บทที่ 95 เป็นช่วงเวลาใบไม้ร่วงอีกปี (2)
สุดท้าย หนิงจื้อเชียนคงจะเห็นเธอตอบอย่างไม่เป็นสุขแล้วจึงถามหนิงเสี่ยง "อิ่มหรือยัง?" "อิ่มแล้วครับ คุณพ่อ" หนิงเสี่ยงพยักหน้า "งั้นคิดเงินเลย" เขามองเวินอี้และรอเธอตอบ "คิดเงิน" เวินอี้เองก็วางตะเกียบ "ฉันจ่าย" หนิงโส่วเจิ้งรู้ตัว หนิงจื้อเชียนก็ไม่เกรงใจลุกขึ้นและพูด "หนิงเสี่ยงลูกกลับบ้านกับคุณย่...
