ตอนที่ 7 : แผนการณ์ของบิล
“ลืมมันไปซะเถอะ ไม่สนแล้ว ถ้าพวกนายอยากตายมากนัก เดี๋ยวฉันจะสงเคราะห์ให้! สงสัยนักว่ามอนสเตอร์ตัวเล็กๆ พวกนี้จะดร็อปอะไรให้ฉันได้บ้าง”
เมื่อตัดสินใจได้แล้ว บิลก็ปิดการใช้งานสกิล [ลอบโจมตี] ทันทีจากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปหาแม็คเรย์และอีกสามคนด้วยเอฟเฟกต์เร่งความเร็ว
"เร็วเข้า รีบจัดขบวนตั้งรับ!"
บิลตะโกนใส่เมิ่งฉีและคนอื่นๆที่ในตอนนี้พวกเขาตัดเถาวัลย์ได้สำเร็จแล้ว
ในขณะเดียวกัน ดาร์คก็อบลินที่เข้าสู่สถานะจู่โจมจากสัญญาณเตือนของกับดักจู่ๆก็ค่อยๆถอยหลังไปทีละตัวๆ จากนั้นก็ปรากฎดวงตาสีเขียวที่น่ากลัวสามคู่ขึ้นท่ามกลางความมืดมิดในป่า
ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตอบสนอง ดาร์คก็อบลินทั้งสามตัวก็ได้กระโจนออกมาจากป่าแล้ว
ด้วยบัฟจากความสามารถของกองกำลังอันเดด ความคล่องตัวของ ดาร์คก็อบลินนั้นสูงกว่าก็อบลินทั่วไปมาก การทำดาเมจของพวกมันก็สูงกว่ามากเช่นกัน
ก็อบลินตัวที่นำอยู่ด้านหน้านั้น มันมีรูปร่างใหญ่กว่าก็อบลินสองตัวก่อนหน้านี้เล็กน้อย น่าจะเป็นระดับอีลีทของมอนสเตอร์ทั่วไปในดันเจี้ยนแห่งนี้—- ‘กัปตันก็อบลิน’
เมื่อกัปตันก็อบลินปรากฎตัว มันก็โก่งตัวลงและปล่อยเสียงคํารามอันน่าสยดสยองใส่ไซม่อนซึ่งยืนอยู่ในแถวหน้า
ในอีกทางนึง กรงเล็บที่แหลมคมของมันก็กางออก และด้วยการกระโดดเพียงครั้งเดียว กรงเล็บที่แหลมคมก็ทลายโล่ของอูซอร์ลง
-48!
ค่าดาเมจสูงถึง 48 แต้มปรากฎอยู่เหนือหัวของอูซอร์ในทันที! ทั้งๆที่เขาได้รับการป้องกันจากโล่
สําหรับคนที่มี HP แค่ 150 นั้น ค่าดาเมจเพียงเท่านี้ก็ถือว่าสูงมากแล้ว
“เร็วเข้า! ถ้าพวกนายไม่อยากตายตอนนี้ก็รีบๆหน่อย! โจมตีพวกมันซะ! ใช้สกิลทั้งหมดที่มีออกมา!”
โฟกัสไปที่กัปตันก็อบลิน!
ส่วนพวกนายดึงดูดความสนใจจากด้านหน้า!
ฉันจะแอบโจมตีพวกมันทางด้านหลังให้!”
บิลมองไปที่ก็อบลินสามตัวที่มองมาที่พวกเขาด้วยความกระหายและตะโกนออกไป
จากนั้นเขาก็เข้าสู่โหมดพรางตัวในทันที ร่างกายของเขากลายเป็นโปร่งใสและหายตัวไปอย่างรวดเร็ว
“วันนี้โชคของฉันค่อนข้างดีแหะ คิดว่าจะได้จัดการแค่ก็อบลินธรรมดาๆเสียอีก ไม่คิดเลยว่า เจ้าพวกโง่เง่านี่จะดึงดูดกัปตันก็อบลินมาด้วย ดีจริงๆ”
แต่แล้วบิลซึ่งอยู่ในโหมดพรางตัวกลับไปซ่อนอยู่ที่ด้านหลัง เขาซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ที่อยู่ไกลออกไปและมองมาที่สมาชิกทั้งสี่คนที่ถูกล้อมไปด้วยก็อบลินด้วยรอยยิ้มอันตราย
"เจ้างี่เง่าสี่คนนี้ คงจะจัดการเรื่องแค่นี้เพื่อหัวหน้าปาร์ตี้คนนี้ได้ใช่ไหม?"
...
สกิล [ลอบโจมตี] ของบิล อาจจะสามารถหลอกไซม่อนและสมาชิกอีกสองคนได้ แต่เขายังห่างไกลที่จะหลบพ้นจากการมองเห็นของแม็คเรย์
“นายวางแผนที่จะใช้ประโยชน์และปล่อยให้พวกเราตายไปพร้อมกับมอนสเตอร์สามตัวนี้งั้นสิ หลังจากนั้นตัวเองก็ค่อยเข้ามากวาดไอเทมทีหลัง? น่าสนใจดีนี่”
แม็คเรย์เข้าใจแผนการของบิลในทันที แต่เขาไม่ได้รู้สึกโกรธอะไร อันที่จริงเขาพบว่ามันน่าขำเสียด้วยซ้ำ
"ก็ได้ ฉันจะเล่นกับนายเอง"
รอยยิ้มของแม็คเรย์จางหายไป จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นและร่ายคาถาฮีลเบื้องต้นให้กับอูซอร์ที่ได้รับบาดเจ็บ
รัศมีสีเขียวอ่อนปรากฏขึ้นบนร่างของอูซอร์ มันค่อยๆฟื้นฟู HP ของเขาให้กลับมา
“อัศวิน ยืนขึ้น! ใช้ [แพรี่]! ไปที่ตําแหน่งของกัปตันก็อบลินซะ!”
“ส่วนนักรบอีกสองคน พวกนายใช้สกิล [ยั่วยุ]! แล้วยื้อพวกก็อบลินไว้!”
แม็คเรย์ออกคำสั่งอย่างใจเย็น
เมื่อได้ยินดังนั้น ไซม่อนที่กำลังตื่นตระหนกและสมาชิกอีกสองคนก็ปฎิบัติตามคำสั่งทันที
อูซอร์ซึ่งหายเป็นปกติแล้ว เขาถือโล่ไม้ไว้ในมือ รีบลุกขึ้นจากพื้นและวิ่งไปที่กัปตันก็อบลิน
ปัง!
อูซอร์ยกโล่ของเขาขึ้นสูงและใช้สกิล [แพรี่] เพื่อบล็อกการโจมตีจากกรงเล็บของกัปตันก็อบลิน
เมื่อเห็นว่าอูซอร์สามารถรับมือมอนสเตอร์ระดับอีลีทได้ ไซม่อนและเมิ่งฉีก็ลดความประหม่าลง พวกเขาทั้งคู่ชักดาบออกมาจากเอว
ใบหน้าของพวกเขาพลันเปลี่ยนเป็นสีแดง
"คําราม!"
"คําราม!"
ทักษะอันน่าทึ่งของในช่วงแรกของคลาสนักรบคือการดึงความสนใจของมอนสเตอร์ : [ยั่วยุ]
สัญลักษณ์ที่คล้ายกับการเยาะเย้ยสีแดงลอยอยู่เหนือหัวของก็อบลินทั้งสองตัวที่กําลังจะโจมตีแม็คเรย์
นั่นเป็นสัญญาณว่าพวกเขาสามารถดึงความสนใจของก๊อบลินได้สําเร็จ!
“ครึ่งหนึ่งของชีวิตของอัศวินอยู่ที่โล่ ในตอนที่พวกนายป้องกัน ไม่จำเป็นต้องใช้แรงเข้าชน แต่รากฐานต้องมั่นคง สอดคล้องไปกับความถี่ในการโจมตีของมอนสเตอร์”
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าโน้มตัวไปด้านหน้า ให้กำหนดจุดศูนย์ถ่วงไว้ที่ด้านหลัง”
จากนั้นแม็คเรย์ก็เหลือบมองไปที่อูซอร์ซึ่งกําลังเผชิญหน้ากับการโจมตีของกัปตันก็อบลินอีกครั้งและพูดอย่างใจเย็น
นักรบมือใหม่คนนี้ค่อนข้างโชคดีในตอนนี้ จังหวะในการใช้ [แพรี่] ของเขานั้นถูกต้อง มิฉะนั้น ภายใต้การนำของกัปตันก็อบลิน แนวรับของปาร์ตี้นี้อาจพังทลายไปแล้วก็เป็นได้
เมื่ออูซอร์ได้ยินคำแนะนำ เขาก็ปรับท่าทางการป้องกันของตัวเองในทันทีและจ้องไปยังกรงเล็บที่พุ่งมาหาของกัปตันก็อบลินอย่างจดจ่อ
"ตอนนี้แหละ!"
แม็คเรย์ตะโกน
อูซอร์ถอยหลังครึ่งก้าวด้วยเท้าขวา จากนั้นก็เหวี่ยงโล่จากซ้ายไปขวาพร้อมๆกับที่ก้าวไปข้างหน้า
ปัง!
หลังจากเสียงดัง กรงเล็บของกัปตันก็อบลินก็ถูกหยุดลงอีกครั้ง
ที่จริงแล้ว หากไม่นับกัปตันก็อบลินตัวนี้แล้ว ดาร์คก็อบลินธรรมดาอีกสองตัวก็ไม่ได้จัดการยากอะไร
บิลซึ่งซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้แทบไม่อยากจะเชื่อสายตา ภายใต้การนำของนักบวชคนนี้ พวกสวะไม่กี่คนที่ถูกรวบรวมไว้ชั่วคราวเพราะถูกไล่ออกมาจากปาร์ตี้เก่าเหล่านั้นกลับสามารถยืนหยัดต่อการล้อมของมอนสเตอร์โหมดแอดเวนเจอร์ทั้งสามตัวได้จริงๆ !?
เขาเคยเผชิญหน้ากับกัปตันดาร์คก็อบลินมาก่อน ความหวาดกลัวที่เกิดขึ้นในตอนนั้นไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลย ค่าความเสียหายที่สูงจนน่าขัน คลาสที่เปราะบางอย่างโจรเช่นเขา เกือบต้องตายหลังจากโจมตีไปได้เพียงสองครั้ง
เมื่อเห็นว่าดาร์คก็อบลินสองตัวตายไปแล้วภายใต้เงื้อมือของสมาชิกทั้งสี่คน จะเหลือก็เพียงแต่กัปตันก็อบลินที่ HP ก็เหลือน้อยเต็มทีแล้ว...
เขาจะยังซ่อนตัวอยู่ได้อีกหรือ? ถ้าไม่ลงมือตอนนี้ ส่วนแบ่งที่เขาจะได้รับเมื่อไอเทมดร็อปก็จะลดลง?
บิลที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด เหลือบมองไปที่แม็คเรย์ ผู้ที่สั่งการอย่างใจเย็น จากนั้นเขาก็ยกเลิกโหมดพรางตัวและกระโดดลงมาจากต้นไม้ ควักกริชมือใหม่ที่แหลมคมออกมาจากกระเป๋า และแทงไปที่ด้านหลังของกัปตันก็อบลินอย่างรวดเร็ว
"ทนไม่ไหวแล้วงั้นสิ"
หลังจากที่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวของบิลแล้ว แม็คเรย์ก็หัวเราะออกมาเบาๆ