ตอนที่ 12 อาณาจักรลับเวทมนตร์

ออสบอร์นกับพวกคนแคระเดินทางออกมาจากเหมืองอิกซอร์ได้สี่วันแล้ว เขาต้องพาพวกคนแคระไปพักที่กระท่อมก่อน เพื่อที่จะเตรียมตัวออกเดินทางไปยัง "อารามอส" เมืองด่านหน้าของเหล่าคนแคระที่อยู่ทางทิศเหนือ

การเดินทางครั้งนี้โดยหลักแล้วก็เพื่อแจ้งข่าวการล่มสลายของอิกซอร์ให้ผู้ปกครองในระดับสูงทราบ ขณะเดียวกันก็ต้องพาคนแคระที่เหลือรอดไปตั้งรกรากใหม่ยังอารามอส

ในภาคตะวันออกของมหาทวีปมีเมืองของคนแคระอยู่สามแห่ง คือ อาณานิคมอิกซอร์ เมืองด่านหน้าอารามอส และนครสูงสูดแห่งเหล่าคนแคระมิวอล์สต็อก

อาณานิคมอิกซอร์ตั้งอยู่ใต้สุดและมีประชากรน้อยที่สุดรวมแล้วไม่เกินพันหกร้อยคน

ส่วนอารามอสนั้นยิ่งใหญ่ขึ้นมาอีกหลายเท่าตัว เมืองของพวกเขาตั้งอยู่ระหว่างอิกซอร์และมิวอล์สต็อก ด้วยความที่อยู่ใกล้กับอาณาจักรมนุษย์มากที่สุด ทำให้กลายเป็นศูนย์กลางทางการค้าของเหล่าคนแคระไปโดยปริยาย ประชากรคนแคระจึงมารวมกันอยู่ที่นี่มากถึงสองล้านคน

แต่ทั้งสองเมืองรวมกันก็ยังไม่ถึงครึ่งหนึ่งของมิวอล์สต็อก เพราะที่นั่นเป็นเมืองที่เจริญที่สุดและยิ่งใหญ่ที่สุดของเหล่าคนแคระทั้งมวลในมหาทวีป ประชากรที่มีจึงมากกว่าสิบล้านขึ้นไป

การที่จะเดินทางไปยังอารามอส พวกเขาต้องใช้เส้นทางที่ตัดผ่านป่าต้องห้าม เดินทางผ่านป้อมร้างและหอคอยสูงเสียดฟ้า เส้นทางนี้อาจไม่ราบรื่นนัก แต่กลับเป็นเส้นทางที่ใกล้ที่สุด

ไม่เช่นนั้นพวกเขาต้องอ้อมไปยังเมืองมนุษย์เมดีซีของอาณาจักรรัสเซล หรือเกลิออนนครแห่งเอลฟ์ ซึ่งไม่ฉลาดเลย

พวกเขาใช้เวลาเดินทางต่ออีกห้าวันก็มาถึงกระท่อมของออสบอร์นในที่สุด พ่อมดเฒ่ารีบจัดแจงที่พักชั่วคราวให้กับพวกคนแคระจำนวนเกือบร้อยคนในทันที ไม่เช่นนั้นหากปล่อยพวกเขาให้จัดการกันเอง กระท่อมของพ่อมดคงต้องวุ่นวายแน่นอน

เมื่อตะวันใกล้ลับขอบฟ้าคนแคระทั้งหมดก็มีที่นอนแม้จะไม่สบายนัก แต่ก็ดีกว่านอนกลางป่ามากแล้ว

ออสบอร์นแจกจ่ายอาหารและน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ให้พวกเขาเพื่อฟื้นฟูร่างกายและกำจัดโรคภัยที่แฝงอยู่เพื่อระวังโรคระบาดที่อาจเกิดขึ้นได้เมื่อมีผู้คนมารวมตัวกันมากเกินไป จนการจัดการสุขอนามัยไม่ได้มาตรฐาน

เมื่อถึงตอนเช้าของวันถัดมาเสียงที่ออสบอร์นรอคอยก็ดังขึ้น

[ติ้ง! ท่านทำภารกิจสำเร็จโปรดรับรางวัลภารกิจดังนี้

1.ค่าประสบการณ์ +10000 2.คาถาเปลวเพลิงอสรพิษ(ขั้นพื้นฐาน) 3.ติดตั้งอาณาจักรลับเวทมนตร์(ระดับ 1) ]

เมื่อพ่อมดเฒ่ากดรับรางวัลภารกิจ เขาก็รู้สึกได้ว่าร่างกายเกิดการพัฒนาขึ้นและสามารถบรรจุพลังเวทมนตร์ได้มากกว่าแต่ก่อน

เขาฝ่าทะลุไปยังอีกระดับแล้ว! พ่อมดระดับต่ำขั้นกลางในที่สุดก็มาถึง

ขณะเดียวกันความรู้เกี่ยวกับคาถาเปลวเพลิงอสรพิษก็ถูกถ่ายทอดเข้ามาภายในหัวของเขา ประสบการณ์ความรู้ความเข้าใจค่อยๆไหลเข้ามาเหมือนกับว่าเขาเคยใช้คาถานี้มาเป็นร้อยๆครั้ง

ออสบอร์นคิดว่านอกจากผลของระบบแล้วอาจมีปัจจัยของค่าสติปัญญาของเขามาเกี่ยวข้องด้วย เพราะถ้าหากเป็นคนทั่วไปที่ได้รับความรู้ความเข้าใจที่เยอะขนาดนี้ในครั้งเดียวนั้น อาจไม่สามารถย่อยสิ่งที่ได้รับได้ทั้งหมด และต้องทิ้งบางส่วนไปอย่างน่าเสียดาย แต่นั่นไม่มีปัญหากับออสบอร์นเลย

เพราะค่าสติปัญญาของเขาสูงทะลุร้อยแต้มไปแล้ว

เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง ออสบอร์นจึงตรวจดูสิ่งที่เรียกว่าอาณาจักรลับเวทมนตร์ เขามองไปที่หน้าต่างข้อความและค่อนข้างพอใจมากทีเดียว ระบบไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง

[อาณาจักรลับเวทมนตร์(ระดับ 1) เมื่อติดตั้งจะทำให้พื้นที่เป้าหมายขนาด 300 ตารางเมตร ได้รับผลพิเศษดังต่อไปนี้

ผลพิเศษ1 : ความเข้มข้นของพลังเวทมนตร์ +100%

ผลพิเศษ2 : คาถาม่านพลังขนาดใหญ่(ระดับกลาง) ป้องกันการโจมตีในระดับกลางทุกทิศทาง

ผลพิเศษ3 : คาถาลวงตาขนาดใหญ่(ระดับกลาง) ผู้มีจิตรสัมผัสตั้งแต่ระดับกลางลงไปจะไม่สามารถมองเห็นได้

ผลพิเศษ4 : คาถาต่อต้านการทำนาย(ระดับกลาง) การมีอยู่ของสถานที่แห่งนี้เป็นความลับ ผู้ทรงพลังระดับสูงเท่านั้นที่มีสิทธิ์รับรู้ถึงมัน

ผลพิเศษ5 : คาถาผู้พิทักษ์แผ่นดิน(ระดับพิเศษ) สุ่มทำสัญญาเรียกสิ่งมีชีวิตอังทรงพลังระดับกลางถึงระดับตำนานมาเป็นผู้พิทักษ์ให้กับเขตแดนของท่าน ]

ออสบอร์นที่นั่งอยู่หน้ากระท่อมหัวเราะออกมาคนเดียว โรอาที่นอนอ่านหนังสืออยู่ชะโงกหน้ามาดูนิดหน่อยแล้วก็ไม่สนใจอีก

คนแก่คนนี้คงจะอาการหนักแล้ว โรอาคิด

แต่ตอนนี้ใครก็ไม่มีทางรู้ได้ว่าพ่อมดเฒ่ามีความสุขแค่ไหน เขากดติดตั้งอาณาจักรลับเวทมนตร์ลงบนพื้นที่รอบกระท่อมของเขาทันที

ทันใดนั้นพลังเวทมนตร์ที่สงบเรียบร้อยก่อนหน้าก็เกิดเชี่ยวกรากขึ้นทั่วบริเวณสามร้อยตารางเมตร จนพลังเวทมนตร์เริ่มสงบลงแล้ว สัตว์ที่ถูกปลุกสติปัญญาทั้งหลายจึงสัมผัสได้ถึงพลังเวทมนตร์ที่เพิ่มมากขึ้นเท่าตัว

ออสบอร์นหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง

โรอาเลิกสนใจพ่อมดเฒ่าแล้ว แต่เขาคิดว่าคงต้องให้ออกัสตรวจดูคนแก่คนนี้สักหน่อย ตลอดเวลาสองอาทิตย์กว่าที่ผ่านมาโรอากับกระต่ายเฒ่าออกัสก็พัฒนาความสัมพันธ์จนกลายเป็นเพื่อนสนิทของกันและกัน

ตอนนี้นอกพื้นที่สามร้อยตารางเมตรมีม่านพลังโปร่งแสงครอบคลุมอยู่ทุกพื้นที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่ออสบอร์นไม่อนุญาตจะเข้ามาได้

เมื่อสำรวจดูผลพิเศษอื่นๆจนพอใจแล้ว เขาก็มองไปยังแผ่นกระดาษในมือ มันเป็นวงเวทย์อัญเชิญสำเร็จรูปสำหรับคาถาผู้พิทักษ์แผ่นดิน(ระดับพิเศษ)

ออสบอร์นมีสายตาคาดหวังอย่างมาก หากเขาโชคดีเขาอาจมีลูกน้องที่ทรงพลังระดับตำนานเอาไว้ใช้งานก็ได้

พ่อมดเดินออกไปด้านหลังสวนสมุนไพรเลือกพื้นที่ที่ปลอดภัยจากคนอื่นๆและกางวงแหวนเวทมนตร์สำเร็จรูปลงไป วงแหวนเวทมนตร์สีน้ำเงินส่องสว่างเป็นประกายแสงแสบตา มันขยายขนาดขึ้นเรื่อยๆจนออสบอร์นเริ่มตกใจ

นี่มันจะเรียกตัวอะไรออกมากันแน่? จำเป็นต้องใหญ่ขนาดนี้ไหม

จนเมื่อแสงสีน้ำเงินค่อยๆจางลงเสียงคำรามอันทรงพลังที่สะเทือนไปถึงสวรรค์ก็ดังขึ้น

"กรร!"

ออสบอร์นผงะล้มไปด้านหลัง นี่เขาเรียกตัวอะไรออกมา!