ตอนที่ 124 ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อต่อสู้

“นี่มันน่าตกใจจริงๆ” อาโอคิยิเหลือบมองไปที่ฉากที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

“โรบิน เธอทำให้ฉันรู้สึกอับอายจริงๆ น้ำแข็งของฉันทั้งหมดกำลังจะหายไปแล้ว”

“ถ้าคุณรู้สึกอับอายจริงๆ ล่ะก็…” โรบินยิ้ม

“เมื่อก่อน ตอนที่ฉันอยู่ที่โอฮารา คุณได้ปล่อยฉันไป”

“ดังนั้น ในครั้งนี้ ฉันก็จะปล่อยคุณไปเหมือนกัน”

ในอดีต ตอนที่โอฮารากำลังโดนทำลายล้างด้วยบัสเตอร์คอล อาโอคิยิเป็นเพียงพลเรือโทในตอนนั้นเท่านั้น

โรบินสมควรที่จะเกลียดเขา แต่สุดท้ายอาโอคิยิก็ได้ปล่อยเธอหนีไป

ดังนั้น สำหรับอาโอคิยิแล้ว อารมณ์ของโรบินจึงมีความซับซ้อนกว่าปกติมาก

“นี่มัน…. ช่างน่าปวดหัวจริงๆ” อาโอคิยิเกาผมของเขา

“ลืมมันไปเถอะ ถ้าเธอยังอยากที่จะสู้ต่อไป ฉันก็คงต้องจริงจังกับมันให้มากขึ้น”

“เพราะเมื่อถึงเวลา มันก็จะไม่ง่ายที่จะหยุด”

ข้างๆ อาโอคิยิ ต้นไม้ใหญ่กำลังสั่นไหวตลอดเวลา เขาเชื่อว่าตราบใดที่โรบินเต็มใจ พวกมันก็จะเข้าโจมตีเขาทันที

แม้ว่าอาโอคิยิจะไม่กลัวต้นไม้เหล่านี้ แต่สำหรับมังกรไม้ของโรบิน เขามีความรู้สึกว่ามันอาจจะสามารถทำร้ายเขาได้

เดิมที อาโอคิยิวางแผนที่จะทดสอบพลังของโรบิน แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่า เธอคงจะได้เรียนรู้คาถาไม้ที่ดีมากๆ มาจากหลี่ฟาน เขาจึงไม่มีความคิดที่จะต่อสู้กับเธออีกต่อไป

อีกอย่างหนึ่ง เขาก็ไม่ได้ถูกเซ็นโกคุส่งมาเพื่อจับโรบินสักหน่อย?

ในขณะที่โรบินกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้น เธอก็สัมผัสได้ถึงใครบางคนบริเวณชายป่า และลมหายใจอันทรงพลังก็กำลังใกล้เข้ามาที่นี่

อาโอคิยิก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างเช่นกัน เขาจึงหันกลับมามองข้างหลังของเขา

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ร่างของชายที่แข็งแกร่งก็ปรากฏขึ้น เขาทำให้ต้นไม้ยักษ์แตกหัก และล้มลงมาต่อหน้าของอาโอคิยิ

“พลเรือโทการ์ป คุณเองก็มาที่นี่ด้วย?”

เมื่อเห็นว่าคนที่มาคือการ์ป อาโอคิยิก็ลดความระมัดระวังของเขาลงทันที

ส่วนโรบิน กลับกลายเป็นคนที่ตื่นตัวขึ้นมาแทน

ถ้าคู่ต่อสู้ของเธอเป็นอาโอคิยิล่ะก็ โดยอาศัยวิชานินจาคาถาไม้ที่หลี่ฟานสอนเธอมา โรบินก็ยังคงมีความมั่นใจที่จะเอาชนะเขาได้

แต่ด้วยการปรากฏตัวขึ้นของการ์ป โรบินก็ตระหนักได้ว่า เธอคงไม่สามารถที่จะเอาชนะอาโอคิยิได้แล้ว

แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับการ์ปเพียงคนเดียว โรบินก็ยังรู้สึกว่าเธอแทบจะไม่มีโอกาสชนะเลย

ไม่เหมือนกันกับอาโอคิยิ สำหรับคาถาไม้ของเธอ ทักษะทางกายภาพที่แข็งแกร่งอย่างการ์ปนั้น มันจัดการได้ยากกว่าพลังผลปีศาจของอาโอคิยิมาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นนายจริงๆ คุซัน” การ์ปหัวเราะเสียงดัง

“ข้างนอกป่ามันมีน้ำแข็งอยู่บนพื้นทราย ฉันเลยคิดว่ามันต้องเป็นนายแน่ๆ”

“เพราะงั้น คู่ต่อสู้ของนายก็คือนิโค โรบิน?” การ์ปมองไปที่โรบิน

“ดูเหมือนว่าเธอจะกลายเป็นลูกศิษย์ของหลี่ฟานไปแล้วจริงๆ และหลี่ฟานก็คงจะมอบรางวัลขีดจำกัดสายเลือดคาถาไม้ให้กับเธอ”

เมื่อนึกถึง ‘คาถาไม้’ ที่แข็งแกร่งมากๆ ในการสาธิตของรายการทองคำ การ์ปก็มองไปที่โรบินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยการสำรวจ

“คาถาไม้ : โกเล็มไม้!”

โรบินทำการประสานมือและกระซิบเบาๆ เธอส่งจักระของตัวเองไปยังต้นไม้โดยรอบ และทำให้ต้นไม้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว จนทำให้มันกลายเป็นโกเล็มไม้ที่มีขนาดเท่าเนินเขา

และความสูงของโกเล็มไม้ก็สูงเกินกว่าต้นไม้ ที่โรบินสร้างขึ้นมาเมื่อกี้นี้มาก

มังกรไม้ทั้งสองตัวที่อยู่รอบๆ โรบิน ทำการรวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียว และเข้าไปพันรอบร่างกายของโกเล็มไม้

ไม่กี่วินาทีต่อมา โกเล็มไม้ก็จดจ้องไปที่การ์ปและอาโอคิยิอย่างตั้งใจ

“ฮ่าๆๆ! พอลองมองดูมันใกล้ๆ แล้ว มันก็น่าตกใจมากกว่าการดูในหน้าจอของรายการทองคำซะอีก” การ์ปเบิกตากว้าง และมองไปที่โกเล็มไม้ที่สูงใหญ่ตรงหน้าของเขา

“นิโค โรบิน เลือกที่จะใช้คาถาไม้ : โกเล็มไม้ ออกมาแบบนี้!”

“หรือว่าหลี่ฟานไม่ได้สอนคาถาไม้ที่แข็งแกร่งที่สุดอย่าง [ คาถาไม้ : ม่านบุปผาพฤกษาจุติ ] ให้กับเธอ?”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ มันก็คงจะดีมาก” อาโอคิยิขมวดคิ้ว และมองโรบินที่กำลังยืนอยู่บนโกเล็มไม้

[ คาถาไม้ : ม่านบุปผาพฤกษาจุติ ] ด้วยละอองเกสรที่ถูกมันปล่อยออกมา มันสามารถทำให้ห้าผู้เฒ่าพ่ายแพ้ไปได้อย่างง่ายดาย โดยไม่มีการต่อต้านใดๆ

และแม้ว่าโรบินจะไม่สามารถใช้วิชานี้ได้ได้ดีเท่ากับหลี่ฟาน แต่ถ้าเธอใช้วิชานี้ออกมาได้จริงๆ มันก็จะทำให้เขาและการ์ปเจอปัญหาหนักอย่างแน่นอน

“[ คาถาไม้ : ม่านบุปผาพฤกษาจุติ ] มันไม่ใช่คาถาที่แข็งแกร่งที่สุดของคาถาไม้” โรบินกล่าวด้วยรอยยิ้ม เมื่อเธอได้ยินการพูดคุยกันระหว่างการ์ปและอาโอคิยิ

“มันยังมี [ วิชาเซียน คาถาไม้ ] อยู่ พวกคุณสนใจที่จะสัมผัสมันหรือไม่?”

“วิชาเซียน คาถาไม้?” การ์ปกอดแขนของเขาและตะโกนถามเธอ

“นั่นมันคืออะไร เธอสามารใช้มันได้จริงๆ งั้นเหรอ?”

“ถ้าพวกคุณสองคนต้องการที่จะจับฉัน บางทีคุณอาจจะได้สัมผัสมันก็ได้นะ ฮิๆ” โรบินลูบผมสีดำของเธอ และมีแสงวาบปรากฏออกมาภายในดวงตา

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการร่วมมือกันของการ์ปและอาโอคิยิ โรบินก็ไม่ต้องการที่จะต่อสู้กับพวกเขา

ในเวลานี้ เธอกำลังวางแผนที่จะร่วมมือกับวีวี่ หรือไม่ก็ ถอยกลับไปที่โรงฝึกของหลี่ฟาน

“อย่ากังวลไปเลยสาวน้อย ฉันไม่ได้ตั้งใจมาที่นี่เพื่อต่อสู้” การ์ปโบกมือ

“ฉันมาเยี่ยมเยียนคนรู้จักเก่าของฉันชิกิ ได้ยินมาว่าเมื่อสองสามวันก่อนเขาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ เธอรู้ไหมว่าตอนนี้ชิกิอยู่ที่ไหน?”

หลังจากได้ฟังคำพูดของการ์ป โรบินก็ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่ามันกำลังมีวัตถุขนาดยักษ์จำนวนมากที่กำลังตกลงมาที่พื้น

เมื่อเงยหน้าขึ้นไปดู สิ่งที่แรกที่ปรากฏอยู่ในสายตาของโรบินก็คือ ชิ้นส่วนของเกาะลอยฟ้าขนาดใหญ่ที่กำลังบดบังท้องฟ้า

และแม้ว่าชิ้นส่วนของเกาะลอยฟ้าจะถูกสับออกเป็นชิ้นๆ แล้วก็ตาม แต่หากมันตกลงมาด้วยความเร็วขนาดนี้ล่ะก็ เมืองหลวงของอลาบัสต้าจะต้องถูกทำลายอย่างแน่นอน

และเบื้องหลังของชิ้นส่วนเกาะลอยฟ้าก็คือวีวี่ ที่กำลังบินตามลงมาพร้อมกับซูซาโนะโอของเธอ

…