ตอนที่ 49 ความสงสัยของสโมคเกอร์
“นามิ ฉันตั้งใจจะพาวีวี่ไปไปฝึกฝนในพื้นที่ลึกลับ”
“เธอเองก็ต้องไปกับพวกเราด้วย” หลี่ฟานยิ้มเล็กน้อย
“ถ้าเป็นเรื่องนั้น ฉันก็ต้องไปอยู่แล้ว” นามิเดินไปหาวิวี่ด้วยรอยยิ้ม
“วิวี่ พวกเราต่างก็เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์หลี่ฟานเหมือนกัน มาสนิทกันไว้เถอะ!”
“เอ่อ ค่ะ… เข้าใจแล้วค่ะ” วีวี่พูดคุยกับนามิด้วยความประม่า
หลังจากที่เห็นทั้งสองคนได้รู้จักกัน หลี่ฟานก็นำพวกเธอเข้าสู่พื้นที่ลึกลับ และเริ่มขั้นตอนต่อไปของการฝึกฝนทันที
ในเวลานี้ สองวันได้ผ่านไปในพริบตา
หลังจากที่ได้ฝึกฝนด้วยกัน นามิและวีวี่ก็ค่อยๆ คุ้นเคยกันมากขึ้นเรื่อยๆ
ส่วนโนจิโกะ เธอก็เริ่มการฝึกฝนภายใต้คำแนะนำของหลี่ฟานแล้ว
…
“นาวาเอก สโมคเกอร์ พวกเราเราเกือบจะถึงแล้วค่ะ”
ในน่านน้ำของหมู่บ้านโคโคยาชิ ทาชิงิวางกล้องส่องทางไกลลง และรายงานไปยังสโมคเกอร์ที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ
“พวกเรามาถึงแล้ว” สโมคเกอร์ขมวดคิ้ว
“เธอยังติดต่อนาวาเอก เนซูมิไม่ได้อีกงั้นหรอ”
“ยังติดต่อไม่ได้เลยค่ะ” ทาชิงิส่ายหัว
“ตั้งแต่การสื่อสารครั้งล่าสุดเมื่อสองวันก่อน ฉันก็ติดต่อเขาไม่ได้อีกเลย”
“ผู้ชายคนนั้น บางที… เขาอาจจะตายไปแล้วก็ได้” สโมคเกอร์ถอนหายใจ
“คุณสโมคเกอร์ คุณหมายความว่านามิฆ่านาวาเอก เนซูมิไปแล้วงั้นหรอ?”
“บางที แต่เราจำเป็นต้องตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดก่อน ทาชิงิ สั่งให้ทหารเรือทุกคนเตรียมตัว เราจะเอาเรือเข้าเทียบท่าที่เกาะแล้ว”
ทาชิงิพยักหน้า หลังจากนั้นเธอก็วิ่งไปประกาศคำสั่งของสโมคเกอร์ทันที
ไม่กี่นาทีต่อมา ทหารเรือที่นำโดยสโมคเกอร์ ก็ได้เหยียบย่างเข้าไปบนดินแดนของหมู่บ้านโคโคยาชิ
"นี่คือ?" สโมคเกอร์หลี่ตา เขามองไปยังร่องรอยบนพื้นดิน ที่เป็นฝีมือของโนจิโกะ
“ทหารเรือ พวกนายมาทำอะไรที่นี่”
ในขณะที่สโมคเกอร์กำลังสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับรอยแตกบนพื้นดิน เก็นโซก็พาชาวบ้านสองสามคนเดินมาหาพวกเขา
“พวกคุณเป็นชาวบ้านในหมู่บ้านนี้สินะ”
“ฉันนาวาเอก สโมกเกอร์ จากสาขากองทัพเรือ เมืองโลคทาวน์”
“ฉันได้รับคำสั่งมาให้ตรวจสอบนาวาเอก เนซูนิ ในสาขากองทัพเรือที่ 16 ของทะเลอีสบลู”
“แต่เขาก็ได้ขัดคำสั่ง และได้เดินทางมาที่หมู่บ้านแห่งนี้โดยไม่ได้รับอนุญาต จากนั้นเราก็ติดต่อเขาไม่ได้อีกเลย”
“พวกคุณพอจะเห็นนาวาเอก เนซูมิบ้างรึเปล่า?”
สโมคเกอร์ถามเก็นโซ
“นี่…” เก็นโซขมวดคิ้วและเหลือบมองไปที่ชาวบ้านที่อยู่ข้างๆเขา
เหล่าชาวบ้านพยักหน้าให้กับเก็นโซอย่างลับๆ
ด้วยการถอนหายใจเก็นโซมองไปที่สโมคเกอร์ แล้วพูดขึ้นมา
“นาวาเอก เนซูมิถูกพวกเราฆ่าตายไปแล้ว รวมถึงทหารเรือคนอื่นๆด้วย”
“ถ้าต้องการจะจับ ก็จับพวกเราไปได้เลย”
สโมกเกอร์ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที เมื่อเขาได้ยินคำอธิบายของเก็นโซ
“จะบอกว่าพวกคุณฆ่าทหารเรือทั้งหมดไปแล้วงั้นเหรอ”
“ใช่ นาวาเอก เนซูมิคนนั้นมันไม่ใช่ทหาเรือที่ดี” เก็นโซกำหมัดของเขาจนแน่น
“ทันทีที่เขามาถึงที่นี่ เขาก็ต้องการอะไรบางอย่างจากพวกเรา จากนั้นเขาก็สั่งให้ทหารเรือทั้งหมดชี้ปืนมาที่พวกเรา และเราถูกบังคับให้ต้องต่อสู้กับพวกเขา”
"นี่… มันเป็นไปได้ยังไงกัน? ทหารเรือจะทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง” ทาชิงิเม้มปาก ขณะที่กำลังพยายามใช้ความคิด
ในเวลานี้ เสียงร้องตะโกนก็ดังออกมาไม่ไกล
“อย่าวิ่ง ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก ฉันเป็นหมอ”
สโมคเกอร์และคนอื่นๆ มองไปตามเสียงไป และพวกเขาก็พบว่า มีชายคนหนึ่งที่สวมชุดของทหารเรือ กำลังวิ่งมาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว
ด้านหลังเขา มีผู้ชายที่แต่งตัวเป็นหมอ กำลังวิ่งไล่ตามมาอย่างไม่ลดละ
“ทหารเรือ?!” เมื่อเห็นสโมคเกอร์และคนอื่นๆ ทหารเรือที่กำลังถูกไล่ตามก็รีบวิ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว
เก็นโซและชาวบ้านคนอื่นๆ พยายามจะที่หยุดทหารเรือคนนั้น แต่พวกเขาก็พบว่ามีชั้นของควันสีขาวบางๆ ปรากฏขึ้นรอบๆตัวพวกเขาในทันที
มันเป็นสิ่งกีดขวาง ที่ทำให้ทหารเรือคนนั้นวิ่งมาหาสโมกเกอร์ได้อย่างราบลื่น
“ไอ้บ้า!” เก็นโซคำราม
"หมอ ทำไมนายถึงปล่อยผู้ชายคนนี้ออกมา"
“ฉัน… ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เมื่อเห็นสิ่งนี้ หมอก็ต้องหยุดวิ่ง
“ตอนนั้นฉันกำลังยุ่งอยู่กับการรักษาคนอื่นอยู่ และผู้ชายคนนี้ตื่นขึ้นมา ก่อนที่เขาจะวิ่งออกไปโดยไม่สนใจอะไรเลย”
สโมคเกอร์เหลือบมองไปที่เก็นโซ และชาวบ้านคนอื่นๆที่ดูกังวล เขาถามทหารเรือที่กำลังหายใจอย่างยากลำบากต่อหน้าเขาทันที
“นายเป็นทหารเรือของนาวาเอก เนซูมิใช่รึเปล่า?”
"ใช่ครับ" ทหารเรือพยักหน้าอย่างหนัก
“แล้วนาวาเอก เนซูมิล่ะ?”
“นาวาเอก สโมคเกอร์ เรื่องนี้ผมก็ไม่แน่ใจ ตอนนั้นผมจำได้แค่ว่าจู่ๆ ก็มีผู้หญิงผมสีฟ้าปรากฏตัวขึ้น และโจมตีพวกเราด้วยพลังแปลกๆ
พลังนั้นมันเหมือนกับพลังของผลสั่นสะเทือน ที่ทีชใช้ออกมาในรายการทองคำเลยไม่มีผิด”
หลังจากที่ทหารเรือคนนั้นพูดสิ่งนี้ออกไป ร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นขึ้นมาทันที
“แต่หลังจากที่ผมตื่นขึ้นมา ผมก็ได้ยินเหล่าชาวบ้านพูดคุยกันว่า นาวาเอกเนซูมิและทหารเรือคนอื่นๆ ได้ตายไปหมดแล้ว และมีเพียงผมคนเดียวเท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่”
“ผลสั่นสะเทือน ผู้หญิงผมสีฟ้า?” ใบหน้าของสโมคเกอร์เริ่มจริงจังขึ้นมา
“เธอคนนั้นไม่ใช่นามิแน่นอน เป็นไปได้ไหมว่า… หลี่ฟานจะมอบผลกุระ กุระ ให้กับเธอ?”
…
