บทที่ 126 เผชิญหน้า
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 126 เผชิญหน้า
"ทันเวลาพอดี"
หลังจากประสบความสำเร็จในการปรากฏตัวต่อหน้าทั้งไอ้แมงมุมหนุ่มและกรีนก็อบลิน เขาก็ปิดท้ายด้วยท่าทางของวายร้ายสุดคลาสสิก...
ในร้านขายของเก่า ไรอันมองไปที่การ์ด [เอ็ดดี้ บร็อก (1/2)] ที่แสดงอยู่ในระบบและพยักหน้าเบาๆ
พูดตามตรง ในฐานะที่เป็นการ์ดระดับ C มันก็ทำให้ไรอันรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยที่ต้องใช้มัน เพราะว่ามันเป็นการ์ดตัวร้ายที่ดูไม่เข้ากับเขาเลยสักนิดเดียว ทว่าเพื่อคะแนน เขามีแต่จะต้องใช้มัน
หลังจากทำเป็นระบายความโกรธแล้ว ไรอันก็ถอนร่างแยก [เอ็ดดี้] ของเขาและเริ่มต้นการคะแนนประจำวันด้วยการใช้เชลล์
ยามนี้ร่างแยกของเขาดูจะมีน้อยไปหน่อย
ไรอันชำเลืองมองไปที่การ์ด [มิซึกิ] ในช่องเสียบการ์ดโดยไม่รู้ตัว ด้วยความที่เป็นเพียงการ์ดระดับ C ค่อนล่าง ความสามารถของ [มิซึกิ] จึงเท่ากับวายร้ายระดับกลาง มันค่อนข้างอ่อนแอมากในยามนี้ แตกต่างจากไรอันที่เริ่มแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ
จนมันทำให้ไรอันต้องลงสนามไปด้วยตัวเอง เพราะจำนวนของร่างแยกมีไม่พอ
'ไม่ช้าก็เร็ว ปัญหาเรื่องร่างแยกก็จำเป็นต้องหาวิธีแก้'
เมื่อคิดได้เช่นนั้น ไรอันก็ตัดสินใจบางอย่างขึ้นมา ขณะเดียวกัน เขาก็พยายามฝืนให้ตนเองอดทนไว้ก่อน
เพราะเขายังมีตัวละครมากมายที่สามารถอยู่ในสองสามสถานที่พร้อมกันได้ แต่ไม่ช้าก็เร็ว เขาคงจะได้ตัวละครที่เหมาะสมมาแทนที่ [มิซึกิ] แล้ว
...
บนถนนในนิวยอร์ก หลังจากวันที่เลวร้ายได้ผ่านพ้นไป สไปดี้ก็รู้สึกหดหู่เล็กน้อย
ทั้งบาดเจ็บ ถูกขู่ฆ่า ต้องหลบหนีมา พบเจอกับเอ็ดดี้ บร็อกที่เปลี่ยนร่างได้ มันก็ทำให้ซูเปอร์ฮีโร่หนุ่มมือใหม่วัยมัธยมปลายรู้สึกปวดเศียรเล็กน้อย ความเชื่อมั่นของเขาที่เคยมั่นคงตั้งแต่ช่วงเหตุการณ์ของลุงเบนก็ค่อยๆ สั่นคลอน
'บางทีฉันควรจะเป็นเพียงแค่นักเรียนมัธยมธรรมดาๆ ตามที่ป้าเมย์บอกก็สิ้นเรื่องแล้ว'
เมื่อจับใยแมงมุมและเดินผ่านตึกสูงของนิวยอร์ก ไอ้แมงมุมหนุ่มก็เริ่มหวนคิดถึงอดีต
"นั่นมัน...?"
ทว่าในตอนนั้นเอง เบื้องหน้าสตาร์กอินดัสตรีส์ รถบรรทุกอาหารสีแดงที่โดดเด่นได้สะดุดตาไอ้แมงมุม
ด้วยการกลายพันธุ์ของแมงมุม มันทำให้เขามีวิสัยทัศน์เหนือมนุษย์ ช่วยให้ปีเตอร์จำร่างในรถขายอาหารได้ในพริบตา คนที่อยู่ในรถเป็นคนที่ใช้ไม้เท้าเหล็กหักเหกระสุนระหว่างเหตุการณ์ปล้นธนาคารครั้งนั้น
เมื่อคิดอะไรบางอย่างได้ ท่าทางของไอ้แมงมุมหนุ่มก็เปลี่ยนไป เขาปล่อยใยแมงมุมในมือ ตีลังกากลับหลังอย่างคล่องแคล่วและลงไปด้านหน้ารถขายอาหาร
"สไปเดอร์แมน?!"
ด้วยความที่เป็นซูเปอร์ฮีโร่ที่โผล่มาในนิวยอร์กทุกวัน ก็จึงทำให้ไอ้แมงมุมได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก เขาได้รับความรักมากมายจากชาวนิวยอร์ก พอได้ชุดใหม่คนก็รู้สึกชื่นชอบเขามากยิ่งขึ้น สื่อมวลชนมากมายถึงกับขนานนามเขาว่าเป็นเจ้าหนูแมงมุมแห่งนิวยอร์ก แสดงให้เห็นได้ชัดเลยถึงความชื่นชอบของชาวนิวยอร์กที่มีต่อซูเปอร์ฮีโร่หนุ่มคนนี้
แน่นอนว่าในหมู่พวกเขา หนังสือพิมพ์ไดอารี่บุคเกิลยังคงต่อต้านเขาอยู่เสมอ เรียกเขาว่าเป็นความรำคาญของประชาชนที่ปีนกำแพงไปมา เป็นตัวอย่างที่เลวร้ายที่สุดของวัยรุ่นในนิวยอร์ก
หลังจากถ่ายรูปกับพลเมืองนิวยอร์กแล้ว สไปดี้ก็เพิ่งจะจำจุดประสงค์เดิมของเขาได้ เขาเงยหน้าขึ้นมอง [เชลล์] ที่กำลังยุ่งอยู่ในรถขายอาหารและสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและทักทาย "สวัสดีอีกครั้งนะครับ"
“เธอคือ?”
เชลล์ขมวดคิ้ว เขามองไปที่แมงมุมตัวน้อยที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา
โดยธรรมชาติแล้ว เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เพราะเขาเพิ่งจะใช้ร่างเวน่อมไปต่อสู้กับอีกฝ่ายมา ทว่าเพื่อรักษาบุคลิกของ [เชลล์] เชฟผู้สูงส่ง เขาจึงต้องทำเป็นสับสน
"ก็ก่อนหน้านี้...เหตุการณ์ปล้นธนาคาร... ผม... ผมขอโทษเรื่องรถบรรทุกของคุณในตอนนั้นด้วย"
ไอ้แมงมุมกล่าว
"นั่นเป็นเธอเองเหรอ?" เชลล์เงยหน้าขึ้นมองแมงมุมตัวน้อยตรงหน้าเขาอีกครั้ง "เธอได้หน้ากากใหม่แล้วสินะ"
" ใช่แล้วครับ!" เมื่อเขาได้ยิน [เชลล์] พูดถึงชุดชื่อใหม่ของเขา ไอ้แมงมุมก็ยืดอกที่ไม่กว้างนักโดยไม่รู้ตัวและตอบด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจว่า "อย่างที่ผมพูดไปก่อนหน้านี้ ชุดมันกำลังอยู่ระหว่างพัฒนา"
แมงมุมจำได้ว่าก่อนหน้านี้เชลล์ได้บ่นว่าชุดของเขาน่าเกลียด ดังนั้นเขาจึงยุ่งอยู่กับการสร้างชุดใหม่จนเขาพอใจ เขาออกแบบหลายสิบแบบ ก่อนที่จะเลือกชุดสีแดงและสีน้ำเงินที่มีสัญลักษณ์แมงมุมขนาดใหญ่ที่หน้าอก
เขาไม่สนใจความคิดเห็นของคนอื่น ปีเตอร์รู้สึกว่านี้แหละเป็นชุดที่เหมาะสมกับเขามากที่สุดแล้ว
"ถ้าเธอมีความสุขกับมันก็ดีแล้ว..."
เชลล์ยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ตอบกลับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาพร้อมกับส่งเกี๊ยวนึ่งไปให้
“นี่คืออะไรเหรอครับ?”
เมื่อได้กลิ่นอันหอมกรุ่นของจานที่เชลล์ส่งมาให้ ปีเตอร์ก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงไปใต้หน้ากากและถามออกมาสงสัยเล็กน้อย
“ลองดูสิ”
เชลล์ค่อยๆ วางเกี๊ยวลงในมือของไอ้แมงมุมพร้อมกับกล่าวบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ทำไมล่ะ?”
พอรู้สึกถึงความร้อนที่มาจากมือของเขา ท่าทางของไอ้แมงมุมหนุ่มก็รู้สึกสับสนพอสมควร
“เพราะฉันคิดว่าเธอควรหาอะไรรองท้องสักหน่อย”
'เพราะก่อนหน้านี้ถูกทุบตีอย่างหนักมาไม่ใช่หรือไง?'
ในร้านขายของเก่า ไรอันเก็บประโยคครึ่งหลังไว้ในใจและใช้ [เชลล์] ตอบไปแค่ครึ่งแรก
“โอ้ โอ้... ขอบคุณครับ ขอบคุณคุณมาก”
เมื่อไม่รู้ว่าไรอันกำลังคิดอะไรอยู่ ไอ้แมงมุมหนุ่มก็รับมันมาจาก [เชลล์] และขอบคุณเขาด้วยท่าทางสับสน ก่อนจะก้มลงมองเกี๊ยวนึ่งในมือของเขา ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย
“ทำไมนายถึงไม่เคยทำดีกับฉันแบบนี้บ้างเลยล่ะ?”
ทันใดนั้น เสียงที่ดูงี่เง่าก็ดังขึ้นจากกลางอากาศ ในวินาทีต่อมา โทนี่ที่ควบคุมชุดเกราะเหล็กของเขาก็ร่อนลงมาจากท้องฟ้า พอมองไปที่เชลล์ในรถขายอาหาร เขาก็บ่นออกมาด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคย
"โทนี่ สตาร์ค?!"
เมื่อเห็นโทนี่ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า สีหน้าของไอ้แมงมุมก็รู้สึกตื่นเต้นยิ่ง
เหตุผลหลักเลยที่เขากลายเป็นซูเปอร์ฮีโร่ล้วนมาจากไอรอนแมน
"เฮ้ ไอ้หนู"
หลังจากได้ยินคำพูดของเขา โทนี่ก็เปิดหน้ากากของเขาออกเพื่อเผยให้เห็นใบหน้าที่ซีดเซียวเล็กน้อย เขาหันไปมองปีเตอร์ "ชุดสวยดี"
"ผมทำขึ้นเองเลยครับ"
เมื่อเขาได้ยินโทนี่ชมเขาในชุดใหม่ ไอ้แมงมุมหนุ่มก็รู้สึกตื่นเต้นพอสมควร เขาพยายามระงับความตื่นเต้นภายในใจของเขาและตอบด้วยรอยยิ้มอันแสนภาคภูมิใจ
โทนี่ไม่ได้คิดเลยว่าการทักทายแบบสบายๆ ของเขาจะทำให้เจ้าหนูแมงมุมตรงหน้าตื่นเต้นมากเพียงนี้ เขาเลิกคิ้วขึ้น มองเจ้าหนูแมงมุมที่ดูค่อนข้างตื่นเต้นกับการพูดคุยกับเขา มันชักทำให้เขาเริ่มรู้สึกเสียใจแล้วสิที่เขาทักทายไปแบบไม่คิดอะไร จากนั้นเขาก็หันหน้าไปมองรถขายอาหาร ซึ่งเชลล์ได้หยุดสิ่งที่เขากำลังทำอยู่พร้อมกับมองมาทางเขาด้วยสายตาประหลาด
ยังบูดบึ้งเหมือนเคย โทนี่ได้แต่กลอกไปมา เมื่อเห็นเช่นนี้ เขาจึงหันไปกะจะคุยกับเจ้าหนูแมงมุมต่อ
แต่แล้วเขาก็สังเกตเห็นเครื่องยิงใยแมงมุมที่ข้อมือของอีกฝ่าย
