ตอนที่ 143 พี่ชาย กอด!

“ฟุ ฟุ ฟุ คุณหลี่ฟาน ที่นี่ค่อนข้างมีชีวิตชีวาจังเลยนะ”

“มันไม่เป็นไรใช่ไหม ที่ฉันจะเข้าไปนั่งข้างใน”

โดฟลามิงโก้พูดด้วยรอยยิ้ม

“เข้ามานั่งข้างใน?” หลี่ฟานเหลือบมองไปที่ห้องศักดิ์สิทธิ์ และเห็นภาพการแสดงออกอันเป็นปรปักษ์ของรีเบคก้าขึ้นมาในใจ

หลังจากผ่านไปเป็นระยะเวลานาน รีเบคก้าก็ได้เสร็จสิ้นการปลดปล่อยเซ็มบงซากุระขั้นสุดท้ายแล้ว

อย่างไรก็ตาม หลี่ฟานไม่ได้ต้องการให้เธอรีบออกจากห้องศักดิ์สิทธิ์ แต่เลือกที่จะให้เธอทำการฝึกฝนต่อไป

หลังจากที่เธอปลดปล่อยบังไค [ เซ็มบงซากุระ คาเงโยชิ ] ได้แล้ว มันยังมีรูปแบบการใช้งานอีก 3 รูปแบบ ที่สอดคล้องกัน เพื่อแสดงพลังของบังไคนี้ออกมาได้อย่างเต็มที่

และนอกจาก 3 รูปแบบนี้แล้ว มันยังมีรูปแบบลับที่ 4 อยู่ด้วย

แทนที่จะให้เธอออกจากห้องศักดิ์สิทธิ์และทำการฝึกฝนอย่างช้าๆ หลี่ฟานรู้สึกว่า มันจะเป็นการดีกว่าที่จะให้เธออยู่ในห้องศักดิ์สิทธิ์เพื่อฝึกฝนต่อไป

อย่างน้อย เขาก็ขาดหวังว่าเธอจะสามารถใช้รูปแบบทั้ง 3 ของ [ เซ็มบงซากุระ คาเงโยชิ ] ได้

‘ตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะกำลังเรียนรู้ รูปแบบสุดท้ายของหนึ่งในสามรูปแบบ [ ชูเคย์ (เงาสุดท้าย) ฮาคุเทย์เค็น ] อยู่สินะ’

'ตามข้อตกลงระหว่างเรา รีเบคก้าจะสามารถออกมาได้ก็ต่อเมื่อ เธอเรียนรู้รูปแบบทั้ง 3 หมดแล้ว ”

‘และหลังจากที่เธอออกมา เธอก็คงจะ "มีความสุขมาก" ที่ได้เจอกับนาย’

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่ฟานก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขี้เล่นให้กับโดฟลามิงโก้

“ในเมื่อนายต้องการจะเข้ามา ก็สามารถเข้ามาได้เลย”

“ตอนนี้อีกไม่นาน [ อันดับศิลปะการต่อสู่้ ] ก็ควรจะได้รับการประกาศออกมาแล้ว”

“พวกเราสามารถดูรายการนี้ด้วยกันได้”

“และเมื่อพูดถึงเรื่องนั้น คนของนายก็อาจจะติดอยู่ในอันดับของรายการนี้ด้วยก็ได้นะ”

“ฉันจำได้ว่า มันมีใครบางคนจากกลุ่มของนายที่ใช้วิชา ‘จิโอเคน’ อยู่ด้วยนี่น่า”

หลี่ฟานโบกมือและส่งสัญญาณให้ซาดี้และคนอื่นๆ ถอยออกมา โดยไม่ขวางพวกโดฟลามิงโก้

อีกด้านหนึ่ง โดฟลามิงโก้ที่เห็นรอยยิ้มของหลี่ฟาน ก็รู้สึกได้ว่ามันมีบางอย่างที่น่าจะผิดปกติ

แต่ในเวลานี้ เขาไม่สามารถคิดคำนวณถึงมันได้ถึงขนาดนั้น

โดฟลามิงโก้เดินไปที่เก้าอี้ตรงข้ามกับหลี่ฟานและนั่งลง

ส่วนไดอาแมนเต้ก็ยืนอยู่ที่ด้านหลังของโดฟลามิงโก้ เพื่อคอยปกป้องเขา

ถึงแม้เขาจะรู้ว่า ถ้าหลี่ฟานต้องการจะทำอะไรจริงๆ เขาก็คงจะไม่สามารถหยุดมันได้ก็ตาม

“พี่ชาย กอด!”

ในเวลานี้ ชูก้าที่มีรูปร่างเหมือนเด็ก ได้เดินออกมาจากทางด้านหลังไดอาแมนเต้ และเดินตรงไปหาหลี่ฟานด้วยมือทั้งสองข้างที่เปิดออก

หลังจากได้ยินเสียงของชูก้า หลี่ฟานก็มองไปที่เธออย่างสนใจ ด้วยสายตาที่ดูขี้เล่น

“ฟุ ฟุ ฟุ นี่คือเด็กที่ฉันรับมา ดูเหมือนว่าเธอจะชอบคุณมากนะหลี่ฟาน” โดฟลามิงโก้ยิ้ม

“เด็ก?” หลี่ฟานเหยียดมือออกไปลูบหัวชูก้าเบาๆ

และชูก้าก็มีรอยยิ้มที่น่ารักและขี้อาย เหมือนกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง

“โดฟลามิงโก้ ฉันคิดว่านายน่าจะโดนเธอหลอกนะ”

“ฉันคิดว่าเธออาจจะกินผลโฮบิ โฮบิ (ผลของเล่น) เข้าไป และทำให้เธอมีรูปร่างที่ดูเหมือนเด็ก”

“ด้วยหน้าตาแบบนี้ บางทีเธออาจจะเป็นผู้หญิงอายุที่มีอายุประมาณ 20-30 ปีก็ได้”

ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของโดฟลามิงโก้หยุดนิ่งทันที และจ้องมองไปที่หลี่ฟานอย่างไม่น่าเชื่อ

'เขารู้ได้ยังไงว่าชูก้าเป็นผู้ใช้พลังของผลโฮบิ โฮบิ!!'

'แต่ในเมื่อเขารู้อยู่แล้วว่าชูก้ากินผลโฮบิ โฮบิเข้าไป แต่แล้วทำไมเขาถึงกล้าแตะต้องตัวของชูก้าโดยตรงแบบนี้กัน!'

โดฟลามิงโก้คงไม่เคยคิดหรอกว่า หลี่ฟานจะรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับดองกิโฮเต้ แฟมิลี่ของพวกเขาอยู่แล้ว

เพียงแต่ หลี่ฟานยังไม่ต้องการที่จะเฉลยเรื่องนี้ออกมาในตอนนี้เท่านั้น

“ปรากฏว่ามันมีผลปีศาจแบบนี้อยู่ด้วย และเธอก็ได้กินมันเข้าไป”

“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าชูก้าที่ดูเหมือนเด็กตัวเล็กๆ จะมีอายุถึงขนาดนั้น”

โดฟลามิงโก้ยิ้มอย่างเขินอาย

แม้ว่าเขาจะต้องการปกปิดความจริงที่ว่า เขารู้จักพลังผลปีศาจของชูก้า แต่เมื่อลองนึกถึงของเล่นที่อยู่ทั่วท้องถนนในเดรสโรซ่า โดฟลามิงโก้ก็รู้ว่าเขาไม่สามารถซ่อนมันจากหลี่ฟานในเรื่องนี้ได้

เขาจึงทำได้เพียงต้องโกหกแบบนี้ออกไป และทำเป็นไม่รู้จักอายุของชูก้า

สำหรับชูก้าที่ถูกหลี่ฟานลูปหัวอยู่ ทันทีที่เธอได้ยินเกี่ยวกับผลโฮบิ โฮบิ ร่างกายของเธอก็แข็งตัวขึ้นมาทันที

และมันก็ทำให้เธอต้องการที่จะกระตุ้นพลังผลปีศาจของเธอ เพื่อเปลี่ยนให้หลี่ฟานกลายเป็นของเล่นโดยที่เขาไม่รู้ตัว

แต่นั่นมันก็เป็นทางเลือกสุดท้ายของเธอ เพราะโดฟลามิงโก้ไม่อนุญาตให้เธอใช้พลังผลปีศาจออกมา โดยไม่ได้รับอณุญาตจากเขา

นอกจากนี้ แม้ว่าเธอจะสามารถเปลี่ยนหลี่ฟานเป็นของเล่นได้สำเร็จ แต่ในเวลานี้ เหล่าลูกศิษย์ของหลี่ฟานที่อยู่ข้างๆ ต่างก็กำลังจ้องมองมาที่เธออย่างน่ากลัว

หากเธอทำผิดพลาดเพียงเล็กน้อย เธอก็อาจจะเสียชีวิตได้ ด้วยตัวตนของนามิผู้ที่สามารถเอาชนะหนึ่งในสี่จักรพรรดิ!

และเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็ต่อต้านความต้องการของเธอ และยิ้มให้กับหลี่ฟานอย่างเข้มแข็ง

“ไม่ต้องกลัวหรอก ฉันไม่ได้คิดที่จะทำอะไรกับเธอ” หลี่ฟานตบไหล่ซูก้า พร้อมกับคิดในใจ

‘อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้’

“ชูก้าใช่ไหม? ลองใช้ความสามารถของเธอกับฉันดูสิ” หลี่ฟานพูดกับเธอ

"อาจารย์หลี่ฟาน!” ซาดี้ที่นั่งอยู่ใกล้กับหลี่ฟานตะโกนออกมาทันที

“ไม่ต้องห่วงซาดี้ ฉันรู้ดีว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่” ลี่ฟานโบกมือของเขาเบาๆ เพื่อบอกให้เธอรู้ว่าไม่ต้องกังวล

จากมุมมองของหลี่ฟาน ความสามารถของผลปีศาจเป็นเพียงพลังที่พิเศษบางอย่างเท่านั้น

แม้แต่ความสามารถของผลปีศาจอย่างผลโฮบิ โฮบิ ที่เป็นคำสาปก็ตาม

แต่ตราบใดที่มันเป็นคำสาป หลี่ฟานก็มีวิธีที่จะต่อต้านมัน

โดยไม่ต้องพึ่งพลังจักระ เพียงแค่กระตุ้นพลังคอสโม่เพียงเล็กน้อย มันก็คงจะเพียงพอแล้วที่จะกำจัดพลังของคำสาปนี้ออกไป

“ทำไม หรือว่า เธอไม่ต้องการที่จะใช้มันกับฉัน?” เมื่อเห็นว่าชูก้าดูตกใจมาก หลี่ฟานก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ฉัน คุณหลี่ฟาน คุณลืมมันไปเถอะ ฉันไม่มีแผนจะใช้พลังผลปีศาจของฉันกับคุณ” ชูก้าถอยหลังไปสองก้าว และส่ายหัวอย่างเมามัน

แม้ว่าเธอจะรู้สึกมั่นใจในพลังผลปีศาจของตัวเอง แต่การแสดงออกที่แปลกประหลาดของหลี่ฟาน ก็ทำให้ชูก้ารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

แม้แต่โดฟลามิงโก้ ก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่หลี่ฟานกำลังคิด

“โอเค ในเมื่อเธอไม่ต้องการที่จะทำมัน ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันแทนเถอะ”

ทันใดนั้น หลี่ฟานก็หลับตาลงและลืมตาขึ้น ทำให้ดวงตาของพวกเขากลายเป็นสีแดง และโทโมเอะทั้งสามก็กำลังหมุนวนอยู่ในรูม่านตาของเขา

“เนตรวงแหวน!” โดฟลามิงโก้พูดขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ และลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว

“หลี่ฟาน นายกำลังจะทำอะไร!”

….