บทที่ 10: ความเข้าใจ
เจียงหยุดเดิน ขมวดคิ้วมองซูจิ่นขึ้นลง แล้วพูดว่า "คุณรู้ไหม ผมรู้จักไอ้สารเลวที่เหมือนคุณ ผมต่อยเขาหลายครั้งแล้ว"
ซูจินยิ้มแล้วบอกว่า โอ้ ผมว่าเขาหล่อไม่เท่าผมมั้ง"
"คุณมั่นใจมากจริง ๆ ใช่ไหม"
"ไม่ใช่...แต่คุณก็ยังไม่ได้ตีฉัน นั่นคงเป็นเหตุผลใช่ไหม" ซูจินยิ้มอย่างภาคภูมิใจและกล่าวว่า นี่ทําให้เจียงหลีขําจริง ๆ
"ทุกความท้าทายในคู่มือเป็นสิ่งที่อันตรายอย่างยิ่ง การมีสติปัญญาบางอย่างจะช่วยให้คุณมีชีวิตที่ยืนยาวขึ้น แต่ฉันอยากให้คุณเข้าใจอย่างหนึ่ง อย่าใช้สมองดีๆ นี้ของคุณวางแผนต่อต้านฉัน หากฉันพบว่าคุณกำลังวางแผนต่อต้านฉัน เชื่อฉันเถอะ ฉันจะเป็นภัยคุกคามต่อคุณที่ยิ่งใหญ่กว่าศัตรูใดๆ ที่คุณเคยเผชิญมาจนถึงตอนนี้"
วิธีที่การพูดของเจียงหลี่พูดนั้นดูน่าเกรงขามมากจนซูจินรู้สึกราวกับว่ามีคนจับคอเขาไว้
"เข้าใจแล้ว นอกจากนี้… ฉันหวังให้คุณปกป้องฉัน ดังนั้นฉันจะไม่โง่พอที่จะวางแผนต่อต้านคุณ“ซูจินกล่าวในขณะที่มีเหงื่อ ผุดบนหน้าผากของเขา
เจียง หลี่พอใจกับคำตอบของซูจินและพยักหน้าด้วยความยินดี ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวที่เขาปล่อยออกมาก็หายไปเช่นกัน "ยอดเยี่ยม เอาล่ะ คุณอาจถามคำถามเกี่ยวกับ คู่มือนรก ก็ได้ ฉันจะพยายามตอบคุณให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ นี่จะเป็นรางวัลที่คุณนําฉันไปสู่สิ่งมีชีวิตนั้น"
“อืม โอเค อะไรคือความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างมือใหม่อย่างฉันกับทหารผ่านศึกอย่างคุณ” ถามซูจินโดยไม่ลังเลเลย
“คุณเป็นคนน่ารำคาญนะ กำลังพยายามหาจุดอ่อนของฉันด้วยคำถามแรกของคุณเหรอ?” เจียงหลี่กล่าวว่า “ทหารผ่านศึกที่นี่โดยทั่วไปถูกกำหนดให้เป็นเจ้าของคู่มือที่กระตุ้นความเข้มแข็งทางจิตใจ ดังนั้นความแตกต่างระหว่างพวกเขาและมือใหม่คือพลังวิญญาณ”คำถามแรกของซูจินเป็นคำถามที่ชาญฉลาดจริงๆ เขาไม่ได้ถามเฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับรายละเอียดใดๆ และแม้ว่าคำตอบสำหรับคำถามนี้ดูตรงไปตรงมา แต่คำตอบนั้นก็จะมีข้อมูลอื่นๆ อีกมากมาย
"พลังวิญญาณคืออะไร" ซูจินก็ไม่คิดว่าเจียงหลี่จงใจตอบแบบนี้หรือเปล่า เขาถามต่อไปเพราะคำตอบของเจียงหลี่แม้จะไม่มีรายละเอียดมากนัก แต่เขาก็พูดถึงสิ่งที่สำคัญมากๆ ซูจินจึงต้องสืบค้นต่อไป
"นี่... ก็คือพลังวิญญาณ" เจียงกางฝ่ามือออกและก๊าซสีเขียวบินวนอยู่ตรงกลางฝ่ามือของเขาอย่างต่อเนื่องเหมือนหมอกสีเขียว
“อะไรหน่ะ… นี่คืออะไร?”
“พลังวิญญาณ!”
“เฮ้ คุณกำลังไปไกลเกินไปแล้ว ฉันคิดว่าคุณบอกว่าคุณจะตอบคำถามของฉันให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ไง” ซูจินท้วง เป็นเรื่องปกติถ้าเจียงหลี่ให้คำตอบโง่ๆ แก่เขาสักครั้งหรือสองครั้ง แต่ถ้าทัศนคติของเจียงหลี่ต่อคำถามของเขาจะเป็นเช่นนี้ เขาจะไม่ได้รับข้อมูลมากนักจากเจียงหลี่
เจียงหลี่รู้ว่าเขาพูดไกลเกินไปนิดหน่อย ดังนั้นเขาจึงลูบจมูกแล้วพูดว่า "เอาล่ะ เอาล่ะ พลังวิญญาณคือพลังที่เจ้าของคู่มือครอบครอง ถ้าจะให้เปรียบเทียบมันกับอะไรบางอย่าง… ฉันคิดว่ามันเหมือนกับลมปราณภายในที่ภาพยนตร์ศิลปะการต่อสู้เหล่านั้นชอบพูดถึง? สรุปก็คือ มันเป็นพลังงานภายในร่างกายของคุณ ที่คุณสามารถควบคุมและนำไปใช้เพื่อเพิ่มขีดความสามารถของคุณได้“
“ฉันจะเปิดใช้งานพลังวิญญาณของฉันได้อย่างไร” ซูจินรีบถาม หากทหารผ่านศึกสามารถเอาชีวิตรอดได้ด้วยการพึ่งพาพลังวิญญาณ นี่คือสิ่งที่เขาต้องเข้าใจโดยเร็วที่สุด
เจียงหลี่มองซูจิ่นอย่างเยาะเย้ยและส่ายหัว "คราวนี้ผมไม่อยากปิดบังข้อมูลของคุณจริงๆ ความจริงก็คือไม่มีเจ้าของคู่มือเล่มใดสามารถบอกคุณได้ว่าพลังวิญญาณของพวกเขาถูกเปิดใช้งานอย่างไร แต่คุณไม่ต้องกังวลว่าคุณจะเปิดใช้งานมันได้หรือไม่ ตราบใดที่คุณสามารถบรรลุความท้าทายสิบครั้งติดต่อกันโดยไม่ตายคู่มือจะรับประกันว่าคุณได้รับพลังวิญญาณ"
"ความท้าทายสิบครั้งติดต่อกัน...มีโอกาสเกิดขึ้นมากแค่ไหน?"
“โอกาสที่คุณจะผ่านการท้าทายทั้งหมด 10 ครั้งในตอนนี้นั้นไม่มากนัก แต่ก็ไม่ใช่ศูนย์เช่นกัน นอกจากนี้ ทุกความท้าทายจะมีตัวละครพิเศษที่สามารถช่วยให้คุณเปิดใช้งานพลังวิญญาณของคุณได้ แต่แน่นอนว่าทั้งหมดนั้นขึ้นอยู่กับโชคของคุณ” เจียงหลี่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
ซูจินรู้สึกสิ้นหวัง เขามองเห็นอันตรายท้าทายที่ผ่านมาเขาสูญเสียแขนไปข้างหนึ่งและเพื่อนอีกสองคนยกเว้นชูยี่เขาไม่แน่ใจว่าหนึ่งในนั้นยังมีชีวิตอยู่ในขณะที่อีกคนหนึ่งเสียชีวิตไปก่อนหน้านี้ ที่เลวร้ายที่สุดจนถึงตอนนี้คือทุกอย่างยังไม่ถึงเกรด B เขาจะผ่านความท้าทาย 10 ครั้งได้อย่างไร
“มีวิธีที่จะออกจากโลกคู่มือนี้ไหม”
“มี” เจียง หลี่ ตอบอย่างมั่นใจมาก
"ทำยังไง?" ซูจินถามอย่างเร่งรีบ
"ทำยังไง? มันง่ายมาก เอาชีวิตรอดจากการท้าทายหนึ่งร้อยครั้ง แล้วคุณสามารถออกจากสิ่งนี้ได้ แล้วคุณก็จะหลุดพ้นจากสถานการณ์ หรืออีกวิธีหนึ่งคือการสะสมคะแนนหนึ่งล้านคะแนน" เจียงหลี่กล่าวอย่างใจเย็น
“หนึ่งร้อยความท้าทาย” ซูจินทวนคำพูดเหล่านั้นกับตัวเอง เขาไม่รู้ระบบคะแนนที่ใช้ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพูดเรื่องนั้นได้ แต่ความท้าทายแรกนี้ทำให้เขาเกือบจะหมดหวังแล้ว แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจินตนาการว่าใครก็ตามจะสามารถเอาชีวิตรอดจากการท้าทายนับร้อยได้
“คุณเคยสงสัยมั้ยว่ามันจะเป็นไปได้หรือไม่? ฉันคิดว่ามันแทบจะเป็นไปไม่ได้เช่นกัน ฉันผ่านความท้าทายมาแล้ว 13 ครั้ง และเป็นหนึ่งในผู้ที่เก่งที่สุดในบรรดาเจ้าของ คู่มือ เทียบกับคนอื่นๆ ที่ฉันเคยพบมา ดังนั้นฉันคิดว่าร้อยครั้งจึงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย” สายตาของเจียงหลี่ หรี่ลงขณะที่เขาพูด เห็นได้ชัดว่าแม้แต่คนที่เก่งพอๆ กับตัวเขาเองก็ไม่มีความมั่นใจว่าเขาจะทำมันได้เช่นกัน
ซูจินท้อแท้เล็กน้อย แต่เขาไม่ใช่คนประเภทที่จะสิ้นหวังกับสิ่งที่เขาไม่เคยลองทำมาก่อน ไม่ว่ามันจะดูเหมือนเป็นไปไม่ได้แค่ไหน เขาก็จะพยายามทำมันต่อไป ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะออกจากหมู่บ้านเกษตรกรรมบนภูเขาในตอนนั้นไปยังเมืองเอส อันยิ่งใหญ่เช่นกัน แต่เขาก็ทำมันได้อยู่ดี
"แล้วคะแนนที่คุณพูดถึงล่ะ ผมจะได้มาอย่างไร"
“ทุกครั้งที่ทำการท้าทายเสร็จสิ้น ผู้รอดชีวิตจะได้รับคะแนนคนละ 1,000 คะแนน หากคุณทำภารกิจพิเศษสำเร็จหรือหากคุณสังหารศัตรูที่คุณควรจะทำ คุณจะได้รับคะแนนสำหรับสิ่งนั้นด้วย” เจียงหลี่ อธิบาย
"โอ้! นั่นคือเหตุผลที่คุณต้องการให้ฉันช่วยคุณตามหาสัตว์ประหลาดตัวนั้น! แต่จะได้ภารกิจเหล่านี้มาจากไหน?“ถามซูจินอย่างสงสัย
เจียงหลี่กล่าวว่า “มือใหม่จะไม่เลือกภารกิจใด ๆได้ ความท้าทายแรกคือให้คุณได้สัมผัสกับความรู้สึกที่นี่
แต่ถ้าคุณโชคไม่ดีและเสียชีวิตในการท้าทายครั้งแรก มันก็แย่เกินไป“
“นั่นถือเป็นการป้องกันสำหรับมือใหม่หรือเปล่า? ในกรณีนั้น… ฉันขอตรวจสอบได้ไหมว่าคู่มือของคุณมีคำแนะนำเช่นนี้หรือไม่” ซูจินเปิดสำเนาของเขาและแสดงบรรทัดเพิ่มเติมที่ปรากฏต่อเจียงหลี่ในภายหลัง
เจียง หลี่ เหลือบมองมันแล้วส่ายหัว “ไม่ ฉันไม่มีสิ่งนั้น นั่นเป็นสิ่งพิเศษที่คุณได้รับเมื่อเป็นมือใหม่ แต่เมื่อการท้าทายนี้สิ้นสุดลง คุณจะไม่ได้รับคำใบ้แบบนี้อีกต่อไป คุณจะต้องคิดออกด้วยตัวเอง”
“ในกรณีนั้น… เราจะสะสมคะแนนเพียงอย่างเดียวเพื่อออกจากสถานการณ์นี้หรือไม่?” ซูจินตกอยู่ในห้วงความคิด หากให้คะแนนเพื่อยุติสถานการณ์นี้เพียงอย่างเดียว นั่นจะทับซ้อนกับข้อกำหนด 100 ความท้าทาย ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือคนที่สามารถสะสมคะแนนได้อย่างรวดเร็วจะสามารถออกจากโลกนี้ได้เร็วกว่านี้
"แน่นอนว่ามันไม่ใช่จุดประสงค์เพียงอย่างเดียว ที่ฉันจะบอกคุณทั้งหมดในตอนนี้ เมื่อคุณผ่านการท้าทายนี้แล้วคุณจะเข้าใจถึงความสําคัญของคะแนน โอเค,พอได้แล้ว! ฉันได้ตอบคําถามของคุณมากมาย ตอนนี้พาฉันไปพบสัตว์ประหลาดก่อน" เห็นได้ชัดว่าเจียงหลี่จะไม่ตอบคําถามใดๆอีกต่อไป
ซูอินพยักหน้าไปพลาง พลางคิดถึงทุกอย่างที่เจียงหลี่พูด เจียงลี่ให้ข้อมูลเขามากมาย ตอนนี้เขามีความรู้คร่าวๆ เกี่ยวกับคู่มือเล่มนี้แล้ว แต่อย่างอื่นสามารถรอจนกว่าเขาจะผ่านคืนนี้ไปได้จริง ๆ
พวกเขาไม่ได้ไปเร็วมาก แต่ซูจินรู้ว่าจะไปที่ไหน เขาพาเจียงหลีไปที่บ้านของหลินเยว่ เพราะเขาเชื่อว่าสัตว์ประหลาดน่าจะอยู่ที่นั่นมากที่สุด
เป็นไปตามที่ซูจินคาดไว้ พวกเขาเข้าไปหาสัตว์ประหลาดเมื่อเข้าใกล้บ้านของหลินซูมากขึ้นเรื่อย ๆ มันถูกห่อด้วยผ้าคลุมทั้งตัวและถือธนูยาวอยู่ในมือ มันดึงสายคันธนูและเล็งไปที่ซูจินและเจียงหลี่ เมื่อสายคันธนูคลายลง ลูกศรที่ส่องแสงก็ยิงออกมาจากคันธนูยาวทะลุอากาศ
ซูจินกลัวจนขนลุก เขาได้สัมผัสพลังของลูกธนูแล้ว เขามั่นใจว่าถ้าสิ่งที่ทําลายล้างนั้นกระทบร่างกายของใครบางคน คนนั้นจะมีเนื้อที่ตายแล้ว
เจียงหลี่ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวเพื่อยืนบังซูจิน และพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “อย่าห่างจากฉันเกิน 10 เมตร! ฉันจะปกป้องคุณ!”
"รับทราบ! ฉันจะตามคุณไปติดๆ!“เมื่อซูจินอยู่ข้างหลังเจียงหลี่อย่างปลอดภัย ความรู้สึกกลัวก็หายไปทันที เขาเชื่อว่าเจียงหลี่สามารถเอาชนะสิ่งมีชีวิตนี้ได้จริงๆ
ขณะที่ลูกธนูบินเข้าหาเขา สีหน้าของเจียงหลี่ ก็ดูเคร่งขรึม และเขาก็ยกหอกขึ้น ซูจินไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เขาได้ยินเสียงคำรามดังมาก ตามมาด้วยฝุ่นก้อนใหญ่ มันยากที่จะมองเห็นได้ชัดเจนผ่านฝุ่น แต่เขาสามารถเห็นได้ว่าเจียงหลี่ได้วิ่งออกมาแล้ว
“บ้าเอ๊ย! เกิดอะไรขึ้นกับรัศมี 10 เมตรที่เราพูดถึงกันเมื่อกี้นี้!” ซูจินบ่นขณะที่เขาแอบคว้ามีดของเขาเช่นกัน เจียงหลี่ สัญญาว่าจะปกป้องเขา แต่ซูจินจะไม่ฝากชีวิตของเขาไว้ในมือของเจียงหลี่ อีกแล้ว
เจียงหลี่พุ่งเข้าหาสัตว์ประหลาดและหอกในมือของเขายิงลำแสงสีเขียวออกมาทีละลำ แสงของหอกห่างออกไปกว่า 50 เมตรภายในเสี้ยววินาทีทำให้เจียงหลี่ ดูเหมือนพระเจ้าที่อยู่เหนือพื้นโลก
สัตว์ประหลาดไม่ขยับและปล่อยให้ลำแสงสีเขียวแทงเข้าไปในร่างกายของมัน สิ่งเดียวที่มันทำคือยกธนูยาวขึ้นอีกครั้ง
เมื่อดึงสายธนูกลับแล้ว ประกายไฟก็รวมตัวกันอีกครั้งเป็นรูปลูกศร แต่คราวนี้ลูกศรมีขนาดใหญ่กว่าครั้งก่อนมาก มันใหญ่และสว่างมากจนซูจินสามารถมองเห็นใบหน้าที่บิดเบี้ยวใต้เสื้อคลุมได้จากระยะไกล
วุง! สายธนูถูกปล่อยออก และลูกธนูก็บินออกไปพร้อมกับหอกในมือของเจียงหลี่แทงทะลุสัตว์ประหลาด ลูกศรบินออกไปพร้อมกับเสียงคำรามและทะลุผ่านเจียงหลี่เช่นกัน
"อึ! พวกเขาทั้งสองจะตายด้วยกันเหรอ!“ซูจินรู้สึกมั่นใจมากว่าเจียงหลี่จะชนะ แต่ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายจะต้องตายพร้อมกัน
"เป็นคุณนั้นเอง!" ซูจินจ้องมองไปที่สัตว์ประหลาดที่เจียงหลี่เพิ่งแทง