ตอนที่ 121 ฉันมาที่นี่เพื่อตามหาหลี่ฟาน

ไม่กี่วันต่อมา กองบัญชาการกองทัพเรือ มารีนฟอร์ด

เซ็นโกคุกำลังถือทากสื่อสารและพูดคุยกับการ์ปที่อยู่ในทะเลอีสบลู

“นี่ การ์ป นายอยู่ที่อีสบลูมาระยะหนึ่งแล้วนะ”

“นายยังไม่พบหลานชายของนายอีกงั้นหรอ?”

เซ็นโกคุตะโกนใส่ทากสื่อสาร เห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจกับการกระทำของการ์ป

“นี่… นายโทษฉันไม่ได้นะ” การ์ปบีบจมูกของเขาตอบ

“เซ็นโกคุ เห็นได้ชัดว่าข้อมูลที่นายส่งมาให้ฉันมันไม่ถูกต้อง”

“เมื่อฉันมาถึงที่ที่นายบอกว่าพบเจอกับพวกลูฟี่ ฉันก็ไม่เห็นเจอพวกเขาเลย”

“แถมตอนนี้ นายก็ยังไม่ได้ส่งข้อมูลใหม่ให้กับฉันด้วย”

เมื่อได้ยินคำแก้ตัวของการ์ป เซ็นโกคุก็มีรอยย่นที่หน้าผากและตะโกนกลับไป

“มันไม่ใช่ว่านายไปถึงที่นั่นช้าเกินไปงั้นหรอ และนั่นก็คือเหตุผลที่นายปล่อยพวกเขาไป!”

“การ์ป ฉันขอบอกนายเอาไว้ก่อนนะว่า ถ้าลูฟี่และพรรคพวกของเขากลายเป็นโจรสลัดจริงๆ ตามที่อนาคตของรายการทองคำแสดงให้ดูล่ะก็”

“กองทัพเรือจะต้องจับพวกเขาอย่างแน่นอน!”

“ฉันรู้ เซ็นโกคุ ฉันถึงมาตามจับเจ้าพวกนี้ด้วยตัวเองนี่ไง แต่ฉันนึกไม่ถึงเลยว่า เจ้าพวกนี้จะหนีได้เร็วถึงขนาดนี้ เซ็นโกคุ บอกฉันเกี่ยวกับตำแหน่งล่าสุดของพวกเขา คราวนี้ฉันจะจับพวกเขาให้ได้!” การ์ปมีสีหน้าจริงจัง

“ไม่มีตำแหน่งใหม่” เซ็นโกคุส่ายหัว

“พวกนั้นหายตัวไปแล้ว และพวกเขาก็ไม่ได้ไปที่เกาะหรือเมืองใดๆ ที่มีหน่วยข่าวกรองของกองทัพเรืออยู่”

“ฉันคิดว่า ลูฟี่และโซโล พวกเขาคงพบที่ซ่อนที่ดี และกำลังพากันฝึกฝนฮาคิเกราะอยู่”

เซ็นโกคุจำได้ชัดเจนว่า โซโลได้รับวิธีการฝึกฝนฮาคิเกราะเบื่องต้นจากรายการทองคำไป

และในเวลาเดียวกัน เซ็นโกคุก็ยังรู้อีกด้วยว่า ถ้าลูฟี่และคนอื่นๆ พบที่ซ่อนที่ดีและเริ่มทำการฝึกฝนอยู่จริงๆ มันก็คงจะเป็นเรื่องที่ยากมากๆ ที่การ์ปจะพบพวกเขา

ด้วยเกาะและประเทศต่างๆ มากมายในทะเลอีสบลู การมองหาใครสักคนที่หลบซ่อนตัว มันก็เหมือนกับการมองหาเข็มในมหาสมุทร

ถ้ามันง่ายที่จะตามหาใครสักคนล่ะก็ กองทัพเรือก็คงจะจับโจรสลัดทั้งหมดในทะเลอีสบลูได้ไปแล้ว

“การ์ป มันไม่ใช่สิ่งที่ดีที่นายจะทำการค้นหาแบบนี้ต่อไป”

“นายไปที่อลาบาสต้าก่อน เรื่องหลานชายของนาย ฉันจะปล่อยให้ทหารเรือคนอื่นๆ รวมทั้งสโมคเกอร์เป็นคนตามหาพวกเขาแทน”

“และเมื่อพวกเขาได้พบกัน พวกเขาก็จะช่วยหยุดลูฟี่และคนอื่นๆได้อย่างแน่นอน”

การ์ปขมวดคิ้ว สำหรับทหารเรืออย่างสโมคเกอร์ เขารู้สึกโล่งใจพอสมควร

ท้ายที่สุด ชายคนนั้นก็คือลูกศิษย์ที่เซเฟอร์ทำการฝึกฝนมาอย่างดี และมีพลังของผลโลเกียที่หายากมากๆอยู่ด้วย

แม้ว่าลูฟี่และคนอื่นๆ จะมีวิธีการฝึกฝนฮาคิเกราะ แต่การ์ปก็ไม่เชื่อว่าพวกเขาจะสามารถเรียนรู้มันได้เร็วขนาดนั้น

แต่การที่เซ็นโกคุบอกให้เขาไปที่อลาบาสต้า มันทำให้การ์ปไม่เต็มใจนัก

ถึงเขาจะได้เห็นภาพในอนาคตไปแล้ว แต่การ์ปก็ยังไม่อยากเห็นลูฟี่กลายเป็นโจรสลัดอยู่ดี

และในขณะที่ลูฟี่ยังไม่ได้ก่อเหตุใดๆ การ์ปก็ต้องการจะจับเขาให้ได้เร็วที่สุด

“เซ็นโกคุ ที่นายบอกให้ฉันไปที่อลาบาสต้า มันหมายความว่ายังไง? มันมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกันแน่?” การ์ปถาม

“ฉันรู้ว่านายกังวลมากการ์ป แต่ตอนนี้มันมีสถานการณ์ที่ไม่แน่นอนเกิดขึ้นในอลาบาสตhา” เซ็นโกคุพูดอย่างเคร่งขรึม

“ฉันได้ข่าวมาว่า มีคนพบเห็นคนที่ดูเหมือนกับราชสีห์ทองคำ ชิกิอยู่ในอลาบาสต้า”

“แม้ว่าฉันจะไม่แน่ใจนัก แต่ถ้าเป็นเขาจริงๆ การจับกุมเขาในตอนนี้ก็จะทำให้เขาไม่สามารถรับ [ เทย์กุ ยาสุฮุซะ ] ได้”

เมื่อได้ยินเซ็นโกคุพูดถึงชิกิ การ์ปก็กลายเป็นคนที่มีความจริงจังอย่างมากทันที

“ผู้ชายคนนั้น เขาต้องการไปตามหาหลี่ฟานที่อลาบาสต้าอย่างงั้นหรอ?” การ์ปขมวดคิ้ว

“เรื่องนี้มันอาจจะเป็นไปได้ และวีวี่ก็อาจจะเป็นเป้าหมายของเขาได้เหมือนกัน” เซ็นโกคุตอบ

เมื่อนึกถึง ‘เนตรวงแหวน’ ที่พิเศษของวีวี่แล้ว เซ็นโกคุก็รู้สึกว่าสิ่งนี้ อาจจะดึงดูดความสนใจของชิกิเข้าก็ได้

ท้ายที่สุด รายการทองคำก็ได้บอกเอาไว้ว่า ‘เนตรวงแหวน’ สามารถปลูกถ่ายได้

หลังจากฟังความคิดเห็นของเซ็นโกคุ การ์ปก็ยังไม่เชื่อในตอนแรก แต่เมื่อลองนึกถึงบุคลิกของชิกิ เขาก็คิดว่ามันอาจจะเป็นไปได้

“ฉันเข้าใจแล้วเซ็นโกคุ ฉันจะรีบเดินทางไปที่อลาบาสต้าเดี๋ยวนี้”

“ส่วนเรื่องของลูฟี่ นายแค่ต้องปล่อยให้สโมคเกอร์เป็นคนจัดการ” การ์ปกล่าว

หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็พูดคุยกันเกี่ยวกับข้อมูลที่บางอย่างอยู่สักพััก ก่อนที่เซ็นโกคุจะวางสายไป และการ์ปก็หันหัวเรือมุ่งหน้าไปยังอลาบาสต้าทันที

อีกด้านหนึ่ง กองบัญชาการกองทัพเรือ

หลังจากที่วางสายจากการ์ปแล้ว เซ็นโกคุก็ยังรู้สึกกังวลเล็กน้อย เพราะตัวตนของวีวี่ในอลาบาสต้ามันพิเศษเกินไป และแม้แต่หลี่ฟานก็อาจจะปรากฏตัวขึ้นในอลาบาสต้าได้

หลังจากที่เขาครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ เซ็นโกคุก็หันไปมองอาโอคิจิที่นั่งอยู่ใกล้ๆ

“อาโอคิจิ นายเองก็ต้องไปที่อลาบาสต้าด้วย”

“เนื่องจากเป็นคำขอของจอมพลเซ็นโกคุ ฉันก็คงต้องไป” อาโอคิจิจับผมยุ่งๆ ของเขา แล้วหันหลังเดินออกไปที่ประตู

หลังจากที่อาโอคิจิจากไป เซ็นโกกุก็ยังจัดการภารกิจทางทะเลอื่นๆ อย่างต่อเนื่อง

ความท้าทายที่เกี่ยวข้องกับ [ อันดับนักดาบ ] ต้องใช้เวลาถึงหนึ่งเดือน มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เซ็นโกคุจะปล่อยให้กองทัพเรืออยู่เฉยๆ และรอให้การจัดอันดับนักดาบสิ้นสุดลง

ก่อนที่เขาจะสั่งให้อาโอคิจิออกไป ทหารเรือจำนวนมากได้ก็รับมอบหมายงานโดยเซ็นโกคุไปแล้ว รวมทั้งคิซารุและอาคาอินุด้วย

…

อลาบาสต้า เมืองหลวงอัลบาน่า

“คือว่า… เจ้าหญิงวีวี่ ผู้ชายคนนั้นมาที่นี่อีกแล้ว”

‘เปรู’ ราชองค์รักแห่งอลาบาสต้า ผู้ใช้พลังผลปีศาจ ผลโทริ โทริ รูปแบบนกเหยี่ยว บิบลงมาจากฟากฟ้า และรีบรายงานเรื่องนี้ต่อหน้าของวีวี่และโรบิน ที่กำลังนั่งเล่นอยู่ในสวนของปราสาท ด้วยความตื่นตระหนก

แม้ว่าเขาจะเป็นราชองค์รักแห่งอลาบาสต้า และมีหน้าที่ที่ต้องปกป้องพระราชาและเจ้าหญิงก็ตาม

แต่ตอนนี้ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับบุคคลนั้น เขาก็ทำได้เพียงเลือกที่จะพึ่งพาพลังของเจ้าหญิงวีวี่

“ผู้ชายคนนั้น เขามาที่นี่อีกแล้วงั้นหรอ?” วีวี่ขมวดคิ้ว

“นี่เป็นครั้งที่สามแล้ว ที่ราชสีห์ทองคำ ชิกิมาที่นี่” โรบินเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่เฉียบคมของเธอค่อยๆ จับจ้องไปที่ชิกิที่กำลังลอยอยู่บนท้องฟ้า

“คาถาไม้ : วิชามังกรไม้!” 

โรบินทำการประสานอินอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะตบมือทั้งสองข้างลงไปที่พื้น และมังกรไม้ขนาดใหญ่ก็ผุดขึ้นจากพื้นดิน นำพาเธอและวีวี่ขึ้นไปหาราชสีห์ทองคำ ชิกิบนท้องฟ้าทันที

เมื่อเห็นฉากนี้ เปรูก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ลูกศิษย์ทุกคนที่ได้รับการฝึกสอนจากหลี่ฟานนั้นทรงพลังมากจริงๆ

เขาเลือกที่จะไม่ตามวีวี่และโรบินขึ้นไป เพราะเขารู้ว่า ถ้าวีวี่และราชสีห์ทองคำ ชิกิปะทะกันจริงๆ ความสามารถของเขาก็จะเป็นได้เพียงตัวถ่วงของวีวี่เท่านั้น

“ราชสีห์ทองคำ ชิกิ ฉันบอกนายแล้วไง ว่าให้นายออกไปจากอลาบาสต้าซะ”

หลังจากที่มังกรไม้พุ่งขึ้นมาเข้าใกล้กับชิกิแล้ว วีวี่ก็มองไปที่ชิกิด้วย ‘เนตรวงแหวน’ ที่ลึกลับของเธอ

“เจีย ฮ่าฮ่าฮ่า อย่าโกรธไปเลยน่า เจ้าหญิงวีวี่ และเธอก็ด้วยนิโค โรบิน” ชิกิมองไปที่วีวี่และโรบิน ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

"พวกเราเคยเจอกันมาหลายครั้งแล้ว และฉันก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา"

“ตราบใดที่พวกเธอสองคนบอกฉันว่าโรงฝึกของหลี่ฟานอยู่ที่ไหน ฉันก็จะจากไปทันที”

…