ตอนที่ 1 ระบบกบนักเดินทาง
06:00 น. เมือง G เวสเทิร์น ถนนหมายเลข 1 ขณะที่หมิงกำลังนอนหลับอยู่ในบ้านเช่า ก็มีกบลายจุดสีดำกระโดดขึ้นมาอยู่บนใบหน้าของเขา
ด้วยประสบการณ์การเลี้ยงสัตว์เพียงเล็กน้อยของเขา ถือเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่จะมีกบรอดชีวิตมาได้จนถึงตอนนี้ และเขาได้พบมันขณะที่เขาไปตั้งแคมป์
เขาจึงตั้งชื่อกบลายจุดสีดำตัวนี้ว่า "ดาวินชี"
เห็นได้ชัดว่าทั้งสองไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันเลย
[ติ๊ง~ เวลาของเกมสิ้นสุดลง ตรวจสอบโฮสต์กับกบ]
[ปลดล็อคระบบกบนักเดินทางหลังวันสิ้นโลก]
[ระบบผูกระหว่างโฮสต์และกบ ... กำลังโหลด ... ]
[ดาวน์โหลดเสร็จสิ้น เรียนรู้การดำเนินการด้วยตัวเอง]
[ลาก่อน]
ว้าว!
ทันใดนั้นหมิงก็ลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว ทำให้กบหล่นลงบนแขนของเขาทันที มันจึงอ้าปากแล้วกัดเขาด้วยความเกรี้ยวโกรธ
กบ: คุณทำให้ฉันโมโห
"ระบบ"เหรอ
"ฝัน..."
"ความฝันนี้เป็นเรื่องจริงหลอ..."
หมิงลูบหัวของเขาด้วยความสับสน
เมื่อคืนเขาตั้งทีมเพื่อเล่นเกมกับคนอื่นๆ มันเหนื่อยมากที่มีคนเหล่านี้เล่นด้วย "
ใครจะเชื่อว่าคนพวกนี้ จะออฟไลน์กันทั้งกลุ่ม เมื่อทีมของเขากำลังจะชนะ
แต่ที่แย่ที่สุดคือเซิร์ฟเวอร์ขัดข้อง นี้มันบ้าไปแล้ว จากนั้นเขาก็ปิดคอมพิวเตอร์และเข้านอนด้วยความหงุดหงิด
เฮ้อ!!!~
เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของหมิง
เขาวางดาวินชีไว้บนมือ
เขาก้าวลงจากเตียงแล้วเปิดผ้าม่าน
เขาหลับตาลงเมื่อแสงแดดส่องเข้ามา
แต่เขามองเห็นคู่รักอยู่ชั้นบนฝั่งตรงข้าม กำลังจูบกันที่ระเบียง
“โอ้พระเจ้า ฉันอิจฉาจังเลย” จู่ๆ เขาก็นึกถึงแฟนเก่าของเขา
ดาวินชี ถ่มน้ำลายออกมา ราวกับจะพูดว่า"เขาพูดออกมาได้อย่างไร้ยางอายจริงๆ"
หมิงมองดูกบอย่างเหยียดหยาม แล้วหันหน้าไปทางระเบียง
"โอ้ พระเจ้า" เขาจูบกันอย่างเร่าร้อน และยิ่งดูรักกันเข้าไปอีก…
"ห๊ะ...พระเจ้า! ทำไมเลือดไหลขนาดนี้เลยเหรอ?”
"ผู้หญิงคนนี้กัดหน้าผู้ชายคนนั้นทำไม..."
จากนั้นชายคนนั้นก็ล้มลงข้างหน้าเขา เขามองจากข้างหลัง เขาคาดเดาได้ว่าน่าจะเป็นผู้หญิงที่อาศัยอยู่ข้างบนเขา
(ชั้นที่เขาอยู่คือชั้นยี่สิบ ชั้นที่ยี่สิบเอ็ดคือชั้นบนสุด)
ก่อนที่หมิงจะถามว่าทำไม ผู้หญิงคนนั้นถึงกัดเขา ผู้หญิงคนนั้นก็กระโดดลงจากอาคารโดยกายที่เปลือยเปล่า
ร่างหนึ่งล้มลงต่อหน้า เขาจําได้ราง ๆ ว่าใบหน้านั้นเป็นแฟนใหม่ของผู้หญิงที่อยู่ชั้นบน
"คุณพระช่วย!"
"ไม่นะ!"
"ช่วยด้วย!"
“….....”
เสียงตะโกนดังตามมาอย่างต่อเนื่อง
"มีการฆาตกรรม!"
“อย่าตามฉันมานะ!”
“ได้โปรดอย่ากัดฉันเลย!”
ณ เวลาตอนนี้ เสียงตะโกนก็ดังไปทั่วบริเวณ
เมื่อหมิงมองลงมาจากระเบียง เขาเห็นว่าแถวนั้นเต็มไปด้วยผู้คนหลบหนีด้วยความตื่นตระหนก
หลายคนกระโจนเข้าใส่คนอื่นจนล้มลงกับพื้น มันเป็นฉากที่บ้าคลั่ง
ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขาได้ยินเสียงของเกม "วันสิ้นโลก" ในขณะที่เขานอนหลับ
เขานึกถึงเสียงของระบบผูกมัดที่เขาได้ยิน
นี่มันไม่ใช่จุดสิ้นสุดของวันสิ้นโลกใช่ไหม?
เขารีบเปิดทีวีทันที แต่ทีวีไม่ติด เพราะไฟดับทั้งเมือง
เขาจึงเปิดโทรศัพท์ แต่เมื่อคืนเขาลืมชาร์จมัน แบตเตอรี่ของเขาจึงหมดลง
"บ้าเอ้ย" ไม่มีอะไรที่ใช้ได้เลยหลอ
ปัง...ปัง...ปัง!!!!
เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มีคนเคาะประตูห้องของเขา
"ช่วยด้วยคะ!"
"เปิดประตูหน่อย"
"อย่าเข้ามานะ!!"
"อ้า!!"
เสียงตะโกนนอกประตูนั้นหยุดลงอย่างกะทันหัน และตามมาด้วยเสียงครวญครางและการดูดเลือด
จากนั้นได้มีของเหลวสีแดงไหลผ่านช่องว่างใต้ประตูเข้ามาในห้องของเขา
หมิงตัวแข็งทื่อ ก่อนจะหันเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วคว้าหัวก๊อกน้ำของชักโครกมาถือไว้
บ้านเช่ามีห้องครัว แต่เขาไม่เคยทำอาหารเลยจึงไม่มีอุปกรณ์อะไรที่สามารถเอาใช้ได้เลย
เขาเดินไปที่ประตูแล้วมองออกไป
ชายสองคนที่เนื้อตัวเปื้อนเลือด กำลังรุมกัดกินผู้หญิงที่อยู่บนพื้น
โอ้!! พระเจ้า!!!
ใบหน้าที่มองเห็นนั้นเต็มไปเลือดอยู่ต่อหน้าต่อตาเขา นี้มันบ้าอะไรเนี่ย!!
"หมิง....! คุณเปิดประตูให้ฉันที!"
"เปิดประตูนะ... แล้วฉันจะเว้นค่าเช่าเดือนนี้ให้คุณ ถ้าคุณไม่เปิด ฉันจะขึ้นค่าเช่าของคุณ!"
หญิงอ้วน เจ้าของบ้านตะโกนในขณะที่เธอเคาะประตูบ้านเขาด้วยเสียงที่ดังมาก
ในช่วงเวลาแบบนี้ยังกล้าที่จะขู่ว่าจะขึ้นเพิ่มค่าเช่าอีกเหรอ?
หมิงไม่ได้สนใจ และค่อย ๆ ผลักโต๊ะไปขวางประตูไว้
มันจบลงแล้วจริงๆ!
มันยากที่จะรู้ว่าเจ้าของบ้านคิดอย่างไร การเพิ่มค่าเช่า การใช้จ่ายเงินมันทำให้คุณต้องมีชีวิตอยู่ต่อหลอ
“อ๊ะ ~ อย่ากัดฉันนะ ~ หมิง ไอ้สารเลว ~ อา ...”
หลังจากนั้นเสียงตะโกนของหญิงอ้วนเจ้าของบ้านก็เงียบหายไปทันที
หมิงเดินถอยหลัง 2 ก้าว นั่งฟังความวุ่นวายข้างนอกอย่างเงียบๆ
หลังจากเงียบไปสักพักเขาก็กลับมานั่งบนเตียงอีกครั้งและตั้งสติของเขาอีกครั้ง
มีแผงข้อมูลปรากฏขึ้น
[หมิง]
[พ่อพันธุ์กบนักเดินทาง]
[เลเวล 0 (0/5)]
[ร่างกาย: 9 (ปกติ 8): มีผลกระทบต่อความอดทนและความแข็งแกร่งทางกายภาพ]
[ความแข็งแกร่ง: 9 (ปกติ 8): ส่งผลต่อการจับ ถือ ยก พกพา และความสามารถโจมตีทางกายภาพอื่นๆ รวมถึงพลังโจมตีทางกายภาพ]
[ความคล่องตัว: 10 (ปกติ 8): ส่งผลต่อความเร็วและปฏิกิริยาการหลบหลีก]
[วิญญาณ: 20 (ปกติ 8): ชดเชยผลกระทบและการป้องกัน การควบคุมคาถา ฯลฯ)]
[อาวุธ: หัวก๊อกน้ำ (คุณรู้สึกไหมว่าคุณไม่จริงจังเมื่อถือสิ่งนี้เป็นอาวุธป้องกันตัว?)]
[คลังสินค้า: 100 เซลล์ (ปัจจุบันเป็นศูนย์)]
[กบนักเดินทาง]
[กบนักเดินทาง (1): กบลายจุดสีดำ ชื่อ ดาวินชี ]
[ระดับ เลเวล 1 (0/10)]
[การควบคุมการเดินทาง: แตะที่ศีรษะเบา ๆ ]
[แพคเกจท่องเที่ยว: พื้นที่สี่เหลี่ยมจัตุรัส 2 ช่อง (แต่ละช่องสามารถรองรับได้เพียงหนึ่งชิ้นเท่านั้นและตัวเลขสามารถซ้อนกันได้)]
[ระยะทางเดิน: 100เมตร] (นี่เป็นขีดจํากัดของกบตัวน้อยแล้ว คุณยังจะต้องการอะไรอีก? )]
[ช่วงเวลาการท่องเที่ยว 24 ชั่วโมง]
[การเติบโต: อัปเกรดเพื่อกระตุ้นการวิวัฒนาการปกติทุกๆ เลเวล 10 และวิวัฒนาการขั้นสูงสุดทุกๆ เลเวล 50 ]
[คุณสมบัติ: ความปรารถนาที่จะกินน้อย และสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์ไม่มีความปรารถนาที่จะกินกบ]
[ความสามารถพิเศษ : ให้ความสุขแบบที่ไม่คาดคิด ซึ่งมีผลกับเจ้าของ มีโอกาสที่จะเพิ่มอัตราอัตราการ ดรอปของอาวุธได้]
[อายุการใช้งาน: ช่วงชีวิตถูกผูกกับโฮสต์ โฮสต์สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ยกเว้นอิทธิพลภายนอก ]
[กบ (2): ไม่สามารถใช้ได้ในขณะนี้]
[กบ (3): ยังไม่มี]
[กบ (4): ยังไม่มี]
[.......]
**รางวัลรวมกบนักเดินทาง**
[**วาดทุกอย่างด้วยโชค**]
[ประสบการณ์การเดินทางแต่ละครั้ง 99 คะแนน]
"มันเป็นเรื่องจริงหลอ!"
หมิงมองไปที่ดาวินชีที่กำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยความตกตะลึงและยังมึนงง
เจ้ากบตัวนี้กลายเป็นกบนักเดินทางของฉันจริงๆ
**เงินรางวัลขึ้นอยู่กับกบนักเดินทาง**
เงินรางวัลนี้สามารถจับรางวัลอะไรได้บ้างนะ?
ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องปล่อยให้ดาวินชีไปทำงาน
หมิงคว้าดาวินชีแล้วแตะหัวมัน
"บับ~"
ชุดคำศัพท์เริ่มปรากฏขึ้นในใจของเขาทีละคำในเวลานี้
[กบนักเดินทางดาวินชีสัมผัสได้ถึงสัมผัสที่อ่อนโยนของเขา มันรู้สึกเสียวไปทั่วทั้งร่างกาย และทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนกำลังจะทำอะไรบางอย่าง]
สวิตช์เดินทางคือสัมผัสเบสๆที่ศรีษะ
จริงๆ สิ่งที่ทำให้หมิงรู้สึกเหลือเชื่อยิ่งกว่านั้นก็คือสภาวะหัวใจของดาวินชีสามารถปรากฏอยู่ในใจของเขาได้อย่างไร
จากนั้น เขามองดูดาวินชีบีบตัวออกทางช่องว่สงทางเข้าประตู
ประตูบ้านเช่ามีช่องว่างขนาดใหญ่ เขาแจ้งเจ้าของบ้านไปหลายครั้งแล้ว คำตอบที่ได้รับกลับคืนมาคือจะไม่ยอมเปลี่ยนประตูให้
หญิงอ้วนเจ้าของบ้านเป็นคนขี้เหนียวมาก..
[ดาวินชีมองดูซอมบี้ที่เคลื่อนไหวช้าๆ ที่อยู่ตรงหน้าด้วยดวงตาเบิกกว้าง ดาวินชีไม่รู้สึกกลัวเพราะซอมบี้ไม่กินสมองของกบ และคิดว่ามันยุติธรรม]
[ดาวินชีเห็นศพของผู้หญิงอ้วนคนนั้นนอนอยู่บนพื้น และคิดว่ามันน่าเสียดาย ที่ชุดสีขาวแสนสวยนั้นเปื้อนไปด้วยเลือด มันดูไม่สะอาดเลยจริงๆ]
[ดาวินชีรู้สึกขยะแขยงเมื่อเห็นศพของผู้หญิงอ้วนคนนั้นลุกขึ้นนั่งและลำไส้ของเธอที่ไหลมากองอยู่เต็มพื้น มีซอมบี้ตัวอื่น ๆ เดินไปมาตามทางเดินมันก็รู้สึกรังเกียจ]
[กบนักเดินทางดาวินชีนอกจากจะรู้สึกรังเกียจแล้ว มันยังคิดจะยัดซอมบี้หญิงอ้วนตัวนี้ใส่กระเป๋าเดินทางด้วย]
"ไม่นะ....ไม่มีทาง!"
หมิงกรีดร้อง!!!
