Chapter 10: ทำฟาร์มยามค่ำคืน!
หลังจากที่ทิ้งเศษซากของผีดิบเลเวล 0 ที่ถูกจัดการด้วยฝีมือของเขา วัลก็เดินเลาะต่อไปตามเขตชั้นนอกของป่าราตรีนิรันดร์ และเขาก็ใกล้จะถึงเมืองชาโด้วฟอลที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่แล้ว
ในขณะที่เขาเดินทางอยู่นั้น เงาในป่าก็ดูหนาขึ้น และความมืดก็กลืนกินหนทางเบื้องหน้าทั้งหมดของเขา
ป่าราตรีนิรันดร์นั้นถูกตั้งด้วยชื่อนี้เพราะมีเหตุผลอยู่ ต้นไม้สูงที่เติบโตในป่านี้เมื่อนำมารวมกันก็จะเกิดเป็นแนวกั้นธรรมชาติระหว่างผืนดินและผืนฟ้า ขัดขวางไม่ให้แสงอาทิตย์ในช่วงกลางวันและแสงจันทร์สีเงินและสีแดงในยามค่ำคืนส่องเข้ามาในป่า
ภายใต้ร่มเงานิรันดร์ของพวกมัน ป่าดูเหมือนจะถูกอาบด้วยแสงสลัวตลอดกาล จะมีก็แค่ในบางส่วนของเขตชั้นนอกของป่าที่จะมีช่องว่างระหว่างร่มไม้ที่ให้แสงจันทร์ในคืนนี้พอเล็ดลอดเข้ามาได้บ้าง แต่จุดที่วัลอยู่ในตอนนี้ไม่ได้มีช่วงพื้นที่แบบนั้น
เขาอยู่ในส่วนที่เลวร้ายที่สุดของเขตป่าราตรีนิรันดร์ชั้นนอก พื้นที่ที่มีชื่ออันฉาวโฉ่ว่าลำคอปีศาจ ภูมิประเทศที่นี่มีพื้นผิวที่ไม่เรียบขรุขระเป็นตะปุ่มตะป่ำและถูกปกคลุมด้วยความมืดสุดหยั่งถึงจนแม้กระทั่งมือของตัวเองก็ยังมองไม่เห็น
ในสถานการณ์ที่ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดเช่นนี้ คนส่วนใหญ่คงจะยอมจำนนต่อความกลัวจนลืมหายใจ ในความมืดมิดที่มองอะไรไม่เห็นนั้นการตื่นตระหนกถือเป็นปฏิกิริยาธรรมชาติของมนุษย์ และความกลัวต่อสิ่งที่ไม่รู้ก็คงจะกระตุ้นให้เกิดความผิดพลาดที่ไร้เหตุผลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งนั่นก็มักจะนำไปสู่ความตายก่อนวัยอันควร
แต่ว่าวัลนั้นห่างไกลจากการเป็นคนทั่วๆ ไปที่ว่านั้น
แม้ว่าจะถูกปกคลุมอยู่ในส่วนลึกที่ดำมืดของลำคอปีศาจ เขาก็ยังคงไม่หวั่นไหว จังหวะการเต้นของหัวใจเขายังคงปกติ และท่าทีของเขาก็ยังคงเยือกเย็นเหมือนเช่นเคย
อันที่จริง เขาสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนแม้จะอยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้!
ซึ่งความสามารถอันแปลกประหลาดของเขาในการมองเห็นในความมืดสนิทเช่นนี้ก็เป็นผลพวงมาจากคุณสมบัติมองกลางคืนที่เขาได้รับจากการกลายเป็นปีศาจเลือด
มันคือคุณสมบัติที่ชื่อว่ามองกลางคืน มันทำให้เขามองเห็นในความมืดได้อย่างชัดเจน
มันคือคุณสมบัติอันล้ำค่าเมื่ออยู่ในสถานการณ์แบบที่เขาอยู่ในตอนนี้ แต่ว่าถึงแม้จะไม่มีข้อได้เปรียบนี้ วัลก็คงไม่ลังเลที่จะเดินเข้าไปในลำคอปีศาจ
ถึงอย่างไร ในชีวิตก่อนวัลเองก็คุ้นเคยกับความมืดอยู่แล้ว!
ในชีวิตก่อน เขาได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ในช่วงสิบปีแรกของชีวิตไปกับการจมปลักอยู่ในความมืด ในช่วงนั้น เขาได้เรียนรู้ที่จะทนกับมัน โอบกอดมัน และกลายเป็นหนึ่งเดียวกับมัน ซึ่งผลก็คือ เขาได้พัฒนาเทคนิคพิเศษที่ทำให้เขาจินตนาการสภาพแวดล้อมรอบตัวในหัวได้ด้วยการพึ่งพาแค่เสียงสะท้อนรอบตัว
ด้วยเทคนิคนี้ เขาจึงมีหลายโอกาสในชีวิตที่สามารถระบุจำนวนของศัตรูและจัดการทั้งหมดได้ในสถานการณ์ที่ไร้ซึ่งแสงสว่าง
นี่คือพลังอันน่าเกรงขามของวัล ผู้ไร้ความรู้สึก!
ซึ่งโลกนี้ยังไม่ได้เห็นมัน!
ลำคอของปีศาจนั้นมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ในชาวเอลดริชเนื่องจากมีสัตว์ร้ายที่อันตรายอาศัยอยู่มากมาย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งประชากรผีดิบจำนวนมากเนื่องจากอยู่ใกล้กับเมืองชาโด้วฟอล
และสมกับชื่อเสียงที่มันได้รับ ยิ่งวัลเข้าไปในเขตนี้ลึกเท่าไหร่ ก็ยิ่งเจอผีดิบเลเวล 0 มากเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม สำหรับเขา ไอ้สิ่งมีชีวิตน่าสมเพชพวกนี้ไม่ได้ถือเป็นภัยคุกคามอะไรเลย
พวกมันก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากตัวแจกแต้มที่เติมเต็มหนทางของเขาไปสู่เลเวลถัดไป
ฉับ!
ดาบในมือของเขาร่ายรำในขณะที่มันตัดผ่านอากาศพร้อมทั้งเฉือนเนื้อเน่าๆ จากการฟันพวกผีดิบที่เข้ามาหาเขาได้อย่างง่ายดาย
ซึ่งนี่ก็มีแต่จะทำให้เลวร้ายขึ้นสำหรับฝั่งผีดิบ
ด้วยจังหวะก้าวที่คล่องแคล่ว เขาหลบการพุ่งเข้าใส่ของพวกมันและตัดหัวพวกมันทิ้งได้อย่างรวดเร็ว และจากนั้นก็แทงกะโหลกของพวกมันซ้ำๆ จนพวกมันหยุดเคลื่อนไหว
เห็นได้ชัดว่าเขากำลังใช้ข้อได้เปรียบจากรูปแบบการเคลื่อนไหวที่อ่านง่ายของพวกมันอย่างเต็มที่เพื่อประโยชน์สูงสุดในการเรียนรู้ของเขา!
[ติ้ง! ท่านกำจัดข้ารับใช้เลเวล 0 ของปีศาจศพได้ห้าตัว ท่านได้รับค่าประสบการณ์ +5]
หลังจากที่เขาไปถึงเลเวล 2 ค่าประสบการณ์ที่ได้จากการผีดิบเลเวล 0 ก็ลดลงจาก 2.5 จนเหลือแค่ 1 แต้ม ซึ่งก็ทำให้ชัดเจนว่ายิ่งเขาเลเวลสูง ค่าประสบการณ์ที่เขาได้รับจากพวกที่เลเวลต่ำกว่าเขาก็จะยิ่งน้อยลง
นี่หมายความว่าพวกผีดิบเลเวล 0 เหล่านี้จะกลายเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญในการมอบค่าประสบการณ์ให้เขาถ้าเขายังคงเลเวลเพิ่มต่อไป บางทีเมื่อเขาไปถึงเลเวล 5 ผลประโยชน์ที่จะได้จากการฆ่าผีดิบเลเวล 0 ก็คงจะแทบหายไปทั้งหมด
แต่สำหรับตอนนี้ มันยังเป็นแหล่งฟาร์มที่ดีเพราะมันให้ค่าประสบการณ์ที่ใช้ได้สำหรับเขา
‘ถ้าได้รับค่าประสบการณ์ในระดับนี้ ก็คงจะใช้เวลาไม่นานก่อนที่จะเลเวลอัพอีกครั้ง’ วัลคิด
ในการไปถึงเลเวล 3 เขาต้องการค่าประสบการณ์ 30 และด้วยการได้ค่าประสบการณ์มา 5 แต้มจากชัยชนะก่อนหน้านี้ เขาจึงเหลือค่าประสบการณ์อีกประมาณ 25 แต้มในการไปถึงเป้าหมายนี้
ฮื่อ! ฮื่ออ! ฮื่อออ!
เขาพึ่งฆ่าไปห้าตัวแต่ก็มีโผล่มาอีกห้าตัว
เขาพุ่งเข้าหาพวกมันเหมือนกับกระทิง!
ฉัวะ! ฉึก! ฉับ!
การเหวี่ยงดาบของเขาเหมือนกับเครื่องประหาร ประกาศิตแห่งความตาย ที่จะกำจัดผีดิบเลเวล 0 ทุกตัวที่เข้ามาขวางทางของเขา
ในช่วงเวลานี้ เขาดูเหมือนกับยมทูตที่เดินทางมาเพื่อส่งมอบการตัดสินให้กับสิ่งน่ารังเกียจนอกรีตเหล่านี้!
[ติ้ง! ท่านกำจัดข้ารับใช้เลเวล 0 ของปีศาจศพได้ห้าตัว ท่านได้รับค่าประสบการณ์ +5]
‘เหลืออีก 20 แต้มสินะ’ วัลคิด