บทที่ 125 หุบปาก!
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 125 หุบปาก!
[คะแนนชื่อเสียงจากสไปเดอร์แมน +450]
[คะแนนชื่อเสียงจากกรีนก็อบลิน +370]
คำพูดที่น่ากลัวเหล่านั้นได้ออกมาจากใบหน้าสะพรึง
จู่ๆ มันก็ทำให้ปีเตอร์รู้สึกเหมือนตนเองกำลังอยู่ในภาพยนตร์สยองขวัญ
เขาพยายามขยับร่างกายดิ้นออกมา แต่ทั้งที่เขาสามารถยกรถขึ้นได้ เขากลับไม่สามารถหนีจากเงื้อมมือของสิ่งมีชีวิตตนนี้ได้
"ด-เดี๋ยวก่อนสิ... ผมไม่อร่อยหรอกนะ ตัวก็เล็กและผอมด้วย กระดูกมากเกินไป ไม่เหมาะแก่เป็นของว่างหรอก“แมงมุมตัวน้อยพยายามเกลี้ยกล่อมเวน่อม”อีกอย่าง ผมก็กินอาหารขยะเยอะมาก มีสิ่งที่ไม่ดีมากมายในร่างกายผม กินไปเดี๋ยวท้องไส้ก็ปั่นป่วนเอาหรอก”
เมื่อมองไปยังแมงมุมหนุ่มที่พยายามอย่างหนักเพื่อเอาตัวรอด ไรอันในร้านขายของเก่าแทบจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
พอหยุดตัวเองไม่ให้หัวเราะออกมาแล้ว เขาก็ควบคุมให้เวน่อมทำหน้าจริงจังออกมา เวน่อมแลบลิ้นออกมาสัมผัสที่คอของเจ้าแมงมุมน้อย "ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่ใช่คนเลือกิน"
"อึก..."
สีหน้าของปีเตอร์สั่นเทาทันที เขารู้สึกถึงสัมผัสแปลกๆ ที่เข้ามาตรงคอของเขา
“ถ้ารู้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น ผมคงจะฟังป้าเมย์และไม่ออกมาก็สิ้นเรื่องแล้ว” ไอ้แมงมุมหนุ่มพึมพำขณะที่เขายกเครื่องยิงใยแมงมุมบนข้อมือของเขา
“เฮ้ย!” กรีนก็อบลินที่คอยดูการสนทนาระหว่างสไปเดอร์แมนและเวน่อมจากกลางอากาศก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ด้วยผลจากเซรุ่ม ทำให้นอร์แมน ออสบอร์นยามนี้เป็นโรคจิตอย่างแท้จริง ใต้หมวกของเขา สีหน้าของนอร์แมนดูวิกลจริตเป็นอย่างมาก "มันเป็นเหยื่อของฉัน ฉันจะเป็นคนกำจัดมันเอง!"
"กรรร!"
เมื่อได้ยินเสียงยั่วยุ เวน่อมก็หันศีรษะและเผยรอยยิ้มออกมาคล้ายดั่งในภาพยนตร์สยองขวัญ "ไม่ต้องห่วง แกก็จะเป็นอาหารมื้อต่อไปของฉัน! ฉันจะกินแกด้วย!”
“ลองดูสิถ้าแกทำได้!” กรีนก็อบลินหันหลังกลับมาพร้อมกับกล่าวว่า "ฉันจะฉีกกระชากความกล้าของแกให้เป็นชิ้นๆ อย่างแกไม่มีวันกินฉันได้หรอก!"
“คือว่าพวกนาย...อยากได้เวลาอยู่ด้วยกันตามลำพังไหม? ผมจะได้...”
เมื่อมองไปที่เวน่อมและกรีนก็อบลินที่กำลังพูดคุยกัน เจ้าแมงมุมตัวน้อยก็อดไม่ได้ที่จะโบกมือเตือนพวกเขาว่าเขาเองก็ยังคงอยู่ที่นั่นด้วย
เวน่อมและกรีนก็อบลิน “หุบปาก!”
"โอเครรร~~"
ไอ้แมงมุมได้แต่ยักไหล่ แสร้งทำเป็นผิดหวัง ในวินาทีต่อมา เขาก็เหวี่ยงข้อมืออย่างรุนแรงโดยใช้ใยแมงมุมสีขาวที่ปล่อยออกมาจากเครื่องยิงใย เขาหลุดออกจากมือของเวน่อมอย่างราบรื่นด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว
ในร้านขายของเก่า พอไรอันปล่อยไอ้แมงมุมแล้ว เขาก็พยักหน้าเบาๆ ที่จริงแล้ว เขาแค่แสร้งทำให้เวน่อมดูเหมือนลงมือรุนแรงเท่านั้น ซิมไบโอตที่เห็นเหยื่อหลุดรอดไปก็ตะโกนไปยังกรีนก็อบลินด้วยความโกรธ "นี่เป็นความผิดของแก! แกมาทำให้ฉันไขว้เขว!”
"ฮ่าฮ่าฮ่า! แกเป็นคนจับเขาอยู่ไม่ใช่หรือไงกัน!?"
กรีนก็อบลินหัวเราะออกมา เขาดูจะไม่สนใจความโกรธของเวน่อมเลย ทัง้ยังโยนระเบิดฟักทองอีกสองสามลูกทิ้งไว้ ก่อนจะไล่ตามสไปเดอร์แมนไป
กรีนก็อบลินไม่อยากเห็นเวน่อมกินสไปเดอร์แมน แต่ไม่ใช่ว่าเขาต้องการช่วยชีวิตมันสักหน่อย ก็ตามที่เขาได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ สิ่งที่เขาต้องการคือสังหารสไปเดอร์แมนให้ตายด้วยน้ำมือของเขา
ระเบิดฟักทองที่กำลังบินได้แตกกลางอากาศ เผยให้เห็นใบมีดแหลมคมสองสามใบที่บินพุ่งเข้าใส่เวน่อม เขายกแขนขนาดใหญ่ขึ้น เปลี่ยนทิศทางของใบมีดฟักทองที่บินมา แต่ก็มีใบมีดคมกริบหนึ่งเล่มพุ่งแทงเข้าใส่แขนของเขา ทว่าสีหน้าของเวน่อมกลับไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
แต่ในวินาทีต่อมา ก็เกิดการระเบิดครั้งใหญ่จากระเบิดฟักทอง เปลวไฟทำให้สัตว์ประหลาดที่ดูน่าสะพรึงกลัวตนนี้กรีดร้องออกมา เนื้อเยื่อซิมไบโฮตที่ห่อหุ้มร่างกายดั้งเดิมของเขากระจัดกระจายออกไปจากกันจนเผยให้เห็นใบหน้าของผู้ที่อยู่ภายใน
“แสดงว่า...แกเกลียดระเบิดสินะ?”
แม้ว่านอร์แมนจะเสียสติไปแล้ว แต่ความฉลาดของเขาก็ยังคงอยู่ นอกจากนี้ ถึงเซรุ่มสุดยอดทหารจะทำให้เขากลายเป็นกรีนก็อบลินไป แต่มันก็พัฒนาความสามารถในการคิดของเขาเช่นกัน เมื่อสังเกตเห็นปฏิกิริยาของเวน่อม นอร์แมนก็จึงรู้ได้ในทันที
“เอ็ดดี้บร็อคเหรอ?!”
[คะแนนชื่อเสียงจากสไปเดอร์แมน +400]
ปีเตอร์ที่หลุดพ้นจากสถานการณ์ที่อันตรายก่อนหน้านี้ก็เกาะอยู่กับกำแพงชั่วขณะหนึ่ง เขาสูดลมหายใจเข้าลึก เมื่อเขาหันกลับมา สีหน้าของเขาก็แข็งทื่อที่ได้เห็นเอ็ดดี้ บร็อกถูกห่อหุ้มอยู่ในซิมไบโอต
'ทำไมถึงเป็นคุณบร็อกได้กันล่ะ..???'
ปีเตอร์จำได้ว่าเมื่อครั้งที่เขาเห็นอีกฝ่ายก่อนหน้านี้ เขาก็เป็นเพียงคนธรรมดาที่ดวงตกคนหนึ่งเท่านั้น 'แล้วเขาคนนั้นกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่กินคนได้ยังไงกัน?'
ชั่วขณะหนึ่ง จิตใจของแมงมุมตัวน้อยก็สับสนเป็นอย่างมาก
ซิมไบโอตกระจัดกระจายไปทั่ว แต่ในไม่ช้าพวกมันก็รวมตัวกันบนร่างของเอ็ดดี้ ทำให้เขากลายเป็นร่างสัตว์ประหลาดเหมือนก่อนหน้านี้
เวน่อมหลีกเลี่ยงไฟที่อยู่บนเท้าและใช้เมือกสีดำโจมตีกรีนก็อบลินที่อยู่กลางอากาศ
“งั้น...ไม่ใช่ระเบิด แต่เป็นไฟสินะ...”
ในขณะที่หลบการโจมตีด้วยเครื่องร่อนของเขา กรีนก็อบลินก็ได้ข้อสรุปหลังจากสังเกตการณ์
เวน่อมเงยหน้าขึ้นมองชายที่บินอยู่กลางอากาศ ภายใต้หน้ากากก็อบลิน สีหน้าของนอร์แมนดูสนใจมันมากจนพึมพำออกมาว่า “น่าสนใจ เป็นร่างชีวเคมีที่น่าสนใจยิ่ง นี่อาจเป็นประโยชน์ต่อบริษัทออสคอร์ปและก็ฉัน...”
เนื่องจากออสคอร์ปเป็นบริษัทที่เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีชีวภาพ การปรากฏตัวของเวน่อมจึงถูกหมายตาโดยนอร์แมนเข้าให้แล้ว เขาถึงขั้นคิดเลิกไล่ตามสไปเดอร์แมนเพื่อมาจับเวน่อมแทน
ทว่าด้วยอิทธิพลของบุคลิกของกรีนก็อบลิน ในไม่ช้านอร์แมนก็ตัดสินใจได้แล้ว เขาตัดสินใจที่จะเอามันมาทั้งสอง
ไม่ว่าจะชีวิตของสไปเดอร์แมนหรือซิมไบโอต เขาต้องการพวกมันทั้งหมด
เมื่อคิดได้เช่นนั้น นอร์แมนจึงตัดสินใจใช้ระเบิดฟักทองที่เหลืออยู่ในมือเพื่อปิดกั้นเส้นทางของเวน่อม จากนั้นเครื่องร่อนที่เท้าของเขาก็เร่งความเร็วขึ้น และในเวลาต่อมา ร่างทั้งหมดของเขาก็หายไปในอากาศ
กรีนก็อบลินได้บินออกไปในทันที!
ถึงนอร์แมน ออสบอร์นจะตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของบุคลิกกรีนก็อบลินและทำตัวบ้าคลั่ง แต่ก็เห็นได้ชัดว่าอุปกรณ์การต่อสู้ในยามนี้ของเขาไม่เพียงพอต่อการจับซิมไบโอต ดูเหมือนเขาต้องการชุดอุปกรณ์พิเศษ
เมื่อเห็นกรีนก็อบลินบินหนีไป เวน่อมก็คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยวแล้วหันกลับมา จากนั้นเขาก็พบว่าสไปเดอร์แมนที่ได้เกาะบนผนังกำแพงก็หายไปจากสายตาเขาเช่นกัน
"ไม่!!"
พอสูญเสียเหยื่อทั้งสองติดต่อกัน เวน่อมก็ส่ายศีรษะไปมาด้วยความโกรธและตะโกนดังสนั่น
