ตอนที่ 84 ความต้องการของซาดี้
วาโนะคุนิ เกาะโอนิงะชิมะ
บนท้องฟ้า รายการทองคำยังคงฉายภาพการต่อสู้ระหว่างอิซโชและมิฮอว์คอยู่ตลอดเวลา
ในโรงฝึกแห่งที่สี่ของหลี่ฟาน ตอนนี้หลี่ฟานและซาดี้กำลังนั่งอยู่ตรงข้ามกับบนโต๊ะที่อยู่ในโรงฝึก
*กึก! *กึก! *กึก!
นิ้วของหลี่ฟานเคาะนิ้วไปมาบนโต๊ะเป็นจังหวะ โดยใช้มือข้างหนึ่งประคองคางของเขาไว้ และมองไปที่ซาดี้ด้วยความสนใจ
“เป็นยังไงบ้างซาดี้ เธอเห็นสิ่งที่ฉันทำกับห้าผู้เฒ่าไปแล้วหรือยัง”
“ฉันคิดว่า ถ้าเธอยังต้องการจะกลับไปที่กองทัพเรือ มันก็จะเป็นทางเลือกที่ดีกว่าที่เธอจะรีบออกจากที่นี่ไป ก่อนที่รัฐบาลโลกจะรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฉัน”
หลังจากที่เขาฆ่าหนึ่งในห้าผู้เฒ่าไป หลี่ฟานก็รู้อยู่แล้วว่ารัฐบาลโลกจะไม่มีทางปล่อยเขาไปเด็ดขาด
หลี่ฟานได้ทำการฆ่าต่อหนึ่งในห้าผู้เฒ่าหน้าคนทั้งโลก และแม้ว่าพวกนั้นจะหวาดกลัวพลังของเขา แต่เพื่อรักษาใบหน้าของพวกเขา รัฐบาลโลกจะต้องมอบค่าหัวให้หลี่ฟานอย่างแน่นอน
ไม่อย่างนั้นประเทศที่เขาร่วมกับรัฐบาลโลกจะมีความคิดที่ไม่ดีเกิดขึ้น เพราะท้ายที่สุด ก็ไม่มีใครอยากเข้าร่วมกับองค์กรที่ไม่มีศักดิ์ศรี
“เรื่องนั้น… คุณหลี่ฟาน คุณให้ฉันอยู่กับคุณไม่ได้เหรอ”
“คุณช่วยชีวิตของฉันเอาไว้ แต่ฉันก็ยังไม่ได้ตอบแทนคุณเลย” ซาดี้เงยหน้าขึ้นมาพูดกับหลี่ฟาน
“ฉันไม่ได้ต้องการอะไรตอบแทนจากเธอ” หลี่ฟานโบกมือ
“เพราะยังไง มันก็เป็นแค่การออกแรงเพียงเล็กน้อย”
“แต่ถ้าพูดถึงเรื่องการตอบแทน อันที่จริง เธอก็คงได้ตอบแทนฉันไปแล้ว”
เมื่อคิดถึงทิวทัศน์ที่เป็นเอกลักษณ์ของซาดี้ ในตอนที่เขาได้รักษาบาดแผลให้กับเธอ หลี่ฟานก็ได้กล่าวขอบคุณเธอในใจไปแล้วสำหรับเรื่องนี้
ซาดี้ผงะไปเมื่อเธอได้ยินคำพูดของหลี่ฟาน แต่เมื่อเธอสังเกตเห็นการจ้องมองของหลี่ฟาน เธอเข้าใจความหมายในคำพูดของเขาได้ทันที
“ปรากฎว่าคุณหลี่ฟานชอบสิ่งนี้” ซาดี้เลียริมฝีปากของเธอ จากนั้นเธอก็ใช้มือทั้งสองข้างดึงเสื้อแจ็คเก็ตออก และทิวทัศน์ที่สวยงามก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าของหลี่ฟานอีกครั้ง
“ถ้าคุณหลี่ฟานถือว่าสิ่งนี้เป็นการตอบแทน ฉันยินดีที่จะตอบแทนคุณให้มากกว่านี้”
ซาดี้รู้ดีว่าหลี่ฟานเห็นหน้าอกของเธอไปแล้ว ในระหว่างการรักษาครั้งก่อน
ดังนั้นเธอจึงไม่รังเกียจที่จะให้หลี่ฟานมองดูหน้าอกของเธออีกครั้ง เพราะยังไงก็ตามเธอก็ไม่ได้สูญเสียอะไรอยู่แล้ว
“เธอเป็นผู้หญิงที่มีบุคลิกที่ดูเหมือนกับลูกศิษย์บางคนของฉันจริงๆ” หลี่ฟานเลิกคิ้วขึ้นและอดคิดถึงนามิขึ้นมาไม่ได้
‘แต่ถ้าเป็นนามิ บางทีฉันอาจจะต้องจ่ายเงินหลายล้านเบรี…’
“โอเค รีบใส่เสื้อของเธอคืนไปได้แล้ว” หลี่ฟานส่ายหัว
“ฉันกำลังพูดกับเธอแบบจริงจังอยู่นะ ซาดี้”
“เพราะยังไง เธอก็ได้มาถึงที่นี่โดยบังเอิญ”
“แม้ว่ายามาโตะจะขอให้เธออยู่ที่นี่กับเธอ แต่สถานการณ์ตอนนี้ก็ได้เปลี่ยนไปแล้ว”
“ตัวตนของเธอคือผู้คุมคุกอิมเพลดาวน์ของกองทัพเรือ และอีกไม่นาน ค่าหัวของฉันก็คงจะถูกมอบโดยกองทัพเรือ”
“แม้ว่าฉันจะไม่รังเกียจที่จะให้เธออยู่ที่โรงฝึกแห่งนี้ได้ แต่ฉันก็ยังรู้สึกอึดอัดใจในฐานะของทหารเรือและผู้คุมคุกของเธออยู่ดี”
“บางที เมื่อถึงเวลา เธออาจจะจับฉันขึ้นมาก็ได้?”
หลังจากที่ได้ยินเหตุผลของหลี่ฟาน มุมปากของซาดี้ก็เปิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจ
“ถ้าคุณหลี่ฟานกังวลเกี่ยวกับสถานะในกองทัพเรือของฉัน ฉันก็สามารถออกจากกองทัพเรือได้ตอนนี้เลย”
ก่อนที่หลี่ฟานจะกลับมาที่โรงฝึกแห่งนี้ หลังจากที่ซาดี้ได้เห็นหลี่ฟานฆ่าหนึ่งในห้าเฒ่าไป เธอก็ได้คิดเกี่ยวกับสิ่งที่หลี่ฟานพูดออกมาเอาไว้แล้ว
หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ซาดี้ก็ตัดสินใจยึดติดกับความคิดที่จะอยู่เคียงข้างกับหลี่ฟาน
“ง่ายๆ แบบนี้เลยงั้นหรอ?” เมื่อได้ยินการตัดสินใจของซาดี้ หลี่ฟานก็อดแปลกใจไม่ได้
“ฮิฮิ ที่ฉันได้เป็นผู้คุมของอิมเพลดาวน์ มันก็เป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น อีกอย่างฉันก็ยังสามารถเฆี่ยนตีพวกนักโทษได้ตามต้องการอีกด้วย”
“แต่ถ้าหากฉันอยู่กับคุณ คุณหลี่ฟาน ฉันก็อาจจะสามารถเติบโตขึ้นถึงจุดที่สามารถเอาชนะชิริวได้ เรื่องนี้สำหรับฉัน มันน่าสนใจมากกว่าการกลับไปเป็นผู้คุมคุกที่อิมเพลดาวน์ซะอีก”
ซาดี้พูดอย่างตื่นเต้น
“เฮอะๆ ความคิดของเธอเนี่ยนะ” หลี่ฟานส่ายหัว
“เอาล่ะ ในเมื่อยามาโตะอยากให้เธออยู่ที่นี่ด้วย ฉันจะอนุญาตให้เธออยู่ที่นี่ได้ชั่วคราว”
“อย่างไรก็ตาม ถ้าเธออยากให้ฉันยอมรับเธอเป็นลูกศิษย์ ก็ขอให้ลืมมันไปซะ”
“ตั้งแต่ที่เธอได้ดูการถ่ายทอดสดในรายการทองคำ เธอก็ควรจะรู้กฎของฉันอยู่แล้ว”
“หากเธอพบโรงฝึกแห่งอื่นของฉันในทะเลแห่งนี้ ฉันก็จะยอมรับเธอเป็นลูกศิษย์อย่างเป็นทางการของฉัน”
“สำหรับตอนนี้ อย่างมากที่สุด ฉันก็คงจะทำเพียงแค่ให้คำแนะนำและมอบการฝึกขั้นพื้นฐานบางอย่างให้กับเธอ”
"จริงหรอ! ขอบคุณมากค่ะคุณหลี่ฟาน” หลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้ของหลี่ฟาน ซาดี้ก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ของเธอทันที และวิ่งไปหาลี่ฟานด้วยความดีใจ ก่อนที่จะเอาหัวของหลี่ฟานเข้าไปในอ้อมแขนของเธอ
ในตอนนี้ กลิ่นอันหอมหวลได้ไหลเข้าสู่จมูกของหลี่ฟานบางๆ
“แม้ว่าจะเป็นเพียงการฝึกขั้นพื้นฐาน แต่ฉันก็รู้สึกขอบคุณมากที่สามารถติดตามผู้ช่วยชีวิตของฉันได้” ซาดี้ยิ้มกว้าง
“ในอนาคต ถ้าฉันพบโรงฝึกแห่งอื่นของคุณ ฉันก็จะได้เป็นลูกศิษย์อย่างเป็นทางการของคุณ และเรียนรู้พลังที่แข็งแกร่งขึ้น!”
หลังจากที่พูดมันออกไป ซาดี้ก็รู้สึกได้ถึงลมหายใจอันอบอุ่นของหลี่ฟานผ่านหน้าอกของเธอ และใบหน้าของซาดี้ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย
'ถ้าฉันสามารถครอบครองผู้ชายมีอำนาจแบบนี้ได้ มันก็คงจะน่ายินดียิ่งกว่าการเฆี่ยนตีนักโทษแน่ๆ'
เมื่อนึกถึงฉากที่หลี่ฟานถูกเธอพิชิต ลมหายใจของซาดี้ก็เริ่มหนักขึ้น
‘ผู้หญิงคนนี้คงจะเป็นเพื่อนซี้กับนามิจริงๆ’ หลี่ฟานกระตุกมุมปากของเขา ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นผลักซาดี้ออกไป
“พอแค่นี้แหละ”
“แม้ว่านี่อาจจะเป็นบุคคลิกของเธอ แต่ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง”
ขณะพูด หลี่ฟานยืนขึ้นและวางมือของเขาไว้บนไหล่ของยามาโตะที่นั่งอยู่บนโซฟา
“ซาดี้ เธออยู่เฝ้าโรงฝึกแห่งนี้ไปก่อนนะ ฉันจะพายามาโตะไปฝึกพิเศษก่อน อีกสักพักฉันถึงจะพาเธอกลับมา”
หลังจากที่พูดจบ หลี่ฟานก็พายามาโตะไปยังห้องฝึกฝนแห่งกาลเวลาทันที
มองไปที่ด้านหลังของหลี่ฟาน ซาดี้ก็เลียริมฝีปากของเธอเบาๆ และรู้สึกสับสนเล็กน้อยในใจ
‘แปลกจัง ทำไมฉันถึงทำแบบนั้นกับหลี่ฟานกันล่ะ?’
‘แม้ว่าเขาจะเคยเห็นหน้าอกของฉันในระหว่างการรักษาก่อนหน้านี้มาแล้วก็ตาม แต่ฉันก็ไม่ควรจะทำอะไรที่ไร้ยางอายกับเขาถึงขนาดนี้สิ’
'เป็นไปได้ไหมว่า เนื่องจากเขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตฉัน มันเลยทำให้ฉันรู้สึกสบายใจ'
“เดี๋ยวนะ นี่ฉันคงไม่ได้ชอบเขาไปแล้วใช่ไหม?”
ในช่วงเวลาหนึ่ง หัวใจของซาดี้เริ่มเต้นเร็วมากขึ้น และแก้มของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที
…
