บทที่ 18: เข้าสู่เขตแดนผี

บทที่ 18: เข้าสู่เขตแดนผี

หลังจากอิ่มอร่อยกับอาหารกลางวันสุดหรูแล้ว

ฉินเฟิง, หวงไค และ จางเฟิง มาถึงโรงแรมรีสอร์ทระดับหกดาวของ หลี่ต้าไห่

ภายนอกโรงแรม

มันดูเหมือนสถานที่ก่อสร้างมาก

ไม่เพียงแต่มีคนงานจำนวนมากเท่านั้น แต่ยังมีกองทราย อิฐ และวัสดุก่อสร้างอื่นๆ อยู่ด้านนอกประตู พร้อมด้วยป้ายขนาดใหญ่

อ่านว่า 'อยู่ระหว่างการปรับปรุงและบำรุงรักษา!'

นี่คือวิธีแก้ปัญหาของ หลี่ต้าไห่

ณ ตอนนี้.

ทั้งโรงแรมถูกปกคลุมไปด้วยความมืด ราวกับถูกปกคลุมไปด้วยเงาของอาคารอื่นที่ส่องสว่างด้วยแสงแดด

มันรู้สึกหนักและกดดันเป็นพิเศษ

แทบจะหายใจไม่ออก

ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้เมฆครึ้มเหมือนพายุกำลังจะเข้า ฉากนี้คงไม่สามารถหลอกใครได้

“เห็นไหม นี่คือสถานการณ์ของโรงแรม และนี่คือทั้งหมดที่ฉันรู้”

ก่อนที่ฉินเฟิงจะถาม จางเฟิงก็แบ่งปันสิ่งที่เขารู้ในเชิงรุก

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาพูดนั้นเหมือนกับว่าเขากำลังระบุสิ่งที่ชัดเจน โดยไม่ได้เพิ่มข้อมูลใหม่

“พูดตามตรงหัวหน้าฉิน ถ้าไม่ใช่เพราะเราไม่สามารถเข้าสู่เขตแดนผีนี้ได้และต้องการมือผีของคุณเพื่อฉีกมันออก คุณหลี่ก็ไม่จำเป็นต้องโทรหาคุณ”

หวงไค เหลือบมองฉินเฟิง ด้วยความดูถูกและหงุดหงิด

สำหรับเขา แค่เปิดประตูแล้วได้เงิน 20 ล้านมันมากเกินไป ซึ่งทำให้เขาเสียดายอย่างมาก

ส่งผลให้เขามีทัศนคติที่ก้าวร้าว

จากนั้นเขาก็เตือน:

“เคลียร์กันก่อน เข้าไปข้างในเราจะจัดการผี คุณจะไม่เข้าไปยุ่งหรือก่อความวุ่นวายใดๆ”

ฮึฮึ!

ถูกประเมินต่ำเสียแล้ว

แต่ฉินเฟิงไม่ได้อารมณ์เสีย

ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นเพียงผู้เริ่มต้นในการปราบผี โดยเรียนรู้ได้เพียงสองวันเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม แค่เปิดประตูได้ 20 ล้าน แล้วเขาจะหาข้อเสนอดีๆ แบบนี้ได้ที่ไหนอีกล่ะ?

มันเกือบจะง่ายเกินไป!

ความคิดนี้ทำให้เขาหัวเราะภายในใจ

แม้ว่าฉินเฟิง จะดูเด็กและสามารถอธิบายได้ว่าเป็นชายหนุ่มที่มีพลัง แต่อายุทางจิตของเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว และเขาก็ไม่ได้ถูกยั่วยุง่ายๆ

นั่นเป็นสิ่งที่เด็กหนุ่มหัวร้อนเท่านั้นที่จะโต้ตอบ

แต่เขาก็จะไม่แสดงสีหน้าเป็นมิตรเช่นกัน

“ตกลง จำไว้ว่าคุณพูดแบบนั้น ถ้าพวกคุณรู้สึกหนักใจ อย่าคาดหวังว่าฉันจะก้าวเข้าไป”

ฉินเฟิงจ้องมองเขา

“ชิ! ใครจะไปพึ่งเด็กน้อยกัน!”

หวงไค โต้กลับอย่างฉุนเฉียว

“พูดจบแล้ว หัวหน้าฉิน ทำหน้าที่ของคุณเถอะ”

จางเฟิง มีความสงบมากกว่า หวงไค มาก

และพูดน้อยลง

โดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไปฉินเฟิง ก็ก้าวไปข้างหน้า

มือทั้งสองของเขากลายเป็นมือที่ซีดเซียว ราวกับซากศพ และแห้งกร้านเหมือนผี

แข็งกระด้างและอันตรายถึงชีวิต พวกมันให้ความรู้สึกน่าขนลุก

ภายใต้ความเยือกเย็นนั้น ดูเหมือนว่าจะมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ไม่อาจบรรยายได้

เมื่อเห็นมือที่น่ากลัว การแสดงออกของ จางเฟิง และ หวงไค ก็ดูเคร่งขรึมเล็กน้อย

พวกเขาสามารถสัมผัสได้ว่าฉินเฟิง ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นชายหนุ่มที่สดใสและหล่อเหลา ตอนนี้กลับเปล่งรัศมีอันน่าขนลุกและหนักหน่วงออกมา

ราวกับว่าเขาเป็นวิญญาณชั่วร้ายที่ออกมาจากนรก

ทั้งสองคนคิดว่า:

มือใหม่คนนี้ไม่ธรรมดา!

ทันทีพวกเขาก็ได้ละทิ้งความคิดที่ประเมินฉินเฟิงต่ำก่อนหน้านี้

แน่นอนว่าพวกเขาไม่รู้ว่าตอนนี้ฉินเฟิง ควบคุมผีได้สามตัว ทำให้เขาน่าเกรงขามมากกว่าพวกเขาที่ควบคุมได้เพียงตัวเดียว

หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าวฉินเฟิง ก็หยุด

ในสายตาของเขา

ข้างหน้าประมาณ 10 เมตร ในบริเวณที่มีร่มเงา

ดูเหมือนมีสิ่งกีดขวางมิติกั้นขวางทางของทุกคนไปข้างหน้า

“ถ้าฉันใช้เขตแดนผี ฉันควรจะสามารถทะลุผ่านได้โดยตรงใช่ไหม?”

ฉินเฟิงคิดกับตัวเอง

อย่างไรก็ตาม ภายใต้สถานการณ์ปกติ เขาจะไม่ใช้เขตแดนผีของ ผีฝัน

เขาได้อ่านไฟล์ของมือปราบผีคนอื่นๆ จากสำนักงานใหญ่ ไฟล์ส่วนใหญ่เปิดเผยความสามารถของผีเพียงตัวเดียวเท่านั้น บางคนไม่ได้ระบุด้วยซ้ำ แต่ความสามารถสามารถเดาได้จากชื่อรหัสของพวกเขา

การซ่อนข้อมูลดังกล่าวเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล

หมายความว่าพวกเขาไม่ต้องการให้คนอื่นรู้เกี่ยวกับความสามารถผีของพวกเขา

กลัวตกเป็นเป้าหมาย

ดังนั้น.

ฉินเฟิงยังต้องการเก็บการ์ดบางใบไว้บนแขนเสื้อของเขาเพื่อเป็นการป้องกันไว้ก่อน

เขาเอื้อมมือออกไปสู่พื้นที่เงาตรงหน้าเขา

พื้นที่อันมืดมิดและกดขี่กระเพื่อมและบิดเบี้ยว ราวกับทะเลสาบอันเงียบสงบที่ถูกก้อนหินขนาดใหญ่ขัดขวาง

จากนั้นจึงถูกฉีกด้วยมือผีอย่างแรง

พลังที่แข็งแกร่งและน่าขนลุกเล็ดลอดออกมาจากมือผี

"กึด!!!"

กำแพงกั้นพื้นที่ในพื้นที่เงาถูกดึงออกจากกันทันที ทำให้เกิดช่องว่างที่ผิดปกติสูงประมาณ 5 เมตรและกว้าง 10 เมตร

รอยแตกที่เกี่ยวพันกันระหว่างพื้นที่มืดมิดและโลกแห่งความเป็นจริงพยายามปิดลง แต่พวกมันแค่บิดตัวและไม่มีทีท่าว่าจะแคบลง

เห็นได้ชัดว่าพวกมันกำลังถูกปราบปรามด้วยพลังของมือผี

การเคลื่อนไหวนี้ของฉินเฟิง ทำให้ จางเฟิง และ หวงไค ค่อนข้างตะลึงและประทับใจ

โดยปกติแล้ว เมื่อมีคนบุกรุกเข้าไปในเขตแดนผี พวกเขาจะไม่พบช่องว่างขนาดใหญ่และมั่นคงเช่นนี้

นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้เห็นมัน

"พร้อมแล้ว เข้าไปได้เลย"

เขาพูดโดยไม่หันศีรษะ

ทั้งสองสบตากัน และทั้งคู่ก็เห็นความจริงจังในสายตาของกันและกัน

หายใจเข้าลึกๆ แล้วพวกเขาก็เดินเข้าไปในรอยแตกด้วยความระมัดระวัง

ฉินเฟิง ยังคงรักษาผลลัพธ์ของมือผีไว้ด้วย

หลังจากเข้าสู่เขตแดนผีแล้วฉินเฟิง ก็หยุดการใช้มือผี

รอยแตกปิดอย่างรวดเร็วด้วยตัวมันเอง

ในเวลาเดียวกัน.

ระบบดูดซับพลังเหนือธรรมชาติอย่างต่อเนื่อง

[บี๊บ! คุณได้ดูดซับพลังเหนือธรรมชาติ 100 คะแนน แปลงเป็น 100 คะแนนกักขัง]

[บี๊บ! คุณได้รับพลังเหนือธรรมชาติ 100 คะแนน..............]

“ฮ่าฮ่า 100 คะแนน เยี่ยมมาก! สมควรแก่ผีดุร้ายที่ครอบครองเขตแดนผีจริงๆ”

ฉินเฟิง รู้สึกตื่นเต้นอย่างมากลึกๆ

สิ่งที่เขาขาดตอนนี้คือคะแนนกักขัง

ยิ่งเขามีคะแนนกักขังมากเท่าใด ก็สามารถกักขังผีที่แข็งแกร่งได้มากเท่านั้น

จากนั้น เช่นเดียวกับอีกสองคน เขาเริ่มมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง

พื้นที่ทั้งหมดมืดมาก ราวกับว่าดวงอาทิตย์ตกในตอนเย็น และดวงจันทร์เพิ่งจะขึ้น

มันมืดกว่าการมองจากภายนอกสู่เขตแดนผีด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม ทัศนวิสัยก็ไม่ได้แย่นัก และไม่จำเป็นต้องใช้ไฟฉาย

อากาศภายในเขตแดนผีนั้นเย็นและกดดัน แต่ทั้งสามคนไม่ใช่คนธรรมดา ความรู้สึกไม่สบายนี้ไม่มีผลกระทบต่อพวกเขา

สายลมจาง ๆ พัดพากลิ่นเลือด

มันไม่น่าแปลกใจเลยสำหรับทั้งสามคน ผีเป็นที่รู้กันดีว่าชื่นชอบการฆ่า

ณ ตอนนี้.

พวกเขาอยู่ในสวนด้านนอกของรีสอร์ท โดยมีรถหรูจอดอยู่ทั้งสองด้าน

และโรงแรมก็อยู่ข้างหน้า 300 เมตร

“หัวหน้าฉินอย่างที่เราพูดไปก่อนหน้านี้ ปล่อยผีนี้เป็นหน้าที่ของเรา อย่างไรก็ตาม…”

“มีสิ่งหนึ่งที่คุณต้องรู้ หัวหน้าฉิน เมื่อเรากำจัดผีตัวนี้ได้ มันจะเป็นของเรา”

เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเฟิง คิ้วของฉินเฟิง ก็ขมวดคิ้ว