ตอนที่ 53 รายการอันดับอาวุธดาบ
ในทะเลอันกว้างใหญ่ เรือใบที่มีคันธนูหัวแพะกำลังแล่นไปอย่างช้าๆ
“เฮ้ โซโล นายมาดูสองคนนี้ทีสิ” อุซปชี้ไปที่ลูฟี่และซันจิที่กำลังนอนซึมอยู่บนเรือ
“ปล่อยเจ้าพวกนี้ไปเถอะ” โซโลชำเลืองมองซันจิและลูฟี่ ก่อนที่จะพ่นล่มหายใจออกมา
“พวกนายจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานไหม? ตอนนี้พวกเราต้องตามหาต้นหนเรือให้ได้ในเร็วๆนี้ และอีกอย่าง ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่เคยพูดว่าจะเข้าร่วมกับพวกเราตั้งมาแต่แรกอยู่แล้ว”
“ไอ้บ้าหัวมอส แกไม่รู้รึไงว่าทำไมฉันถึงขึ้นเรือมากับพวกนาย? มันเป็นเพราะคุณนามิ!” ซันจิมองไปที่โซโลและคำรามออกมาอย่างโกรธจัด
“ถ้าฉันรู้ว่าคุณนามิจะไม่ขึ้นเรือลำนี้ด้วย ฉันก็คงจะไม่ออกจากร้านอาหารทะเลบาลาติเอหรอก”
“งั้นนายกลับไปได้แล้ว” โซโลโบกมืออย่างเฉยเมย
“ว่าแต่ลูฟี่ นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว นายยังจะหดหู่ไปแบบนี้อีกนานแค่ไหนกัน?”
“ทำไมล่ะ หลังจากที่พวกเราไปหานามิที่หมู่บ้านโคโคยาชิ ทำไมเธอถึงไม่อยากออกทะเลไปกับพวกเราล่ะ” ลูฟี่หันไปถามโซโลอย่างน่าสงสาร
“เรื่องนี้… เธอไม่ได้บอกพวกเราตั้งแต่แรกแล้วงั้นเหรอ เธอไม่อยากเป็นโจรสลัด” โซโลมองไปที่ทะเลอย่างไม่มีความสุข
“จริงๆแล้ว ฉันก็ยังอยากให้เธอมากับพวกเราด้วย เพราะฉันจะมีโอกาสท้าทายเธอในอนาคต แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปไม่ได้แล้ว”
ซันจิ : “แกมันไอ้บ้าหัวมอส นี่แกยังอยากสู้กับคุณนามิอยู่อีกงั้นหรอ ฉันยกโทษให้แกไม่ได้เด็ดขาด ฉันจัดการแกเดี๋ยวนี้เลย”
โซโล : “หึ ก็มาเส้ไอ้กุ๊กห่วย ฉันกลัวแกที่ไหนกัน!”
อุซป : “นี่พวกนายทั้งสองคน อย่าทะเลาะกันแบบนี้สิ”
*วิ้ง!
ทันใดนั้น แสงสีทองพุ่งลงมาจากท้องฟ้า
เมื่อเห็นแสงสีทองนี้ โซโลและซันจิก็หยุดทะเลาะกันทันที และพากันเงยมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
“นั่นมัน… รายการทองคำ! มันปรากฏขึ้นแล้ว” ดวงตาของโซโลเบิกกว้าง
“พูดถึงเรื่องนี้ มันก็ผ่านมาสิบวันแล้ว ตั้งแต่การประกาศ [ อันดับวิชาดาบ ] ครั้งล่าสุด” ซันจิจุดบุหรี่
“และวันนี้ ก็น่าจะเป็นวันที่รายการทองคำควรจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง นี่ไอ้หัวมอส ดาบของนายก็น่าจะอยู่ในรายชื่อของรายการทองคำในครั้งนี้ได้นะ”
“สำหรับดาบเล่มนี้… มันก็ต้องเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว” เมื่อมองดูดาบยาวที่คู่แข่งของเขาทิ้งไว้เป็นของดูต่างหน้า โซโลตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
ในเวลาเดียวกัน ทุกที่ในโลก ไม่ว่าจะเป็นทหารเรือ โจรสลัด หรือพลเรือน ทุกสายตาก็เพ่งมองขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกัน
โดฟลามิงโก้: “ฟุ ฟุ ฟุ… ในที่สุดก็เริ่มแล้ว แต่น่าเสียดายที่เวลาสิบวันมันสั้นเกินไป และเรายังหาดาบดีๆ ไม่เจอเลยสักชิ้น”
มัลโก้: “ในที่สุด [ อันดับอาวุธดาบ ] ก็ใกล้จะเริ่มต้นแล้ว พ่อ! คราวนี้อาวุธของพ่อจะต้องอยู่ในรายชื่ออย่างแน่นอน”
เซ็นโกคุ: “ในที่สุดก็เริ่มขึ้นแล้วสินะ”
คร็อกโคไดล์: “ชิ๊ ฉันไม่มีเวลาหาดาบที่มีชื่อเสียงให้เจอได้เลย”
“รายการทองคำเริ่มการประกาศแล้ว”
ในทะเลทรายของอลาบาสต้า วีวี่ที่ซึ่งซ่อนร่างของเธอเอาไว้ใต้เสื้อคลุมขนาดใหญ่ กำลังเงยหน้าขึ้นและแหงนมองไปบนท้องฟ้า
“ดาบใหญ่ที่อาจารย์หลี่ฟานมอบให้ฉัน ซาเมะฮาดะ ก็ควรจะอยู่ในรายชื่อนี้ด้วย”
“แต่สำหรับเรื่องนี้ คงต้องเอาไว้ทีหลังก่อน ตอนนี้คร็อกโคไดล์จะต้องถูกจัดการโดยเร็วที่สุด”
วีวี่ส่ายหัวของเธอ หลังจากนั้นเธอก็รีบเดินทางไปยังที่อยู่ของคร็อกโคไดล์อย่างรวดเร็ว
หมู่บ้านโคโคยาชิ ในโรงฝึกของหลี่ฟาน
"อาจารย์หลี่ฟาน นี่คือรายการทองคำ! รายการทองคำปรากฏขึ้นแล้ว!”
นามิจับมือของหลี่ฟาน และเขย่าอย่างรุนแรง
“ฉันเห็นแล้ว อย่าเขย่ามือของฉันสิ”
“อ๊ะ นี่คือรายการทองคำเลยนะ คุณจะไม่ตื่นเต้นกับมันสักหน่อยเหรออาจารย์” นามิขมวดคิ้ว
“คราวที่แล้วคุณก็ได้รับรางวัลไปเยอะเลยไม่ใช่เหรอ? บางทีครั้งนี้ คุณก็อาจจะได้รับรางวัลอีกครั้งก็ได้”
ในฐานะลูกศิษย์อันดับหนึ่งของหลี่ฟาน นามิรู้ดีว่าหลี่ฟานมีอาวุธดีๆอยู่เยอะมากในมือ
แม้แต่ดาบนิจิรินในมือของเธอ ก็ยังไม่ใช่ดาบธรรมดา หลี่ฟานเคยบอกเธอเอาไว้ว่า อย่าประเมินดาบนิจิรินต่ำเกินไป
แม้แต่เด็กที่มีพละกำลังเพียงเล็กน้อย ก็สามารถใช้ดาบนิจิรินนี้ ตัดก้อนหินขนาดใหญ่ได้อย่างสบาย
“ตื่นเต้นไปมันก็ไม่มีประโยชน์ คอยดูการประกาศดีกว่า” หลี่ฟานยิ้ม
"อาจารย์หลี่ฟานพูดถูก มาดูการประกาศกันดีเถอะ” โนจิโกะยิ้มเล็กน้อย แล้วยื่นส้มที่ปอกเปลือกเสร็จแล้วให้กับหลี่ฟาน
“ขอบคุณ” หลี่ฟานหยิบส้ม และจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าต่อไป
…
— ตอนนี้ [ อันดับอาวุธดาบ ] จะได้รับการประกาศ และ [ อันดับอาวุธดาบ ] จะถูกจัดอันดับตามพลังของดาบเท่านั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของผู้ครอบครอง —
— ทุกคนที่อยู่ในรายการ [ อันดับอาวุธดาบ ] สามารถฝากข้อความไว้ในรายการทองคำได้ —
— ทุกคนที่เคยถูกจัดอยู่ใน [ อันดับวิชาดาบ ] สามารถฝากข้อความไว้ในรายการทองคำได้ —
— หมายเหตุ : [ อันดับอาวุธดาบ ] จำกัดเฉพาะอาวุธทั่วไป เช่น มีด ดาบ และง้าว อาวุธสงครามเช่น ‘ยูเรนัส’ จะไม่ถูกจัดอยู่ในรายการนี้ —
…
[ อัพวันล่ะ 3 ตอนจนกว่าจะถึงตอนที่ 110 ]
