บทที่ 43 : ปักษาในกรง ฮิวงะ เนจิ
บทที่ 43 : ปักษาในกรง ฮิวงะ เนจิ
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า จนกระทั่งผ่านไปหนึ่งชั่วโมง
บางคนชนะ บางคนแพ้
การดวลกันระหว่างเทมาริและเท็นเท็นจบลงด้วยความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ของเท็นเท็น
เกะนินจากซึนะงาคุเระพิสูจน์ความแข็งแกร่งให้ทุกคนได้ประจักษ์แล้ว
โจจิได้ได้รับบาดเจ็บสาหัส และจบลงด้วยความพ่ายแพ้หลังจากทำให้คู่ต่อสู้ของเขาพิการ
ซากุระและอิโนะ ทั้งสองเดิมพันด้วยความฝันในวัยเด็กของพวกเธอ และในที่สุดซากุระก็คว้าชัยชนะไป
ซากุระไม่ได้ใช้กระสุนวงจักร เพราะเธอกลัวว่ามันจะทำร้ายอิโนะอย่างรุนแรง ดังนั้นทั้งสองจึงต่อสู้แบบตัวต่อตัวด้วยการชกเข้ากันตรงๆ แทน
ซาโตรุที่ดูอยู่นั้นชอบมันมาก เพราะเขาชอบดูผู้หญิงตบตีกัน
ส่วนนารูโตะเองก็เดิมพันด้วยกับความฝันของการอยากเป็นโฮคาเงะ เขาใช้พละกำลังทั้งหมดเพื่อโจมตีคิบะอย่างรุนแรง และใช้กระสุนวงจักรกับร่างแยก จนทำให้ฮิรุเซ็นต้องแปลกใจ
ไม่ใช่แค่ฮิรุเซ็น กระทั่งโจนินที่อยู่ตรงนั้นก็ยังประหลาดใจมากเช่นกัน พวกเขาประหลาดใจที่ซาโตรุสามารถสอนนารูโตะให้ใช้กระสุนวงจักรที่น่าสะพรึงเช่นนั้นได้
ทีมที่เจ็ดคว้าชัยชนะทุกคน
ณ ยามนี้เอง
ทุกคนในกลุ่มผู้ชมมุ่งความสนใจไปที่เกะนินรุ่นเยาว์สองคนในสนามด้านล่าง
เนจิต้องต่อสู้กับฮินาตะ ทุกคนที่ชมการแข่งขันคิดว่าการดวลระหว่างสมาชิกกลุ่มฮิวงะสองคนนั้นน่าสนใจมาก
ส่วนฮินาตะผู้มีจิตใจอ่อนแอและกลัวการต่อสู้ตั้งแต่เริ่ม กลับมีท่าทีที่แน่วแน่ จนมันทำให้ใครหลายคนต้องประหลาดใจ
[ขออิงจากที่เนจิเป็นตระกูลรองต้องเรียกสรรพนามฮินาตะว่าท่านนะครับ]
“ท่านฮินาตะ ท่านน่ะเหมาะสมกว่าที่จะอยู่ในเรือนกระจกภายใต้การดูแลของทุกคน ท่านควรเป็นเพียงสาวน้อยไร้ความสามารถมากกว่าจะมาอยู่ที่แห่งนี้”
เนจิปรากฏเส้นเลือดสีฟ้าที่ขมับ ดวงตาสีซีดมองฮินาตะที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะเยาะเย้ยด้วยความเย็นชา “ด้วยความสามารถของท่านตอนนี้ การสอบจูนินเป็นเพียงเส้นทางแห่งความตาย”
“ท่านจะแพ้แน่ นี่คือชะตากรรม!”
เขาเป็นอัจฉริยะของตระกูลฮิวงะ แต่เพราะด้วยความที่เขาเป็นในตระกูลสาขารอง เขาจึงกลายเป็นเพียงผู้ใต้บังคับบัญชาของตระกูลฮิวงะเท่านั้น
เขาถูกบังคับให้เป็นเหมือนกับนกในกรง
เนื่องจากพ่อของเขาเกิดช้ากว่าเพียงเล็กน้อย เขาจึงถูกโชคชะตาโยนเข้าไปในการประทับอักขระต้องสาปปักษาในกรง เขาทำหน้าที่เป็นตระกูลสาขาของตระกูลฮิวงะในตลอดชีวิตของเขา ต้องทำแม้นหมายถึงความตายในสนามรบเพื่อปกป้องตระกูลหลัก
เขาเกลียดโชคชะตา เขาเกลียดตระกูลฮิวงะ
เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็มาจากตระกูลฮิวงะ ซึ่งเป็นนินจาที่มีความสามารถมากที่สุดในรอบหลายทศวรรษ ทำไมเขาถึงได้ด้อยกว่าฮินาตะผู้ที่อ่อนแอและไม่มีพรสวรรค์เช่นนี้ด้วย?
ทำไมกัน
เพราะโชคชะตางั้นเหรอ!?
ไร้สาระยิ่งนัก
“ถ้างั้นก็ได้เลย พี่เนจิ” ฮินาตะลุกขึ้นยืน มีเลือดสีแดงไหลออกมาจากมุมปากของเธอ ดวงตาของเธอเบิกขึ้นมาอย่างกะทันหัน เส้นเลือดดำปูดออกมาจากขมับของเธอ และความมุ่งมั่นในดวงตาสีซีดของเธอก็ปรากฏขึ้น
“ท่านก็รู้ว่าจะแพ้ ทำไมยังลุกขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า? ชะตากรรมของท่านไม่ว่ายังไงก็ต้องพ่ายแพ้!” เนจิที่เห็นฮินาตะลุกขึ้น มันก็ทำให้เกิดความโกรธปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
เขาถูกลิขิตให้เอาชนะฮินาตะ เพราะนั่นคือโชคชะตา
แต่ทำไมฮินาตะถึงกลับต่อต้านโชคชะตาและยืนหยัดขึ้นมา?
เนจิกระโดดไปข้างหน้าและต่อยเข้าไปหน้าท้องของฮินาตะอย่างแรง ส่งผลให้ฮินาตะกระเด็นออกไปทั้งตัว
*ปัง* ฮินาตะลอยออกไปและร่วงลงบนพื้นอย่างแรง เธอกระอักเลือดออกจากปาก
ทุกคนในกลุ่มผู้ชมรู้สึกถึงหนักหน่วงในการต่อสู้ครั้งนี้ แม้แต่โจนินที่เป็นอาจารย์ของทีมเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฮินาตะถึงต้องพยายามลุกขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งที่ความแข็งแกร่งนั้นต่างกันอย่างมาก
คิบะถือลูกเหล็กไว้ในมือก่อนจะตะโกนด้วยความโกรธว่า "ฮินาตะ เธอกำลังทำอะไรอยู่ รีบจัดการมันเร็วเข้าสิ!"
เมื่อเห็นเพื่อนร่วมทีมถูกทุบตีอย่างหนัก ตอนนี้เขาก็กำลังโกรธมากและลืมความอับอายที่พ่ายแพ้ให้กับนารูโตะไปในพริบตา
“ฮินาตะ สอนบทเรียนให้เขาเลย เจ้าหมอนี้มันอ่อนกว่าซาสึเกะซะอีก ไม่ต้องกลัวไปหรอก สู้เขาสิ!” นารูโตะพูดเสียงดัง
ชิโนะชำเลืองมองฮินาตะ จากนั้นก็มองเนจิ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ความแข็งแกร่งต่างกันมาก ฮินาตะไม่มีโอกาสชนะเลย”
“ไอ้งี่เง่านี้ กำลังพูดเรื่องอะไรโง่ๆ อยู่กัน รีบส่งกำลังใจไปช่วยฮินาตะก่อนสิ!” คิบะมองชิโนะด้วยความโกรธ
“เสียงดังเหลือเกินนะเจ้าพวกเด็กเหลือขอพวกนี้” ซาโตรุเหลือบมองนารูโตะและคนอื่นๆ โดยมีลูกกวาดอยู่ในปาก
“แม้ว่าฮินาตะจะมีอุปนิสัยที่อ่อนแอ แต่เธอก็เป็นเด็กที่ตั้งใจมาก เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อพิสูจน์ตัวเองต่อตระกูลฮิวงะ” คุเรไนจับราวเหล็กไว้แน่น และดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล
เธอมองเห็นมาตลอดว่าฮินาตะฝึกซ้อมอย่างหนักเพียงใด
ฮินาตะต้องการทิ้งความอ่อนแอของเธอไป เพื่อพิสูจน์ตัวเองให้ทุกคนเห็น
“คุเรไนจัง อย่าตัดสินอะไรด้วยหน้าอกใหญ่และไม่ใช้สมองสิ ถ้าทำแบบนั้นไปเรื่อยๆ เดี๋ยวอนาคตจะตายเอาได้นะ” ซาโตรุชี้ไปที่ฮินาตะด้านล่างพร้อมกับลูกกวาด
เขารู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ
เนจิวางแผนที่จะฆ่าฮินาตะในคราวเดียว
“ฉันหวังว่าฮินาตะจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้จากการต่อสู้ครั้งนี้” คุเรไนกังวลเรื่องฮินาตะ แต่ก็เคารพการตัดสินใจของฮินาตะเช่นกัน
“ซาโตรุ ฉันจะเลี้ยงนายด้วยเค้กชั้นดี แต่ฉันขอรบกวนนายเรื่องเด็กคนนี้ด้วย” คุเรไนกล่าว
เธอต้องการให้ฮินาตะสู้ต่อไป ทว่าเมื่อฮินาตะตกอยู่ในอันตรายถึงตายจริงๆ เธอก็ต้องการให้ซาโตรุหยุดมัน
"เค้กแพงที่สุดเหรอ?" ซาโตรุถาม
"เค้กแพงที่สุดเลย!" คุเรไนตอบชัดเจน
“ขอหน้าอกเบิ้มๆ ด้วยได้ไหม?” ซาโตรุถาม
คุเรไนหน้าแดงเล็กน้อยและพูดอย่างไม่พอใจ "จริงจังหน่อยสิ"
“ไม่มีปัญหา ฉันจะจัดการให้เอง” ซาโตรุตอบตกลง
เมื่อมองดูจะเห็นได้ว่าฮินาตะวางมือลงบนพื้นและยืนขึ้นด้วยความโซเซ
“เพราะท่านเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลฮิวงะหรือไงถึงต้องฝืนทนอย่างนี้?” ใบหน้าของเนจิเริ่มเปลี่ยนสีและเขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า "ไม่ต้องอับอายหรอก เพราะยังไงชะตากรรมของท่านก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับผม!"
