ตอนที่ 51 ความเกลียดชังของนามิ
นาวาเอกเนซูมิก้มหน้าลง ในเวลานี้เขาไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรออกมา
สำหรับจุดประสงค์ที่แท้จริงของเนซูมิที่พาพวกเขามาที่นี่ เขาก็ไม่กล้าพูดมันออกมาด้วยซ้ำ
“นาวาเอกเนซูมิและทหารเรือคนอื่นๆมาที่นี่ เพื่อสั่งให้อาจารย์หลี่ฟานมอบของรางวัลที่ได้รับจากรายการทองคำ ให้กับพวกเขา”
“นอกจากนี้ เขายังบอกอีกด้วยว่า ถ้าฉันและอาจารย์ไม่ทำตามคำสั่งของเขา เราก็โดนกองทัพเรือออกหมายจับ”
ทันใดนั้นก็มีเสียงของผู้หญิงที่ชัดเจนดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของเหล่าชาวบ้าน
“นามิ เธอมาที่นี่ทำไม”
“นามิ ไม่ต้องห่วง เราจะไม่ปล่อยให้กองทัพเรือพาเธอไปเด็ดขาด”
“ถ้าพวกเขากล้าที่จะทำแบบนั้น ฉันจะต่อสู้กับพวกทหารเรือจนตัวตาย!”
เหล่าชาวบ้านต่างพากันหันหลังกลับมามองนามิอย่างตื่นตระหนก และพากันพูดออกมาเสียงดัง
“เอาล่ะ ไม่ต้องห่วงเป็นห่วงฉันหรอกทุกคน” นามิโบกมือให้กับเหล่าชาวบ้าน ก่อนที่เธอจะมองไปที่สโมคเกอร์ และทหารเรือคนอื่นๆ
“ฉันไม่ใช่คนอ่อนแออีกต่อไปแล้ว”
“ใจเย็นๆ แล้วปล่อยให้ฉันเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง”
เมื่อเหล่าชาวบ้านได้ยินคำพูดของนามิ พวกเขาต่างก็พากันผงะไป
ใช่แล้ว นามิไม่ใช่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ต้องการการปกป้องจากพวกเขาอีกต่อไปแล้ว เธอโตขึ้นแล้ว
ในเวลานี้ ชาวบ้านทุกคนต่างก็ตระหนักได้ในทันทีว่า บางที… พวกเขาอาจกังวลเกี่ยวกับนามิมากเกินไป
“เธอ… นามิงั้นเหรอ” เมื่อมองไปที่นามิที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา ความสงสัยก็แวบเข้ามาในดวงตาของสโมคเกอร์
ในความประทับใจของเขา นามิควรจะไว้ผมสั้นและมีท่าทางที่ดูอายุน้อยกว่านี้สิ
ตอนนี้ผมของนามิไม่เพียงแต่จะยาวขึ้นเท่านั้น แต่นิสัยของเธอก็ดูมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นด้วย
“ถ้าคนที่นายกำลังตามหาก็คือนามิ ที่อยู่ในอันดับที่ 5 ของรายการ [ อันดับวิชาดาบ ] ล่ะก็ ฉันก็อยู่ตรงหน้าของนายนี่ไง”
“หรือนายต้องการให้ฉันแสดงวิชาดาบให้นายดูก่อน คุณทหารเรือ?”
นามิยกดาบนิจิรินในมือของเธอขึ้น และพูดขึ้นมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ใช่… เธอคือนามิจริงๆ” เมื่อเห็นดาบที่อยู่ในมือของนามิ สโมกเกอร์ก็ยืนยันตัวตนของนามิได้ทันที
“ทหารเรือคนนี้บอกว่าผู้หญิงผมสีฟ้าเป็นคนที่ฆ่านาวาเอก เนซูมิ และทหารเรือคนอื่นๆ”
“เธอรู้จักตัวตนของผู้หญิงคนนี้ไหม”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของสโมคเกอร์ นามิก็ยิ้มขึ้นมาทั้นที
เธอดันกั้นดาบออกมา ด้วยนิ้วหัวแม่มือของเธอ และแสงเย็นวาบจากใบดาบนิจิรินก็ส่องสะท้อนออกมา
ในเวลาเดียวกัน ออร่าดาบอันแข็งแกร่งก็พุ่งเข้าใส่สโมคเกอร์และทหารเรือคนอื่นๆ
ในชั่วพริบตานี้ สโมคเกอร์และเหล่าทหารเรือ ต่างก็กำลังรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังอยู่ในพายุ
โดยเฉพาะนายทหารเรือของเนซูมิ เมื่อนามิหันมองที่เขา
เขาก็มีความรู้สึกที่เหมือนกับว่า ดาบในมือของนามิกำลังจะพุ่งเข้าใส่คอของเขา
“ไม่… อย่าฆ่าฉัน”
“นาวาเอก เนซูมิเป็นผู้สั่งการเรื่องนี้ทั้งหมด และเราก็แค่ทำตามคำสั่งของเขาเท่านั้น”
“เขากับอารอนร่วมมือกัน และรับเงินจากอารอนเป็นประจำ เพื่อปกปิดสิ่งที่อารอนทำบนเกาะแห่งนี้”
“นาวาเอก เนซูมิได้สั่งให้พวกเรามาที่นี่ เพียงเพื่อต้องการรับรางวัลทั้งหมดจากลี่ฟาน และทำให้เขารอดพ้นจากการโดนลงโทษ”
“ได้โปรดเถอะ ฉันพูดความจริงไปหมดแล้ว ฉันยังไม่อยากตาย”
ภายใต้ความกดดันของออร่าดาบที่แข็งแกร่งของนามิ นายทหารเรือก็ทรุดตัวลงด้วยความกลัว
เขาเล่าเรื่องราวการร่วมมือกันทั้งหมดของนาวาเอกเนซูมิ และกลุ่มโจรสลัดอารอนออกมาโดยตรง
และเมื่อได้ยินคำสารภาพของนายทหารเรือคนนี้ สโมกเกอร์ก็กำหมัดแน่น เขาพยายามระงับความโกรธ และถามออกมาทันที
“เนซูมิทำอะไรลงไปบ้าง เมื่อเขามาถึงที่เกาะแห่งนี้เมื่อสองวันก่อน”
นายทหารเรือคนนั้นไม่ได้ปิดบังอะไร เขาบอกทุกอย่างที่เนซูมิทำลงไปทันที
แตกต่างจากสโมคเกอร์ นามิและเหล่าชาวบ้านทุกคนบนเกาะแห่งนี้ พึ่งจะเคยได้ยินเรื่องนี้เป็นครั้งแรก ดังนั้นพวกเขาจึงแสดงความโกรธออกมาทันที
“ฮึ่ม นี่คือเรื่องราวที่แท้จริงทั้งหมด”
“แน่นอน พวกทหารเรือมันก็ไม่ใช่คนดีหรอก!”
“ออกไปจากเกาะแห่งนี้ซะ พวกเราทุกคนไม่ต้อนรับทหารเรืออย่างพวกนาย!”
ดาบนิจิรินถูกดึงออกมาจากฝักโดยตรง ในตอนนี้ นามิกำลังมองไปที่สโมคเกอร์และทหารเรือคนอื่นๆ ด้วยความโกรธสุดขีด
สโมคเกอร์มองไปที่นามิอย่างกังวล เขาสั่งให้ลูกน้องของเขาคุมตัวนายทหารเรือที่อยู่บนพื้นไปขังบนเรือทันที
เมื่อเจอกับเรื่องแบบนี้ แม้แต่ตัวเขาก็ไม่มีหน้าที่จะอยู่ที่นี่เช่นกัน
“นาวาเอกสโมคเกอร์ เราจะกลับไปแบบนี้จริงๆงั้นหรอคะ”
ทาชิงิที่เดินตามสโมคเกอร์มา ถามอย่างกังวล
“การตายของนาวาเอก เนซูมิ…”
“หยุดพูดได้แล้ว ทาชิงิ” สโมคเกอร์พ่นควันสีขาวออกมา
“ยังไงเนซูมิได้ทำสิ่งเหล่านี้ไปแล้ว”
“ส่วนเรื่องที่ว่าพวกเราจะทำอะไรต่อไป ก็คงต้องให้กองบัญชาการกองทัพเรือเป็นคนตัดสิน!”
“ทาชิงิ เอาหอยทากสื่อสารมา ฉันต้องการติดต่อจอมพลเซ็นโกคุ”
เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหลี่ฟาน สโมคเกอร์จึงมีคุณสมบัติในการติดต่อกับเซ็นโกคุโดยตรงชั่วคราว
ในไม่ช้า เรื่องทั้งหมดของนาวาเอก เนซูมิ ก็ถูกรายงานไปถึงหูของเซ็นโกคุโดยสโมคเกอร์
“สโมคเกอร์ นายคิดว่าสิ่งที่นายทหารเรือคนนั้นพูด มันเป็นความจริงไหม?”
เสียงที่มืดมนของเซ็นโกคุดังออกมา ผ่านหอยทากสื่อสาร
“ผมเกรงว่ามันจะเป็นความจริง ไม่อย่างนั้นมันก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่า ทำไมกองบัญชาการทหารเรือถึงไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ในหมู่บ้านโคโคยาเลย เป็นเวลากว่าสิบปี”
“และด้วยเหตผลนี้ มันก็ยังสามารถอธิบายได้ว่า ทำไมนาวาเอก เนซูมิถึงมาที่หมู่บ้านโคโคยาชิ โดยขัดคำสั่งของกองทัพเรือโดยตรง”
“ผู้ชายคนนั้น เขาคงรู้สึกว่าต้องทำอะไรบางอย่าง ที่มันสามารถช่วยให้เขารอดพ้นจากเรื่องนี้ไปได้”
โจรสลัดสามารถยึดเกาะแห่งหนึ่งในทะเล ที่ซึ่งเป็นพื้นที่ในการรับผิดชอบของกองทัพเรือได้ มาตลอดระยะเวลาสิบปี สิ่งนี้มันไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด
สโมคเกอร์รู้สึกว่า เมื่อเขาเริ่มสืบสวนนายทหารเรือของเนซูมิ เขาจะสามารถค้นพบเรื่องทุกอย่างได้ ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง
“จอมพลเซ็นโกคุ ตอนนี้นามิเกลียดทหารเรือมาก”
“ขอคำสั่งให้ผมด้วย ตอนนี้ผมต้องทำอะไรต่อไป?”
“สำหรับเรื่องนี้… ผู้หญิงผมสีฟ้าที่ทำการฆ่าทหารเรือ จะต้องได้รับการสอบสวนในภายหลัง!”
…
