ตอนที่ 33 ไปซะ ทีช

โลกใหม่ บนเรือโมบี้ดิ๊ก.

เมื่อเทียบกับการพูดคุยอย่างดุเดือดในรายการทองคำแล้ว กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวนั้นเงียบมาก

“พ่อครับ นี่คือผลปีศาจที่ฉันได้รับมา” ซัจตะโกนเสียงดัง ในขณะที่กำลังวิ่งออกมาจากห้องของเขา

ในมือของเขา เขาถือผลปีศาจที่มีรูปร่างเป็นวังวนและผิวสีม่วงเข้มอยู่

“นี่… นี่มันเหมือนกับหนึ่งในผลปีศาจที่หลี่ฟานเพิ่งได้รับมาเลยไม่ใช่รึไง?”

“ใช่ นี่คือผลยามิ ยามิ ผลความมืด!”

“ไม่ มันไม่ควรเป็นเรื่องบังเอิญ มันเป็นไปได้ไหมที่ทีชจะฆ่าพ่อในอนาคตจริงๆ!?”

เมื่อเห็นรูปร่างผลปีศาจในมือของซัจ สายตาของกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวทุกคน ที่มองไปที่ทีชก็ได้เปลี่ยนไป

ทีชกลืนน้ำลายและเต็มไปความตื่นตระหนกอย่างท้วมท้น

ความต้องการผลยามิ ยามิ และพลังของผลกุระ กุระ มันคือแผนในใจของเขาจริงๆ

ถ้ามันมีคนมาขัดขวางแผนของเขาจริงๆ อย่างน้อยทีชก็สามารถที่จะกำจัดมันออกไปได้

แต่ปัญหาก็คือ เขายังไม่ได้ทำอะไรเลย! เขายังไม่ได้ฆ่าซัจเพื่อชิงเอาผลยามิ ยามิไป และยิ่งไม่ต้องพูดถึงผลกุระ กุระ ของหนวดขาวเลยด้วยซ้ำ

ทีชกำลังจะเปิดปากของเขา และเมื่อเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง หนวดขาวก็พูดขึ้นมาก่อน

“ซัจ เจ้าสามารถกินผลปีศาจนี้ได้ และลองใช้ความสามารถของมันออกมาให้พ่อดู”

จนถึงตอนนี้ แม้แต่หนวดขาวยังปฏิบัติกับลูกเรือทุกคนของเขาเหมือนกับครอบครัว แต่ด้วยความบังเอิญที่มากมาย เขาก็เริ่มสงสัยทีชขึ้นมาบ้างแล้ว

ท้ายที่สุด สิ่งนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับชีวิตของเขาเพียงคนเดียว แต่มันยังเกี่ยวข้องกับชีวิตของซัจและเอสด้วย

ตอนนี้หนวดขาวเริ่มเข้าใจขึ้นมาแล้วว่า ทำไมถึงมีคนอื่นที่ใช้พลังของผลเมระ เมระในอนาคต

ถ้าทีชฆ่าเอสจริงๆ ตามธรรมชาติของผลปีศาจ ผลเมระ เมระจะต้องไปเกิดใหม่ และถูกคนอื่นกินเข้าไป

อย่างไรก็ตาม หนวดขาวก็ยังคงมีความหวังที่ริบหรี่ เขาหวังว่าผลปีศาจที่อยู่ในมือของซัจจะไม่ใช่ผลแห่งความมืด

ด้วยวิธีนี้ อย่างน้อยมันก็สามารถอธิบายได้ว่า ทีชไม่ได้ฆ่าซัจเพื่อชิงผลปีศาจนี้จริงๆ

และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในรายการทองคำ มันก็สามารถพูดได้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญได้เช่นกัน

หากเพียงแต่ว่า ผลปีศาจในมือของซัจเป็นผลแห่งความมืดจริงๆ ทุกสิ่งทุกอย่างในรายการทองคำก็ควรจะถูกต้อง

และเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ พลังผลปีศาจของหนวดขาวรั่วไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว และทำให้อากาศรอบๆตัวเขาดูเหมือนจะสั่นสะเทือนขึ้นมาเล็กน้อย

ด้านข้าง ซัจพยักหน้าเปิดปากของเขา ก่อนที่จะกัดลงไปที่ผลปีศาจ

“เป็นยังไงบ้างซัจ ลองใช้ความสามารถของนายดูเร็วๆสิ” เอสที่สนิทกับซัจที่สุดก้าวไปข้างหน้า และรีบพูดกับเขา

“ได้ ฉันจะลองดู” ซัจพยักหน้าและเปิดมือขวาของเขาขึ้นมา

ไม่กี่วินาทีต่อมา หมอกสีดำก็ก่อตัวขึ้นและหมุนอยู่ในมือของซัจ และหมอกสีดำนี้มันก็เหมือนกับหมอกสีดำในมือของทีช ที่อยู่ในรายการทองคำเลยไม่มีผิด

เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนบนเรือก็หยิบอาวุธของตัวเองขึ้นมา และหันไปมองที่ทีช

“พ่อครับ ฟังฉันก่อน” ทีชรีบก้าวถอยหลังอย่างตื่นตระหนก

“พ่อครับ ฉันเป็นลูกของพ่อนะ พ่อไม่สามารถลงโทษฉันได้ สำหรับสิ่งที่ยังไม่ได้เกิดขึ้นในอนาคตแบบนี้สิ”

เมื่อได้ยินคำพูดของทีช หนวดขาวกัดฟันและยกง้าวในมือของเขาขึ้นมา แล้วฟันไปที่ทีช

*เปรี้ยง!

เสียงการปะทะที่ดังสนั่นเกิดขึ้น จนทำให้เอสและคนอื่นๆมองไปด้านหน้า

และสิ่งที่พวกเขากำลังเห็นก็คือ ทีชกำลังป้องกันง้าวของหนวดขาวด้วยกงเล็บในมือของเขา

“ทีช… ความแข็งแกร่งของเจ้า”

หนวดขาวมองไปที่ทีชด้วยสายตาที่ซับซ้อน

เขาไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าทีชจริงๆ การโจมตีเมื่อกี้นี้เป็นเพียงการทดสอบครั้งสุดท้าย

“พ่อครับ ฉัน…” ทีชตื่นตระหนกและต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง

แต่หนวดขาวก็ไม่ต้องการจะฟังและโบกมือให้กับทีช

“หยุดพูดเถอะทีช”

“การโจมตีของพ่อเมื่อกี้นี้ ตามความแข็งแกร่งปกติของเจ้า มันควรที่เจ้าจะป้องกันได้”

“ทีช… เจ้าได้ซ่อนความแข็งแกร่งเอาไว้จริงๆ”

“ไปซะ ทีช! เรือลำนี้ไม่ใช่ที่ของเจ้าอีกต่อไปแล้ว”

หลังจากพูดจบ หนวดขาวก็หันหลังกลับโดยไม่สนใจทีชอีกต่อไป

“พ่อครับ พ่อจะปล่อยทีชไปง่ายๆแบบนี้งั้นหรอ”

“ใช่แล้วพ่อ ผู้ชายคนนี้จะฆ่าพ่อในอนาคตนะ”

“พ่อครับ พ่อดูแลทีชมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว แต่เขาก็ยังต้องการที่จะฆ่าพ่อ พ่อจะปล่อยเขาไปไม่ได้!”

เมื่อได้ยินการตัดสินใจของหนวดขาว ลูกเรือทั้งหมดก็รีบเข้าไปเกลี้ยกล่อมเขาทันที

สำหรับคนอันตรายอย่างทีช ลูกเรือกลุ่มหนวดขาวรู้สึกว่ามันจะดีกว่าที่จะกำจัดเขาลงที่นี่

“มันก็แค่โจรสลัดตัวเล็กคนหนึ่ง” หนวดขาวยกง้าวขึ้นและกระแทกลงไปบนดาดฟ้า

“ผลแห่งความมืดถูกซัจกินไปแล้ว อนาคตได้เปลี่ยนไปแล้ว”

“และทีช แม้ว่าความแข็งแกร่งของมันจะถูกซ่อนมาเป็นเวลาหลายปีแล้วก็ตาม แต่สิ่งในอนาคตเหล่านั้นก็ยังไม่เกิดขึ้น”

“พ่อไม่สามารถใช้สิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น เพื่อตัดสินฆ่าชีวิตอดีตลูกชายของพ่อได้”

“ให้ทีชออกไปจากที่นี่ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทีชจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกลุ่มโจรสลัดหนวดขาว และไม่ใช่ลูกของฉันอีกต่อไป!”

คำพูดของหนวดขาวทำให้ลูกเรือทุกคนหยุดนิ่ง และแม้ว่าพวกเขาจะยังลังเลใจ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็เชื่อฟังคำพูดของหนวดขาว

“รออะไรอยู่ล่ะทีช”

“ถ้าเจ้ายังไม่รีบไปจากที่นี่ ฉันอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ!” หนวดขาวมองไปที่ทีช

ทีชกัดฟัน เขามองไปที่ซัจด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง จากนั้นเขาจึงรีบหันหลังกลับและวิ่งไปที่ถ้ายเรือทันที

เมื่อทีชได้เรือใบเรียบร้อยแล้ว เขาก็พายเรือออกไปจากเรือโมบี้ดิ๊กอย่างรวดเร็ว

…