ตอนที่ 1386 ..คุณเก็บมันเอาไว้เถอะ

ลูซี่ เพิ่งรู้ในภายหลังว่าเธอได้นั่งอยู่บนเรือบรรทุกสินค้าจากยุโรปตะวันออก และได้มาถึงกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ

ชายร่างใหญ่ ได้เปิดตู้คอนเทนเนอร์ แสงสว่างที่แสบตาได้สาดส่องเข้ามาจากทางประตู ในขณะเดียวกันก็มีเสียงกรีดร้อง และเสียงร่ำไห้ของผู้หญิงคนหนึ่ง

ลูซี่ กลัวมาก และไม่รู้ว่าต่อไปสิ่งที่รอเธออยู่ตรงหน้ามันคืออะไร แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะคิดต่อต้านใดๆ ประการแรก เมื่อพอเดินออกมาถึงเห็น ชายร่างใหญ่ ที่อยู่ตรงหน้าเธอ การต่อต้านใดๆ ของเธอก็คงไร้ประโยชน์ ประการที่สอง เธอยังคงถูกควบคุมโดยยาที่น่ากลัวนั้น และเธอเองไม่อยากไม่ได้รับยาแก้พิษนั่นอีก

ดังนั้นเธอจึงลุก แล้วเดินตามออกไปอย่างเชื่อฟัง เดินออกจากตู้คอนเทนเนอร์แสงด้านนอกทําให้เธอที่อาศัยอยู่ในที่มืดๆ มาเป็นเวลานาน ทำให้ไม่สามารถปรับตัวได้ในชั่วขณะ เมื่อพอเธอปรับตัวให้เข้ากับแสงแดดจ้าๆ ได้แล้ว เธอจึงเห็นโดยรอบได้อย่างชัดเจน เธอกำลังอยู่บนเรือบรรทุกสินค้าลําหนึ่ง และยังมีตู้คอนเทนเนอร์อีกสองสามตู้บนเรือ ในเวลานี้มีหญิงสาวทยอยกันเดินออกมาจากตู้คอนเทนเนอร์ โดยมีชายร่างใหญ่คอยเฝ้าอยู่ข้างๆ

หญิงสาวเหล่านี้แต่ละคนดูมีสีหน้าเฉื่อยๆ มองปราดเดียวก็รู้ว่าพวกเธอต่างถูกยาพิษนั้นเข้าเล่นงานจนมีสภาพอ่อนแอ ภายใต้การกระตุ้นของชายร่างใหญ่ พวกเธอก็ต่างพากันเดินออกมาข้างนอก

ลูซี่ พบว่าพวกเขาปฏิบัติกับเธอแตกต่างจากหญิงสาวเหล่านี้ พวกเขาทั้งหมดสิบ หรือยี่สิบคนกับต้องเบียดเสียดกันอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์เดียวกัน และเธอกับอยู่เพียงแค่ ..คนเดียว แต่การปฏิบัติที่พิเศษนี้กลับทําให้ ลูซี่ เกิดความกลัวมากขึ้น เธอมีอะไรพิเศษไหม? ทําไมเธอถึงถูกขังอยู่คนเดียว พวกเขาต้องการที่จะทําอะไรกับเธอกันแน่?

จากนั้นเธอก็นึกถึงเพื่อนสนิทของเธอ เอมิลี่ เธอมองหาอีกฝ่ายในหมู่สาวๆ เพื่อหวังว่าจะเห็น เอมิลี่ ได้อยู่รวมกันพวกเธอหรือไม่

แต่แล้วเธอกลับต้องผิดหวัง เธอไม่พบ เอมิลี่

เดี๋ยวนะ.. ทําไม เอมิลี่ ไม่ถูกพาตัวขึ้นมาบนเรือลํานี้กับเธอล่ะ หรือว่าเอมิลี่ และโจรลักพาตัวเป็นคนกลุ่มเดียวกันจริงๆ? เธอเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับพวกเขา.. ไม่.. นี่มันดูไม่สมเหตุสมผล เพื่อนสนิทที่เติบโตขึ้นมาด้วยกันตั้งแต่เด็กอย่างพวกเธอ เอมิลี่ เธอจะต้องไม่คิดทรยศเธอแบบนี้ ไปได้แน่ๆ

ขณะที่ ลูซี่ กำลังสงสัยอยู่นั้น เธอกลับสังเกตเห็นความเคลื่อนไหวจากตู้คอนเทนเนอร์ด้านหน้า ที่แท้มีชายร่างใหญ่สองคน กำลังแบกเด็กสาวคนหนึ่งออกมาจากตู้คอนเทนเนอร์ เด็กสาวมีศีรษะเอียงห้อยลงมา ไม่มีการเคลื่อนไหว และดูเหมือนจะเสียชีวิต ..ไปแล้ว

ร่างกายของ ลูซี่ ได้แข็งทื่อไปทั้งตัวมันราวกับว่าเธอ เหมือนถูก ..ไฟฟ้าช็อต

เด็กสาวที่ถูกอุ้มออกมาคนนี้ ก็คือ เอมิลี่!

“เอมิลี่!”

ลูซี่ ไม่สนใจอะไรอีกต่อไป และเธอรีบวิ่งตรงไปหา เอมิลี่ และผลักชายร่างใหญ่ทั้งสองคนออกไป

ชายร่างใหญ่ทั้งสองคนนั้นไม่ทันได้ระวัง หรือตั้งตัวใดๆ เลยได้ปล่อยร่างในมือหลุดออกไป ร่างของ เอมิลี่ ก็ได้ตกลงไปกับพื้น

ลูซี่ ได้โน้มตัวก้มลงไปกอดศพของ เอมิลี่ และร้องไห้เสียงดังออกมา : “เอมิลี่ เกิดอะไรขึ้น แล้วเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง!”

ชายร่างใหญ่คนหนึ่ง รีบวิ่งเข้ามา คว้าตัว ลูซี่ ออกมา ลูซี่ ได้พยายามต่อสู้ดิ้นรนออกไปโดยไม่รู้ตัว พร้อมกับส่งเสียงร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด

หญิงสาว และเด็กสาวที่อยู่รอบๆ ต่างพากันมองมา แววตาของแต่ละคนได้เหม่อลอย สีหน้านิ่งเฉย ไร้อารมณ์ มันเหมือนกับพวกเธอจะหมดความสามารถในการรับรู้ของมนุษย์ไป ..โดยสิ้นแล้ว และกลายมาเป็นเพียงแต่ ..ศพ ที่เดินได้เพียงเท่านั้น

บางที เมื่อหนึ่งวันก่อน พวกเธออาจจะยังคงเป็นเด็กผู้หญิงที่มีชีวิตชีวา และดูจะคล่องแคล่วร่าเริงเหมือนกับ เอมิลี่ แต่พอหลังจากผ่านไปหนึ่งวัน พวกเธอก็ถูกทรมาน จนดูหมดสภาพ ..และไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

ชายร่างใหญ่มองดูความเศร้าโศกของ ลูซี่ ทั้งชายร่างใหญ่ก็ดูเหมือนจะซ่อนความสงสารเอาไว้ในใจอยู่เล็กน้อย เขาได้พูดไปว่า : “เธอเสพมันมากเกินไป…”

จากนั้นโบกมือ ให้ชายร่างใหญ่สองคนนั้นเข้ามายกร่างของ เอมิลี่ ขึ้น และยกย้ายออกไปอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มี เอมิลี่ คนนี้ในโลกใบนี้อีกแล้ว และสาวสวยคนนี้ ได้หายตัวไปในต่างประเทศแบบนี้ ศพของเธอก็จะต้องถูกกําจัด และไม่สามารถหาเพื่อพากลับไปได้อีก

“ไปเถอะ!” ชายร่างใหญ่คนนั้นได้พูดกับ ลูซี่

ลูซี่ มองดู เอมิลี่ ที่ถูกอุ้มพาออกไปอย่างไม่เต็มใจ แล้วจู่ๆ ร่างกายของเธอก็ได้สั่น เธอรู้สึกอยากจะอาเจียน และไม่ต้องการที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป

ทุกคนได้ถูกนำตัวลงจากเรือ หญิงสาว และเด็กสาวเหล่านี้ก็ทยอยกันลงจากเรือบรรทุกสินค้า และมารวมตัวกันที่ท่าเรือ พวกเธอถูกสั่งให้นั่งยองๆ ลงอยู่รวมในที่เดียว และรอจัดการไปตามขั้นตอนต่อไป

ลูซี่ ที่คิดถึง เอมิลี่ เธอก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ร่างกายเองก็สั่นไปมาอยู่ตลอดเวลาเพราะความกลัว ดูเหมือนว่าการคาดเดาของเธอจะถูกต้อง.. วันนั้น เอมิลี่ ถูกชายชาวยุโรปตะวันออกที่ชื่อ พีท ข่มขู่จริงๆ และที่เธอต้องหลอก ลูซี่ นั่นก็เพราะความกลัว

พอหลังจากเจอ ลูซี่ แล้ว เอมิลี่ ก็เริ่มร้องไห้พลางพูดขอโทษ ลูซี่, ตัว.. เธอนี่ก็ช่างประมาทไปจริงๆ เธอรู้สึกเสียใจจริงๆ

แม้ เอมิลี่ จะเป็นเพื่อนโง่ๆ ของเธอ แต่ ลูซี่ ก็กลับตกหลุมพรางจากเธอ ซึ่งมันช่างน่าสมเพชตัวเองจริงๆ แต่ตอนนี้ เอมิลี่ ก็ได้ตายไปแล้ว และลูซี่ ก็ให้อภัยเธอแล้ว สุดท้ายมันก็เหลือเพียงแต่.. ความเศร้าในใจ ซึ่งเธอทั้งเศร้าโศก กับการจากไปของเพื่อนสนิท และความเป็นกังวลเกี่ยวกับอนาคตของตัวเองไปพร้อมๆ กัน โดยไม่รู้เลยว่าอนาคตข้างหน้าของตัวเอง ..มันจะเป็นอย่างไร?

ในเวลานี้ได้มีรถเก๋งสีดําหลายคันขับเข้ามาถึงท่าเรือ ชายร่างใหญ่ได้พ่นควันออกมา และลงมาจากรถเก๋ง คาดไม่ถึงว่าจะมีกลุ่มหญิงสาวกลุ่มหนึ่งได้ถูกสั่งให้ลงมาจากรถเก๋ง และมานั่งรวมอยู่กับพวกเธอที่ท่าเรือ เพื่อรอการจัดการต่อไปเช่นกัน

ลูซี่ สังเกตพวกเขา และเห็นว่าผู้หญิงเหล่านี้มีสีหน้าดูดีอยู่ และไม่ได้ถูกทรมานด้วยยาเหมือนกับเหล่าผู้หญิงที่มากับเธอ

ทันใดนั้น ลูซี่ ก็สบตากับหญิงสาวชาวเอเชียคนหนึ่ง

หญิงสาวชาวเอเชียคนนี้สวยมากอายุน่าจะประมาณ 20 ปี ดูมีนิสัยละเอียดอ่อน และผิวขาวใสมาก

“คุณหนาวมากไหม?” หญิงสาวชาวเอเชียถาม ลูซี่ เธอดูเหมือนพยายามยิ้มให้มากที่สุดขณะที่เธอพูดไป จากนั้นเธอก็ถอดเสื้อโค้ทของเธอออก และนำมาคลุมให้กับ ลูซี่

ลูซี่ ไม่ได้หนาว แต่ตัวสั่นเพราะการตายของ เอมิลี่ แต่หญิงสาวชาวเอเชียคนนี้กับให้ชุดนี้กับเธอ แต่แล้วจากนั้นเธอก็ไม่ได้สั่นขนาดนั้นอีกต่อไปแล้ว

“ขอบคุณ” ลูซี่ ได้กล่าว

พวกเธอพยายามพูดคุย แต่ในเวลานี้กลับถูกพบโดยชายร่างใหญ่ที่เฝ้าอยู่ ชายร่างใหญ่ก็ได้กล่าวตําหนิทันทีว่า : “ทําอะไร หุบปากไปซะ!”

ทั้งคู่จึงได้มองหน้ากัน และไม่กล้าพูดอะไรอีก

ต่อมา มีชายร่างใหญ่มาขอให้ ลูซี่ ลุกขึ้น ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจะออกจากท่าเรือนี้แล้ว

ลูซี่ พยายามถอดเสื้อโค้ทออก และคืนให้กับหญิงสาวชาวเอเชีย

หญิงสาวชาวเอเชีย กลับพูดว่า : “คุณเก็บมันเอาไว้เถอะ”

ลูซี่ ลังเล แต่แล้วก็พยักหน้า และมอบสายตาขอบคุณให้กับหญิงสาวชาวเอเชียคนนั้น ซึ่งเป็นความปรารถนาดี และเป็นความอบอุ่นที่เธอเพิ่งได้สัมผัสในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา

หลังจากนั้น ลูซี่ และพวกเธอก็ได้ถูกพาขึ้นรถเก๋ง เช่นเดียวกับในกรณีของตู้คอนเทนเนอร์ หญิงสาว และเด็กสาวคนอื่นๆ ต่างถูกพาให้เข้าไปเบียดเสียดกันอยู่ในรถคันหนึ่ง แต่ ลูซี่ กลับถูกพาขึ้นรถเก๋งอีกคันคนเดียว

เมื่อออกจากท่าเรือ หญิงสาว และเด็กสาวทุกคนได้ถูกผ้าคลุมหัวเอาไว้ เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาจําทางได้ จนถึงตอนนี้ ลูซี่ เองยังไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน แม้กระทั่งไม่รู้ด้วยว่าตัวเองได้มาถึงอังกฤษแล้ว

ลูซี่ ได้จับตาดูตั้งแต่วินาทีที่เธอได้ขึ้นรถ เธอก็เริ่มนับมันในใจ พยายามใช้สัมผัสตัวเองจดจําทิศทางที่รถวิ่งผ่าน พยายามจําเสียงที่ได้ยินจนกระทั่งรถหยุด..

เมื่อนั้นเธอถูกใครบางคนนำพาให้ออกมาจากรถ และเดินไปได้ระยะหนึ่ง

เมื่อถุงผ้าบนหัวถูกถอดออก เธอพยายามปรับตัวให้เข้ากับแสงเล็กน้อย และก็พบว่าตัวเองมาอยู่ในห้องๆ หนึ่ง ห้องนี้เป็นห้องที่หรูหรามาก มีเตียงขนาดใหญ่ที่หรูหราอยู่ตรงกลางของห้อง

จากนั้นเธอได้เห็นชายวัยกลางคนที่ดูร่ำรวย นั่งอยู่บนโซฟาในห้อง เขาได้มองมาที่เธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ดวงตาของเขามันเหมือนราวกับหมาป่าที่หิวโหย และดูเหมือนจะเป็นหมาป่าที่หิวโหยมานานหลายวันแล้ว และในที่สุดก็ได้เห็นเนื้อสดๆ มาอยู่ตรงหน้า…

ชายร่างใหญ่ที่พา ลูซี่ เข้ามา ก็ถอยกลับออกไปทันที และปิดประตู

ชายวัยกลางคนที่ดูร่ำรวยคนนั้น ยืนขึ้น และกระโจนเข้าหา ลูซี่ เหมือนกับหมาป่าผู้หิวโหย พร้อมกับกางกรงเล็บออกเพื่อจะตะคลุม กระต่ายตัวน้อยๆ ที่อยู่ตรงหน้า…