ตอนที่ 142 หลี่ฟานเป็นคู่หมั้นของฉัน

“บ้าเอ้ย นี่มันหมายความว่ายังไงเบบี้ไฟว์ ทำไมเธอถึงโจมตีดอฟฟี่”

ไดอาแมนเต้เหวี่ยงดาบของเขาเพื่อสกัดกั้นกระสุนปืน และมองที่เบบี้ไฟว์อย่างไม่พอใจ

“นายไม่ต้องไปโทษเธอหรอก ฉันขอให้เธอทำแบบนี้เอง” โรบินยิ้มและยืนขึ้นต่อหน้าเบบี้ไฟว์

“และฉันก็ไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะโจมตีคุณด้วยตัวเอง หนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัด ปีศาจสวรรค์ ดองกิโฮเต้ โดฟลามิงโก้”

หลังจากพูดจบ โรบินก็เหลือบมองที่ประตูห้องศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ไม่ไกล

ด้านในนั้น รีเบคก้ายังคงฝึกฝนอยู่เป็นวันสุดท้าย

ถึงแม้ว่าพวกเธอจะไม่ได้ใช้เวลาอยู่กับรีเบคก้ามากก็ตาม แต่บางครั้งทหารของเล่นก็แวะมาที่นี่เพื่อพบกับรีเบคก้า

ดังนั้น โรบินและคนอื่นๆ จึงค่อนข้างชัดเจนเกี่ยวกับสถานการณ์ในตอนนี้ของเดรซโรซ่า

และถ้ามันไม่ใช่เพราะว่า หลี่ฟานหวังให้รีเบคก้าเป็นคนจัดการแก้ปัญหาของเดรซโรซ่าด้วยตัวเอง โรบินและคนอื่นๆ ก็คงจะแก้ปัญหานี้จนเสร็จไปนานแล้ว

“ไม่เป็นไรๆ ไดอาแมนเต้” โดฟลามิงโก้โบกมือและบอกให้ไดอาแมนเต้ถอยออกไป

จากนั้นเขาก็หันไปมองหลี่ฟานที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างมั่นคง และพูดขึ้นมา

“ยินดีที่ได้รู้จัก ปรมาจารย์ดาบ หลี่ฟาน”

“ฉันไม่ได้คาดหวังว่าฉันจะได้พบเจอโรงฝึกของคุณในเดรซโรซ่า”

“ถ้าคุณไม่รังเกียจ ฉันก็ยินดีที่จะสร้างความบันเทิงให้กับคุณ”

“ถ้ามันเป็นไปตามที่นายพูด มันก็จะไม่เสี่ยงเกินไปที่นายจะมาที่โรงฝึกของฉันงั้นหรอ?” หลี่ฟานถาม

“ไม่หรอก” โดฟลามิงโก้ส่ายหัว และมองสำรวจไปที่โรบินและสาวๆ คนอื่นๆ ในโรงฝึก

ดวงตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้แว่นกันแดดของเขา แทบจะไม่สามารถซ่อนความตกใจเอาไว้ได้

จนถึงปัจจุบัน ลูกศิษย์ที่เป็นรู้จักอย่างเป็นทางการของหลี่ฟานก็คือ นามิและวีวี่

สำหรับโรบิน ไม่ว่าเธอจะกลายเป็นลูกศิษย์ของอย่างเป็นทางการของหลี่ฟานหรือไม่นั้น มันก็ไม่เป็นที่รู้จักของโลกภายนอกเท่าไหร่นัก

แต่ในตอนนี้ เมื่อเขาเห็นว่าโรบินเองก็อยู่ที่ด้วย โดฟลามิงโก้ก็รู้สึกว่าโรบิน มีแนวโน้มที่จะเป็นลูกศิษย์อย่างเป็นทางการของหลี่ฟาน

และนอกจากโรบินแล้ว ก็ยังมี ยามาโตะ, โนจิโกะ, ซาดี้, เบลเมล อยู่ในโรงฝึกนี้แห่งด้วย

ในช่วงเวลาหนึ่ง โดฟลามิงโก้รู้สึกว่าพวกเธอทั้งหมดอาจจะเป็นลูกศิษย์ของหลี่ฟาน

เพียงแค่หนึ่งนามิ หรือหนึ่งวีวี่ก็คงจะเพียงพอแล้ว ที่จะจัดการกับพวกเขาทั้งสองคน

‘ถ้าพวกเธอทั้งหมดมีพลังที่พอๆ กันละก็ หลี่ฟานก็คงจะสามารถเรียกได้ว่า เป็นขุมพลังที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก’

ด้วยความคิดนี้ โดฟลามิงโก้จึงเหลือบมองไปยังป้ายชื่อของลูกศิษย์ที่อยู่มุมกำแพง

"ฮะ?! มันไม่อยู่"?" โดฟลามิงโก้ขมวดคิ้ว

“ถ้านายกำลังมองหาป้ายชื่อของลูกศิษย์อยู่ล่ะก็ ฉันเก็บมันเอาไว้แล้ว” หลี่ฟานยิ้ม

หลี่ฟานไม่รู้ว่าโดฟลามิงโก้จะรู้จักชื่อของรีเบคก้าในตอนนี้หรือเปล่า แต่ถ้าเขารู้ บางทีผู้ชายคนนี้ก็อาจจะทำเรื่องแย่ๆ บางอย่างได้

และเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์นั้น หลี่ฟานจึงทำการซ่อนป้ายชื่อของลูกศิษย์เอาไว้

“มันเป็นแบบนั้น” โดฟลามิงโก้พยักหน้า และจ้องมองไปที่เบบี้ไฟว์

ในชั่วพริบตา แววตาโกรธที่โกรธเคืองแวบเข้ามาในหัวใจของเขา

ในขั้นต้น โดฟลามิงโก้ก็คงจะไม่พอใจหลี่ฟานเล็กน้อย ถ้าเขาเป็นคนยิงปืนเมื่อกี้

และแม้ว่าโรบินจะพูดออกมาแบบนั้นก็ตาม แต่เขาก็รู้จักนิสัยของเบบี้ไฟว์เป็นอย่างดี มันจึงทำให้โดฟลามิงโก้รู้สึกโกรธอยู่

“หลี่ฟาน ฉันได้ยินมาว่าคนของฉันทำตัวหยาบคายกับคนของคุณ”

“และนั่นมันก็ไม่ใช่คำสั่งของฉัน หากคุณต้องการค่าชดเชยใดๆ คุณสามารถพูดมันออกมาได้ ถ้ามันเป็นสิ่งที่ทำให้คุณพอใจ ฉันก็ยินดีที่จะทำให้คุณในฐานะเพื่อน” โดฟลามิงโก้พูดกับหลี่ฟาน

“ไม่จำเป็นต้องขอโทษฉันหรอก เพราะเธอไม่ได้โจมตีฉัน”

“และถ้านายอยากชดเชยให้กับฉันจริงๆ ก็ไปให้ชดเชยกับเธอ”

หลี่ฟานเหลือบมองไปยังซาดี้ ที่นั่งอยู่ด้านข้างเขา

“ฟุ ฟุ ฟุ เธอคือผู้คุมคุกหญิงที่ถูกชิริวจับตัวไปใช่ไหม”

“โชคของเธอดีมากจริงๆ คุณหลี่ฟานเป็นผู้ช่วยชีวิตเธอ และยังมอบผลยามิ ยามิให้กับเธออีกด้วย ตอนนี้คุณคงจะยอมรับเธอเป็นลูกศิษย์แล้วสินะ”

“บอกมาสิ เธอต้องการอะไรชดเชยจากฉั…”

ก่อนที่โดฟลามิงโก้จะพูดจบ ซาดี้ก็พูดขัดจังหวะเขาทันที

“ฉันไม่ต้องการการสิ่งชดเชยใดๆ จากนาย”

“แต่ผู้หญิงคนนี้ถูกจับได้โดยฉัน ดังนั้นเธอจึงไม่อยู่ในการควบคุมของนายอีกต่อไป”

ซาดี้เลียริมฝีปากและมองที่เบบี้ไฟว์ ราวกับว่าเธอกำลังมองดูของเล่น

หลังจากรับรู้ถึงนิสัยของเบบี้ไฟว์ ซาดี้ก็ได้คิดถึงวิธีแก้ปัญหาสนุกๆ หลายอย่างที่สามารถนำมาใช้กับเธอได้

"เข้าใจแล้ว" โดฟลามิงโก้พยักหน้า

“เนื่องจากเบบี้ไฟว์ถูกจับโดยเธอ เธอก็สามารถที่จะทำอะไรกับเธอก็ได้”

“เพียงแต่ว่า… ตอนแรกฉันคิดที่จะพาเธอกลับไปด้วย เพราะฉันเห็นว่าเธอมีประโยชน์กับฉันมาก”

“ฟุ ฟุ ฟุ เธอเป็นหุ่นเชิดของฉัน และคุณผู้คุมคุกหญิงก็สามารถเอาเธอไปได้ ถ้าเธอต้องการ”

“สำหรับเหตุผลของเธอ มันก็น่าจะเป็นเพราะว่า เธอได้ค้นพบลักษณะนิสัยของเบบี้ไฟว์แล้วสินะ”

หลังจากพูดจบ โดฟลามิงโก้อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

ไดอาแมนเต้ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ยิ้มขึ้นมาเช่นกัน

มีเพียงเบบี้ไฟว์เท่านั้นที่ดูมืดมน หลังจากที่ได้ยินคำพูดชี้ขาดของโดฟลามิงโก้

“เทน้ำให้ฉันหน่อยสิ” ทันใดนั้น เสียงของหลี่ฟานก็เข้ามาในหูของเบบี้ไฟว์ที่กำลังหดหู่ใจ

เบบี้ไฟว์จึงยิ้มขึ้นมาทันที และหยิบกาน้ำขึ้นมาเพื่อเทน้ำให้กับหลี่ฟาน

ความสุขของการเป็นที่ต้องการ ได้ทำให้สภาวะซึมเศร้าของเบบี้ไฟว์หายไปทันที

“ได้ ที่รัก!” เบบี้ไฟว์ยิ้มราวกับดอกไม้

"ที่รัก?" โดฟลามิงโก้ที่ได้ยินคำพูดของเบบี้ไฟว์ก็ถึงกับอึ้ง

“หลี่ฟานเป็นคู่หมั้นของฉัน” เบบี้ไฟว์เอื้อมมือของเธอไปจับมือของหลี่ฟานอย่างมีความสุข

“ยัยบ้า! ต้องให้ฉันพูดอีกกี่ครั้งกัน! เมื่อกี้นี้อาจารย์หลี่ฟานเพียงแค่ทดสอบนิสัยของเธอเท่านั้น เขาไม่ได้พูดจริงจังกับเธอ” ซาดี้ตะโกนใส่เบบี้ไฟว์อย่างไม่พอใจ

…