้อยอยู่ที่เอว แล้วเดินไปหาไคโด
ในเมื่อวีวี่อยู่ในโรงฝึกกับยามาโตะ นามิก็ไม่กังวลเลยว่า ยามาโตะจะสามารถออกมาต่อสู้กับไคโดในตอนนี้ได้
ทางด้านไคโด เมื่อเห็นนามิกำลังเดินเข้ามา ทั้งเขาและคิงก็พากันตื่นตัวทันที
“สวัสดี นายเป็นยังไงบ้างไคโด โจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่” นามิทักทายอย่างเป็นกันเอง
และถึงแม้ว่าเธอจะยิ้ม แต่เธอก็ไม่มีความประทับใจที่ดีกับคนอย่างไคโดเลยสักนิด
“นักดาบหญิงที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก นามิ เธอเข้ามาหาชั้นทำไม?” ไคโดถามด้วยความสงสัย
“อย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้มาหาเรื่องนาย หรือกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรของนายด้วย” นามิโบกมือ
“ตราบใดที่นายไม่โจมตีโรงฝึกของอาจารย์หลี่ฟาน ฉันก็จะไม่ทำอะไรกับนายอย่างแน่นอน”
“เพราะไม่ว่ายังไง ยามาโตะก็บอกว่าเธอต้องการจะทุบตีนายด้วยตัวของเธอเอง”
“ฉันแนะนำให้นายเตรียมตัวให้พร้อม เพราะตอนนี้ ยามาโตะคงจะกระตือรือร้นที่จะต่อสู้กับนายมาก”
“นายคงได้เห็นพลังของ [ ประตูด่านทั้ง 8 ] ที่แสดงโดยรายการทองคำไปแล้ว ถ้ายามาโตะใช้มันออกมา นายก็คงจะไม่สามารถต้านทานมันได้หรอก”
ไคโดก็ขมวดคิ้ว “ยามาโตะต้องการที่จะเปิดประตูที่แปด และยอมตายหลังจากที่เธอเอาชนะชั้นได้งั้นหรอ?”
“ฮิฮิ ฉันไม่ได้บอกว่ายามาโตะจะตาย หลังจากที่เธอเปิดใช้งานประตูที่แปดสักหน่อย” นามิยิ้ม
“อย่าลืมสิ อาจารย์ของยามาโตะก็คืออาจารย์หลี่ฟาน เขาจะไม่มีทางปล่อยให้ลูกศิษย์ของเขาตาย ด้วยวิชาที่เขาสอนให้เธอเด็ดขาด”
“ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันมีเรื่องที่ต้องบอกนายเอาไว้ก่อน”
“ถ้านายอยากจะดูโรงฝึกอยู่ตรงนี้ มันก็คงจะไม่เป็นไร เพราะฉันกำลังจะออกไปเดินเล่นรอบๆ เพื่อสำรวจเกาะแห่งนี้”
“นอกจากนี้ ฉันก็อยากบอกให้นายรู้เอาไว้ด้วยว่า วีวี่เองก็อยู่ในโรงฝึกด้วย ดังนั้นอย่าทำอะไรที่ไม่ดีล่ะ?” พูดจบ นามิก็ไม่สนใจไคโด และเดินจากไปทันที
“เดี๋ยวก่อนนามิ! หลี่ฟานอยู่ในโรงฝึกนั่นหรือเปล่า? ฉันอยากจะพูดคุยกับเขา!” ไคโดตะโกนถามเธอ
“นายอยากจะร่วมมือกับอาจารย์หลี่ฟางั้นหรอ?” นามิพูดในขณะที่เธอกำลังเดินไปข้างหน้า
“ลืมมันไปเถอะ อาจารย์หลี่ฟานไม่สนใจที่จะเป็นพันธมิตรกับนายหรอก”
“นอกจากนี้ อาจารย์หลี่ฟานก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย เพราะงั้นเลิกคิดไปได้เลย”
มองไปที่แผ่นหลังของนามิที่กำลังเดินจากไป ไคโดก็ขมวดคิ้วขึ้นอย่างช้าๆ
“กัปตัน เราจะปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้เดินไปรอบๆ เกาะแบบนี้งั้นหรอ?” คิงถาม
"ปล่อยเธอไป ชั้นไม่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีจิตใจที่อยากจะสู้รบกับเรา และถ้าเธออยากจะเดินสำรวจเกาะแห่งนี้ ก็ปล่อยให้เธอสำรวจไป” ไคโดตอบ ก่อนที่จะมองไปที่โรงฝึก
“การปะทะกับผู้หญิงคนนี้ อาจจะทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่เหมือนกับรังแตน”
“นายติดต่อไปที่ฐาน และบอกให้คนของเราให้ระวังนามิเอาไว้ให้ดี อย่าให้พวกมันไปหาเรื่องเธอได้”
“ตอนนี้ ฉันจะไปที่โรงฝึกของหลี่ฟาน และลองพูดคุยกับยามาโตะดู” พูดจบ ไคโดก็ก้าวเท้าเดินไปที่โรงฝึกทันที
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่รบกวนจิตใจเขาอยู่ก็คือ ไม่ว่าเขาจะพูดโน้มน้าวยามาโตะยังไง ยามาโตะก็อาจจะเพิกเฉยต่อคำพูดของเขาได้
และสิ่งนี้ มันก็ทำให้เขารู้สึกลำบากใจมากๆ ในฐานะพ่อของเธอ เห็นได้ชัดว่านี่มันเป็นโอกาสที่เขาจะได้เข้าใกล้หลี่ฟานมากขึ้น แต่ตอนนี้มันก็อาจจะถูกทำลายลงเพราะลูกสาวที่โง่เขลาของเขา
ในเวลานี้ ไคโดก็อดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่า วิธีการสั่งสอนยามาโตะของเขาอาจจะมีปัญหารึเปล่า?
ภายในโรงฝึก วีวี่เหลือบมองที่ประตูโรงฝึก จากนั้นก็มองไปที่ยามาโตะ
“ยามาโตะ เธอไม่อยากเจอเขางั้นหรอ? ยังไงเขาก็เป็นพ่อของเธอนะ”
“หึ! ฉันไม่มีพ่อแบบนั้น!” ยามาโตะสูดหายใจเข้าอย่างเย็นชา
“ผู้ชายคนนั้น เขากักขังฉันไว้บนเกาะแห่งนี้ และถึงกับใส่กุญแจมือที่จะระเบิดขึ้นทันที เมื่อฉันออกไปจากเกาะไว้ที่มือของฉัน”
“และถ้าไม่ใช่เพราะอาจารย์หลี่ฟาน เมื่อฉันแอบหนีออกไปจากเกาะ ฉันก็อาจจะถูกระเบิดตายได้จริงๆ”
“มันจะมีพ่อแบบไหนกัน ที่ต้องการจะระเบิดลูกของตัวเอง!!”
“เพราะงั้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ต้องสอนบทเรียนที่หนักหน่วงให้กับผู้ชายคนนั้นให้ได้!!”
หลังจากได้ยินสิ่งที่ยามาโตะพูด วีวี่ก็รู้สึกช่วยไม่ได้ขึ้นมา
ถ้ามันมีพ่อที่ปฏิบัติต่อลูกของตัวเองแบบนี้จริงๆ คนๆ นั้น ก็คงจะไม่มีคุณสมบัติที่เหมาะสมในการเป็นพ่อคน
หลังจากครุ่นคิดเล็กน้อย วีวี่ก็ตัดสินใจเลิกล้มความคิดที่จะโน้มน้าวยามาโตะ
หน้าประตูโรงฝึก หลังจากที่ไคโดได้ยินคำพูดของยามาโตะที่ดังออกมา มุมปากของเขาก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกขึ้น
“ถ้าเธอไม่ชื่นชอบ ‘โอสึกิ โอเด้ง’ และยืนยันว่าจะสืบทอดความฝันของเขา ชั้นจะขังเธอไว้แบบนี้ทำไม?”
หลังจากที่คิดถึงเรื่องนี้ได้ ไคโดก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะพูดอะไรออกมาดี
…
