ตอนที่ 140 การมาถึงของโดฟลามิงโก้
“ผู้หญิงผมสีฟ้า?” โดฟลามิงโก้มองไปที่บัฟฟาโร่
“ไม่เป็นไร ถึงแม้ว่าพลังของผลปีศาจทั้งสองจะไม่ได้อยู่ในคนๆ เดียวก็ตาม”
“แต่ถ้าพวกมันปรากฎในตำแหน่งเดียวกัน และหนึ่งในนั้นก็ไม่ใช่หนวดขาว มันก็อาจจะเป็นผลปีศาจที่หลี่ฟานมอบให้กับพวกเธอ”
“บัฟฟาโร่ ตอนนายไปถึงที่นั่น นายเห็นโรงฝึกของหลี่ฟานไหม?” โดฟลามิงโก้เหลือบมองไปยังไวโอเล็ตที่ยืนอยู่ด้านข้าง
‘ถ้ามันมีโรงฝึกของหลี่ฟานตั้งอยู่ในป่ากรีนบิตละก็ ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะสมเหตุสมผล’
‘ทำไมตอนที่ไวโอเล็ตมองไปที่ป่ากรีนบิต เธอถึงประหลาดใจนัก แล้วทำไมเธอถึงไม่คิดที่จะไม่บอกความจริง?’
‘และมันก็เป็นเพราะว่า ถ้าเธอได้เห็นโรงฝึกของหลี่ฟานจริงๆ เธอก็คงจะไม่อยากพูดถึงมันหรอก’
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ โดฟลามิงโก้ก็อดไม่ได้ที่จะส่งรอยยิ้มเย็นให้ไวโอเล็ต
รอยยิ้มดังกล่าวทำให้ไวโอเล็ตซึ่งกังวลอยู่แล้ว เผลอก้าวถอยหลังโดยไม่ตั้งใจ
“ฟุ ฟุ ฟุ ไม่ต้องกลัว ไวโอเล็ต ฉันจะไม่ทำอะไรเธอตอนนี้”
“อย่างน้อย ฉันก็จะไม่ทำอะไรเธอ จนกว่าฉันจะจัดการเรื่องนี้จนเสร็จ ฟุ ฟุ ฟุ”
“ว่าแต่ ทำไมพวกนายถึงยังไปโจมตีพวกเธออีก ในเมื่อพวกนายได้เห็นโรงฝึกของหลี่ฟานแล้ว?”
โดฟลามิงโก้หันศีรษะไปมองบัฟฟาโร่แบบยิ้มๆ
“ไม่ นายน้อย ผมไม่ได้ทำ” บัฟฟาโร่ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว
“เบบี้ไฟว์เธออยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดี ดังนั้นเธอจึงเข้าไปโจมตีผู้คุมคุกหญิงคนนั้นด้วยความฉุนเฉียว”
“แต่หลังจากนั้น เป็นผู้หญิงผมสีฟ้าก็เป็นคนทำให้เบบี้ไฟว์เป็นลมไป ด้วยพลังสั่นสะเทือน”
“ผมคิดว่าเบบี้ไฟว์อาจจะยืนอยู่ในจุดที่เป็นมุมอับสายตา ทำให้เธอมองไม่เห็นโรงฝึกของหลี่ฟานที่ซ่อนอยู่ในป่า”
“ส่วนผมไม่ได้เข้าไปโจมตีพวกเธอเหมือนกับเบบี้ไฟว์ พวกเธอสองคนจึงไม่ได้ทำอะไรกับผม”
“นายน้อย คุณต้องช่วยชีวิตเบบี้ไฟว์ เธอถูกผู้หญิงสองคนนั้นพาไปที่โรงฝึก และเธอจะต้องพบกับอันตรายอย่างแน่นอน”
จากด้านข้าง ไดอาแมนเต้เดินเข้ามา และมองไปที่บัฟฟาโร่ด้วยสายตาที่เย็นชา
“ฮึ่ม พวกนายสร้างปัญหาใหญ่ให้กับดอฟฟี่แล้ว และนายยังต้องการให้ดอฟฟี่ไปช่วยชีวิตเธออีกงั้นหรอ?”
“ดอฟฟี่ นายไม่ต้องไปช่วยเบบี้ไฟว์หรอก เพราะไม่ว่ายังไงก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นก็อยู่กับพวกเราเพราะเหตุผลโง่ๆ”
“สำหรับการพาเธอกลับมา มันก็ไม่คุ้มกับการที่จะให้พวกเรา ไปทำให้หลี่ฟานขุ่นเคือง”
พลังของหลี่ฟานนั้นชัดเจนสำหรับทุกคน นับตั้งแต่ที่เขาเอาชนะนักดาบชั้นนำของโลกทั้ง 9 คนด้วยตัวคนเดียว ฉายาปรมาจารย์ดาบของหลี่ฟานก็เป็นที่รู้จักไปทั่วโลก
นอกจากนี้ ฉายาของ “ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก” ก็ยังถูกย้ายจากหนวดขาวไปยังหลี่ฟานทันที
หนวดขาวเองก็ไม่ได้คัดค้านในเรื่องนี้ เพราะแม้แต่เขาเองก็เอาชนะแชงค์ และเรย์ลี่ในเวลาเดียวกันไม่ได้ นับประสาอะไรกับนักดาบผู้ยิ่งใหญ่คนอื่นๆ อีก 7 คน
“ฟุ ฟุ ฟุ พวกเราไม่จำเป็นต้องทำให้หลี่ฟานขุ่นเคืองเพราะผู้หญิงคนนั้นจริงๆ”
“แต่ว่า มันมีโรงฝึกแห่งหนึ่งของหลี่ฟานตั้งอยู่ในเดรซโรซ่า ยังไงฉันก็ยังต้องไปดูอยู่ดี”
“บางทีโรงฝึกนี้ อาจจะยังไม่ได้รับลูกศิษย์อย่างเป็นทางการก้ได้ ฉันไม่รู้ว่าหลี่ฟานยินดีรับ 7 เทพโจรสลัดเป็นลูกศิษย์ของเขาหรือไม่ ฟุ ฟุ ฟุ!”
โดฟลามิงโก้ยิ้มและหันมองไปยังทิศทางของป่ากรีนบิต
“ดอฟฟี่ นายกำลังวางแผนที่จะเป็นลูกศิษย์ของหลี่ฟานงั้นหรอ?”
ไดอาแมนเต้มองไปที่โดฟลามิงโก้อย่างแปลกใจ
เขารู้ว่าโดฟลามิงโก้มีความเย่อหยิ่งเพียงใด แม้แต่เขาที่เป็นผู้ที่ติดตามโดฟลามิงโก้มาตั้งแต่เด็ก และแม้แต่ผู้ที่สอนสิ่งต่างๆ ให้กับโดฟลามิงโก้ ก็ยังเป็นเพียงลูกน้องของเขา
“ฟุ ฟุ ฟุ ถ้าฉันได้รับพลังมาจากเขา ฉันจะไม่เรียกเขาว่าอาจารย์ได้ยังไง”
“ไปกันเถอะ ไดอาแมนเต้ ฉันจะไปที่ป่ากรีนบิต”
ไดอาแมนเต้พยักหน้าและถามคำถามบางอย่างกับเขา “นายต้องการให้ฉันเรียกคนอื่นๆ ไปด้วยไหม?”
“ไม่ เราไม่ได้ไปทำสงคราม” โดฟลามิงโก้ส่ายหัว
“เพียงแต่ว่า... นายพาชูก้าไปด้วยก็ได้”
‘ชูก้า’ เธอเป็นผู้ใช้พลังของผลโฮบิ โฮบิ (ผลของเล่น) และมีความสามารถในการเปลี่ยนสิ่งมีชีวิตทุกชนิดบนโลกทั้งตัวและจิตใจ ให้กลายเป็นของเล่นไปตลอดกาล ตราบใดที่มันถูกเธอสัมผัสด้วยมือ
นอกจากนี้ หลังจากที่พวกมันกลายเป็นของเล่นไปแล้ว พวกมันก็ยังเชื่อฟังคำสั่งของชูก้าเป็นอย่างดีอีกด้วย
แม้ว่าโดฟลามิงโก้จะไม่ได้ตั้งใจขัดแย้งกับหลี่ฟาน แต่เพื่อป้องกันอุบัติเหตุ โดฟลามิงโก้ยังคงคิดว่าควรนำชูก้าไปด้วยจะดีกว่า
“เข้าใจแล้ว ฉันจะไปจัดการให้เดี๋ยวนี้” ไดอาแมนเต้เดินออกไปจากห้องด้วยความเร็วเล็กน้อย ก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่ห้องของชูก้า
“ฟุ ฟุ ฟุ ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะพบโรงฝึกของหลี่ฟานในเดรซโรซ่า ตอนนี้ [ อันดับศิลปะการต่อสู้ ] กำลังจะเริ่มต้นการประกาศแล้ว”
“สิ่งต่างๆ มันจะขับเคลื่อนไปในทิศทางไหนกันนะ”
“ไวโอเล็ต เธอเฝ้าอยู่ที่นี้ และอย่าขยับไปที่ไหนล่ะ”
“มิฉะนั้น ฉันก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าคนอื่นๆ จะไม่ทำอะไรกับพ่อของเธอ”
“เอาล่ะ บัฟฟาโร่ นำทางฉันไปที่โรงฝึกของหลี่ฟาน”
หลังจากพูดจบ โดฟลามิงโก้ก็เดินออกจากห้องไป และตามมาด้วยบัฟฟาโร่
ไวโอเล็ตกัดฟันของเธอ เธอต้องการจะต่อสู้เพื่อรับโอกาสที่จะได้เป็นลูกศิษย์ของหลี่ฟาน แต่เมื่อเธอมองเห็นผู้คุมที่ยืนอยู่ในห้อง ไวโอเล็ตก็ไม่สามารถคิดหาวิธีที่จะออกไปจากห้องนีี้ได้เลย
‘ไม่นะ ฉันจะพลาดโอกาสแบบนี้ไปไม่ได้!’ ไวโอเล็ตคิดในใจอย่างบ้าคลั่ง
อีกด้านหนึ่ง ในโรงฝึกของหลี่ฟาน
“ฉันกำลังถามเธออยู่นะซาดี้ เธอพาผู้หญิงคนนี้กลับมาเพื่ออะไร?”
เมื่อเห็นเบบี้ไฟว์ที่กำลังถูกมัดด้วยแส้ของซาดี้ หลี่ฟานก็รู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย
ด้านข้าง เบบี้ไฟว์กำลังจ้องมองไปที่หลี่ฟานด้วยดวงตาโต ที่ราวกับว่าเธอยังไม่ตื่นเต็มที่
“ฮิฮิ ผู้หญิงคนนี้โจมตีฉันด้วยความขัดแย้งบางอย่าง ฉันเลยวางแผนที่จะให้เธอได้รู้จักกับสิ่งดีๆ”
ซาดี้เลียมุมปากของเธอเบาๆ และมีรอยยิ้มที่ดูชั่วร้าย
ตอนนี้ หลี่ฟานไม่จำเป็นต้องคิดก็รู้ว่าซาดี้ต้องการจะทำอะไรกับเธอ
“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่สนใจงานอดิเรกของเธอก็ตาม แต่ฉันก็ยังหวังว่าเธอจะตั้งใจฝึกฝนให้มากขึ้นนะ”
“นับตั้งแต่ที่ได้เริ่มต้นการฝึกกับฉัน ตอนนี้โนจิโกะก็ได้เรียนรู้ที่ฮาคิเกราะและฮาคิสังเกตไปแล้ว และความแข็งแกร่งของเธอก็กำลังเข้าใกล้ระดับพลเรือตรีในไม่ช้า”
“แต่ความแข็งแกร่งของเธอ ซาดี้ มันยังไม่คืบหน้าไปมากนัก ในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เธอมัวแต่เหม่อลอยไปหน่อยไหม”
“ช่างเถอะ ช่วยรินน้ำให้ฉันสักแก้วหน่อยสิ”
หลังจากพูดจบ หลี่ฟานก็เดินไปที่โต๊ะสี่เหลี่ยมด้านข้าง
เมื่อไม่นานมานี้ เขาได้พายามาโตะที่เหนื่อยล้าออกมาจากห้องฝึกฝนลึกลับ และเมื่อเขาได้เห็นเบบี้ไฟว์หลี่ฟานก็คิดได้ว่าโดฟลามิงโก้จะต้องมาหาเขาที่หน้าประตูแน่ๆ
ส่วนซาดี้ ที่เธอพาเบบี้ไฟว์กลับมาก็เพราะว่าเธอต้องการสนองงานอดิเรกของเธอ
ถึงแม้ว่าหลี่ฟานจะไม่ได้รังเกียจงานอดิเรกของซาดี้ แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะเห็นมัน
หากลองเปลี่ยนไปเป็นสถานที่อื่น หลี่ฟานก็อาจจะเปลี่ยนความคิดของเขาเล็กน้อย แต่สำหรับในโรงฝึกของเขา หลี่ฟานก็ไม่ต้องการที่จะเห็นอะไรแบบนั้น
“ใช่ ฉันยินดีที่จะรินน้ำให้คุณ!”
ทันทีที่เสียงของหลี่ฟานหายไป เบบี้ไฟว์ก็วิ่งเหยาะๆ ไปด้านที่ข้างของหลี่ฟาน และเทน้ำหนึ่งแก้วให้กับเขา
และเนื่องจากมือของเธอถูกมัดด้วยแส้ เบบี้ไฟว์จึงใช้ปากของเธอในการเทน้ำจากกาให้หลี่ฟาน
สิ่งนี้ทำให้ซาดี้และสาวๆ คนอื่นๆ เต็มไปด้วยความงุนงง
…
