บทที่ 69 : เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ (2-2)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 69 : เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ (2-2)
เราฝึกฝนให้เข้มข้นขึ้นอย่างมากตั้งแต่เช้าจนดึก ไม่มีใครได้รับการยกเว้น เราลดเวลาพักลง เน้นเวลาเกือบทั้งหมดที่มีอยู่ไปกับการฝึกซ้อม
"ยิง"
แน่นอนว่าฉันก็ฝึกกันธนูเช่นเคย
ในตอนแรกฉันใช้โล่เพื่อป้องกันลูกธนู ทว่าเมื่อถึงจุดหนึ่ง ฉันทิ้งโล่และเพิ่มเงื่อนไขที่ท้าทายให้มากขึ้นในการฝึกซ้อม
“…”
ล่าสุดเราได้ลดช่วงการซ้อมลง จุดมุ่งหมายหลักของเราได้เปลี่ยนไปกลายเป็นการป้องกันลูกธนู
ถ้าเราเน้นฝึกฝนไปที่ความเชี่ยวชาญด้านอาวุธ ฉันคงจะมีทักษะดาบระดับต่ำไปถึงระดับ 6 เร็วกว่านี้มาก ทว่านั่นไม่ใช่การฝึกฝนที่ถูกต้อง การที่พยายามปลุกทักษะใหม่ ย่อมดีกว่าการฝึกฝนเพียงทักษะเดียวซ้ำไปซ้ำมา
ในการฝึกฝนครั้งนี้ มีทักษะที่ฉันพยายามจะเอามันมาครองอยู่
ลูกธนูบินพุ่งมาจากด้านบนและด้านล่าง แต่ละลูกศรมุ่งเข้ามาในทิศทางที่แตกต่างกัน
ทันทีที่พวกมันพุ่งมา สัญชาตญาณของฉันก็เริ่มทำงาน จู่ๆ ฉันก็คาดการณ์วิถีของพวกมันได้ ดาบของฉันหมุนไปและเบี่ยงเบนลูกธนูได้อย่างราบรื่น
['ฮาน (★)' ได้รับทักษะ 'การป้องกันการโจมตีระยไกล'!]
['ทักษะดาบและโล่เบื้องต้น' ของฮาน (★) ถึงระดับแล้ว 6!]
'การป้องกันการโจมตีระยะไกล'
เป็นทักษะที่ช่วยเพิ่มผลการป้องกันอาวุธประเภทระยะไกล รวมถึงจากลูกธนู การได้รับทักษะนี้เป็นอะไรที่ยากมา แต่ฉันก็ฝึกฝนทักษะจนเชี่ยวชาญ ถึงมันจะช้าไปสักหน่อย แต่ฉันก็ได้มันมาแล้ว
ด้วยความที่การป้องกันการโจมตีระยะไกลจัดอยู่ในประเภทของทักษะอาวุธ ฉันจึงสามารถพัฒนาทักษะดาบและโล่ของฉันไปพร้อมๆ กันด้วยการผสมผสานทักษะเพิ่มเติมบางอย่างเข้าไป ทำให้ฉันสามารถยกระดับความเชี่ยวชาญด้านอาวุธของฉันให้อยู่ในระดับกลางได้
“นี่มันจะเก่งมากขึ้นไปทุกวันแล้วนะ”
เจนน่าพึมพำด้วยความหงุดหงิดในน้ำเสียงของเธอ
“ไม่จำเป็นต้องเยินยอฉันหรอก ว่าแต่เธอฝึกเปลี่ยนอาวุธแล้วหรือยัง?”
“เอ่อ นายหมายถึงแบบนี้เหรอ”
เจนน่ายิงธนูไปที่รูปปั้นไม้ที่อยู่ห่างออกไป 10 เมตร จากนั้นเปลี่ยนมาใช้กริชของเธออย่างคล่องแคลว และฟาดหุ่นไล่กาที่อยู่ข้างๆ เธออย่างรวดเร็ว ความลื่นไหลของการเปลี่ยนอาวุธของเธอนั้นคล้ายกับการไหลของสายน้ำก็ไม่ปาน
เมื่อตรวจสอบหน้าจอสถานะ ฉันก็ยืนยันว่าได้เธอรับทักษะ 'การสลับอาวุธ' เรียบร้อยแล้ว
ด้วยความที่มันช่วยในการปรับตัวในสถานการณ์ต่างๆ ทักษะนี้จึงมีประโยชน์อย่างยิ่ง
ต้องบอกเลยว่าความเร็วในการเรียนรู้ของเธอนั้นผิดปกติยิ่ง
แม้ว่าเธอจะเป็นเพียง 1 ดาว แต่เธอกลับมีศักยภาพมหาศาลที่ซ่อนเร้นเอาไว้
หากฉันถูกลากเข้ามาในโลกนี้โดยปราศจากความรู้เรื่อง "พิกมีอัพ" ฉันคงตามหลังเจนน่าอยู่มาก อย่างดีที่สุด ฉันอาจจะเป็นแบบเดียวกับอารอน แม้ว่าเขาจะยกระดับความเชี่ยวชาญหอกระดับต่ำของเขาเป็นระดับ 3 แต่นั่นก็คือมากที่สุดที่เขาจะทำได้แล้ว
อารอนไม่ได้มาสนามฝึกซ้อมมาระยะหนึ่งแล้ว
เขาน่าจะอยู่เงียบๆ ในห้องของเขา และฝึกฝนความอดทนต่อความเจ็บปวด
ในทางกลับกัน ออลก้ากำลังหมกมุ่นอยู่กับการฝึกเวทมนตร์ที่สนามฝึกพิเศษภายในห้องนักเวทย์
สิ่งที่ฉันให้เธอฝึกคือการลดอำนาจพลังลง ลดการใช้พลังงานเวทย์มนตร์ให้เหลือน้อยที่สุด ต้องใช้การร่ายมนตร์ที่รวดเร็วและต่อเนื่องกัน หากเธอทำได้ มันก็จะดีกว่าการปล่อยเวทมนตร์ชุดเดียวอย่างแน่นอน
สำหรับปาร์ตี้ที่ 2 ซึ่งนำโดยอีดิส พวกเขากำลังฝึกอยู่ทางด้านซ้ายของสนามฝึกซ้อม
ไม่ว่าจะตรงไหน ทุกที่ก็มีแต่คนกำลังฝึกฝนกัน ทางอาเชอร์และดีก้าก็กำลังฝึกฝนโดยมีอีดิสและโรเดอริกคอนชี้แนะ
ส่วนอีกมุมหนึ่ง ก็มีคนอื่นๆ กำลังฝึกฝนอย่างไร้จุดหมาย
พวกเขาฝึกอย่างไร้แบบแผน ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็น้อยมาก คนเหล่านี้คือพวก 1 ดาวที่เพิ่งถูกสุ่มมา แม้ว่าระดับของพวกเขาจะเพิ่มสองสามครั้งแล้ว แต่ระดับทักษะของพวกเขาก็ยังคงต่ำมากอยู่ดี
“เราควรช่วยเด็กพวกนี้ไหม?”
โชคดีที่มีเพียงสองคนเท่านั้น
ดูเหมือนว่านายท่านจะไม่สนใจในการหาฮีโร่ใหม่แล้ว
เขาใช้อัญมณีทั้งหมดเพื่อสร้างห้องเวทย์ขึ้นมา
คงกะที่จะเตรียมขึ้นสู่ชั้น 10 แล้วสินะ
เมื่อมีโรงงานผลิตอุปกรณ์ อุปกรณ์ของปาร์ตี้ก็ได้รับการปรับปรุงอย่าง เกราะหนังระดับ E ที่แทบจะพังก็ได้รับการเสริมเป็นระดับ D ด้วยการเพิ่มแผ่นโลหะ อารอนและฉันก็ได้มีดสั้นใหม่เป็นอาวุธรองด้วย
ทั้งสองคนจากสนามฝึกซ้อมก็ได้เข้าร่วมกับกลุ่มของฉันและกลุ่มของอีดิสด้วย
ฮีโร่ระดับ 1 ดาวที่เข้าร่วมปาร์ตี้ของเราชื่อชูรอน เขาพยายามไล่ตามเราให้ทัน แต่เขาก็ไม่สามารถได้รับทักษะต้านทานไฟตามที่ฉันต้องการได้
หากเรามีเวลามากกว่านี้ ฉันคงบังคับเขาให้เรียนรู้มันแล้ว แต่เมื่อพิจารณาจากการกระทำของนายท่าน อีกไม่นานเราคงได้ขึ้นไปยังชั้น 10 กัน เพราะอย่างนั้นเราจึงควรจะเน้นไปที่การฝึกประสานงานกันดีกว่า
ที่จริง ฉันอยากให้พวกเราเลื่อนเวลาการลงชั้น 10 ออกไปอีกหน่อย
ช่วงนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ดันเจี้ยนรายสัปดาห์ทั้งหมดเปิดพอดี ดังนั้นฉันจึงไปลงดันเจี้ยนเหมือง แต่ฉันก็ไม่พบสัตว์หายากเลย
คืนนั้นอารอนได้ทักษะต้านทานความเจ็บปวดแล้ว
การเตรียมการทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์
ขณะที่ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะในห้องและกำลังวิเคราะห์ดันเจี้ยนจากชั้น 6 ถึงชั้น 9 ฉันก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงปีกที่กำลังกระพือ
เป็นเสียงของไอเซลล์
"อะไรทำให้เธอมาหาฉันที่นี่เหรอ?"
[ไม่มีอะไรหรอกค่ะ! ฉันแค่อยากจะตรวจสอบดูว่าการเตรียมการเป็นยังไงบ้าง ท่านโลกิ เป็นยังไงบ้างคะ? คุณรู้ถึงแก่นของภารกิจหรือยัง? เราจะบุกผ่านมันไปได้ไหมคะ?]
“ถ้าฉันรู้ก็คงจะเป็นพระเจ้าไปแล้วล่ะ”
[แต่ท่านโลกิก็เก่งกาจเทียมพระเจ้าแล้วนะคะ!]
“ถ้าเป็นงั้นจริง ฉันก็คงพิชิตชั้นที่ 100 ไปนานแล้ว”
ฉันเป็นหนึ่งในผู้เล่นอันดับต้นๆ ในพิกมีอัพ
แต่ถึงแม้จะมีชื่อเสียงขนาดนั้น ฉันก็ยังไม่สามารถเคลียร์พิกมีอัพได้ทั้งหมด หลังจากต่อสู้ดิ้นรนมาสองปี ฉันก็มาถึงแค่ชั้นที่ 88 เท่านั้น ปาร์ตี้นับไม่ถ้วนของฉันได้ถูกกำจัดโดยระบบสุ่มที่คาดเดาไม่ได้และกับดักอันโหดร้ายของเกม
ในพิกมีอัพ นายท่านจะเติบโตผ่านความพ่ายแพ้ ฉันเองก็ไม่ต่างกัน
ทว่านายท่านไรก็ได้ที่กำลังคุมฉันอยู่ยังไม่เคยประสบกับความพ่ายแพ้มาก่อน
หากเป็นแบบนี้ต่อไป เมื่อเขาได้ใจและลงชั้นหอคอยที่ยากขึ้นเรื่อยๆ วันตายของฉันคงอยู่ไม่ไกล ยิ่งฉันคิดถึงมันมากเท่าไร มันก็ยิ่งผลักดันฉันไปสู่ขอบเหวเท่านั้น การที่จะประสบความสำเร็จในทุกภารกิจโดยไม่ล้มเหลวแม้แต่ครั้งเดียวจนถึงชั้นที่ 100 มันเป็นอะไรที่แทบเป็นไปไม่ได้เลย
'...'
ความล้มเหลวเป็นสิ่งที่ฉันไม่อาจให้มันเกิดขึ้นได้เด็ดขาด
แต่ถึงฉันจะกังวลมากขนาดนี้ มันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะยอมแพ้
ฉันพยายามทำจิตใจให้สงบ สะบัดความคิดที่หลงทางทิ้งออกไป ฉันต้องสงบลง เพื่อสิ่งที่รอคอยอยู่ต่อจากนี้
จากการประมาณการของฉัน พรุ่งนี้เป็นวันที่เราจะต้องขึ้นไปชั้น 10
ใช่แล้ว พรุ่งนี้
มันจะเป็นด่านระดับยากด่านที่สองที่เราต้องเผชิญหน้ากับมัน
