ตอนที่ 877 บดขยี้อย่างสมบูรณ์ (ฟรี)

ตอนที่ 877 บดขยี้อย่างสมบูรณ์

แม่น้ำแห่งกฎ

ฉินซู่เจียนเพิ่งทำลายร่างเงาของจักรพรรดิพุทธะได้

ทันทีหลังจากนั้น

เกิดความผันผวน และจู่ๆ ก็มีคนๆ หนึ่งปรากฏตัวขึ้น

“จักรพรรดิพุทธะ!”

เมื่อเห็นคนที่มาถึง ดวงตาของฉินซู่เจียนแสดงจิตสังหาร

ในทำนองเดียวกัน

หลังจากที่จักรพรรดิพุทธะเห็นฉินซู่เจียน ก็มีจิตสังหารที่รุนแรงในดวงตาของเขาเช่นกัน และจิตใจของเขาก็ระวังตัวในเวลาเดียวกัน

แม้ว่าเขาจะอยู่อย่างสันโดษก็ตาม

แต่.

ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการกระทำของฉินซู่เจียน

โดยเฉพาะข่าวที่อีกฝ่ายได้ทำลายเผ่าภูติดิน

จักรพรรดิพุทธะก็รับรู้เช่นกัน

เพียงว่าเขาไม่ได้รู้เกี่ยวกับการต่อสู้ของฉินซู่เจียนกับเทพอสูรทั้งสอง และผู้เชี่ยวชาญเผ่าอสูรมากนัก

เรื่องนี้ เผ่าอสูรจะไม่แพร่กระจายมัน

ฉินซู่เจียนก็ขี้เกียจเกินกว่าจะกระจายข่าวไปรอบๆ

แม้ว่าจะมีข่าวแพร่ออกไป แต่คนที่รู้ข่าวนี้ก็ไม่รวมถึงจักรพรรดิพุทธะอย่างแน่นอน

ดังนั้น ความเข้าใจกับฉินซู่เจียนของจักรพรรดิพุทธะยังคงติดอยู่ในช่วงเวลาที่อีกฝ่ายได้ทำลายเผ่าภูติดิน

แต่ถึงอย่างนั้น

ความแข็งแกร่งของฉินซู่เจียนยังคงทำให้เขาต้องระวัง

“ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะมาถึงจุดนี้ได้!”

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จักรพรรดิพุทธะก็เป็นผู้นำในการพูด ทำลายความเงียบที่หนักอึ้ง

ครั้งล่าสุด พวกเขาได้ต่อสู้กัน

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับกฏแห่งพลัง

แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป

ในสายตาของจักรพรรดิพุทธะ ฉินซู่เจียนได้ผสานเข้ากับกฏแห่งพลังเล็กน้อยแล้ว

การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้

อาจหมายความว่าความเข้าใจของฉินซู่เจียนเกี่ยวกับกฏแห่งพลังนั้นถึงระดับที่สูงมากแล้ว

เมื่อได้ยินสิ่งนี้

ฉินซู่เจียนกล่าวว่า "จักรพรรดิพุทธะ เจ้าคิดว่าข้านำหน้าเจ้าไปหนึ่งก้าว หรือข้านำหน้าเจ้าล่ะ"

“เรื่องนั้นไม่สำคัญ ในท้ายที่สุด มีเพียงข้าเท่านั้นที่จะบรรลุเต๋าได้”

จักรพรรดิพุทธะกล่าวด้วยเสียงต่ำ

“เป็นไปไม่ได้ที่เผ่ามนุษย์จะให้กำเนิดอมตะ และเผ่าพันธุ์อื่นจะไม่ยอมให้เผ่ามนุษย์ให้กำเนิดอมตะ หากเจ้าต้องบรรลุเต๋าก็เหมือนแสวงหาความตาย ดังนั้นผู้ที่จะบรรลุเต๋าผ่านกฏแห่งพลังก็คือข้าเท่านั้น”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน

จักรพรรดิพุทธะจะพูดอย่างมั่นใจว่าเขาจะบรรลุเต๋าก่อนฉินซู่เจียนอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาไม่กล้าพูดออกไป

เพราะความก้าวหน้าของฉินซู่เจียนนั้นเร็วเกินไป

เมื่อเทียบกับครั้งที่แล้ว

คราวนี้ คู่ต่อสู้ของเขาได้ก้าวกระโดดในเชิงคุณภาพด้วยกฏแห่งพลัง

บางทีเมื่อได้พบกันใหม่ครั้งหน้า

ความเข้าใจของอีกฝ่ายเกี่ยวกับกฏแห่งพลังอาจเกินกว่าของตัวเขาแล้ว

เรื่องนี้.

แม้ว่าจักรพรรดิพุทธะจะไม่เต็มใจที่จะยอมรับ แต่เขาก็รู้ว่ามันเป็นไปได้

“ข้าไม่รู้ว่าเผ่ามนุษย์สามารถให้กำเนิดอมตะได้หรือไม่ แต่ข้าสามารถบอกได้อย่างมั่นใจว่าเจ้าจะไม่มีวันได้เป็นอมตะ”

ฉินซู่เจียนหัวเราะเยาะ

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร

“ข้าสงสัยเหลือเกินว่าเผ่าพุทธะมีอมตะเหลือกี่คน ถ้ามี ก็อย่าเสียมันไปเปล่าๆ ล่ะ!”

"หยิ่ง!"

ใบหน้าของจักรพรรดิพุทธะบูดบึ้ง แต่เขาก็สงบลงทันที

พลังชี่ใต้ฝ่าเท้าของเขาควบแน่นเป็นแท่นดอกบัวทองคำ

ช่วงเวลาถัดไป

แท่นดอกบัวบานสะพรั่งด้วยแสงอันเจิดจ้า

พลังอันน่าสะพรึงกลัวระงับแม่น้ำแห่งกฎ และทำให้มันสั่นสะเทือน

ต่อมา.

มือขวาของเขาทำจีบมือ ตราประทับควบแน่น และสวัสดิกะถูกผลักออกอย่างช้าๆ

ทันทีที่สวัสดิกะปรากฏออกมา

แสงสีทองอันไม่มีที่สิ้นสุดปรากฏขึ้น

“โอ้ เจ้าคิดว่าตนเป็นพระพุทธเจ้าจริงๆ งั้นรึ!” ฉินซู่เจียนยิ้มอย่างเหยียดหยาม

โดยทันที

เขาก้าวไปข้างหน้า พลังชี่ของเขากลายเป็นกระบี่ และเปล่งประกายเจิดจ้า

ฝ่ามือของเขากรีดลงในแนวทแยง เช่นเดียวกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถแยกฟ้าดินได้ มันทำลายความว่างเปล่าอันไม่มีที่สิ้นสุด

พลังชี่ระเบิด

สวัสดิกะถูกทำลายโดยตรงจากพลังนี้

ต่อมา

กระบี่ชี่ฟันมาอย่างแรงบนแท่นดอกบัวทองคำ

บูม!

แสงสีทองแตกกระจาย และรอยแตกเริ่มปรากฏบนแท่นดอกบัว

ใบหน้าของจักรพรรดิพุทธะเปลี่ยนไป

“นี่เจ้าใช้เทคนิคอะไร!”

“เคล็ดวิชาสังหารอมตะ!”

“สังหารอมตะ ช่างหยิ่งผยองยิ่งนัก!” จักรพรรดิพุทธะโกรธมาก แท่นดอกบัวใต้เท้าของเขาพังทลายลง พลังชี่ผุดออกมาจากร่างกายของเขา และเขาก็ต่อยออกไป

ฉินซู่เจียนไม่ได้หลบเลี่ยง

เขาต่อยสวนกลับ

มันดูเหมือนหมัดธรรมดา ในความเป็นจริง มันได้บิดเบือนพลังทั้งหมดในร่างกายของเขา และรวบรวมมันไว้ในจุดเดียว

บูม

หมัดทั้งสองปะทะกัน พลังอันน่าสะพรึงกลัวหลั่งไหลออกมา

หมัดของจักรพรรดิพุทธะก็แตกร้าว ดูเหมือนเลือดจะไหลออกมา แต่ไม่นานก็เกิดแสงวาบขึ้นมาและบาดแผลก็หายดี

แม้ว่าบาดแผลจะหายดีแล้วก็ตาม

ความตกใจในใจของเขาไม่สามารถสงบลงได้เป็นเวลานาน

เทียบกับครั้งล่าสุดที่สู้กัน

เวลานี้.

ความแข็งแกร่งของฉินซู่เจียนยิ่งน่าสะพรึงกลัวยิ่งขึ้น

ก่อนที่จักรพรรดิพุทธะจะหายตกใจ

การโจมตีของฉินซู่เจียนพุ่งเข้ามาหาเขาอีกครั้ง ออร่าอันกว้างใหญ่กวาดออกไป ทำให้สีหน้าของจักรพรรดิพุทธะเปลี่ยนไปอีกครั้ง

บูม!

บูม!

ในแม่น้ำแห่งกฎ การต่อสู้ได้ปะทุขึ้นแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดิพุทธะหรือฉินซู่เจียน พวกเขาไม่ได้เข้าสู่แม่น้ำแห่งกฎด้วยร่างกายที่แท้จริง

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็มาไม่ถึงขั้นบรรลุเต๋า

ไม่มีใครสามารถทำลายขีดจำกัดนี้ได้

ดังนั้น …

ทั้งสองคนจึงแบ่งสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ออกมาเพื่อต่อสู้ในแม่น้ำแห่งกฎ

แต่เราต้องรู้ว่า

สัมผัสศักดิ์สิทธิ์นั้นเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับร่างกาย เมื่อใดก็ตามที่พลังของสัมผัสศักดิ์สิทธิ์เหือดแห้งอย่างรุนแรง พลังของร่างกายจะถูกป้อนกลับ

พูดอย่างเคร่งครัด ไม่มีความแตกต่างระหว่างหากต่อสู้ด้วยร่างกายที่แท้จริงของพวกเขา

บูม

ร่างของจักรพรรดิพุทธะแตกร้าว และเขาก็ถูกหมัดส่งปลิวไป

“จักรพรรดิพุทธะ ความแข็งแกร่งของเจ้าแค่พอใช้ได้เท่านั้น!”

ฉินซู่เจียนยิ้มอย่างภาคภูมิใจ หมัดของเขานั้นตกตะลึง และเขาก็โจมตีอีกครั้ง

จักรพรรดิพุทธะไม่สามารถพูดได้

เมื่อเผชิญกับการโจมตีดังกล่าว เขาทำได้เพียงมุ่งความสนใจไปที่การปัดป้องเท่านั้น

บูม!

พลังอันน่าสะพรึงกลัวปะทุขึ้นอีกครั้ง ร่างกายที่แตกร้าวของเขามีสัญญาณของการพังทลายอย่างสมบูรณ์

ในไม่ช้าพลังจากร่างกายก็มาเติมเต็ม

มันทำให้จักรพรรดิพุทธะมีโอกาสหายใจ

"เป็นไปไม่ได้! เจ้าจะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร! "

เขามองไปที่ฉินซู่เจียนด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

เป็นไปได้ยังไง!

อีกฝ่ายจะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง!

ในระหว่างการต่อสู้ครั้งก่อน แม้ว่าฉินซู่เจียนจะสามารถต่อสู้กับเขาได้ แต่ก็ยังมีช่องว่างอยู่บ้าง หากการต่อสู้ยืดเยื้อต่อไปเขาจะสามารถฆ่าอีกฝ่ายได้อย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้

จักรพรรดิพุทธะพบว่าเขาถูกฉินซู่เจียนบดขยี้อย่างสมบูรณ์

เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเช่นนี้ เขาไม่สามารถตอบสนองได้เลย

นานแค่ไหนแล้ว อย่างมากก็แค่ 2-3 เดือนเท่านั้น

เมื่อถึงระดับนี้ก็จะมองเห็นได้

เวลาไม่กี่ปีก็แค่ดีดนิ้ว

ไม่ต้องพูดถึงไม่กี่เดือน

แม้จะผ่านไปหลายปี แต่ก็ยากที่จะก้าวหน้าได้ ต้องหลายสิบหรือหลายร้อยปีเท่านั้นที่ยังมีความหวังที่จะก้าวไปข้างหน้าบนรากฐานเดิม

นอกจากฉินซู่เจียน จักรพรรดิพุทธะไม่เคยเห็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เช่นนี้ในเวลาเพียงไม่กี่เดือน

ไม่ว่าจักรพรรดิพุทธะจะคิดอย่างไร เขาก็ไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้

บูม!!

การโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวปะทุขึ้น ร่างที่เหมือนมนุษย์หินของจักรพรรดิพุทธะก็ระเบิดออก

ในแม่น้ำแห่งกฎหมายอันยาวไกล อีกฝ่ายไม่มีอยู่อีกต่อไป

ฉินซู่เจียนดึงมือของเขาออกและมองไปที่สถานที่ที่จักรพรรดิพุทธะหายตัวไป เขาเยาะเย้ย "ข้าฆ่าเจ้าได้ครั้งหนึ่งในแม่น้ำแห่งกฎ ข้าก็สามารถฆ่าเจ้าได้อีกครั้งในโลกภายนอก เมื่อข้ายังอยู่ การบรรลุเต๋าของเจ้าเป็นแค่เรื่องเพ้อฝัน!"

ในการต่อสู้ครั้งนี้

เขาเชื่อว่าเขาควรจะสามารถทำลายจักรพรรดิพุทธะได้

เช่นนี้

เมื่อถึงเวลาที่จักรพรดิจ้าวจะบรรลุเต๋า เผ่าพุทธะอาจไม่ส่งอมตะออกมา

เพราะจักรพรรดิพุทธะจำเป็นต้องมีอมตะอยู่เพื่อช่วยเขาในการบรรลุเต๋า

ไม่อย่างนั้น…

ถ้าเขาสกัดเต๋า จักรพรรดิพุทธะจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน

ส่วนเผ่าพันธุ์อื่นๆ

แค่ไม่กระทึบซ้ำตอนที่คนอื่นล้มลงก็ถือว่าเมตตาแล้ว

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะช่วยจักรพรรดิพุทธะ

หลังจากกำจัดจักรพรรดิพุทธะแล้ว ฉินซู่เจียนยังคงเดินลึกเข้าไปในแม่น้ำแห่งกฎ

หากเขาต้องการทำความเข้าใจกฎ

รอยประทับแห่งพลังของผู้เชี่ยวชาญในอดีตเป็นเพียงหนึ่งในอุปสรรคที่ไม่มีนัยสำคัญ

อุปสรรค์ที่แท้จริง

มันอยู่ในตัวของกฎเอง

ยิ่งเขาไปไกลเท่าไร แรงกดดันจากกฎก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

หากความเข้าใจในกฎของเขายังไม่เพียงพอ เขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนแรงกดดันนี้เป็นความแข็งแกร่งของตัวเองได้ จากนั้นทุกย่างก้าวจะยากลำบากมาก

หลังจากไม่ทราบระยะเวลา

ฉินซู่เจียนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย เขามองดูแม่น้ำแห่งกฎที่ไม่มีที่สิ้นสุดตรงหน้าเขา และในที่สุดก็ล่าถอย

…

เผ่าพุทธะ

จักรพรรดิพุทธะตื่นขึ้นมาทันที จากนั้นเลือดสีทองซีดก็ไหลออกมาจากมุมปากของเขา

ดวงตาที่ปิดสนิทของเขาเปิดขึ้น

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

เขาแพ้!

เขาพ่ายแพ้ให้กับฉินซู่เจียนในแม่น้ำแห่งกฎ

“เป็นไปได้ยังไง? ความแข็งแกร่งของเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร!”

เมื่อนึกถึงการเผชิญหน้าในแม่น้ำแห่งกฎ จักรพรรดิพุทธะก็ฟุ้งซ่านเล็กน้อย

คราวนี้เขาแพ้

มันไม่ง่ายเหมือนกับความพ่ายแพ้ธรรมดา

มันชัดเจนยิ่งขึ้น

ในอนาคต ถ้าเขาบรรลุเต๋า แล้วฉินซู่เจียนมาสกัดเต๋า ความน่าจะเป็นที่เขาจะล้มเหลวคือ เกือบ 100%

เว้นเสียแต่ว่า

มีผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆ คอยช่วยเหลือเขา

หรืออย่างอื่น.

ไม่มีความเป็นไปได้อย่างที่สอง