บทที่ 116 พลังคลื่นเต่า
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 116 พลังคลื่นเต่า
“วิชาเต่า?”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นาตาชาได้ยินชื่อนี้จากริมฝีปากของยิปมัน
เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของยิปมัน นาตาชาก็ตระหนักว่านี่เป็นโอกาสและจึงใช้ประโยชน์จากมันทันทีโดยการถามว่า "คุณพอจะบอกฉันเรื่องนี้อีกหน่อยได้ไหม?"
'ฉันกำลังรอให้เธอถามอยู่เลย'
หลังจากมองไปที่นาตาชาอย่างเงียบๆ ยิปมันก็เปิดโหมด 'บรรยาย' ของเขาทันที "ตามที่กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ เผิงไหลยึดถือวิธีฝึกสู่เส้นทางแห่งสวรรค์ ทำให้มีวิชายุทธ์สวรรค์สืบทอดมาตั้งแต่สมัยโบราณ เช่นฝ่ามือยูไล แต่ก็มีผู้ที่สร้างมันขึ้นมาเช่นกัน ด้วยพรสวรรค์ของเขา เขาได้สร้างวิชายุทธ์สวรรค์อันเป็นเอกลักษณ์ของตนเองขึ้น อาจารย์โรชิเป็นผู้ก่อตั้งสำนักเต่า ดังนั้นเขาจึงเป็นที่รู้จักกันในนามผู้เฒ่าเต่าแห่งเผิงไหล”
“เขาสร้างวิชายุทธ์สวรรค์ของตนเองหรือ?”
[คะแนนชื่อเสียงจากนาตาชา โรมานอฟฟ์ +200]
นาตาชาฟังคำอธิบายของยิปมันแล้วหันไปมองไรอันที่กำลังต่อสู้กับอะบอมิเนชัน
นางนึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าชายชราร่างผอมตรงหน้านี้จะเป็นผู้สร้างวิชายุทธ์สวรรค์
เมื่อรู้จากยิปมันแล้วว่าวิชายุทธ์สวรรค์ทรงพลังเพียงใด เธอยิ่งไม่อยากจะเชื่อ
โทนี่ขมวดคิ้วและจำคำพูดระหว่างทั้งสองเอาไว้ แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจที่ยิปมันพูดถึงวิชายุทธ์สวรรค์ ผู้เฒ่าเต่าและเรื่องอื่นๆ อีกมากมาย แต่เขาก็รู้ดีว่าคำพูดที่ยิปมันพูดออกมามันมีข้อมูลที่สำคัญมากเพียงใด
'บางทีหลังกลับไป ฉันควรไปหาข้อมูลเผิงไหลแล้วกระมัง'
...
ในด้านนี้ เรื่องราวมากมายได้ถูกปล่อยออกมาจากปากของยิปมันแล้ว
อีกด้านหนึ่ง ไรอันก็รู้สึกว่าถึงเวลาที่จะจบการ่ตอสู้นี้แล้ว
ถึงแม้พลังของ [อาจารย์โรชิ] จะไม่จำกัด แต่เขาก็กังวลว่าเขาจะเผลอใช้ระยะเวลาของการ์ดเกินกำหนดเวลา
ไรอันใช้ประโยชน์จาก 'ท่าแยกร่างภาพลวงตา 2 ชั้น' เพื่อหลบการโจมตีอันหนักหน่วงจากอะบอมิเนชัน และเงยหน้าขึ้นปะชันหน้ากับอะบอมิเนชันที่อยู่ต่อหน้าเขา ในขณะที่โบกมือจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง ขยับแขนและขาของเขาเหมือนชายชราที่กำลังยืดเส้นยืดสาย เขาก็กล่าวว่า "อืม หมดเวลาสนุกกันแล้ว ฉันคงจะต้องเอาจริงและทำให้มันจบเสียที"
"อะไรนะ?"
เสียงของไรอันไม่เบาหรือหนักหน่วง แต่ทั้งนาตาชาและคนอื่นๆ ที่อยู่ไม่ไกลก็ได้ยิน แววตาประหลาดใจของทุกคนจับจ้องมาที่ใบหน้าของเขา
“ในที่สุดอาจารย์โรชิก็จะปลดปล่อยพลังวิชาที่แท้จริงของสำนักเต่าแล้วสินะ” เมื่อยิปมันได้พูดขึ้นมา ทุกคนต่างรู้สึกสงสัย
“พลังที่แท้จริงของวิชาเต่า?” เมื่อได้ยินเช่นนั้น นาตาชาก็หันหน้าไปถามโดยไม่รู้ตัว
“คุณคงไม่คิดว่าอาจารย์โรชิ ปรมาจารย์ผู้สร้างวิชาเต่าจะมีพลังเท่านี้ใช่ไหม?” เมื่อมองไปที่สีหน้าประหลาดใจของนาตาชา ยิปมันก็ยิ้มออกมาทันทีและพูดว่า "ดูให้ดี นี่แหละคือพลังที่แท้จริงของเขา"
"ฮึบ~"
เมื่อคำพูดของยิปมันถูกพูดออกมาแล้ว ไรอันที่ยังคงยืนอยู่ตรงหน้าอะบอมิเนชันก็สูดหายใจเข้าลึกๆ อย่างรวดเร็ว ในวินาทีต่อมา ร่างผอมของเขากลับบวมขึ้น กล้ามเนื้อที่นูนออกมาของเขาทะลุผ่านเสื้อฮาวายที่เขาสวมใส่ และในชั่วพริบตา ร่างบางแต่เดิมก็ถูกแทนที่ด้วยร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ
[คะแนนชื่อเสียงจากอะบอมิเนชัน +700]
[คะแนนชื่อเสียงจากโทนี่ สตาร์ค +550]
[คะแนนชื่อเสียงจากฮัลค์ +320]
[คะแนนชื่อเสียงจาบรูซ แบนเนอร์ +430]
[คะแนนชื่อเสียงจากนายพลรอส +600]
[คะแนนชื่อเสียงจากนาตาชา โรมานอฟฟ์ +960]
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าฉากที่อาจารย์โรชิ ซึ่งรับบทโดยไรอันจะสร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนที่อยู่ที่นั่นเป็นอย่างมาก ทว่ามันยังไม่จบเพียงเท่านี้ เขาสะบัดแขนออกไป วางมือเข้าหากันตรงเอวของเขา ขณะที่เขาจ้องมองไปยังอะบอมิเนชัน ไรอันก็ตะโกนออกมาว่า "พลัง... คลื่น.."
เมื่อเขาพูดออกมา พลังงานสีฟ้าที่มองเห็นได้ก็ควบแน่นอยู่ในมือของเขา
"เต่า~"
ในเวลาต่อมา แสงอันส่องสว่างก็ได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากมือของไรอัน แสงสว่างวาบทำให้ทั้งนาตาชาและคนอื่นๆ ได้แต่ต้องหลับตาลง
เมื่อพวกเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ร่างของอะบอมิเนชันที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาก็หายไป สิ่งที่พวกเขาเห็นคือซากปรักหักพังของแรงกระแทกที่พุ่งผ่านอาคารและหายไปบนท้องฟ้า
[คะแนนชื่อเสียงจากอะบอมิเนชัน +7500]
บางทีภาพที่ปรากฏต่อหน้าพวกเขาอาจน่าตกใจเกินไป เพราะกว่าจะตั้งสติได้ มันก็ผ่านไปประมาณ 5 ถึง 6 วินาทีเลย หลังจากนั้น คะแนนชื่อเสียงจำนวนมากก็เริ่มปรากฏบนหน้าจอของระบบ
'คุ้มค่ากับการพยายามอย่างหนักเสียจริงๆ!'
ไรอันลุกขึ้นยืนหลังจากปลดปล่อยพลังคลื่นเต่า เขามองไปที่คะแนนจำนวนมากและยกมุมริมฝีปากของเขาขึ้นเล็กน้อย . เมื่อหันกลับมาแล้ว เขาก็กำลังจะเดินกลับไป ทว่าด้วยความรู้สึกอันเฉียบแหลมจากการ์ดของ [อาจารย์โรชิ] มันทำให้เขาตระหนักได้ถึงความผันผวนที่ผิดปกติในบริเวณใกล้เคียง เขากวาดสายตาไปรอบๆ อย่างรวดเร็วทั้งแว่นกันแดด เขาสัมผัสได้ถึงตำแหน่งที่มาของความผันผวนอย่างชัดเจน
จากนั้นไรอันก็กระซิบว่า "คุณเป็นใคร?"
[คะแนนชื่อเสียงจากแอนเชี่ยนวัน +35]
'เป็นคนนี้เองสินะ'
เมื่อคะแนนได้เด้งขึ้นมาในแผงข้อมูลระบบ ไรอันก็รู้ตัวตนที่แท้จริงของอีกฝ่ายแม้จะไม่ได้ตอบกลับมา แต่พอรู้แล้วมันก็ไม่ได้ทำให้ไรอันรู้สึกมั่นใจมากขึ้น มันกลับทำให้เขาตื่นตกใจมากยิ่ง
เพราะอีกฝ่ายไม่ใช่คนที่เขาสามารถจัดการได้อย่างง่ายดายในยามนี้
เมื่อได้ยินเสียงกระซิบถาม แอนเชี่ยนวันที่อยู่ในมิติกระจกก็มีสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
จากนั้นเธอจึงพูดขึ้นอย่างเฉยเมยว่า "ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ได้จะมามีเรื่องอะไร แค่มาดูว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่เท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าฉันจะมาสายเกินไป”
ครู่ต่อมา เมื่อคำพูดหายไป ความผันผวนก็หายไปตามเช่นกัน ไรอันมองทั่วทั้งพื้นที่ แต่ไม่พบกับเธออีกต่อไป
ด้วยการปรากฏตัวของแอนเชี่ยนวัน มันทำให้ไรอันไม่รู้สึกตื่นเต้นกับคะแนนอันมากมายมหาศาลนี้อีกต่อไปแล้ว โชคดีที่แอนเชี่ยนวันในปัจจุบันยังคงหมกมุ่นอยู่กับมิติมืดและดอร์มัมมูอยู่
ถ้าเขาทำได้ เขาคงอยากไล่ตามเธอไป แต่เห็นได้ชัดว่ามันคงไม่อาจทำเช่นนั้นได้ ไรอันรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าหลังจากใช้พลังคลื่นเต่าของเขาระเบิดอะบอมิเนชันเพื่อปิดฉาก การ์ด [อาจารย์โรชิ] ก็ถึงขีดจำกัดแล้ว เขาชำเลืองมองลงไปที่ช่องเสียบการ์ดของระบบ
ไรอันเห็นได้อย่างชัดเจนว่าการ์ดเงินที่อยู่ในนั้น ซึ่งเป็นการ์ด [อาจารย์โรชิ] เริ่มเปลี่ยนเป็นโปร่งใสและหายไปจากช่องเสียบการ์ดแล้ว
เมื่อการ์ดหายไป กล้ามเนื้อที่อยู่ทั่วร่างกายของไรอันก็เริ่มหายไปเช่นกัน ทำให้เขาได้กลายเป็นอาจารย์โรชิผู้มีร่างผอมแห้งเช่นเคย
ขณะที่ใช้การ์ด [เทพเมฆาอัคคี] กลับเข้าไปในช่องว่าง ไรอันก็เดินโซเซไปทางกลุ่มของนาตาชา ขณะที่เดินไป เขาก็พูดขึ้นมาว่า "อา ฉันทำไปจนได้ ว่าแต่ทำไมไม่มีใครเข้ามาช่วยฉันเลยล่ะ?"
พอเขาพูดจบ นาตาชาและยิปมันก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมๆ กัน
"อาจารย์โรชิ?"
ยิปมันยิ้มอย่างขมขื่น เขามองไปยังไรอันที่กระโดดเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของนาตาชาจนถึงกับพูดไม่ออกเลย
"อะไรกัน? คิดว่าฉันจะโผลเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของนายเหรอ?”
เมื่อมองลงไปที่ไรอันในอ้อมแขนของเธอ นาตาชาก็รู้ได้เลยว่าการต่อสู้กับอะบอมิเนชันไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย
ดูเหมือนว่าอาจารย์โรชิจะมีพลังมากกว่าที่เธอคิดไว้เสียอีก
นาตาชายิ้มออกมาในขณะที่เธอทำการประเมินอย่างเงียบๆ “อาจารย์โรชิ คุณน่าทึ่งมากเลยนะคะ มันคงยากมากเลยสินะที่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวเช่นนี้”
"ไม่ยาก ไม่ยากเลยสักนิดเดียว"
เมื่อได้รับสัมผัสที่นุ่มนวลกับศีรษะของเขา ไรอันก็ดึงใบหน้าที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจกลับคืนมาและโบกมืออย่างสุภาพ
"..."
โทนี่ยืนอยู่ตรงนั้นมองไปที่ร่างของชายชราของไรอัน จากนั้นมุมปากของเขาก็ได้แต่กระตุกขึ้นมา
เขาไม่สามารถเชื่อมโยงตัวตนที่ทรงพลังเมื่อครู่กับตาแก่คนนี้ได้จริงๆ
เมื่อมองไปยังถนนที่พังทลาย ร่างของอะบอมิเนชันก็หายไปไม่เหลือแล้ว แต่ความเสียหายทั้งหมดที่เขาทิ้งไว้ยังคงอยู่
"จาร์วิส ติดต่อกับโรงพยาบาลและสถานีตำรวจที่อยู่ใกล้เคียงทันที บอกให้พวกเขามาช่วยหน่อย"
โทนี่ก้มศีรษะเล็กน้อยเพื่อพูดคุยกับจาร์วิส เมื่อเขามองกลับขึ้นมา เขาก็สังเกตเห็นแบนเนอร์ที่นอนอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังได้ย้อนกลับไปสู่ร่างมนุษย์ของเขา
