@Restaurant 17
“นี่รุจ! ลุกมากินยาเถอะน่ะ” “ไม่เอา...” “แล้วแบบนี้เมื่อไรจะหายหึ่ม” “นอนพักสักวันเดี๋ยวก็หาย” คนป่วยตอบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “โตแล้วอย่างอแงน่ะรุจ มาเลย” เสียงของศรีภรรยาอันแสนคุ้นหูยามที่ชายหนุ่มไม่สบาย บางครั้งรัตนาก็ชอบดุเขาบ่อยๆ ว่าผู้ชายอะไรกินยาเม็ดไม่เป็น ไม่อายเด็กบ้างเหรอร้องงอแงใหญ่โตไปได้ ...
