ตอนที่ 19 ท่านผู้หญิงกรีมัวร์

กองทัพที่สองล่าช้าออกไปเป็นเดือนเพราะความประมาทของโอด็อต เมื่อหนอนยักษ์ตายลงทางที่ขุดเข้ามาก็ไม่มีสิ่งใดคอยรักษาสภาพของมันเอาไว้ รูที่ขุดยาวนับพันกิโลก็เริ่มพังทลาย

กองทัพที่สองนับหมื่นคนต้องใช้มือขุดทางบางช่วงที่พังลงมาอยู่นับเดือน จนถึงวันนี้พวกเขาจึงออกมายังปากทางได้

โอด็อตโดนตำหนิ มันที่เป็นผู้ทรงพลังระดับเหนือมนุษย์ขั้นกลาง กลายเป็นตัวตลกกองทัพในชั่วข้ามคืน

"โอด็อต เจ้ารู้ความผิดของตนเองหรือไม่!"

ตอนนี้โอด็อตกำลังยืนอยู่ท่ามกลางที่ประชุมกองทัพมีผู้ทรงพลังระดับเหนือมนุษย์มากมายนับสิบคน และมีถึงสามคนอยู่ในขอบเขตระดับสูง รวมถึงคนที่กำลังตำหนิมันอยู่ในตอนนี้

ลอร์ดอาร์มการ์ด ออร์คชั้นสูง ทายาทของออร์ครุ่นแรกแห่งสิบแปดตระกูลใหญ่ ผู้บัญชาการทัพในครั้งนี้

โอด็อตไม่มีอะไรจะเถียง มันถูกจับขังคุกมาหลายวันแล้ว ตอนนี้ถึงได้รับการปล่อยตัว เพราะมีแขกพิเศษคนหนึ่งอยากพบมัน

ที่ปรึกษาพิเศษจากอาณาจักรวอร์ล็อค กรีมัวร์ หนึ่งในสามสิบเก้ามุขมนตรีแห่งวอร์ล็อค สมาชิกสภาแห่งซิน

โอด็อตมองไปยังสตรีชราเบื้องหน้า นางยืนอยู่ข้างลอร์ดอาร์มการ์ดอย่างเสมอภาค ในดินแดนใดก็ตามจอมเวทย์ระดับสูงคือผู้ยิ่งใหญ่เสมอ

จอมเวทย์เป็นคำเรียกรวมกันของผู้ใช้เวทมนตร์ที่ทรงพลัง ทั้งเอลฟ์ พ่อมดหรือวอร์ล็อค เป็นอีกสรรพนามหนึ่งที่ผู้คนระดับสูงในมหาทวีปคุ้นหูกันดี

โอด็อตแอบพินิจหญิงชราตรงหน้า เขาสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์อันบ้าคลั่งที่ถูกกดเอาไว้ภายในร่างผอมบาง หล่อนสวมเสื้อลูกไม้สีดำกระโปรงยาวสีเดียวกัน ในมือถือไม้เท้าด้ามเล็กระดับเอว ผมถูกจัดทรงอย่างดีเสมือนขุนนางหญิงในอาณาจักรมนุษย์

อันที่จริงหล่อนคืออดีตบารอนเนสแห่งจักรวรรดิเฮอราบอส ท่านผู้หญิงกรีมัวร์ ดึสเซลฟาเลีย แต่โอด็อตย่อมไม่รู้

"อย่าตำหนิเขาเลยอาร์มการ์ด ภัยจากพ่อมดเป็นสิ่งที่เราทุกคนไม่ได้คาดหวัง"

หล่อนขยับเข้ามาใกล้ๆโอด็อตพยุงร่างกายของเขาให้ลุกขึ้นและพาไปยังเก้าอี้ด้านข้างที่ว่างอยู่ หล่อนกล่าวขึ้นช้าๆแต่ทรงอำนาจ

"ทีนี้ก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เราฟังอีกรอบ ตอนนั้นฉันยังเดินทางมาไม่ถึง"

ลอร์ดอาร์มการ์ดนำกองทัพที่สองมาถึงก่อน ภายหลังหล่อนได้รับคำสั่งจากสภาแห่งซินให้ตรวจสอบการตายของหนอนยักษ์เป็นการส่วนตัว

หญิงชราที่กำลังประจำการอยู่ที่อาณาจักรออร์คแดนเหนือจึงต้องละทิ้งหน้าที่ชั่วคราวและรีบเดินทางมาที่นี่

ในหมู่มุขมนตรีหล่อนเป็นวอร์ล็อคที่เข้าใจมนุษย์และเหมือนมนุษย์ปกติที่สุด ไม่ต้องพูดถึงอดีตที่ทำให้รู้ธรรมเนียมความเป็นไปของโลก อีกทั้งยังสุขุมนุ่มลึกและเจ้าแผนการณ์

หน้าที่ที่ต้องเดินทางไปยังดินแดนต่างๆเพื่อเจรจาการฑูตจึงตกเป็นของหล่อน

เป็นที่มาของฉายา"โอษฐ์แห่งวอร์ล็อค"

"ขอรับท่านหญิง"

โอด็อตไม่กล้าเสียมารยาทกับหล่อน

เขาเริ่มเล่าตั้งแต่ช่วงเวลาที่ยึดเหมืองได้ และสิ้นสุดตอนที่พ่อมดพาคนแคระที่เหลือหนีออกไปทางป่าต้องห้ามได้สำเร็จ

ตลอดเวลาท่านผู้หญิงกรีมัวร์ไม่ได้เอ่ยขัดหรือสอบถามอะไรโอด็อตเลย หล่อนรอให้ออร์คผู้นี้เล่าจบก่อนจึงเอ่ยขึ้น

"ถ้าเช่นนั้นตอนนี้ เราก็มีปัญหาอยู่สามประการ คือ

1.หนอนยักษ์ของเคอราชอฟฟ์ตายลงแล้ว เรื่องนี้อาณาจักรออร์คต้องให้คำอธิบายกับเรา แต่ปัญหาที่แท้จริงก็คืออุโมงพันกิโลเมตรไม่อาจพยุงเอาไว้ได้มันจะค่อยๆถล่มลงมา กองทัพของท่านจะขาดช่องทางในการได้รับกำลังเสริมและเสบียง

2.แร่โอริคัลคุมที่ยึดได้มีน้อยมาก เราไม่รู้ถึงที่ซ่อนหลักที่คนแคระแอบเอาไปเก็บไว้

3.มีพ่อมดลึกลับที่สังหารหนอนยักษ์ขนาดสองร้อยเมตรลงได้ปรากฎขึ้น ซึ่ง ณ ตอนนี้เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพ่อมดคนนี้เลย

ที่ฉันกล่าวมาถูกต้องไหมลอร์ดอาร์มการ์ด"

ผู้บัญชาการออร์คพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย มันมีรูปร่างที่ใกล้เคียงกับมนุษย์มากที่สุด ทำให้สติปัญญาของมันสูงล้ำและไม่กลัวแสงอาทิตย์

นี่คือลักษณะพิเศษที่พบได้เฉพาะออร์คชั้นสูงที่สืบเชื้อสายจากสิบแปดตระกูลใหญ่แห่งออร์ครุ่นแรกเท่านั้น

หญิงชราเห็นดังนั้นจึงกล่าวต่อไป

"ปัญหาข้อแรกเกี่ยวกับการเดินทัพโดยรวมและกระทบกับแผนการณ์ทั้งหมด ทั้งสองอาณาจักรจำเป็นต้องปรึกษาเรื่องนี้ร่วมกัน ดังนั้นปัญหานี้ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถแก้ได้ในปัจจุบันฉันจะขอละเอาไว้

ปัญหาข้อที่สอง...บังเอิญว่าฉันมีวิธีหาแร่โอริคัลคุมของพวกคนแคระ แต่อาณาจักรวอร์ล็อคจะขอแบ่งแร่ที่พบครึ่งหนึ่ง หากท่านเห็นด้วยฉันจะลงมือทันที

ส่วนปัญหาข้อที่สามสภาแห่งซินจะจัดการเรื่องนี้เอง พ่อมดลึกลับผู้นี้ผูกกรรมกับคนของเราแล้ว เขาไม่อาจหนีเราพ้น แต่ฉันจำเป็นต้องยืมคนของท่านบางคนไปด้วย หากท่านยินยอม"

ท่านผู้หญิงกรีมัวร์ยืนหลังตรงดุจไม้กระดาน ใช้สายตามองไปยังผู้บัญชาการของพวกออร์คตรงหน้า

ลอร์ดอาร์มการ์ดมีสีหน้าครุ่นคิด ที่มันหนักใจคือวิธีแก้ปัญหาข้อที่สอง กษัตริย์ของมันมีคำสั่งให้นำแร่ที่พบทั้งหมดไป แต่ถ้าหาไม่พบมันก็ไม่ได้อะไรกลับไปเลย ดังนั้นแบ่งกับวอร์ล็อคครึ่งหนึ่งยังดีกว่า

แล้วยังมีพ่อมดลึกลับนั่นอีก พวกวอร์ล็อครับปากว่าจะจัดการเองโดยตรงมันก็เบาใจ และสามารถใช้ข้ออ้างเรื่องแบ่งแร่ครึ่งหนึ่งเป็นค่าจ้างให้พวกวอร์ล็อคลงมือ เพราะพ่อมดนั้นมีพลังที่แปลกประหลาด พวกมันรับมือได้ไม่ดีนัก

"ตกลง ทุกอย่างมอบให้ท่านจัดการ ท่านต้องการคนเท่าไหร่ก็เอาไปได้เลย ข้าปวดหัว ข้าไปละ"

ลอร์ดอาร์มการ์ดเลิกประชุมทันที วันนี้ที่เขาเรียกทุกคนมาก็เพื่อต้อนรับโอษฐ์แห่งวอร์ล็อคนางนี้ กษัตริย์ของเขากำชับมาเป็นพิเศษว่าให้ดูแลนางอย่างดี

หญิงชราก้าวมาตรงหน้าของโอด็อต หล่อนก้มลงมองเขา คลี่ยิ้มอ่อนโยนและเอ่ยขึ้นเบาๆ

"เธออยากแก้แค้นไหม?"

โอด็อตยังจำพ่อมดคนนั้นได้ไม่รู้ลืม เพราะคนๆนั้นมันเลยต้องมาอยู่ในสภาพนี้ เขาพยักหน้าทันที

"ดีมาก แต่ก่อนหน้านั้น เราไปหาแร่ให้อาร์มการ์ดก่อนดีกว่า"

ท่านผู้หญิงกรีมัวร์จับแขนของโอด็อตลุกขึ้น เหมือนภาพของหญิงสูงศักดิ์กำลังได้รับการประคองจากสุภาพบุรุษ

หล่อนก้าวเดินออกมานอกอาคารที่ทำการผู้สำเร็จราชการแห่งอิกซอร์ ยืนอยู่หน้าลานที่ครั้งหนึ่งเคยจับครอบครัวของผู้สำเร็จราชการสังหารอย่างโหดเหี้ยม

มือเหี่ยวย่นโบกขึ้นไปบนอากาศเบาๆ เมื่อพลิกมือมาอีกทีก็มีอีกาตัวหนึ่งเกาะอยู่บนนั้น

อีกาตัวนี้มีสีดำปลอดทั้งตัวดวงตามีสีแดงฉานปานโลหิต หล่อนเอาเศษแร่โอริคัลคุมให้มันกิน ก่อนจะกระซิบคุยกับมัน

อีกาโน้มศรีษะของมันเข้าใกล้หน้าของหญิงชรา เมื่อมันได้รับคำสั่งจากหล่อน มันก็บินออกไปทันที

"ไปเถอะโอด็อต ทำคุณทดแทนความผิด พาทหารตามมันไป มันจะพาเจ้าไปยังที่ซ่อนของโอริคัลคุม"

ท่านผู้หญิงกรีมัวร์ยิ้มอ่อนโยน สายตามองไปยังเบื้องหน้า ดวงเนตรที่เคยดำขลับบัดนี้แดงฉาน ประดุจว่าเป็นตาดวงเดียวกับอีกาตัวนั้นก็ไม่ปาน