ตอนที่ 46 ห้องฝึกฝนแห่งกาลเวลา

“นี่ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”

“เธอไม่ได้อยากที่จะแข็งแกร่งขึ้นอย่างงั้นเหรอ?”

หลังจากที่ออกมาจากห้องพยาบาล มองไปที่สีหน้าของนามิ หลี่ฟานก็พูดไม่ออกเล็กน้อย

“แต่งานเลี้ยงในหมู่บ้านยังจัดไม่จบลงเลย”

“อย่างน้อยก็รอจนกว่างานเลี้ยงจะจบลงก่อนไม่ได้หรอ หลังจากนั้นค่อยฝึกก็ได้”

นามิกระพริบตาปริบๆ และมองหลี่ฟานอย่างน่าสงสาร

“ในตอนที่พวกทหารเรือมาถึงหมู่บ้าน งานเลี้ยงก็คงจะหยุดไป”

“และตอนนี้ทหารเรือพวกนั้นถูกจัดการไปหมดแล้ว เธอคิดว่าชาวบ้านจะยังจัดงานเลี้ยงต่อไปงั้นหรอ”

“นี่… เราต้องลองไปดูก่อนสิ”

“เธอนี่นะ… ดูเหมือนว่าฉันจะต้องเข้มงวดกับเธอมากขึ้นซะแล้วสิ”

หลี่ฟานเข้าใจความคับข้องใจตลอดสิบปีกับกลุ่มโจรสลัดอารอนของนามิ แม้ว่านามิจะยังตั้งใจที่จะแข็งแกร่งขึ้นต่อไป แต่ความกระตือรือร้นในการฝึกของเธอก็จะลดลง หากเธอไม่มีเป้าหมายในการฝึกฝน

หลี่ฟานไม่ได้ตั้งใจจะต่อรองกับนามิอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงใช้มือขวาโอบเอวที่เรียวงามของนามิ และอุ้มเธอไปที่หน้าประตูแห่งหนึ่ง

เมื่อผลักประตูเข้าไป ก็มีแต่ความมืดมิด และไม่เห็นสิ่งใดที่อยู่ข้างในเลยสักนิด

แต่สำหรับสิ่งเหล่านี้ นามิคุ้นเคยกับมันดีที่สุด เพราะท้ายที่สุด เมื่อเธอเข้าไปในดินแดนลึกลับเพื่อฝึกฝน เธอก็ได้เดินผ่านเข้าไปในประตูแห่งนี้

“ฉันต้องบอกเธอเอาไว้ก่อน” หลี่ฟานหยุดเดิน และมองนามิที่อยู่ในมือของเขา

“นามิ ด้านในนี้คือห้องฝึกฝนแห่งกาลเวลา”

“กระแสเวลาพื้นที่ภายใน และโลกภายนอกนั้น ไม่เหมือนกัน”

“พูดอีกอย่างก็คือ ถ้าเธอฝึกภายในห้องนี้หนึ่งปี เวลาในโลกภายนอกจะผ่านไปเพียงหนึ่งวินาทีเท่านั้น”

“แน่นอน อายุของเธอก็จะเพิ่มขึ้นในระหว่างการฝึกฝนด้วย”

“เธอสามารถฝึกฝนในห้องนี้ได้สองปี ตอนนี้เธออายุ 18 และเมื่อเธอออกมา เธอก็จะมีอายุ 20”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของลี่ฟาน นัยน์ตาของนามิก็เบิกกว้างขึ้นมาเล็กน้อย

“นี่… หลังจากที่ฉันออกมา ฉันก็จะมีอายุเท่ากันกับเธองั้นหรอ”

หลี่ฟานเลิกคิ้วขึ้น

“ฉันจำได้ว่าโนจิโกะก็อายุ 20 ปีนี้เหมือนกัน”

“ฮิฮิ วันเกิดของฉันเร็วกว่าเธอสิบวัน ดังนั้น หลังจากที่ฉันออกมา ฉันก็จะได้กลายเป็นพี่สาวของเธอ!

ไปกันเถอะ อาจารย์หลี่ฟาน!”

เมื่อคิดถึงการที่เธอจะได้เป็นพี่สาวของโนจิโกะ นามิก็ถึงกับลืมความเจ็บปวดที่จะได้รับจากการฝึกฝนไปทันที

“ก็ได้ ตามที่เธอต้องการ” หลี่ฟานพยักหน้าและเดินเข้าไปในห้องฝึกฝนแห่งกาลเวลาอย่างรวดเร็ว

นามิเพียงรู้สึกว่าดวงตาของเธอมืดลง และเมื่อแสงปรากฏขึ้นอีกครั้งต่อหน้าเธอ เธอก็ได้มาอยู่ที่หน้าชายหาดแล้ว

ที่ด้านหน้าของเธอ คลื่นสูงหลายเมตรกำลังสาดซัดเข้าสู่โขดหิน และชายหาดบนชายฝั่งอย่างต่อเนื่อง

“ที่นี่… มันคือที่สำหรับการฝึกฝนจริงๆงั้นหรอ” นามิมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง ราวกับเพื่อให้แน่ใจว่า จะไม่มีอสูรที่เธอเคยเจอก่อนหน้านี้ปรากฏตัวขึ้น

“อย่ามองหาพวกมันเลย ที่นี่ไม่มีอสูรหรอก เจ้าพวกนั้นไม่จำเป็นสำหรับการฝึกฝนในสองปีนี้ของเธอ”

“นั่นมันเยี่ยมมาก” นามิถอนหายใจอย่างโล่งอก

“อย่างไรก็ตาม ฉันจะเป็นคู่ต่อสู้ของเธอในตลอดสองปีนี้ ดังนั้นจงตั้งสติให้ดี นามิ”

"เอ๊ะ! อาจารย์หลี่ฟาน คุณจะเป็นคู่ต่อสู้ของฉันจริงๆงั้นหรอ!”

“นั่นคือเหตุผลที่ฉันต้องบอกให้เธอต้องตั้งสติให้ดี” หลี่ฟานบีบกำปั้นของเขาเบาๆ และหันไปมองนามิ

“คราวนี้หัวข้อหลักคือ ‘ฮาคิเกราะ’ และ ‘ฮาคิสังเกต’”

“ในช่วงเวลานี้ เธอต้องฝึกฝนฮาคิอย่างน้อยหนึ่งชนิดให้ได้สำเร็จ”

“เอาล่ะ เรามาเริ่มจากการวิ่งเลียบชายฝั่งกันสักชั่วโมงก่อนดีกว่า หลังจากนั้นค่อยมาพูดถึงเรื่องการฝึกฝนในอนาคตกัน”

ตามคำเรียกร้องของลี่ฟาน นามิจึงได้เริ่มการฝึกฝนอย่างเป็นทางการ!

…

ในชั่วพริบตา เวลาก็ได้ผ่านพ้นไป จนมาถึงวันสุดท้ายของสองปีนี้

ในเวลานี้ผมของนามิเติบโตและยาวขึ้นมาก ผมยาวเป็นลอนของเธอกำลังปกคลุมไปทั่วไหล่ และทำให้นามิดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

ชุดว่ายน้ำธรรมดา ไม่สามารถซ่อนความงามอันเย่อหยิ่งของเธอเอาไว้ได้อีกต่อไป

“99,991, 99,992 มาเถอะนามิ วิดพื้นอีกแปดครั้งก็จบลงแล้ว”

หลี่ฟานที่กำลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนหลังของนามิ พูดให้กำลังใจเธอที่กำลังวิดพื้นอยู่บนชายหาด

ภายใต้การฝึกที่เข้มข้น ทุกตารางนิ้วบนผิวของเธอ มีเหงื่อไหลออกมาเป็นจำนวนมาก

“เฮอะ…” นามิสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอกัดฟัน และใช้สองนิ้วโป้งบนพื้นเพื่อเร่งการวิดพื้นของเธอ

หนึ่งนาทีต่อมา ทันทีที่การวิดพื้นแปดครั้งสุดท้ายจบลง นามิก็นอนราบลงไปกับพื้นทันที

“ยินดีด้วยนามิ เธอจบคลาสฝึกฝนสุดท้ายแล้ว” หลี่ฟานยิ้มและตบที่ไหล่ของนามิ ก่อนที่เขาจะกระโดดออกจากหลังของเธอ

“ฮาคิเกราะมาถึงระดับการทำลายล้างภายในแล้ว และแม้ว่าจะต้องเสริมความแข็งแกร่งขึ้นในแง่ของปริมาณ แต่มันก็เพียงพอแล้ว ที่สามารถมาถึงระดับนี้ได้ภายในสองปี”

“และฮาคิสังเกตของเธอ มันก็สามารถปกคลุมไปทั่วทั้งเกาะได้แล้ว เหลือเพียงการมองเห็นอนาคตเท่านั้น”

“ในส่วนของวิชาดาบก็มีการพัฒนาที่มากขึ้นที่สุด อย่างน้อยในตอนนี้ เธอก็คงจะไม่ได้รับบาดเจ็บจากการใช้งาน [ ปราณอัสนี กระบวนที่ 7 เทพสายฟ้าโฮโนะอิคาซึจิ ] แล้ว”

“และ [ โรคุโด โกริน คุริคาระ เท็นโซ : หกพิภพ ห้าวงแหวน คุริคาระจุติ ] ก็เข้าสู่ขั้นต้นเรียบร้อยแล้วด้วย”

“สองปีนี้มันเป็นการฝึกฝนที่คุ้มค่าจริงๆ”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหลี่ฟาน นามิก็หันหลังกลับมา เธอทำได้เพียงนอนบนพื้นทรายเพื่อมองหลี่ฟานเท่านั้น

ภายใต้ดวงอาทิตย์ ใบหน้าของหลี่ฟานดูเหมือนจะเปล่งประกายขึ้น ภายในดวงตาของนามิ

“ไปอาบน้ำก่อนเถอะนามิ ถึงเวลาออกจากที่นี่แล้ว”

"อื้ม!" นามิพยักหน้า เธอค่อยๆยืนขึ้นด้วยมือทั้งสอง และเดินไปที่ห้องน้ำ

อย่างไรก็ตาม ภายในสองก้าว ชุดว่ายน้ำของเธอก็ล่วงหล่นลงไปที่พื้นทันที…

…