บทที่ 120 กรีนก็อบลิน
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 120 กรีนก็อบลิน
ไรอันไม่รู้เลยว่ากัปตันอเมริกาได้ตื่นขึ้นมาแล้ว
การปกปิดเรื่องนี้ขององค์กรชีลด์ทำได้ดีมาก กระทั่งประชาชนก็ยังไม่รู้อะไรเลย
ทว่าถึงแม้องค์กรชีลด์จะทำงานเก็บความลับได้ดีมาก แต่พวกเขาก็ยังขาดแคลนคนระดับสูงอยู่
ตัวอย่างหนึ่งก็คือโทนี่
ไรอันหยิบหนังสือพิมพ์ไดอารี่บุคเกิลขึ้นมา ในข่าวของหนังสือพิมพ์ มันยังเป็นบทความที่เกี่ยวข้องกับไอ้หนุ่มแมงมุมและเรื่องราวเกี่ยวกับร่างแปลกประหลาดที่ปรากฏขึ้นเหนือท้องฟ้าของนิวยอร์กที่ขี่เครื่องร่อนขนาดเล็ก
...
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ~"
เสียงหัวเราะที่เล็กแหลมได้ดังขึ้นจากริมฝีปากของเขา ชายที่เรียกตนเองว่า 'กรีนก็อบลิน' เขาสวมหมวกคล้ายปีศาจที่แปลกประหลาดและน่ากลัวบนหัวของเขา ทะยานผ่านอากาศด้วยชุดเกราะสีเขียว เมื่อได้เห็นปฏิกิริยาอันตื่นตระหนกของคนบนท้องถนน ภายใต้หน้ากากของเขาก็ดูรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น
"ว่าไงสไปดี้..."
ด้วยการต่อยออกไปอย่างเต็มแรงจากกรีนก็อบลิน ร่างของชายหนุ่มในชุดสีแดงผสมสีน้ำเงินก็กระเด็นออกไปไกล กรีนก็อบลินยิ้มออกมาอย่างบ้าคลั่ง “แล้วที่ฉันเสนอให้แกเข้าทีมล่ะว่าไง? แกจะเข้าหรือจะออก?”
“คนที่ควรไสหัวไปน่ะเป็นแก เสียสติแล้วหรือไงกัน”
ปีเตอร์สวมชุดใหม่ที่เพิ่งทำขึ้นมาไม่นานมานี้ เขาส่ายศีรษะและปฏิเสธคำเชิญจากกรีนก็อบลินทันที "ฉันไม่สนใจหรอก หนังสือพิมพ์ไดอารี่บุคเกิลตอนนี้ก็เขียนข่าวให้ฉันแย่ไปแล้ว แต่ฉันไม่มีวันจะทำแบบที่พวกเขาเขียนไว้แน่..."
เพราะเขาได้รับแรงบันดาลใจจากไอรอนแมน แมงมุมหนุ่มผู้นี้จึงมุ่งมั่นที่จะเป็นซูเปอร์ฮีโร่อย่างโทนี่ สตาร์ค ดังนั้นเขาจึงไม่มีวันยอมรับข้อเสนอของกรีนก็อบลินเด็ดขาด
"ตอบผิดแล้ว!"
เสียงหัวเราะเหล็กแหลมและรุนแรงได้ดังขึ้นอีกครั้งจากปากของกรีนก็อบลิน เขาจ้องมองไปยังสไปเดอร์แมนเขม็ง ในวินาทีต่อมา คำพูดของเขาก็เปลี่ยนไป "ในเมื่อเราเป็นคู่หูกันไม่ได้ แกก็มีแต่จะมาขวางทางฉัน ถ้าอย่างนั้นก็หายไปซะ!" เมื่อคำพูดของกรีนก็อบลินได้ถูกพูดออกมา เขาก็ดึงมือของเขาขึ้นและโยนระเบิดฟักทองที่เขาเตรียมไว้นานแล้วออกไป มันบินไปหาปีเตอร์
ปัง--
เสียงเปลือกของระเบิดฟักทองที่โยนออกมาแตกออก ตามด้วยใบมีดสองใบที่ยื่นออกมาจากแต่ละด้าน ใบมีดเหล่านั้นบินไปหาปีเตอร์จนส่งเสียงหวีดหวิวอย่างรุนแรง
ระเบิดฟักทองในมือของกรีนก็อบลินไม่เพียงแต่จะมีความสามารถในการติดตามในระดับหนึ่งเท่านั้น แต่ยังก่อให้เกิดระเบิดแรงกระแทก ถือว่าเป็นอาวุธที่อันตรายมาก
ด้วยความเก่งกาจของปีเตอร์ เขาหลบระเบิดฟักทองด้วยการกระโดดกายกรรม ทำให้ระเบิดมันไปกระแทกออกทางกำแพงด้านหลังจนพังทลายเป็นแถบๆ
ทว่าสไปเดอร์แมนก็ไม่ได้มีเวลามาพักหายใจแล้ว เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากด้านล่าง สีหน้าภายใต้หมวกกรีนก็อบลินก็บิดเบี้ยวมากยิ่งขึ้น ผลจากเซรุ่มในร่างกายของเขาเปลี่ยนบุคลิกของเขามาก จนเสียงกรีดร้องในหูของเขาเหมือนเป็นเสียงแห่งความยินดีปรีดาที่ดังก้องในหู
เมื่อโบกมือและโยนระเบิดจำนวนมากลงบนพื้น กรีนก็อบลินก็กรีดร้องและหัวเราะเยาะสไปเดอร์แมน "ฉันอยากเห็นเหลือเกินว่าแกจะทำอะไรได้ สไปเดอร์แมน ซูเปอร์ฮีโร่จะอยู่เฉยๆ ไม่ได้หรอกนะ"
“ชิบหายแล้วไง!”
เมื่อสังเกตเห็นการกระทำที่บ้าคลั่งของกรีนก็อบลิ ใบหน้าของปีเตอร์ก็เปลี่ยนเป็นมืดมนในทันที ใยแมงมุมพุ่งออกมาจากข้อมือของเขาในขณะที่เขายกแขนขึ้นและพุ่งเข้าหาฝูงชนที่กำลังตกอยู่ในวิกฤต
กรีนก็อบลินกล่าวถูกแล้ว ในฐานะซูเปอร์ฮีโร่ สไปเดอร์แมนย่อมไม่สามารถทนดูคนบริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บอยู่แล้ว
"ฮ่าฮ่าฮ่า!"
พอเห็นการเคลื่อนไหวของสไปเดอร์แมน กรีนก็อบลินที่ยืนอยู่บนเครื่องร่อนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง เขาหยิบระเบิดฟักทองออกมาจากเอวของชุดเกราะและโยนไปยังทิศทางที่อีกฝ่ายกำลังพุ่งไป ในวินาทีต่อมา สีหน้าที่อยู่ภายใต้หน้ากากปีศาจก็พลันเปลี่ยนไป กรีนก็อบลินส่ายศีรษะและมองย้อนกลับไปที่ปีเตอร์ที่พยายามจะช่วยชีวิตคนด้านล่าง
"ถือว่าแกโชคดีไป สไปดี้"
พอกล่าวจบ กรีนก็อบลินที่บ้าคลั่งก็หันกลับมาและบินหนีไป
ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ทราบสาเหตุ กรีนก็อบลินก็ได้หยุดและจากไปเสียอย่างนั้น ทว่าวิกฤตที่เขาทิ้งไว้ก็ไม่อาจหายไปง่ายๆ
"ระวัง!"
“คุณผู้หญิงระวัง!”
“พวกคุณ... เอ่อ ทุกคน! หลบไป!”
เมื่อเผชิญกับวิกฤต ไอ้แมงมุมหนุ่มก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว พอต้องใช้เวลาในการต่อสู้กับอาชญากรอย่างต่อเนื่อง ก็ทำให้ซูเปอร์ฮีโร่หนุ่มผู้นี้เติบโตขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขายกข้อมือขึ้นและใช้ใยแมงมุมเพื่อดึงคนหลบไปด้านข้าง เพื่อหลีกเลี่ยงแรงระเบิดจากระเบิดฟักทอง
"ฟิ้ว~"
ไอ้แมงมุมหนุ่มได้ดึงคนสุดท้ายที่ตกอยู่ในอันตรายตรงหน้าเขาออกไป เขาได้แต่ลูบหน้าผากของเขาโดยไม่รู้ตัว รู้สึกได้ถึงเหงื่อที่เปียกชุ่มไปทั่วทั้งหน้ากากและปรอยผม แต่ก่อนที่เขาจะได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เขาก็สังเกตเห็นว่ามีร่างหนึ่งที่กำลังนอนอยู่บนพื้น
ตรงข้ามถนน ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งกำลังเดินไปที่ที่ระเบิดฟักทองอยู่โดยไม่ได้รู้ตัวเลย
“ไม่นะ!”
ปากของปีเตอร์เผยอขึ้น เขารู้ได้ทันทีถึงอันตรายที่กำลังจะเกิด เขารีบตะโกนออกมาสุดเสียงไปหาชายที่อยู่ฝั่งตรงข้าม "คุณครับ รีบถอยไปเร็ว! มันอันตราย!"
ขณะที่เขาตะโกน ไอ้แมงมุมหนุ่มก็ยกแขนขึ้นและกดสวิตช์เพื่อใช้ใยแมงมุมจากเครื่องยิงใยเพื่อปลดชนวนระเบิดฟักทองก่อนที่เขาจะไปถึง
คลิ๊ก!
แต่ด้วยการใช้งานก่อนหน้านี้ ทำให้ใยแมงมุมหมดไปจากเครื่องยิงใย ที่แย่ไปกว่านั้นคือ เสียงตะโกนของไอ้แมงมุมหนุ่มได้ดึงดูดความสนใจจากชายวัยกลางคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของถนน ชายอีกคนเงยหน้าขึ้นและทันทีที่เท้าของเขาหยุดลงไปบนระเบิดฟักทองที่วางบนพื้นข้างถนน ก็ดูเหมือนว่ามันจะเป็นการเปิดการทำงานของมัน
เปลือกของระเบิดฟักทองแตกออกและใบมีดคมสองใบก็พวยพุ่งออกมา ไฟสีแดงกะพริบได้ล็อกใส่ตัวชายคนนั้น
"แย่แล้ว แย่แล้ว!"
ขณะที่ไอ้แมงมุมหนุ่มอุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนก เขาก็รีบพุ่งเข้าไปทันที ในวินาทีต่อมา เขาก็กระโดดไปเบื้องหน้าหน้าชายคนนั้นด้วยความเร็วที่เหนือจินตนาการของคนธรรมดา กระโดดข้ามไปเพื่อปกป้องชายคนนั้นเอาไว้
ปัง--
หลังจากนั้น ใบมีดของระเบิดฟักทองก็บินไปยังจุดที่ชายคนนั้นยืนอยู่ มันกระแทกเข้าไปในร้านค้าที่อยู่ริมถนนจนทำให้เกิดการระเบิดดังสนั่น
"โอ้ เอ่อ คุณปลอดภัยแล้วนะครับ"
ไอ้แมงมุมหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองร้านค้าที่ได้รับความเสียหายจากการระเบิด จากนั้นก็นิ่งไปสักพักเพื่อไว้อาลัยแก่กระเป๋าเงินของเจ้าของร้าน ก่อนจะดึงชายวัยกลางคนที่ล้มอยู่ตรงหน้าให้ลุกขึ้นมา
“ฉิวเฉียดพอดีเลย”
