บทที่ 48: นายน้อย (2)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 48: นายน้อย (2)
ฉันมองไปที่ศาสตราจารย์ที่เข้มงวดด้วยสีหน้าจริงจัง
“ผมขอโทษที่ไม่สามารถเปิดเผยรายละเอียดได้ เพราะมันเป็นภารกิจลับสุดยอดครับ อย่างไรก็ตาม ผมรับรองได้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้ศักดิ์ศรีของนักเรียนในแผนกฮีโร่ต้องมัวหมอง”
จากนั้นฉันก็ก้มศีรษะลงต่ำ
เพื่อนร่วมทีมของฉันก็ก้มศีรษะลงเช่นกัน
"เข้าใจแล้ว ถ้าแม้แต่เธอที่มักจะหยิ่งผยองต้องก้มศีรษะแบบนี้ มันก็ต้องเป็นสิ่งสำคัญอยู่แล้ว มาบอกครูด้วยนะ ถ้าเธอสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ในครั้งต่อไป ดูแลตัวเองด้วย"
ศาสตราจารย์ที่เข้มงวดยิ้มอย่างพึงพอใจและเดินออกไป
“ครับ ผมจะจำไว้ ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงของคุณ”
ฉันต้องรีบแล้ว
"ไปกันเถอะพวกเรา"
“เป็นไปตามคาดของกัปตันของเรา นายเอาชนะศาสตราจารย์ที่ดื้อรั้นเช่นนี้ได้ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ”
"..."
“ฮิฮิ ธีโอ มันเจ๋งไปเลยนะ”
หลังจากนั้นไม่นาน ทีมงานของเราได้มาถึงหอพักของคณะ
ในห้องหนึ่งบนชั้น 5 ของหอพักคณาจารย์ที่อาจารย์และผู้ช่วยอาศัยอยู่ ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะอายุ 30 ต้นๆกำลังเล่นสนุกกับคริสตัลสีแดงขนาดเท่ากำปั้น
ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฟรานซิส คนร้ายที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ดันเจี้ยนเวทมนตร์
ฟรานซิสเป็นผู้สอนที่สถาบันการศึกษาเอลิเนียซึ่งเป็นสถาบันการศึกษาชั้นนำของทวีป แต่บทบาทของเขาจำกัดอยู่ที่การช่วยเหลือในการประเมินผลในทางปฏิบัติมากกว่าการบรรยาย
แม้ว่าเขาจะมีตำแหน่งที่น่านับถือ แต่เขาก็ไม่พอใจกับมันเท่าไหร่
'ฮิฮิ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกเขาจะมอบหมายงานที่น่ารักแบบนี้ให้ฉัน'
ฟรานซิสเป็นฮีโร่ตามอาชีพของเขา แต่เขาขาดความรู้สึกของหน้าที่หรือความยุติธรรมใดๆ การกระทำของเขาเกิดล้วนมาจากผลประโยชน์ของตนเองล้วนๆ
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเข้าร่วม 'กลับสู่ความบริสุทธิ์' กลุ่มวายร้ายที่อ้างว่าจะฟื้นฟูทวีปที่เสียหายให้กลับสู่สภาพที่ว่างเปล่า
'เมื่อฉันทำภารกิจนี้สำเร็จ สิ่งประดิษฐ์เวทย์มนต์ชิ้นนี้จะเป็นของฉันทั้งหมด'
พูดตามตรงฟรานซิสไม่สนใจเหตุผลของกลุ่มนี้ นั่นไม่สำคัญสำหรับเขา
ทั้งหมดที่สำคัญคือรางวัลที่เขาจะได้
'การเข้าร่วมองค์กรเป็นทางเลือกที่ชาญฉลาดจริงๆ พวกเขาให้วัตถุที่ทรงพลังแก่ฉันสำหรับภารกิจที่ยากลำบากนี้ ฉันสงสัยว่าจะได้อะไร ถ้าฉันประสบความสำเร็จในภารกิจที่ท้าทายมากขึ้น... '
ฟรานซิสลูบไล้คริสตัลขนาดเท่ากำปั้นเบาๆ
แม้ว่าพื้นผิวของมันจะไม่รู้สึกแตกต่างจากคริสตัลทั่วไป แต่มันก็ไม่ใช่วัตถุธรรมดา
วัตถุเวทมนตร์ชั้นสูงที่เรียกว่า [ออร์บเสริมพลัง] ตามชื่อเลยมันจะเพิ่มพลังให้เมื่อใช้เวทมนตร์กับมัน
จากสิ่งที่เขาสามารถบอกได้ ดูเหมือนว่าพลังเวทย์ของเขาจะมีมากกว่าสองเท่า
'ด้วยพลังนี้ฉันสามารถทำได้ทุกอย่าง'
ฟรานซิสเป็นฮีโร่ระดับต่ำซึ่งอยู่ใน 10% ล่างสุดของฮีโร่ที่ทำงานอยู่ ในอีกทางหนึ่ง เขาเป็นฮีโร่ที่ล้มเหลว
แต่ด้วย [ออร์บเสริมพลัง] แม้แต่ฮีโร่ระดับกลางก็ไม่ใช่คู่มือเขา ประสิทธิภาพของมันได้รับการพิสูจน์แล้ว
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วทีมสืบสวนได้เข้าเยี่ยมชมสถาบันการศึกษา แต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ฟรานซิสได้ร่ายเวทมนตร์แห่งความหลงลืมและความสับสนใส่พวกเขา ซึ่งไม่ได้ส่งผลกระทบเพียงคนเดียวแต่ส่งผลกระทบต่อทั้งทีม
แน่นอนว่าแม้จะได้รับความช่วยเหลือจาก [ออร์บเสริมพลัง] เขาก็ได้ใช้มานาจนหมด
แม้จะผ่านไปหลายวัน แต่มานาของเขาฟื้นคืนมาได้เพียงครึ่งเดียว
“มันไม่เป็นไรเลย ทั้งหมดที่ฉันต้องทำคือรอ '
มานาของเขาจะฟื้นตัวเต็มที่ภายในวันพรุ่งนี้
นั่นคือเวลาที่ปฏิบัติการจริงจะเริ่มขึ้น
ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ฟรานซิสวางแผนที่จะนำสหายของเขาจากการกลับสู่ความบริสุทธิ์เข้าสู่สถาบันการศึกษาอย่างลับๆ
เนื่องจากการป้องกันของสถาบันเองแข็งแกร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัดตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ตอนดันเจี้ยนเวทมนตร์ เขาจึงไม่สามารถนำคนจำนวนมากเข้ามาพร้อมกันได้─
'ภายในวันศุกร์นี้ สหายของฉันทุกคนจะมาถึง'
เมื่อถึง ตอนนั้นงานของเขาก็ใกล้จะเสร็จแล้ว สหายของเขาจะจัดการที่เหลือเมื่อพวกเขาอยู่ในสถาบันการศึกษาแล้ว
เขาไม่รู้วัตถุประสงค์ของพวกเขาและไม่สนใจด้วย ทั้งหมดที่เขาต้องการคือรางวัลของเขา
แผนกฮีโร่อาจตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวง
'แต่มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?'
ไม่ว่านักเรียนจะเสียชีวิตหรือสถาบันการศึกษาถูกทำลายมันสำคัญตรงไหน?
'แต่พวกเขาควรจะขอบคุณฉันนะ ฮีโร่ควรเอาชนะความท้าทายใดๆก็ตาม ใช่ไหม?'
ระหว่างที่คิดสิ่งเหล่านั้น ฟรานซิสยังคงลูบคริสตัลต่อไป
"หืมมม"
เขารู้สึกราวกับว่ามีใครบางคนกำลังเฝ้าดูเขาอยู่
ฟรานซิสจับขวานที่เขาวางไว้ข้างเตียงและเปิดหน้าต่างออก
"มันคืออะไร?"
แต่ไม่มีอะไรอยู่ที่นั่น
"สงสัยคิดไปเองแหละ"
ฟรานซิสเกาท้ายทอยของเขา
ในขณะที่เขาอยู่ในภารกิจปลอมตัว เขารู้สึกค่อนข้างจะตกที่นั่งลำบาก
"ฉันควรจะนอนพักสักหน่อย"
ขณะที่ฟรานซิสวางขวานลงและนอนลงบนเตียง...
ปึง ปึง─!
เสียงดังมาจากนอกประตู
'เสียงดังจากโถงทางเดิน ดูจากฝีเท้าแล้ว คงมีสักห้าคนได้ พวกมันใกล้เข้ามาแล้ว '
แม้ว่าเขาจะเป็นฮีโร่ระดับต่ำ แต่ฟรานซิสก็ยังเป็นมืออาชีพ มือของเขาคว้าขวานอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
ในขณะนั้นเอง
ตู้ม!
“ได้เวลาชดใช้แล้ว ไอ้สารเลว !”
ประตูที่ล็อคไว้แตกเป็นเสี่ยงๆ และออร์คห้าตัวก็ปรากฏขึ้น
แทนที่จะตื่นตระหนก ฟรานซิสพุ่งไปที่ทาร์คานที่อยู่ด้านหน้าทันที
"ชดใช้อะไร? ไอ้หมูเขียวหน้าโง่”
ประตูแคบป้องกันไม่ให้ออร์คมากกว่าสองตัวเข้ามาพร้อมกัน
ฟรานซิสเหวี่ยงขวานของเขา
“อ๊ากกกกก !”
ขวานปักอยู่กลางหลังของทาร์คาน อย่างไรก็ตามไม่มีเลือดออกมากนัก
'นั่นไม่ใช่การโจมตีที่รุนแรงเหรอ ?'
ดวงตาของฟรานซิสเบิกกว้างเล็กน้อย ทาร์คานตอบสนองต่อขวานที่เล็งไปที่หัวของเขา
“อ๊ากกกกก !”
ทาร์คานเกร็งกล้ามเนื้อของเขาที่ซึ่งขวานปักอยู่
ตุ๊บ!
ขวานหลุดออกจากกลางหลังเขาในทันที
"มีเพียงออร์คดึกดำบรรพ์ที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากกล้ามเนื้อเท่านั้นที่ทำได้"
ฟรานซิสส่งสายตาชื่นชมทาร์คาน
'ไอ้พวกออร์คพวกนี้ต้องกำลังเบี่ยงเบนความสนใจแน่ๆ พื้นที่ทั้งหมดน่าจะเต็มไปด้วยศัตรูแล้ว แล้วฉันควรทำอะไรดี?"
ฟรานซิสพุ่งไปที่หน้าต่างอย่างรวดเร็วแทนที่จะดึงขวานที่ฝังอยู่กลับมา
'ถ้าฉันเข้าไปในโถงทางเดิน ฉันอาจจะโดนประกบจากทั้งด้านบนและด้านล่าง อาจมีศัตรูอยู่นอกหน้าต่างด้วย... แต่มันก็คงดีกว่าทางเดิน '
ฟรานซิสทิ้งตัวลงนอกหน้าต่าง
ตู้ม!
เขาไม่มีอาวุธ แต่มันก็ไม่ได้สำคัญอะไร
เป้าหมายไม่ใช่เพื่อฆ่าศัตรู แต่เพื่อหลบหนีไปอย่างปลอดภัย
ฟรานซิสมั่นใจในการวิ่งของเขา
นอกจากนี้เขายังมีมานาเหลือครึ่งหนึ่ง และสามารถใช้เวทมนตร์ได้
หากมีศัตรูติดอยู่กับเขา เขาสามารถร่ายคาถาดีบัฟง่ายๆเพื่อสลัดพวกมันออกไปได้
ขณะที่เขาตกลงมาจากชั้นห้าไปยังชั้นหนึ่ง
'แค่สามคนเองเหรอ?'
ฟรานซิสเห็นศัตรูแล้ว
คนสามคนอยู่ใกล้กับที่ที่เขากำลังจะลงมา
'นักเรียนจากแผนกฮีโร่'
ทั้งสามคนมีใบหน้าที่คุ้นเคย
มีเหตุผลเดียวที่พวกเขาจะมาที่นี่ในเวลานี้
พวกเขาเป็นศัตรู
'... พวกเขาประเมินฉันต่ำเกินไปจริงๆ ไม่ใช่แม้แต่นีกี้หรือพีล แค่พวกอ่อนแอเองนี้'
ขณะที่ฟรานซิสหัวเราะเบาๆกลางอากาศเตรียมลงจอด ธีโอได้พูดขึ้นว่า
"ไปกันเถอะ น็อคตาร์"
“เอาล่ะ ไปกันเลย”
ธีโอและน็อคตาร์ พร้อมอาวุธในมือ พุ่งตรงไปที่ฟรานซิส
'น่ารำคาญชะมัด'
ฟรานซิสร่ายคาถาดีบัฟใส่ทั้งสองคนทันที
เขาใช้มานาเพียงเล็กน้อยแต่ต้องขอบคุณ [ออร์บเสริมพลัง] พลังเลยเพิ่มขึ้นอย่างมาก
แต่ทว่า
"อะไรกัน?"
ฟรานซิสเห็นเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้น
ปั๊ก!
น็อคตาร์ได้ชกตัวเองไปที่ด้านข้างของศีรษะ
ในทางกลับกันธีโอปรากฏตัวขึ้นโดยไม่ได้รับผลกระทบจากคาถา
แต่ความงุนงงของฟรานซิสก็หายไปอย่างรวดเร็ว
ซึ่งแตกต่างจากออร์คหัวบล็อกตัวนั้นและปลิงมนุษย์ตัวนี้ เขาเป็นฮีโร่ที่ปฎิบัติหน้าที่อยู่
เขาไม่ตื่นตระหนกในสถานการณ์เช่นนี้
แทนที่จะต่อสู้กับพวกเขา ฟรานซิสวิ่งไปในทิศทางตรงกันข้ามแทน
แน่นอนว่าเขาสามารถจัดการกับเด็กเหลือขอทั้งสองได้ในเวลาเพียง 30 วินาที แต่ออร์คที่อยู่ชั้นบนจะมาถึงในไม่ช้า
'ตามที่คาดไว้ เขากำลังวางแผนที่จะหนี'
ธีโอสังเกตขาของฟรานซิสอย่างใกล้ชิด
'ฉันไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะใจเย็นขนาดนี้ แต่มันก็ไม่สำคัญอะไร'
[ตาของผู้สังเกตการณ์] มองเห็นการเคลื่อนไหวของฟรานซิสล่วงหน้า
กล้ามเนื้อขาของเขาบวมราวกับว่ากำลังจะวิ่ง
“จับเขาไว้ เซียน่า”
"ได้เลยค่าา~"
เซียน่าที่อยู่ที่ประตูใหญ่ของหอพักพนักงานปรากฏตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว
"ฉันจับเขาได้แล้ว ฉันทำได้ดีไหม?”
“อื้อ อั้ก”
ฟรานซิสรู้สึกว่ามีบางอย่างที่มองไม่เห็นห่อหุ้มร่างกายของเขาอยู่
เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวเอลฟ์ได้ทำอะไรบางอย่างกับเขา
ทันใดนั้นฟรานซิสก็ร่ายคาถาดีบัฟใส่เซียน่า
“คย้าา ?!”
เซียน่าส่งเสียงน่ารักๆออกมา
พลังงานที่ผูกมัดฟรานซิสอยู่ค่อยๆหายไป
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์เหมือนตอนแรก
ธีโอและน็อคตาร์ที่รีบวิ่งเข้ามาเริ่มแทงไปที่ร่างของเขา
แม้ว่าอาวุธฝึกจะไม่มีคมแต่ก็เพียงพอที่จะทำให้กระดูกหักได้
“อื้อ อั้ก”
ฟรานซิสประเมินสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว
นั่นเป็นเหตุผลที่เขามั่นใจ
ว่าเขาซวยแล้ว
ตุบ ตุบ─
ร่างกายของเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างถูกต้อง โดยเฉพาะขาของเขาซึ่งปฏิเสธที่จะตอบสนองไปแล้ว
ในการใช้ทักษะสลายเวทมนตร์ ธีโอวางมือบนไหล่ของเซียน่า
“ฮึกฮึก... ฉันกลัวจัง อย่าทิ้งฉันไว้... ธีโอ”
ธีโอโอบกอดเซียน่าที่กำลังหวาดกลัวและมึนงง จากนั้นมองลงไปที่ฟรานซิส
"ฟรานซิส ผู้ต้องสงสัยในเหตุการณ์ดันเจี้ยนเวทมนตร์ผมขอจับกุมคุณ"
"แม้ว่าจะมีข้อสงสัย แต่นักเรียนเพียงคนเดียวมีสิทธิ์ที่จะจับกุมครูผู้สอนหรือ? นอกจากนี้ ฉันได้รับการตรวจสอบจากทีมสืบสวนแล้ว "
ฟรานซิสพูดอย่างมั่นใจ
"คุณจะรู้เองเมื่อคุณตื่นขึ้นมาอีกครั้ง"
ตุ๊บ!
ทาร์คานวิ่งมาชนหัวฟรานซิสอย่างแรง
หลังจากนั้นออร์คก็เริ่มทุบตีฟรานซิสด้วยแขนและขาที่มีกล้ามเนื้อ
"เอาเลยพวก ตีไอ้หมอให้มันขี้แตกเลย!"
“เฮ้ อย่าตีหน้าเขาสิ มันจะทิ้งรอยไว้ มันอาจทำให้เกิดปัญหาในภายหลังได้นะ”
"อือ อั๊ก อ๊ากกกก"
และนั่นคือความทรงจำสุดท้ายของฟรานซิส
***