ตอนที่ 79 พลังที่แท้จริงของห้าผู้เฒ่า
“ผู้ชายคนนี้ เขารู้ได้ยังไงว่ารัฐบาลโลกเป็นผู้ครอบครองยูเรนัส!”
อิมที่ซ่อนอยู่ในสวนกลางของแมรี่จัวส์ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที
[ฟาวเวอร์ วิสต้า: นี่เป็นข่าวใหญ่ รัฐบาลโลกควบคุมยูเรนัสอยู่จริงๆงั้นเหรอ]
[ราชานรก เรย์ลี่: แปลกมาก ทำไมหลี่ฟานถึงรู้เรื่องนี้ได้ ]
[บิ๊กมัม ชาร์ล็อตต์ หลินหลิน: ยังไงก็ตาม ผู้เฒ่าคนนี้ดูเหมือนจะทำให้หลี่ฟานขุ่นเคือง ฮี่ ฮี่ ฮี่ ฉันไม่รู้ว่าหลี่ฟานจะทำให้เขาอยู่ในโรงฝึกแห่งนี้ตลอดไปรึเปล่า ]
“หลี่ฟาน นายอยากเป็นศัตรูกับโลกจริงๆงั้นเหรอ!?” อิโตะ ทาโร่โพล่งออกมา มือของเขากำลังจับไปที่ด้ามดาบแล้วในตอนนี้
“ศัตรูกับโลก? อืม ดูเหมือนว่านายจะสำคัญตัวเองเกินไปหน่อยนะ” หลี่ฟานส่ายหัว
“ถ้านายสามารถเป็นตัวแทนของโลกได้จริงๆ มันจะไปมีสี่จักรพรรดิและกองทัพปฏิวัติในโลกนี้ได้ยังไง”
“นายน่าจะกำจัดพวกมันไปตั้งนานแล้ว”
“ลืมมันไปเถอะ คุยกับนายนี่มันน่าเบื่อจริงๆ ให้ฉันส่งนายกลับไปดีกว่า”
ในขณะที่หลี่ฟานกำลังพูด มือทั้งสองของของเขาก็เริ่มทำการประสานอินอย่างรวดเร็ว และความผันผวนของจักระก็ทะลักออกมาจากทั่วร่างกายของเขา
“คาถาไม้ : วิชามังกรไม้!”
เมื่ออิโตะ ทาโร่กำลังจะชักดาบของเขาออกมาต่อหน้าของหลี่ฟาน ทันใดนั้นมังกรไม้ตัวเล็กก็ปรากฏขึ้นจากแผ่นไม้ใต้ฝ่าเท้าของอิโตะ ทาโร่และล็อคร่างกายของเขาเอาไว้อย่างรวดเร็ว
ในเวลาต่อมา มังกรไม้ก็ลากอิโตะ ทาโร่ออกไปจากโรงยิมด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งของมัน และในกระบวนการนี้ร่างกายของมันก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
หลังจากที่ออกมาจากโรงฝึก ร่างกายของมังกรไม้ก็มีความยาวหลายสิบเมตรแล้ว และมันใช้เพียงแค่ปลายหางของมันเท่านั้นในการล็อคอิโตะ ทาโร่เอาไว้อย่างสมบูรณ์
“มันเป็นไปได้ยังไง ฮาคิเกราะของฉัน!?”
อิโตะ ทาโร่ต้องการใช้พลังของฮาคิเกราะเพื่อขจัดการล็อคนี้ แต่เขาก็พบว่าหลังจากที่เขาใช้งานฮาคิเกราะออกมา มันก็ไหลเข้าสู่ร่างกายของมังกรไม้อย่างรวดเร็วและเขาก็ไม่สามารถควบคุมมันได้
“มังกรไม้ตัวนี้ มีความสามารถในการดูดซึมฮาคิเกราะงั้นหรอ!”
ในขณะนี้ เสียงที่น่าสะพรึงกลัวของอิโตะ ทาโร่ก็ดังไปถึงหูของทุกคนผ่านรายการทองคำ
“ยอมแพ้ไปเถอะผู้เฒ่า กลับไปที่แมรี่จัวส์เถอะ” เสียงของหลี่ฟานดังออกมาจากโรงฝึก
“ยิ่งนายใช้ฮาคิออกมามากเท่าไร มันก็ยิ่งทำให้ร่างกายของนายกลายเป็นสารอาหารของมังกรไม้มากยิ่งขึ้นเท่านั้น”
“น่าขำจริงๆเลยนะห้าผู้เฒ้า”
“คำพูดเมื่อกี้นี้ของนายมันดูยิ่งใหญ่มาก เพียงแต่ เมื่อโดนวิชานินจาเล็กๆน้อยของฉันเข้าไป นายก็ไม่สามารถทำอะไรกับมันได้เลย”
[บิ๊กมัม ชาร์ล็อตต์ หลินหลิน: ถูกต้อง มันไร้สาระมาก หลี่ฟานจัดการห้าผู้เฒ่าด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว มันเป็นเรื่องที่น่าตลกจริงๆ ]
[ราชานรก เรย์ลี่: แม้ว่าหลี่ฟานจะบอกว่ามันเป็นวิชานินจาเล็กๆน้อย แต่มันก็ขึ้นอยู่กับผู้ใช้งานด้วย ถ้านายใช้วิชานินจานี้กับคนอื่น มันอาจจะไม่ได้ทรงพลังขนาดนี้ก็ได้ ]
[หนวดขาว นิวเกต: วิชานินจา มันเป็นพลังที่แปลกประหลาดจริงๆ ฉันคิดว่ามันเป็นพลังไม้จากผลปีศาจซะอีก ]
[ราชสีห์ทองคำ ชิกิ: ฮ่าฮ่าๆ ห้าผู้เฒ่าของรัฐบาลโลกก็ไม่ได้มีอะไรยิ่งใหญ่เลย และหนึ่งในพวกเขาก็กำลังพ่ายแพ้ให้กับหลี่ฟาน ]
[โมโมะอุซางิ กิออน: คุณหลี่ฟาน ได้โปรดใจเย็นๆก่อน! โปรดอย่าทำอะไรกับห้าผู้เฒ่าเลย ]
ในเวลานี้กิออนรู้สึกประหม่าอย่างยิ่ง เพราะกลัวว่าหลี่ฟานจะเผลอฆ่าหนึ่งในห้าผู้เฒ่าโดยไม่ได้ตั้งใจ
และถ้ามันกลายเป็นแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ หลี่ฟานก็จะต้องการเป็นที่ต้องการตัวของรัฐบาลโลกอย่างแน่นอน
ในกรณีนั้น นับประสาอะไรกับการที่จะขอให้หลี่ฟานยอมรับเธอเป็นลูกศิษย์ หากเธอได้พบกับหลี่ฟานอีกครั้ง บางทีเธออาจจะต้องต่อสู้กับเขาก็ได้
“หลี่ฟานนายมันบ้าไปแล้ว ปล่อยฉันออกไปนะ!” เมื่อเห็นว่าเขาไม่สามารถหนีไปจากมังกรไม้ได้ อิโตะ ทาโร่ก็ตะโกนออกมาทันที
ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ อิโตะ ทาโร่จะไม่ยอมเสียหน้าเด็ดขาด หากหลี่ฟานต้องการปล่อยให้เขายอมรับความพ่ายแพ้ต่อหน้าคนทั้งโลก
“หลี่ฟาน รีบปล่อยฉันออกไปในขณะที่มันยังไม่สายเกินไป”
“ตราบใดที่นายมอบตัวนิโค โรบิน และสัญญาว่าจะเข้าร่วมกับรัฐบาลโลก เพื่อฝึกฝนผู้ที่มีพรสวรรค์ให้กับพวกเรา เราก็จะให้สิทธิ์สูงสุดแก่นายทันที”
“ไม่อย่างงั้น นายจะต้องกลายเป็นคนที่รัฐบาลโลกต้องการตัวอย่างสูงสุด และไม่เพียงแค่นายเท่านั้น แม้แต่ลูกศิษย์ของนายและทุกคนที่เกี่ยวข้องกับนาย ก็จะต้องถูกรัฐบาลโลกหมายหัวทั้งหมด!”
สิ้นเสียงของอิโตะ ทาโร่ มังกรไม้ก็ได้ทำการล็อคร่างกายของเขาให้แน่นยิ่งขึ้นไปอีก
ร่างกายของอิโตะ ทาโร่เริ่มบิดเบี้ยวทันที และเลือดก็ไหลออกมาจากร่างกายของเขาเป็นจำนวนมาก
"คนโง่" หลี่ฟานไม่สนใจที่จะฟังคำพูดของอิโตะ ทาโร่อีกต่อไป เขาส่ายหัวและโบกมือให้มังกรไม้ถอยออกไป
อิโตะ ทาโร่ที่ไม่ได้ถูกล็อคโดยมังกรไม้ก็ตกลงจากอากาศทันที และกระแทกลงไปที่พื้นอย่างรุนแรง
“นายกล้าขู่ฉัน และแม้กระทั่งคนที่เกี่ยวข้องกับฉัน”
“ดูเหมือนว่านายจะคิดว่าตัวเองเป็นคนที่เหนือกว่าคนอื่นมานานแล้ว ให้ฉันเป็นคนจัดการโยนความคิดนี้ของนายทิ้งไปให้ก็แล้วกัน”
หลี่ฟานพึมพำกับตัวเองและมือของเขาก็เริ่มทำการประสานอินอย่างรวดเร็ว
“คาถาไม้ : ม่านบุปผาพฤกษาจุติ!”
ทันทีที่เสียงของหลี่ฟานหายไป ต้นไม้และเถาวัลย์ขนาดใหญ่ก็ผุดขึ้นผ่านชั้นหิมะที่หนาทึบ ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่ตำแหน่งที่อิโตะทาโรล้มลงไป
ในชั่วพริบตามันก็ครอบคลุมพื้นที่รอบๆไปกว่า 5 กิโลเมตร
ฉากที่เคยเต็มไปด้วยลมและหิมะ ตอนนี้ได้กลายเป็นป่าเล็กๆไปแล้ว
แต่ยังไม่จบเท่านั้น บนเถาวัลย์ ดอกไม้สีแดงขนาดใหญ่ก็ได้ก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ มันมีรูปร่างที่ดูสวยงามและแปลกประหลาดมาก
[สิงโตทองคำ ชิกิ: นีมันเป็นความสามารถแบบไหนกัน ถึงกับสามารถเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมให้กลายเป็นป่าได้! ]
[หนวดขาว นิวเกต: ดูจากการเคลื่อนไหวที่มือของหลี่ฟาน มันก็ควรมีความสามารถที่เกี่ยวข้องกับไม้ เช่นมังกรไม้เมื่อกี้นี้ และมันก็ควรจะเป็นวิชานินจา ]
[คิซารุ โบซาริโน่: ความสามารถในการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมแบบนี้ มันก็เกือบจะเหมือนกับการตื่นขึ้นของผลปีศาจ แต่หลี่ฟานต้องการทำอะไรกันแน่?]
[บิ๊กมัม ชาร์ล็อตต์ หลินหลิน: ยังดูไม่ออกอีกเหรอ คิซารุ! คำพูดของห้าผู้เฒ่าเมื่อกี้นี้ทำให้หลี่ฟานโกรธขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด และตอนนี้เขาก็คงจะกำลังลงโทษห้าผู้เฒ่าห้าคนนี้ด้วยตัวเอง ฮ่าฮ่าฮ่า ]
พลังของหลี่ฟานทำให้บิ๊กมัมและโจรสลัดคนอื่นๆให้ความสนใจ แต่สิ่งที่พวกเขาสนใจมากที่สุดก็คือ การได้เห็นหลี่ฟานลงมือลงโทษห้าผู้เฒ่าคนนี้ต่างหาก
“ฮ่าฮ่า แชงค์ มันเยี่ยมมากที่นายเรียกฉันออกมา”
“ไม่อย่างงั้น ฉันจะไม่มีทางได้เห็นการแสดงที่ดีแบบนี้” โรเจอร์หัวเราะเสียงดัง
“ผมดีใจที่คุณมีความสุขกับมันครับ กัปตันโรเจอร์” แชงค์ยิ้มและพยักหน้า
ในอีกด้านหนึ่ง อิโตะ ทาโร่พยายามประคองร่างกายของเขาและยืนลุกขึ้นจากพื้น แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขาก็คือต้นเถาวัลย์ประหลาดที่อยู่ตรงหน้า
“นี่มันคืออะไร!?” เมื่อมองมันดูมันใกล้ๆ อิโตะ ทาโร่ก็รู้สึกว่าเถาวัลย์ประหลาดที่อยู่ตรงหน้าเขา ดูเหมือนจะมีชีวิต
ตราบใดที่เขาเคลื่อนไหว ต้นไม้เหล่านี้ก็ดูเหมือนจะโจมตีเขาอย่างรุนแรงในทันที
ในเมื่อเรื่องนี้มันเกิดขึ้นแล้ว มันก็ไม่มีอะไรที่สามารถช่วยเขาได้ อิโตะ ทาโร่จึงดึงดาบโชได คิเท็ตสึในมือของเขาออกมาถือไว้ในมือจนแน่น
เซ็นโงคุ: “สถานการณ์ในตอนนี้มันกำลังเลวร้ายสุดๆ”
กิออน: “…”
“ผู้ชายคนนี้ เขากล้าดียังไง!” ผู้เฒ่าผมบลอนด์ทุบโต๊ะด้วยหมัด
“ผู้ชายคนนี้และลูกศิษย์ของเขาจะต้องถูกรัฐบาลโลกหมายหัว เราจะไม่มีทางปล่อยตัวพวกเขาไปอย่างแน่อน”
“ประกาศให้ผู้คนทั้งโลกรู้ว่าใครก็ตามที่มีความสัมพันธ์กับหลี่ฟาน จะเป็นศัตรูกับรัฐบาลโลกและกองทัพเรือ!”
[ราชสีห์ทองคำ ชิกิ: หลี่ฟานคนนี้ไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกเบื่อเลยจริงๆ ฉันอยากรู้จังว่ารัฐบาลโลกจะทำอะไรต่อไป ]
[หนวดขาว นิวเกต: กู ลา ลา ลา ลา รัฐบาลโลกคงจะต้องแต่งตั้งให้หลี่ฟานเป็นศัตรูอันดับหนึ่งของพวกเขาแน่นอน ]
[ชิริว แห่งสายฝน: กลุ่มคนที่คุ้นเคยอยู่กับการครอบงำและออกคำสั่ง แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับผู้มีพลังที่สามารถเขย่าโลกได้ พวกเขาก็ยังคงเย่อหยิ่งอยู่ได้ ]
[ผมแดง แชงค์: วิชานี้ของหลี่ฟาน ดูเหมือนว่ามันจะมีการโจมตีด้วยละอองเกสรจากดอกไม้ที่บานออกมาจากเถาวัลย์ประหลาดด้วย ดูสิ! ตอนนี้ผู้เฒ่าอิโตะ ทาโร่ดูเหมือนจะหายใจได้ลำบากมาก และพละกำลังของเขาก็กำลังลดลงเรื่อยๆ ]
[ราชานรก เรย์ลี่: เกสรของดอกไม้นั้นทรงพลังมาก แต่เถาวัลย์ที่อยู่รอบๆตัวก็ค่อนข้างอันตรายมากเหมือนกัน ผู้เฒ่าคนนี้กำลังติดอยู่ในวงล้อมโดยสมบูรณ์ ]
“ฟุ ฟุ ฟุ… นายกล้าที่จะฆ่าคนที่อยู่บนสุดของรัฐบาลโลก? ตอนนี้คงมีใครบางคนที่กำลังปวดหัวมากน่าดู” โดฟลามิงโก้หัวเราะเสียงดัง
เขามีความสุขมากที่ได้เห็นหนึ่งในห้าผู้เฒ่าของรัฐบาลโลกถูกหลี่ฟานฆ่าตาย
— ความท้าทายล้มเหลว อิโตะ ทาโร่ เสียชีวิต —
…
