@Restaurant 14
“สามปีที่แยมมั่นใจว่ารักอารุจแบบชายหญิงทั่วไป อารุจว่ามันยังเร็วไปอีกเหรอคะ”
.
.
.
“อ้าว! แยมไปไหน”
“กูให้หลานกลับไปพักก่อน”
“เอ้า!” โกศลเกาหัว
แทนที่จะได้สอนงานกันกลับให้แยมกลับไปพัก
“แล้วมึงเป็นห่าอะไร”
“เรื่องของกู” ศรารุจตัดบท
คำพูดของหลานสาวนอกไส้กวนใจเขาเหลือเกิน
มันคงไม่ใช่น้อยถ้าแยมไม่ใช่หลานของรัตนา ผู้หญิงที่เขารักมากมายแต่ก็ตายจากกันไปแล้ว
แถมรัตนายังเอ็นดูหนูแยมราวกับลูกแท้ๆ
“วันนี้มีห้องเมนคอร์สด้วย มึงสนป้ะ”
“ไม่มีอารมณ์วะ”
“ครับคุณรัตนา! ออ! จะขอเปลี่ยนห้องเหรอครับ” โกศลไม่ได้สนใจฟังคำตอบจากศรารุจ
เพราะลูกค้าที่จองห้องวันนี่ดันโทรเข้ามาเปลี่ยนแปลงแก้ไข
“อืม...แบบนี้ผมลำบากใจนะครับ”
...
“แล้วอีกอย่างวันนี้ก็ไม่มีบุ๊คห้องออเดิร์ฟด้วย ถึงมีผมจะสลับคู่ไม่ได้ ลูกค้าออเดิร์ฟกับเมนคอร์สมันต่างกันอยู่เยอะนะครับ”
...
“มึง! กูว่าง” ศรารุจตัดสินใจรีบเสนอตัว
อาจเป็นเพราะชื่อนี้ที่เขาคิดถึงเสียเหลือเกินขอรับหน้าที่แทน
“สักครู่นะครับคุณรัตนา..//อะไรของมึงไอ้รุจ” โกศลป้องปากสนทนาจากสายลูกค้าใช้สายตาคนท่ามากด้วยอาการเหน็บแนมนิดๆ
“ไหนมึงว่าไม่มีอารมณ์”
“เออน่ะ”
“อ๋อ...ชื่อเหมือนเมียเก่าก็เลยเสี้ยนสินะ อะ! จัดไป...//โอเคครับคุณรัตนผมสลับห้องให้ได้แล้ว”
...
“ขอดูรูป...!?” โกศลตวัดตามองหน้าศรารุจแวบเดียวแล้วก็รีบตอบว่าได้ครับ
เจ้าตัวกดเข้าในโทรศัพท์ส่วนตัวไม่นานก็ส่งหน้าเพื่อนรักที่คิดว่าหล่อที่สุดไปให้ลูกค้าดูอนาคตคู่นอน
“พอได้มั้ยครับคุณรัตนา”
...
“ได้อยู่เนาะ! เวลาเดิมนะครับ สวัสดีครับ”
“กี่โมง” พนักงานจำเป็นรีบถามหาเวลาเข้างานของตน สายตามองคนไม่มีมารยาทที่เอารูปของเขาส่งไปให้ใครก็ไม่รู้โดยไม่ขออนุญาตสักคำ
ฝ่ายนั้นรู้แล้วว่าเขาเป็นยังไงแต่เขาสิที่ยังไม่รู้
ความตื่นเต้นในรูปแบบนี้สินะที่ลูกค้าติดใจมาใช้บริการที่นี่ซ้ำ
“อีกประมาณชั่วโมง”
“แล้วมึงจะไปไหน”
“คืนนี้กูต้องไปรับลูกค้าห้องเมนคอร์สแทนไงล่ะ จะขึ้นไปเตรียมตัว”
“อ้าว! แล้วใครรอรับลูกค้าล่ะ”
“เสือกไล่หลานกลับทำไมล่ะ ไม่ต้องมีใครรอรับหรอก ลูกค้ากูรู้หน้าที่ตัวเองดี”
สองหนุ่มเอาตัวเองมาบริการลูกค้าในบ่อยครั้ง เพราะมันค่อนข้างยากที่จะเจอลูกค้าที่มีรสนิยมเดียวกันในวันเดียวกัน
ห้องออเดิร์ฟสำหรับลูกค้าที่มีความใคร่ชัดเจน สามารถมีอะไรกับคนแปลกหน้าตามรสนิยมของตัวเองได้แต่ยังไม่เปิดกว้างเท่ากับเมนคอร์ส
ห้องนี้เหมาะสำหรับชายและหญิงที่เปิดกว้างขึ้นมาอีกระดับ นั่นคือสามารถมีเซ็กส์กับคนแปลกหน้าและสลับบทบาทตัวเองได้
เหมาะสำหรับไบที่ได้ทั้งชายและหญิงรุกและรับ เหมาะสำหรับเลสเปี้ยนที่ยินยอมให้ผู้ชายตำ LGBT ทั้งหลายจะแลกเปลี่ยนประสบการณ์เสียวแบบหลุกโลก เซ็กส์หมู่สุดตื่นเต้นเร้าใจมีอย่างน้อยที่สุดคือสี่คน(สองคู่) ผู้เข้าพักจะไม่รู้ว่าจะพบเจอกับอะไรบ้าง
ส่วนห้องฟูคอร์สจะเหมาะสำหรับผู้ที่มีสเปคเฉพาะเจาะจงและต้องการความเป็นส่วนตัวสูง คุณจะมีสิทธิ์เห็นหน้าคู่นอนและชี้นิ้วเลือกได้ จำนวนหรือเพศสภาพไหนขอให้บอกมาขอเพียงแค่ยอมจ่ายในราคาสูง
น่าแปลกที่ห้องนี้กลับมีลูกค้าประจำเยอะกว่าห้องไหนๆ
และห้องสุดท้ายไม่ท้ายสุดคืออลาคาส ลูกค้าต้องจ่ายราคาแสนแพงเพราะสิทธิพิเศษนั้นคือสามารถเลือกได้ทุกอย่างตามที่ต้องการนั้นเอง และแพ็คเก็ทนี้ก็จะมีแค่โกศลคนเดียวที่รับ
และท้ายที่สุดจริงๆ คือบุฟเฟต์ ลูกค้าต้องจ่ายถึงชั่วโมงละสิบแบงก์เทาเพื่อขอดูบุ๊คกิ้งทั้งหมด ชอบพอใจใครก็จิ้มเลยว่าขอกับคนนี้ในห้องที่สั่งได้ตามใจปรารถนา...แต่ห้องนี้ก็ยังไม่เคยมีใครเลือกใช้บริการเลยสักครั้ง
Chat
Jam : แยมขอโทษที่พูดออกไปแบบนั้นนะคะ
แยมแค่อึดอัดและดีใจก็เลยห้ามตัวเองไม่ทัน
แยมอึดอัดเพราะเก็บความรักนี้มาตั้งหลายปี
อุตส่าห์ห่างออกมาแล้วและคิดว่าจะลืมอารุจได้แต่ก็ไม่เคยลืมรักแรกได้ลง
ตอนนั้นแยมดีใจมากเลยนะที่อาพูดว่าอยากจะดูแลแยมทั้งที่ไม่ใช่คำสั่งของอานา วินาทีนั้นแยมคิดว่าตัวเองมีหวังก็เลยสารภาพความในใจให้อารุจรู้
แต่ถ้าอารุจไม่สบายใจที่แยมรู้สึกแบบนั้น อารุจช่วยลืมมันไปได้มั้ย แยมไม่อยากให้เราต้องห่างไกลกันอีก แยมจะอยู่แบบเดิม เป็นหลานนอกไส้ของอารุจเหมือนเดิม
ให้เวลาแยมทำใจที่จะไม่รักอาก่อนได้มั้ยคะ
Read...
ศรารุจกดอ่านข้อความจากหลานสาวที่สาธยายความในใจออกมาหนึ่งหน้ากระดาษเห็นจะได้มั้ง
เขาไม่พิมพ์ตอบอะไรใดๆ เพราะไม่รู้จะบอกอะไรแยมดี ความเงียบและการเว้นวรรคระหว่างห่างต่อกันมันคงจะดีที่สุดแล้ว
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“เชิญครับ”
แต่ก็ไม่มีเวลาให้ครุ่นคิดเพราะนี้ได้เวลารับลูกค้าแล้ว
“สวัสดี...” ทันทีที่ประตูเปิดออกศรารุจโดนผีหลอกจังๆ
หญิงสาวคนนั้นเธอคล้ายกับรัตนามากจนแวบแรกเขาคิดว่าเธอคือรัตนาจริงๆ
“คุณรัตนา...”
“ไม่ต้องเรียกชื่อเต็มขนาดนั้นก็ได้ค่ะรุจ”
“เอ่อ...ขอโทษครับ” ศรารุจอึกอักเข้าไปอีก
เขาทำตัวไม่ถูกเลยเพราะทั้งเสื้อผ้าหน้าผมทุกอย่างคล้ายอดีตเมียจนเขาเกร็ง
“นาใส่แบบนี้รุจชอบมั้ยคะ”
“ก็ดีอยู่ครับ”
“หรือชอบแบบไม่ใส่มากกว่า”
“ได้หมดทั้งนั้น”
“งั้นนาเริ่มเลยนะคะ”
“ดะ ดีครับ!” ศรารุจเกร็งจนมือเท้าเย็น ซึมเหงื่อและแข็ง เขาไม่เคยประหม่าเท่านี้มาก่อน อาจเป็นเพราะคนตรงหน้านี้พยายามทำตัวให้คล้ายกับอดีตเมียที่ตายไปแล้ว
“คุณสนบอกว่ารุจไม่ค่อยมีอารมณ์ มา! ให้นาช่วยนะคะ” สาวร่างเล็กถอดรองเท้าส้นสูงสีดำขลับและวางกระเป๋าสะพายลง เธอเดินมาช้าๆ นั่งคุกเข่าลงกับพื้นข้างเตียง มือบางลูบไล้ต้นขาอย่างแผ่วบางทั้งสองข้างแล้วค่อยๆ แกะซิปกางเกงออกอย่างเบามือเช่นกัน
“ไม่ต้องเกร็งนะคะรุจ สบายๆ”
“ครับ! คุณรัตนา”
“ปกติรุจเรียกเมียแบบนี้เหรอคะ”
“เปล่าครับ”
“แล้วเรียกยังไง”
“ถ้าปกติก็เรียกว่านาเฉยๆ ครับ”
“แล้วถ้าไม่ปกติล่ะ”
“ก็แล้วแต่บริบทครับว่าตอนนั้นทำอะไร”
“ดีจัง”
“แต่! คุณรัตนาเป็นลูกค้าผมต่างหากที่ต้องเอาใจคุณ”
“นามาหาความตื่นเต้นค่ะ” การได้ปลดหัวโขนออก ได้รับบทบาทที่ไม่ใช่ตัวเองมันก็เหมือนวิธีได้ระบายความเครียดออกเหมือนกัน เวลาอยู่ข้างนอกนั่นเธอต้องเจอเรื่องกดดันมากมาย บางทีการได้ทำอะไรใหม่ๆ ที่ไม่เคยทำมันก็เป็นสีสันในชีวิต
“รุจชอบความตื่นเต้นมั้ย”
“ก็ชอบครับ”
“ดีมาก! รุจเซอร์วิสได้แค่ไหนคะ”
“เพื่อความพอใจของลูกค้า ผมเซอร์วิสได้หมดทุกรูปแบบ”
“แน่นะ”
“ครับ...”
เพียะ!
มือบางตบเข้าที่แก้มสากแรงพอสมควรจนศรารุจเหวอ
“ไงล่ะไอ้แก่ มึงชอบแบบนี้มั้ย”
“อ่า...”
เพียะ!
“ติดอ่างไม่สมกับเป็นผู้ชายเลยนะมึง”
“ชะ ชอบครับ”
“นุ่มนิ่มซะเหลือเกิน พูดเพราะแบบนี้มึงเป็นผู้ชายรึเปล่า”
“เป็นสิครับ”
“ไหน! กูขอดูหน่อยความเป็นผู้ชายของมึงหน่อย” หญิงสาวรื้อกางเกงลงแล้วกระชากมันออกจากเรือนขาของศรารุจเต็มแรง มือบางชักรัวๆ ให้ท่อนเนื้อแข็งขึ้น
“อ๊าส์...”
“ไอ้แก่เอ๊ย! เก็บไว้เยี่ยวเถอะนะ”
“อ๊าส์...เบาหน่อยครับ”
“กระจอกวะ! แค่นี้ก็เสียวแล้วเหรอ ถุย!” หญิงถ่มน้ำลายใส่ท่อนเนื้อที่เธอชัก หัวหยักบวมเป่งพร้อมใช้งานเต็มที่
“เบาๆ หน่อยครับ”
“กระจอกวะ! จะแตกเหรอไอ้แก่”
“เบา...”
“จะแตกเพราะมือเนี้ยนะ เสียดาย”
สวบ!
หญิงสาวขึ้นคร่อมเอวสอบกดสะโพกลง กลีบอวบสีแดงจัดห่มท่อมเนื้อมิดด้ามแล้วก็ขยับตัวขย่มตออย่างเมามัน
