Chapter 17: สาวไส้นักบวช! 

“นี่เจ้าปลุกสายเลือดไวท์มอร์ได้แล้วจริงๆ สินะ” เขาพึมพำกับตัวเองแทนที่จะพูดกับวัล “แต่ทำไมสิ่งนี้ถึงไม่ได้ถูกตรวจพบในระหว่างพิธีกรรมปลุกสายเลือดล่ะ? ตอนนั้นก็ไม่เห็นมีวี่แววการตื่นเลย”

วัลถือโอกาสนี้ปลูกฝังเมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัยเกี่ยวกับตัวนักบวช

“นั่นก็เพราะยาที่ข้าได้รับมันไม่ใช่ยาแม่มดยังไงล่ะ” เขาพูดพร้อมกับแสร้งทำเป็นเจ็บปวด

อันที่จริง เขาต้องการจะแก้แค้นก่อนที่เขาจะถูกส่งไปยังชายแดนเหนือ แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็ต้องการเสริมความแข็งแกร่งของเขาด้วยการพัฒนาสายเลือดปีศาจเลือดของเขาไปสู่ระดับสอง อย่างไรก็ตาม เวลาคือสิ่งที่เป็นปฏิปักษ์กับความนิรันดร์ มันไม่ใช่สิ่งที่ใช้อย่างฟุ่มเฟือยไปกับความพยายามทั้งสองอย่างได้ ด้วยเหตุนี้เอง เพื่อที่จะให้มันทำไปได้ทั้งคู่ เขาจึงตัดสินใจผ่านการคำนวณแล้วว่าจะให้พ่อของเขาเข้ามาอยู่ในวังวนแห่งการแก้แค้นนี้ด้วย เขาจะใช้ความช่วยเหลือของพ่อเขาในการทำให้นักบวชถูกประหาร

โจชัวเขม่นตา “นี่เจ้าหมายความว่ายังไง?”

วัลได้ปรุงแต่งเรื่องราวหนึ่งขึ้นมาด้วยเวลาเพียงแค่ชั่วขณะ

เขาอธิบายกับพ่อของเขาว่านักบวชได้ให้ยาที่คล้ายกับยาแม่มดกับเขาแต่คุณสมบัติต่างกันคนละเรื่อง มันคือยาระงับที่ถูกออกแบบมาเพื่อยับยั้งสายเลือดของเขา แต่ว่ามันกลับไปกระตุ้นปฏิกิริยาที่คาดไม่ถึงแทน สายเลือดของเขาต่อสู้กลับ เขาไม่สามารถรับรู้ถึงความเจ็บปวดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในร่างกายของเขาจนกระทั่งในคืนนั้นที่เขาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกแปลกๆ และอาเจียนออกมาเป็นเลือดสีดำ แม้ว่าเขาจะกระอักเลือดออกมา แต่เขากลับรู้สึกแข็งแกร่งกว่าเช่นเคย ซึ่งนี่ก็คือตอนที่เขาตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ครึ่งหนึ่งของสิ่งที่วัลพูดไม่เป็นความจริง แต่สิ่งที่เขาพูดไปนั้นมันก็มีความเป็นไปได้อยู่จริงๆ และนี่ก็คือสาเหตุที่โจชัวเชื่อเขา

คำประกาศของวัลนั้นสร้างแรงกระเทือนกับโจชัว เขาได้สละวัลไปแล้วเพราะเขาเชื่อว่าวัลเป็นพวกปกติ แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นแผนการร้ายครั้งใหญ่

“นี่ข้าโดนเล่นงานเข้าแล้วจริงๆ สินะ!”

ความสัมพันธ์ของเขากับลูกชายคนสำคัญได้ถูกทำลายไปแล้ว แถมเขายังเห็นด้วยกับการส่งว่าที่อนาคตของตระกูลไปยังแนวหน้าเพียงเพราะแผนชั่วร้ายของไอ้ระยำคนหนึ่ง! สิ่งนี้ได้ทิ้งความทรงจำแย่ๆ เอาไว้ให้เขา! เขาอดนึกเสียใจไม่ได้!!!

สายตาของโจชัวจับจ้องไปยังวัลในขณะที่เขาแสดงความคิดในหัวของเขา “ไอ้นักบวชบัดซบ...ถ้าสืบแล้วเป็นฝีมือมันจริงๆ ชีวิตมันได้พังพินาศคามือข้าแน่”

หลังจากนั้นพักหนึ่ง เขาก็พูดต่อ “การจะเล่นงานมัน เรามีหนทางค่อนข้างจำกัด เพราะเราขาดหลักฐานที่เป็นชิ้นเป็นอันและมันก็มีโบสถ์แห่งแสงที่มีอิทธิพลอย่างมากในอาณาจักรคอยคุ้มกะลาหัวอยู่ด้วย แต่ไม่ว่ายังไง ข้าจะส่งคนไปขุดคุ้ยเรื่องนี้อย่างลับๆ ถ้าพวกเราหาหลักฐานอะไรเจอ พวกเราจะจับตัวมันและมอบการพิพากษาให้มันตามกฎของเรา”

โบสถ์แห่งแสงเกิดขึ้นจากเถ้าถ่านของวันสิ้นโลก มันทำหน้าที่เป็นประภาคารที่คอยส่องแสงสว่างในโลกที่ถูกดึงเข้าสู่ความวินาศนี้ คำสอนของโบสถ์ได้มอบสายใยแห่งความหวังแก่พวกที่ได้รับความเสียหายจากภัยพิบัติ ดึงดูดพวกคนที่สิ้นหวังและหมดหนทางเข้าสู่อ้อมกอดที่อบอุ่นของโบสถ์

อำนาจและอิทธิพลของโบสถ์เติบโตเป็นเท่าทวีในช่วงเวลากว่าหลายปีมานี้

ในตอนนี้ มันคือศาสนาอันดับ 1 ในอาณาจักร

“การรวบรวมหลักฐาน อาจจะไม่ได้ยากอย่างที่ท่านคิดก็ได้ แค่การสืบง่ายๆ อย่างการตรวจดูการจับจ่ายใช้สอยของนักบวชในช่วงนี้ก็อาจจะเปิดเผยแล้วว่ามันได้จัดหาวัตถุดิบที่จำเป็นสำหรับยาระงับสายเลือดรึเปล่า หากมีร่องรอยที่ว่าอยู่จริงๆ มันก็ถือเป็นหลักฐานที่น่าเชื่อถือในการเอาผิดมัน” วัลพูดอย่างใช้ความคิด

“เป็นความคิดที่ดี” โจชัวดูเหมือนจะตระหนักขึ้นได้จากคำแนะนำนี้

เขาเรียกผู้พิทักษ์เงาของเขาและสั่งให้พวกเขาไปทำรายงานถึงสิ่งที่นักบวชประจำตระกูลทำในช่วงไม่กี่เดือนมานี้และรวบรวมเรื่องสกปรกเกี่ยวกับเขา

ผู้พิทักษ์เงานั้นเป็นเด็กกำพร้าที่โจชัวเก็บมาจากข้างถนนและสั่งสอนให้รับใช้เขา พวกเขาซื่อสัตย์มากถึงขั้นที่ยอมตายเพื่อเขาหรือฆ่าใครก็ตามที่เขาสั่งอย่างไม่มีเงื่อนไข

พวกเขาทำตามคำสั่งโดยไม่ลังเล และโดยไร้ซึ่งการรีรอใดๆ พวกเขาก็ออกไปรวบรวมหลักฐานเพื่อใช้จัดการนักบวชประจำตระกูล และหายไปจากห้องทำงานอย่างเงียบๆ เหมือนกับตอนที่พวกเขาเข้ามา

“ถ้าเรื่องที่เจ้าพูดมาเป็นความจริง ข้าก็คงจะต้องขอโทษเจ้า ลูกชายของข้า มันคงจะดีมากๆ ถ้าเจ้ายอมยกโทษให้” โจชัวพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความรู้สึกผิด

“ข้าจะตั้งตารอครับ ท่านพ่อ” วัลตอบกลับ น้ำเสียงของเขาจริงจังแต่ก็มีความพึงพอใจอยู่ด้วย

จากนั้น โจชัวก็ถาม “แล้วมีอะไรที่เจ้าต้องการรึเปล่า วัล?”

สายตาของเขาอ่อนลง มันคือสัญญาณที่บ่งบอกว่าเขาต้องการจะชดเชยเพราะตอนนี้เขารู้แล้วว่าวัลไม่ใช่คนไร้ประโยชน์ แต่เป็นผู้ใช้สายเลือดเหมือนกับเขา อย่างน้อยที่สุดที่เขาสามารถทำได้ก็คือการชดเชยให้กับความยากลำบากที่ลูกชายของเขาต้องเจอเนื่องจากเจตนาที่ชั่วร้ายของนักบวช แม้กระทั่งตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้มองว่ามันเป็นความผิดของเขา!

“สำหรับตอนนี้ ข้าต้องการให้ท่านเก็บเรื่องที่ข้าถูกปลุกเป็นผู้ใช้สายเลือดกับคนอื่นๆ ไปก่อน” วัลตอบกลับ ซึ่งก็ทำให้พ่อของเขาประหลาดใจ

“ทำไมล่ะ?” โจชัวขมวดคิ้วด้วยความงุนงงกับคำขอของลูกชาย

สายตาของวัลส่องประกายเหมือนเหล็กกล้าในขณะที่เขาชี้แจง “ข้าอยากจะดูโฉมหน้าที่แท้จริงของพวกที่อยู่รอบตัวข้า ถ้าพวกเขารู้ว่าข้าถูกปลุกพลังแล้ว พวกเขาก็จะเปลี่ยนแปลงท่าทีไปอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้และเริ่มปฏิบัติกับข้าดีขึ้น”

“เข้าใจล่ะ” โจชัวตอบด้วยความเข้าใจในเหตุผลของวัล มันเป็นการเคลื่อนไหวที่ชาญฉลาด การได้รู้ว่าใครภักดีจริงๆ และใครเป็นเพื่อนที่คบเพียงเพื่อผลประโยชน์นั้นถือเป็นข้อมูลที่มีค่า เขารู้สึกยอมรับในตัววัลกับการรับรู้นี้!

“นอกจากนี้ข้าต้องการอิสระในการเดินทางออกจากฐานที่มั่นตามความต้องการของข้าด้วย ข้าอยากจะฝึกฝนตัวเองให้พร้อมสำหรับวันที่ข้าต้องออกไปยังชายแดนเหนือ ข้าจะได้แข็งแกร่งพอที่จะปกป้องตัวเองได้” วัลพูดอย่างจริงจัง “ข้าหวังว่าท่านจะไม่ปฏิเสธในเรื่องนี้นะ เพราะข้าจะอยู่รอดได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับมัน”

โจชัวครุ่นคิดเกี่ยวกับคำขอของวัลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดขึ้น “ก็ได้ ข้าอนุญาตให้เจ้าออกไปฝึกฝนนอกฐานที่มั่น แต่ว่า เจ้าไปได้ไกลสุดแค่เขตชั้นนอกของป่าราตรีนิรันดร์เท่านั้น นี่คือเงื่อนไขของข้า”

วัลพยักหน้ายอมรับ “เข้าใจแล้วครับท่านพ่อ ข้ายอมรับเงื่อนไขของท่าน”

เพียงเท่านี้การประชุมระหว่างพ่อลูกก็ได้ข้อสรุป

โจชัวเอนกายพิงเก้าอี้ของเขาในขณะที่วัลลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องทำงาน