ตอนที่ 118 ความตกใจของทหารของเล่น

'ชินิกามิ?!'

เมื่อเห็นแนวทางการฝึกของรีเบคก้า หลี่ฟานก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างอดไม่ได้

ชินิกามินั้นแตกต่างจากการมีอยู่ของนักดาบและนักรบ นี่คือการดำรงอยู่ที่ลึกลับ

ถ้าเขาฝึกฝนให้รีเบคก้ากลายเป็นชินิกามิ เหมือนกับในโลกของ ‘บลีช’ ล่ะก็ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องของการอยู่ยงคงกระพันเลย แต่อย่างน้อยๆ ถ้าหากว่าคนอื่นต้องการทำร้ายรีเบคก้าล่ะก็ มันก็จะต้องเป็นเรื่องที่ยากสุดๆแน่นอน

หลี่ฟานหยิบป้ายชื่อขึ้นมา และเปิดดูรายละเอียดแนวทางการฝึกของรีเบคก้าชัดๆ

‘มันเป็นอย่างนี้นี่เอง มันไม่ใช่ชินิกามิที่ฉันเข้าใจ’

หลังจากเรียกดูเนื้อหาอย่างรวดเร็ว หลี่ฟานก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ

‘ชินิกามิ’ ในแนวทางการฝึกฝนของรีเบคก้าก็คือ การฝึกฝนให้เธอเชี่ยวชาญทักษะที่สอดคล้องกันของยมทูต

พูดอีกอย่างก็คือ รีเบคก้าจะต้องเรียนรู้พื้นฐานการใช้ดาบ (Zanjutsu) ,ก้าวพริบตา (Shunpo) ,การต่อสู้ด้วยมือเปล่า (Hakuda) ,วิถีมาร ฯลฯ

และที่สำคัญที่สุดก็คือ เธอจะต้องมี ‘ดาบฟันวิญญาณ’ เป็นของตัวเอง

ในบรรดาสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมด ดาบฟันวิญญาณคือกุญแจสำคัญที่สุด และเธอก็ไม่จำเป็นต้องเรียนรู้วิชาอื่นๆ ของยมทูตก็ได้

"อาจารย์หลี่ฟาน ป้ายชื่อของหนูมันมีอะไรผิดปกติงั้นหรอ?”

เมื่อเห็นหลี่ฟานกำลังตกอยู่ในความคิด และไม่ได้พูดอะไรออกมาเป็นเวลานาน รีเบคก้าก็ถามอย่างประหม่า

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่คิดว่าฉันควรจะฝึกฝนเธอยังไงดีน่ะ” หลี่ฟานโยนตราลูกศิษย์ออกไป จากนั้นเขาก็หันไปหาโรบิน และคนอื่นๆ

“ตั้งแต่ที่เธอและวีวี่ได้พบกับรีเบคก้าแล้ว ฉันก็จะส่งพวกเธอไปที่โรงฝึกในอลาบาสต้าตอนนี้เลย”

“ต้องขอรบกวนอาจารย์หลี่ฟานด้วย” วีวี่พยักหน้า

“รีเบคก้า เธอจะต้องฝึกฝนกับอาจารย์หลี่ฟานอย่างตั้งใจนะ หลังจากที่เรื่องของอลาบาสต้าจบลง ฉันจะกลับมาหาเธออีกครั้ง”

“และในตอนนั้น เธอก็คงจะกลายเป็นนักรบผู้ยิ่งใหญ่ไปแล้ว”

ด้านข้างวีวี่ โรบินยิ้มและทักทายรีเบคก้าเล็กน้อย

ในวินาทีต่อมา ทั้งสองคนก็ถูกหลี่ฟานส่งไปที่โรงฝึกในอลาบาสต้า ด้วยฟังก์ชั่นการเคลื่อนย้าย

“เอาล่ะ ต่อไปก็เป็นเรื่องการฝึกของเธอ” หลี่ฟานวางมือลงบนไหล่ของรีเบคก้า

“แต่ก่อนที่จะเริ่มต้นการฝึก พวกเราควรทักทายผู้ปกครองของเธอกันก่อนดีกว่า”

“ผู้ปกครอง?” รีเบคก้าเอียงศีรษะอย่างสับสน

และในขณะที่เธอต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง เสียงที่คุ้นเคยก็ดังเข้ามาในหูของเธอที่ทางด้านหลัง

“รีเบคก้า! เธอเป็นอะไรไหม เดี๋ยวก่อน! คุณคือหลี่ฟาน!?”

“นามิ เธอเองก็อยู่ที่นี่ด้วย!”

ทหารของเล่นขาเดียววิ่งเข้ามาโดยตรงจากประตูที่เปิดกว้าง และเมื่อเขาเห็นรีเบคก้า ทหารของเล่นก็ดูโล่งใจอย่างเห็นได้ชัด

แต่เมื่อเขาเห็นหลี่ฟานและคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ ทหารของเล่นก็แทบจะล้มลงไปกับพื้น ด้วยความประหลาดใจ

“เดี๋ยวนะ ถ้าคุณหลี่ฟานอยู่ที่นี่แล้ว อย่าบอกนะว่า…!” ทหารของเล่นนึกถึงบางสิ่งบางอย่างได้ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับไปมองที่ผนัง และมองเห็นป้ายชื่อของลูกศิษย์ได้

“นามิ วีวี่ ยามาโตะ โรบิน และ… รีเบคก้า?!”

“รีเบคก้า เธอกลายเป็นลูกศิษย์ของคุณหลี่ฟานไปแล้วงั้นเหรอ!”

ทหารของเล่นรีบวิ่งไปอยู่ข้างหน้ารีเบคก้า และถามเธอด้วยความประหลาดใจ

"ใช่แล้ว!" รีเบคก้าพยักหน้าอย่างหนักแน่น

“คุณทหาร ตอนนี้ฉันได้เป็นลูกศิษย์อย่างเป็นทางการของอาจารย์หลี่ฟานแล้ว”

“จากนี้ไป ถึงคราวที่ฉันจะได้ปกป้องคุณแล้ว!”

ในความทรงจำของรีเบคก้า ทหารของเล่นได้ปกป้องเธอมาตั้งแต่เธอยังเด็ก

ไม่เพียงเท่านั้น ทหารของเล่นยังได้สอนวิชาดาบของเขาให้กับเธออีกด้วย

พูดได้เลยว่าทหารของเล่น ได้กลายเป็นคนสำคัญที่สุดในหัวใจของรีเบคก้า นอกจากแม่ของเธอไปแล้ว

แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ ทหารของเล่นที่อยู่ข้างหน้าเธอตอนนี้ ก็คือบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอ

“มันกลายเป็นความจริง!” ทหารของเล่นรู้สึกตื่นเต้นมากๆ

เขารู้ดีว่าการเป็นลูกศิษย์ของหลี่ฟาน มันหมายความว่าอะไร

นามิที่มีอายุยังน้อย ได้กลายเป็นบุคคลที่สามารถเอาชนะแชงค์ ผมแดง และราชานรก เรย์ลี่ มหาอำนาจรุ่นเก่าได้

สำหรับวีวี่ แม้ว่าเธอจะไม่ได้แสดงพลังที่ยิ่งใหญ่เหมือนกับนามิ แต่เธอก็ได้ฆ่าคร็อกโคไดล์ด้วยวิชานินจาน้ำที่แสนจะวิเศษ และช่วยเหลือประเทศของเธอเอาไว้

ตอนนี้ รีเบคก้าได้กลายเป็นลูกศิษย์ของหลี่ฟานไปแล้ว และเธอก็มีโอกาสมาก ที่จะได้รับพลังที่แข็งแกร่งเหมือนกันกับพวกเธอ

และในเวลานั้น อย่าว่าแต่โดฟลามิงโก้เลย แม้แต่ครอบครัวครอบครัวดองกิโฮเต้ทั้งหมด รีเบคก้าก็อาจจะสามารถเอาชนะพวกเขาได้อย่างง่ายดาย

'เดี๋ยวก่อน ตั้งแต่ที่รีเบคก้ากลายเป็นลูกศิษย์ของคุณหลี่ฟาน คุณหลี่ฟานก็อาจจะสามารถช่วยปลดปล่อยประเทศนี้ได้ใช่ไหม!'

ทหารของเล่นที่มีชื่อว่า ‘ไซรัส’ หันมาสงบสติอารมณ์ จากนั้นเขาก็กระโดดไปอยู่ข้างหน้าหลี่ฟาน และกล่าวด้วยความเคารพ

“คุณหลี่ฟาน ผมต้องขอขอบคุณมากที่คุณรับรีเบคก้าเป็นลูกศิษย์ของคุณ”

“ผมเป็นผู้พิทักษ์ของรีเบคก้า คุณหลี่ฟานสามารถเรียกผมว่าว่าทหารของเล่น หรือทหารได้”

“ในเมื่อคุณหลี่ฟานเป็นอาจารย์ของรีเบคก้า คุณสามารถช่วยปลดปล่อยประเทศแห่งนี้ได้ใช่ไหม”

"ประเทศแห่งนี้…"

“หยุดก่อน ทหาร” หลี่ฟานส่ายหัวและขัดจังหวะไซรัส

“ฉันรู้ว่าคุณต้องการจะพูดอะไรเกี่ยวกับปัญหาของประเทศนี้ แต่ฉันจะไม่ลงมือทำเองเด็ดขาด”

“ฉันจะฝึกฝนรีเบคก้าและทำให้เธอมีพลังที่แข็งแกร่งขึ้น จากนั้นเธอก็จะพาคุณไปจัดการกับปัญหาของประเทศนี้”

“เนื่องจากประเทศแห่งนี้เป็นประเทศของพวกคุณ ดังนั้นจงใช้มือของพวกคุณในการแก้ปัญหาเหล่านี้”

เมื่อหลี่ฟานบอกว่า เขารู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของเดรสโรซา ไซรัสก็ตกตะลึงและอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

“แต่ว่า… รีเบคก้าเป็นเพียงเด็กผู้หญิงอายุ 14 ปี และมันจะต้องใช้เวลานานมากสำหรับเธอ ในการที่เธอจะสามารถมีพลังที่เพียงพอ ในการกอบกู้ประเทศแห่งนี้ได้”

“อย่ากังวลไปเลยทหาร อีกไม่นานเกินรอหรอก” หลี่ฟานยิ้ม

“ภายในหนึ่งเดือน รีเบคก้าจะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งมากๆ แข็งแกร่งกว่าคุณและแข็งแกร่งกว่าโดฟลามิงโก้”

“ตอนนี้ คุณควรจะไว้วางใจในตัวของรีเบคก้าสิ”

น้ำเสียงของหลี่ฟาน เผยให้เห็นถึงความมั่นใจในตัวเองอย่างมาก และมันก็ทำให้ไซรัสรู้สึกคล้อยตาม

และเมื่อเขานึกถึงความแข็งแกร่งอันทรงพลังของหลี่ฟาน และความมหัศจรรย์ที่หลี่ฟานสร้างขึ้น ในที่สุดไซรัสก็พยักหน้า

“รีเบคก้า ฉันได้ยินมาว่าเธอมาที่นี่เพื่อเก็บยา”

“เธอหาโรงฝึกของคุณหลี่ฟานเจอเพราะเรื่องนี้หรือเปล่า”

ไซรัสมองไปที่รีเบคก้าและถาม

"ใช่แล้วค่ะ!" รีเบคก้าขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ฉันได้เห็นโรงฝึกแห่งนี้หลังจากเข้ามาภายในป่าได้ไม่นาน ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อจนกระทั่ง จู่ๆ คุณหลี่ฟานก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าฉัน”

“แต่ว่า… อาจารย์ลี่ฟาน คุณกับพวกพี่สาว ก่อนหน้านี้อยู่ที่ไหนกันงั้นหรอ?” รีเบคก้ามองไปที่หลี่ฟาน

"ทำไมหนูถึงเห็นคุณทันทีที่ลืมตาขึ้นมาล่ะ?"

“พวกนามิกับฉันอยู่ในโรงฝึกที่หมู่บ้านโคโคยาชิน่ะ” หลี่ฟานยิ้ม

“เพราะฉันรู้สึกได้ว่าเธอเข้ามาในโรงฝึกแห่งนี้ ฉันจึงพาพวกเธอมาที่นี่ด้วย”

“ฉันสามารถพาทุกคนเทเลพอร์ตไปมาระหว่างโรงฝึกแต่ล่ะแห่งได้ ถ้าเธอต้องการจะไปที่บ้านเกิดของนามิ หรือพื้นที่ที่มีโรงฝึกแห่งอื่นๆของฉันตั้งอยู่ ฉันก็สามารถเทเลพอร์ตเธอไปได้”

“แต่ว่าก่อนหน้านั้น เธอจะต้องผ่านการฝึกฝนอย่างหนักหน่วงจากฉันก่อน”

หลี่ฟานหันไปมองนามิและคนอื่นๆ

“นามิ โนจิโกะ ในเมื่อพวกเธอได้มาที่เดรสโรซ่าแล้ว ทำไมพวกเธอไม่อยู่เที่ยวที่นี่สักพักกันล่ะ”

“หรือไม่ พวกเธอก็สามารถฝึกฝนอยู่ในโรงฝึกแห่งนี้ได้นะ”

นามิและสาวๆคนอื่นๆ พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของหลี่ฟาน

“ตราบใดที่อาจารย์หลี่ฟานอยู่ที่นี่ ซาดี้ก็ยินดีที่จะอยู่ที่นี่ด้วย”ซาดี้มองไปที่หลี่ฟาน และใช้มือข้างหนึ่งเท้าเอวอย่างมีเสน่ห์

"แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ฉันจะได้เป็นเหมือนกับรีเบคก้า ที่ได้พบกับโรงฝึกของคุณแบบนี้"

"ใครจะรู้กับล่ะ" หลี่ฟานกางมือออก

“เมื่อเธอมีพลังที่เพียงพอแล้ว เธอก็ลองออกทะเลเพื่อไปค้นหามัน บางทีเธอก็อาจจะพบโรงฝึกของฉันที่ไหนสักแห่งก็ได้นะ”

ถึงแม้ว่าหลี่ฟานจะพูดออกไปอย่างนั้น แต่ก็มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าตอนนี้ มันยังไม่มีโรงฝึกแห่งใหม่ปรากฏขึ้นในโลก

เว้นซะแต่ว่า ยามาโตะหรือรีเบคก้าจะทำตามความต้องการของระบบ และกู้คืนพื้นที่ของพวกเธอได้สำเร็จ หลี่ฟานก็จะไม่สามารถมีโรงฝึกแห่งใหม่และรับลูกศิษย์คนใหม่ได้

และเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่ฟานก็หันไปมองยามาโตะที่กำลังตั้งใจกินส้มอยู่ และที่ด้านหล้งของเธอก็มีกองเปลือกส้มกองอยู่เป็นภูเขา

“เฮ้อ… เธอนี่มันนักกินจริงๆ” หลี่ฟานถอนหายใจ จากนั้นเขาก็ยื่นมือออกมา เพื่อจับยามาโตะไปที่ประตูห้องฝึกฝนลึกลับโดยตรง

“เอ๊ะ เอ๊ะ! อาจารย์หลี่ฟาน ฉันยังกินส้มไม่หมดเลยนะ” ยามาโตะพูดขึ้นในขณะที่พยายามต่อต้านเขา

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าตอนนี้ยามาโตะจะมีพลังที่มากมาย แต่เธอก็ยังเป็นเพียงแค่นกอินทรีตัวเล็กๆ ในมือของหลี่ฟานเท่านั้น และเธอก็ไม่สามารถหยุดมือของเขาได้เลย

“ฉันรู้แค่ว่านามิ ได้พัฒนาไปถึงระดับสูงสุดในเส้นทางของวิชาดาบแล้ว และเธอก็เป็นตัวแทนของเส้นทางศิลปะการต่อสู้ ที่ฉันหวังเอาไว้สูง”

“เอาล่ะเตรียมพร้อมสำหรับการฝึกฝนได้แล้ว ปลุกผลปีศาจของไคโดให้ตื่นแต่เนิ่นๆ และเชี่ยวชาญ [ ประตู 8 ด่าน ] ให้ได้ หลังจากนั้น ฉันก็จะสามารถสอนศิลปะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่านี้ให้เธอได้”

“คราวนี้ภายในห้องฝึกฝนลึกลับ ฉันจะเตรียมคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งมากๆ เอาไว้ให้เธอ ดังนั้นเตรียมตัวให้พร้อม”

ทันทีที่เสียงของเขาหายไป หลี่ฟานโบกมือโยนยามาโตะเข้าไปในห้องฝึกฝนลึกลับอันมืดมิดทันที

“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย”

…