บทที่ 32 : ซาโตรุโกงข้อสอบ
บทที่ 32 : ซาโตรุโกงข้อสอบ
“อาจารย์ซาโตรุ” ซากุระมองซาโตรุด้วยรอยยิ้ม เธอพูดขึ้นมาอย่างมีเลศนัย “หนูจะแสดงอะไรบางอย่างให้อาจารย์ดู ไม่ต้องแปลกใจไปนะ”
“อย่าเครียดไปเลย” ซาโตรุถอนหายใจออกมา เขาชำเลืองมองหน้าอกของซากุระด้วยความเศร้าใจแทน "มันก็นานมากแล้วนะ แต่ไม่เห็นมีการเติบโตอะไรเลย"
“ไอ้อาจารย์นี้...” ร่องรอยของความโกรธแวบมาในดวงตาของซากุระ มือของเธอค่อยๆ กำหมัดแน่น แต่ในที่สุดเธอก็กัดฟันและคลายมือออก
'ฉันจะต้องทนเอาไว้'
'เดี๋ยวถ้าอาจารย์ซาโตรุได้เห็นต้องแปลกใจจนทึ่งแน่'
"คอยดูนะคะ" ซากุระจับข้อมือของเธอ หายใจเข้าหายใจออกช้าๆ และมุ่งความสนใจไปที่การควบคุมจักระ จากนั้นจักระสีฟ้าอ่อนก็ค่อยๆ โผล่ออกมาจากฝ่ามือของเธอ
จักระรวมตัวเป็นรูปร่างคลายลูกบอลและหมุนเร็วมาก
กระสุนวงจักร!
ซากุระหายใจแรง ใบหน้าของเธอซีดพร้อมด้วยเหงื่อที่หยดลงมา เธอฝืนยิ้มและพูดออกมาด้วยความยินดี "แฮ่ก...แฮ่ก ฉันได้เรียนรู้กระสุนวงจักรสำเร็จแล้ว"
กระสุนวงจักรนั้นต้องใช้จักระจำนวนมาก
ด้วยจำนวนจักระในปัจจุบันนั้น เธอสามารถใช้กระสุนวงจักรได้มากสุดแค่สามครั้งต่อวัน
ซาโตรุเอามือล้วงกระเป๋า ดูดอมยิ้มพลางมองดูกระสุนวงจักรบนฝ่ามือของซากุระ เขาแสร้งทำเป็นประหลาดใจ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ว้าว ฉันประหลาดใจมากเลย"
ซากุระ เด็กสาวตัวเตี้ยผู้มีหน้าอกแบนราบกลับสามารถควบคุมจักระได้อย่างละเอียดและสมดุล ไม่แปลกเลยที่จะเรียนรู้กระสุนวงจักรได้ก่อนซาสึเกะและนารูโตะ
แม้ว่าจะเรียนรู้ได้รวดเร็วเป็นคนแรก แต่ก็ยังมีปัญหาตามมาอยู่เช่นกัน
นั่นคือปริมาณจักระในตัวซากุระมีน้อยเกินไป
ปัจจุบันในหนึ่งวันเธอคงะใช้กระสุนวงจักรได้สองถึงสามครั้งใช่ไหม?
"เป็นเรื่องจิ๊บๆ มาก" ซากุระคล้ายอยากจะอวด แต่ท่าทางของซาโตรุทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังอวดกับลมอยู่
“ไหนลองโจมตีฉันด้วยกระสุนวงจักรของเธอสิ” ซาโตรุส่ายมือไปมา
ซากุระเหลือบมองที่กระสุนวงจักรของเธอ จากนั้นจึงมองซาโตรุ และลังเล "แต่..."
กระสุนวงจักรมีพลังมากที่จะทุบก้อนหินและแม้แต่เหล็กจนทิ้งร่องรอยไว้เป็นฝุ่นผงได้เลย
ถ้าโจมตีอาจารย์ซาโตรุด้วยท่านี้ มันคงจะอันตรายมากเลยไม่ใช่เหรอ?
"ไม่มีใครสามารถทำร้ายฉันได้หรอก" ซาโตรุยังคงส่ายมือไปมา
แม้ว่าเขาจะปิดการป้องกันลงไป แต่เขาก็ยังคงมีไสยเวทย้อนกลับ ไม่ว่าอาการบาดเจ็บจะร้ายแรงแค่ไหน เขาก็สามารถรักษาตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แบบทันที
ซึ่งด้วยความที่เขามีทั้ง [ไสยเวทไร้ขีดจำกัดล่าง] และ [ไสยเวทย้อนกลับ] ทำให้เขายังคงเป็นผู้มีพลังระดับสูงสุดเทียบเท่ากับระดับคาเงะอีกด้วย
นารุโตะและซาสึเกะทั้งคู่ต่างไม่พูดอะไรสักคำ พวกเขาจ้องมองดูซากุระและกระสุนวงจักรสีฟ้าอ่อนบนฝ่ามือของเธอ
พวกเขาเองก็รู้สึกได้ถึงความอันตรายของมัน
ซากุระไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!
“ขอโทษนะคะอาจารย์ซาโตรุ” ซากุระกัดฟันและฟาดฝ่ามือใส่ซาโตรุด้วยกระสุนวงจักร
*บู้ม*
กระสุนวงจักรสีฟ้าอ่อนกระแทกไปที่ฝ่ามือของซาโตรุ แต่ฝ่ามือของซาโตรุกลับไม่มีอาการเจ็บเลย
“อาจารย์ซาโตรุ ยังอยู่ดีใช่ไหม?” ซากุระค่อยๆ ลืมตาและมองไปที่ฝ่ามือของซาโตรุ หลังจากพบว่าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย เธอก็ผงะเล็กน้อย รู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อมาก
กระสุนวงจักรที่มีพลังมากจนสามารถทิ้งรอยเกลียวไว้บนเหล็กได้
แต่อาจารย์ซาโตรุกลับสามารถใช้มือจับกระสุนวงจักรโดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ
อาจารย์ซาโตรุ… แข็งแกร่งมาก!
“พลังก็ไม่เลวนะ ความสามารถไม่เป็นรองซาสึเกะและนารูโตะเลย” ซาโตรุลูบศีรษธของซากุระแล้วมองดูซาสึเกะกับนารูโตะ
ซาโตรุยกนิ้วโป้งและชมเชย “ยัยหนูกระดาน เธอเก่งมาก ตอนนี้เธอคือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทีมเจ็ด”
เขาจงใจพูดออกมาเพื่อซาสึเกะและนารูโตะหงุดหงิด
นารูโตะกัดฟันแน่น เขาชูสามนิ้วแล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า "สามวัน ให้เวลาผมสามวัน แล้วผมจะเรียนไอ้วิชากระสุนวงจักรให้สำเร็๗เลย!"
"ฮึ่ม" ใบหน้าของซาสึเกะบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ เขามีความมมั่นใจตนเองอย่างมากมาตลอด ทว่าตอนนี้เมื่อเห็นซากุระใช้กระสุนวงจักรความมั่นใจถือตนของเขาก็สลายหายจนสิ้น
เมื่อสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิบนฝ่ามือของซาโตรุ ซากุระก็ก้มศีรษะลงและหน้าแดงเล็กน้อย “จักระของหนูน้อยเกินไป สามารถใช้ได้มากที่สุดเพียงสามครั้งต่อวันเท่านั้น”
“ฉันจะให้พวกเธอสมัครสอบจูนิน ถ้าชนะ ฉันจะสอนวิธีเก็บจักระให้” ซาโตรุยิ้มออกมา
วิชานินจาแพทย์ ร้อยรักษาของซึนาเดะคงเหมาะกับซากุระมาก
แม้ว่าวิชานินจาแพทย์จะเรียนรู้ได้ยาก แต่ด้วยพรสวรรค์ของซากุระ เธอคงสามารถเรียนรู้ได้ในเวลาประมาณหนึ่งปี
“สอบจูนินเหรอ?”
ทุกคนในทีมที่เจ็ดดูตกใจเล็กน้อย พวกเขามองดูซาโตรุด้วยความรู้สึกสงสัยบนใบหน้า
"สอบจูนิน" ซาโตรุพูดซ้ำ
"เย้!" นารูโตะและซากุระส่งเสียงออกมาอย่างดีใจ
ในที่สุดพวกเขาก็มีโอกาสที่จะกลายเป็นจูนินสักที!
นารูโตะขยับผ้าคาดที่หน้าผาก และพูดด้วยสีหน้าแน่วแน่ “อย่ากังวลไปเลยครับอาจารย์ซาโตรุ ผมจะต้องเป็นจูนินได้อย่างแน่นอน แล้วผมก็จะกลายเป็นโฮคาเงะ!”
นารูโตะตื่นเต้นมาก เพราะหลังจากกลายเป็นจูนินแล้ว เขาจะเข้าใกล้การเป็นโฮคาเงะไปอีกก้าวหนึ่ง
“มันไม่สำคัญหรอก ตราบใดที่ฉันสามารถได้รับพลังมาก็พอแล้ว” ซาสึเกะไม่ได้มีความสนใจมากเท่าไรนัก สิ่งที่เขาต้องการคือพลัง ไม่ใช่ระดับนินจาเสียหน่อย
“อย่างแรกคือการทดสอบข้อเขียน นั่นคือการเขียนลงไปในข้อสอบ และอย่างที่สองคือการต่อสู้แย่งม้วนคัมภีร์ ผู้ที่สามารถอยู่ได้ในสามอันดับจะต้องต่อสู้กับเกะนินในระดับเดียวกัน” ซาโตรุอธิบายสั้นๆ ถึงเนื้อหาการสอบของจูนิน
“ต่อสู้กับเกะนินในระดับเดียวกันเหรอ?” มุมปากของซาสึเกะยกขึ้นเล็กน้อย มันเต็มไปด้วยความมั่นใจ
ซากุระจดจำสิ่งที่ซาโตรุพูดอย่างไม่ลืม
ดวงตาของนารูโตะเบิกกว้าง และเขาก็อุทานออกมา “ทดสอบ…กระดาษเหรอ?”
“ถูกต้อง ทดสอบผ่านกระดาษ” ซาโตรุพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
“ไม่นะ ผมยังต้องเขียนลงบนกระดาษอีกเหรอ!” นารูโตะส่ายศีรษะด้วยสีหน้าสิ้นหวัง
เขาเกลียดการเรียน เขากลัวการเรียน และผลการเรียนของเขาก็แย่มาก
สอบรอบแรกคือสอบข้อเขียน แค่รอบแรกก็คงตกรอบแล้ว!
"ไม่เป็นไร อย่าลืมสิว่ามีฉันอยู่" ซาโตรุกล่าว
นารุโตะดีใจมาก เขาจับขาของซาโตรุแล้วร้องไห้ออกมา “อาจารย์ซาโตรุ อาจารย์มีวิธีดีๆ ที่จะทำให้ผมเป็นอัจฉริยะด้านการเรียนในระยะเวลาอันสั้นเหรอ?”
“เสียงดังไปแล้วไอ้เด็กแสบนี้ อย่าคิดแต่จะใช้สมองอย่างเดียวสิ” ซาโตรุยกนารูโตะขึ้นมา ก่อนจะโยนทิ้งไปพร้อมกับกล่าวว่า "โกงไงล่ะ"
“นี่เป็นอาจารย์จริงๆ เหรอคะ? คือจะให้นักเรียนโกงเนี่ยนะ?” ซากุระบ่น เธอเป็นเด็กเรียนอยู่แล้วดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องการสอบข้อเขียนเลย
“ทุกอย่างก็เพื่อหนทางข้างหน้า ฉันจะช่วยเธอโกงเอง” ซาโตรุยิ้มเล็กน้อย และหยิบกระดาษทดสอบออกมาจากกระเป๋าของเขา
“นี่คือเนื้อหาของการสอบครั้งแรก”
“ทำไมถึงมีข้อสอบอยู่ในมือได้ล่ะคะ?” ซาสึเกะสงสัยว่า “เอกสารก่อนสอบทั้งหมดควรอยู่ในมือของหน่วยลับนินจาสิค่ะ”
ซาโตรุกล่าวตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม “ฉันขโมยมันมา”
หลังจากที่ทุกคนในทีมที่เจ็ดกลายเป็นจูนิน เขาก็สามารถข้ามภารกิจและจะได้ขี้เกียจเสียที
ดังนั้นเด็กพวกนี้จะต้องกลายเป็นจูนินให้ได้
หากต้องการชนะ ก็จำเป็นต้องใช้ทุกวิธีที่มีอยู่
"....." ทีมที่เจ็ดถึงกับพูดไม่ออก
“เจ้าเด็กแสบทั้งหลาย ก่อนจะใช้กระสุนวงจักรก็ต้องคำนึงถึงอะไรหลายอย่างด้วยนะ” ซาโตรุกล่าว
ซากุระพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “อย่ากังวลไปเลยค่ะอาจารย์ซาโตรุ ฉันจะระวังตอนที่สอบ เพราะกระสุนวงจักรมันอันตรายมาก หากไม่มีทางเลือกฉันจะไม่ใช้โดยเด็ดขาด”
อาจารย์ซาโตรุคงจะกังวลว่ากระสุนวงจักรอาจฆ่าเกะนินคนอื่นสินะ?
ซาโตรุพูดเบาๆ “ฟังฉันนะพวกเด็กแสบ ถึงแม้คู่แข่งของพวกเธอจะอ่อนแอเท่าลูกเจี๊ยบ พวกเธอก็ต้องใส่สุด ใช้วิชาคาถาอันทรงพลังจัดการให้เดี๊ยงไป”
“อย่าดูถูกใครเด็ดขาด เพราะพวกเธอไม่ได้ไร้เทียมทานเหมือนฉัน” ซาโตรุกำลังพูดความจริง เพราะถึงแม้อีกฝ่ายจะอ่อนแอเพียงใด ก็จงอย่าประมาทโดยเด็ดขาด
ในฐานะนินจา การระวังคือสิ่งจำเป็น
แน่นอนว่าซาโตรุเป็นข้อยกเว้น
เพราะเขาไร้เทียมทาน
“เป็นไปตามที่คิดไว้ไม่มีผิด” ซากุระพูด
เมื่อครู่นี้เธอคิดว่าอาจารย์ซาโตรุจะกลัวว่าพวกเธอทำร้ายคู่แข่งด้วยกระสุนวงจักรจนบาดเจ็บสาหัส
แต่ไม่คิดเลยว่าอาจารย์จะให้ทุบตีคู่แข่งอย่างนี้
"ถ้างั้นเราก็มาพูดถึงข้อสอบกันก่อนดีกว่า ก่อนที่จะใช้กระสุนวงจักร พวกเธอต้องทำอะไรบางอย่างก่อน" ซาโตรุแสร้งทำเป็นจริงจัง
“นายแข็งแกร่งมากจริงๆ แต่ฉันจะเอาชนะนายด้วยท่าไม้ตายที่อาจารย์ซาโตรุสอนฉันเอง!”
“ต้องพูดประโยคแบบนี้เลยนะ”
ซาโตรุตบไหล่ซากุระและซาสึเกะ จากนั้นก็พูดด้วยความจริงจังว่า “พวกเธอต้องพูดตามที่อาจารย์ซาโตรุคนนี้สอน เข้าใจไหม?”
"ทำไมต้องทำ?" ซาสึเกะถาม
“เพราะว่าฉันจะได้ดูดีไง” ซาโตรุตอบ
“ผมไม่มีเวลามาล้อเล่นกับอาจารย์หรอกนะ” ซาสึเกะปัดมือของซาโตรุออกไป เขาหันหลังแล้วเดินไปที่พื้นที่โล่งที่ซึ่งอยู่ห่างออกไป เขานั้นยังคงมุ่งความสนใจไปที่การฝึกกระสุนวงจักรต่อไป
ในตอนที่แข่งให้พูดอะไรแบบนี้ออกมาเนี่ยนะ?
มันน่าอายจะตายไป!
“เป็นเด็กดื้อเดี๋ยวจะโดนผู้ใหญ่เกลียดเอานะ”
ซาโตรุแสร้งทำเป็นขู่และพูดว่า "กระสุนวงจักรเป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ฉันรู้เท่านั้น ฉันยังมีวิชาและคาถาที่ทรงพลังมากกว่านี้อีก แต่ฉันจะสอนเฉพาะนักเรียนที่เชื่อฟังทำตามที่ฉันสั่งเท่านั้น"
ซาสึเกะเกือบจะสะดุดล้มไป เขากัดฟันแน่นแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ผมจะทำตามคำแนะนำของอาจารย์ก็ได้”
“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นเตรียมตัวสอบวันมะรืนนี้แล้วกัน” ซาโตรุยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ
พวกเด็กเหลือขอพวกนี้ ถ้าไม่ให้ขนมล่อก็คงไม่คิดจะทำตามเลยสินะ
สู้เขาให้ชนะล่ะ
*****
