บทที่ 38: มาล้มเลิกอย่างมีความสุขไปด้วยกันเถอะ
บทที่ 38: มาล้มเลิกอย่างมีความสุขไปด้วยกันเถอะ
“พวกเธอโกง ก็แค่นั้นแหละ อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระกับฉัน ฉันเป็นกฎของที่นี่!” อิบิกิมองดูผู้เข้าสอบที่กำลังอยู่ในอาการตกใจอย่างเย็นชา
วิธีการโกงระดับต่ำอาจจะส่งผลต่อการรวบรวมข่าวกรองของภารกิจที่จะเกิดในอนาคต
ผู้ที่สามารถใช้วิธีการโกงที่สมบูรณ์แบบและทำข้อสอบให้สำเร็จเกือบทั้งหมดย่อมสามารถผ่านการทดสอบขั้นแรกไปได้
“คนโกงตั้งเยอะ แล้วทำไมถึงเรียกแค่เราให้ออกมาล่ะ?” คนที่ถูกเรียกชื่อโกรธมาก
อิบิกิกล่าวตอบ ด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "ถ้าไม่ถูกจับได้ ก็ไม่ต้องออกจากสนามสอบหรอก แต่พวกเธอโดนจับได้ มันก็แค่นั้นแหละ"
ผู้คุมสอบจับคนกลุ่มนี้และลากออกจากห้องสอบทันที
"ทำข้อสอบต่อไป"
“ก่อนอื่น พวกเธอมีสิทธิ์เลือกว่าจะตอบหรือไม่ตอบคำถามข้อที่สิบก็ได้?” อิบิกิเอามือล้วงกระเป๋าและชำเลืองมองทุกคนที่อยู่ตรงนั้นอย่างเย็นชา
สีหน้าของผู้เข้าสอบเปลี่ยนไปเล็กน้อย อิบิกิพูดถึงอะไรกัน?
สามารถเลือกได้เองว่าต้องการตอบคำถามข้อที่สิบหรือไม่งั้นเหรอ?
“ให้เลือกงั้นเหรอ? แล้วจะเป็นยังไงถ้าเราเลือกที่จะไม่ตอบคำถามข้อที่สิบล่ะ?” เทมาริมองไปที่อิบิกิด้วยสีหน้างุนงง
“ถ้าไม่เลือกคำถามที่สิบ พวกเธอก็จะถูกหักคะแนนจนเหลือศูนย์” อิบิกิพูดอย่างเย็นชา “เท่ากับสอบตกนั่นเอง”
“แล้วเพื่อนอีกสองคนของพวกเธอก็จะตกตามไปกันด้วย”
คำพูดของอิบิกิทำให้ผู้เข้าสอบทุกคนอึ้ง
หากไม่ตอบคำถามที่สิบ สมาชิกทั้ง 3 คนในทีมจะถูกกำจัดทันที?
เมื่อเขาพูดเช่นนั้นแล้ว พวกเขาก็มีแต่ต้องเลือกตอบคำถามข้อที่สิบ!
“แล้วอีกอย่าง ยังมีกฎอีกข้อหนึ่ง” อิบิกิกล่าว
ซากุระขมวดคิ้วเล็กน้อย
ยังมีกฎอีกเหรอ?
“ถ้าเลือกที่จะตอบคำถามแต่ตอบไม่ถูก ผลที่ตามมานั้น...” เขาหยุดไปสักพักและอิบิกิก็เปล่งเสียงขึ้นกว่าเดิมสองสามเดซิเบล และพูดว่า “ก็คือพวกเธอจะหมดสิทธิ์การเข้าสอบจูนินอีกตลอดกาล”
หัวใจของผู้สมัครสอบทุกคนสั่นสะท้าน
ถ้าตอบผิดจะได้เป็นแค่เกะนินตลอดไปงั้นเหรอ?
“กฎบ้ากฎบออะไรกันล่ะนั่น แค่แกล้งใช่ไหม?!” คิบะตบโต๊ะอย่างแรงและลุกขึ้นยืนชี้ไปที่อิบิกิด้วยความโกรธ
ผู้สมัครทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย คิบะนั้นได้พูดแทนความรู้สึกภายในใจของทุกคนไปแล้ว
เพื่อนร่วมทีมของผู้สมัครที่เลือกไม่ตอบคำถามจะถูกตัดสิทธิ์ทันที
ถ้าตอบผิดแล้วเป็นได้แค่เกะนินตลอดไปเหรอ?
กฎที่ดูเหมือนหยอกล้อกันเล่นนี้มันไม่ใช่แล้ว!
"ฮ่าฮ่า...กฎเหรอ?" อิบิกิหัวเราะด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา จากนั้นก็มองผู้สมัครสอบอย่างเฉยเมย และพูดว่า "พวกเธอแค่ดวงซวยกันแล้ว"
“เพราะปีนี้ฉันเป็นคนตั้งกฎไงล่ะ!”
“นั่นแหละฉันถึงได้ให้โอกาสถอนตัวไปซะ ใครที่ไม่มั่นใจจะถอนตัวไปก็ได้ จะมาสอบใหม่ปีหน้าหรือปีไหนก็ได้” อิบิกิแสร้งทำเป็นยิ้มออกมา แต่แฝงไปด้วยท่าทีเยาะเย้ย
เพื่อนร่วมทีมสองคนของคินยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย
ล้มเลิก?
พวกเขาจะล้มเลิกได้ยังไงกัน พวกเขาจะต้องผ่านการสอบจูนินและภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากท่านโอโรจิมารุให้สำเร็จ!
ท่านโอโรจิมารุนั้นน่ากลัวมาก หากพวกเขาทำภารกิจล้มเหลว พวกเขาจะพบจุดจบที่น่าสังเวชแน่นอน
เมื่อคิดถึงใบหน้าของท่านโอโรจิมารุ มันก็ทำให้พวกเขาตัวหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง และร่างกายของพวกเขาก็สั่นด้วยความกลัว
ในชีวิตของพวกเขา ไม่มีใครน่ากลัวไปกว่าท่านโอโรจิมารุอีกแล้ว
คินหันไปมองเพื่อนร่วมทีมทั้งสองและยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับรอยยิ้มเยาะเย้ยเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเธอ
คินยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันล้มเลิก”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมาจากปากคิน ทุกคนก็ตกตะลึงกันเล็กน้อย
นินจาสาวจากโอโตะงาคุเระคนนี้เป็นอัจฉริยะ เป็นคนแรกที่ทำข้อสอบเสร็จ ทำไมเธอถึงล้มเลิกกลางคันไปกันล่ะ?
คำถามข้อที่สิบมันยากมากเหรอ?
ทุกคนตกตะลึงมาก แต่เพื่อนร่วมทีมสองคนของคินนั้นตกตะลึงยิ่งกว่า
“คิน! ทำบ้าอะไรเนี่ย!”
เพื่อนร่วมทีมทั้งสองมองไปที่คินอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
คินเองก็รู้ดีว่าภารกิจนี้สำคัญขนาดไหนไม่ใช่เหรอ?
หากทำภารกิจไม่สำเร็จ คงจะถูกท่านโอโรจิมารุจัดการอย่างแน่นอน
อาจถึงตายเลยด้วย!
“พวกผู้ชายตัวเหม็นหลายคนนี้ไม่รู้อะไรเลยสินะ? เพราะงี้ไงพวกผู้ชายถึงน่ารำคาญกันมาก” คินมองไปที่เพื่อนร่วมทีมทั้งสองโดยมีอมยิ้มอยู่ในปาก เธอทำท่าทีเหมือนรังเกียจพวกเขาออกมา
“ฉันเป็นเด็กผู้หญิงนะ ประจำเดือนมันก็มักจมาสองสามวัน อยากให้ฉันสู้ไปพร้อมเลือดที่ออกมาจากข้างล่างนี้ไหม?”
“ตอนนี้เข้าใจแล้วใช่ไหม? ออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกให้มีความสุขกันเถอะ” คินลุกขึ้นยืน คว้าคอเสื้อของเพื่อนร่วมทีมทั้งสองคนแล้วลากออกจากห้องสอบ
มุมปากของอิบิกิกระตุกเล็กน้อย
ผู้ชายน่ารำคาญเหรอ?
ซาโตรุ แกเองก็เป็นผู้ชายเหมือนกันนะเฮ้ย
คินหยุดนิ่งชั่วคราวและชำเลืองมองนารูโตะเล็กน้อย
“ถ้าฉันจำไม่ผิด อาจารย์ของนายคือผู้ชายที่หล่อและเก่งมากเลยไหม?”
“ถึงนายจะเป็นได้เพียแค่งกะนิน แต่เขาก็สามารถฝึกให้นายแข็งแกร่งได้อยู่ดีนั่นแหละ” หลังจากที่คินพูดจบ เธอก็เดินออกจากห้องสอบพร้อมเพื่อนร่วมทีมทั้งสองคน
ทั้งสองสับสนมากจนสมองของพวกเขาหยุดนิ่งไปชั่วขณะหนึ่งแล้ว
นี่...เป็นคินจริงเหรอ?
“นี่ เธอ...” เพื่อนร่วมทีมกำลังจะพูดอะไรสักอย่างออกมา ทันใดนั้นเอง...
“ไปเถอะน่า อย่าสนใจอะไรเลย เรามาล้มเลิกการสอบแล้วไปเที่ยวกันเถอะ” คินยิ้มออกมา และลากเพื่อนร่วมทีมสองคนของเธอออกไป
ภายใต้สายตาของผู้เขาสอบทุกคนนั้น คินก็ลากพวกเขาออกไปอย่างรวดเร็ว
มุมปากของสมาชิกในทีมที่เจ็ดยกขึ้นเล็กน้อย
ขอบคุณครับอาจารย์ซาโตรุ
นารูโตะจ้องไปที่แผ่นหลังของคินที่ค่อยๆ ห่างออกไปอย่างว่างเปล่า
ความรู้สึกนี้...อาจารย์ซาโตรุเหรอ?
อาจารย์ซาโตรุกำลังบอกฉันว่าอย่ายอมแพ้เหรอ?
นารูโตะสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ ความตื่นตระหนกในใจหายไปจนหมด และสีหน้าของเขาก็ค่อยๆ มั่นใจขึ้นมา
นารูโตะชี้ไปที่อิบิกิและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "ผมจะลองทำคำถามข้อที่สิบ แม้ว่าผมจะเป็นได้เพียงเกะนินไปตลอดชีวิต แต่ผมก็จะแสดงให้เห็นเองด้วยการเป็นโฮคาเงะ!"
อิบิกิขมวดคิ้ว สิ่งที่ซาโตรุพูดเมื่อครู่นั้นทำให้ทีมที่เจ็ดกลับมามีความมั่นใจอีกครั้ง
หากนั่นไม่นับว่าเป็นการโกงจะเรียกว่าอะไร?
'เหอะ'
'ช่างมันเถอะ ให้ซาโตรุได้หน้าอีกหน่อยแล้วกัน'