ตอนที่ 1384 ตรอกข้างบาร์ที่ฉันบอกเธอ..

หลังจากลงเครื่องบินมา.. ตลอดทาง ลูซี่ เองรู้สึกเวียนศีรษะ ร่างกายของเธอดูอึดอัดเล็กน้อย แม้แต่การอาบน้ำอุ่นก็ไม่สามารถบรรเทาอาการนี้ของเธอได้ เธอเองอยากนอนมาก พูดได้เลยว่าเธอไม่เหมือนกับ เอมิลี่ ที่ดูเหมือนจะมีพลังงานล้นเหลือ..

ทั้งเวลานี้ เอมิลี่ ก็มองมาที่เธอด้วยสายตาคาดหวัง เพื่อกระตุ้นให้เธอไปเที่ยวที่บาร์เป็นเพื่อนกับเธอ แถมยังมีหนุ่มหล่อชาวยุโรปตะวันออกที่ดูมีเสน่ห์มากๆ คนนี้ไปเป็นเพื่อนอีก เธอสามารถจินตนาการได้ว่าถ้าหากเธอไม่เห็นด้วย เพื่อนสาวผมบลอนด์คนนี้ของเธอคงจะผิดหวังมากๆ อย่างแน่นอน

แต่ในใจเธอไม่ได้อยากจะไปจริงๆ กลับกัน เธอ.. ก็ไม่อยากทำให้ เอมิลี่ ต้องผิดหวัง ..เช่นกัน

“ตอนนี้ฉันรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย เอางี้ดีไหมเราพักกันก่อนแล้วค่อยไปเถอะ?” ลูซี่ เสนอแผนอย่างประนีประนอม แม้จะสัญญากับครอบครัวว่าจะไม่ไปในสถานที่แบบนั้นกัน แต่เธอก็ไม่สามารถต้านทานคำอ้อนวอนจากเพื่อนสนิทของเธอคนนี้ได้ เธอจึงได้เลือกประนีประนอม โดยมีเงื่อนไขเดียวคือ ขอให้เธอได้พักผ่อนสักหน่อยก่อน

แต่ เอมิลี่ กลับไม่ยอมประนีประนอม ตอนนี้เธอต้องการจะไปที่บาร์แห่งนั้นให้ได้.. และเธอเองก็คงช่วยอะไรไม่ได้

“ที่รัก เอางี้ในเมื่อเธอรู้สึกไม่สบาย งั้นเธอนอนพักอยู่ที่โรงแรมก่อนเถอะ และเดี๋ยวฉันไปเอง ฉันสัญญาเลยว่าจะไปเที่ยวสักพัก แล้วฉันจะรีบกลับมา โอเค..” เอมิลี่ ได้กล่าว พร้อมกับให้สัญญาอย่างจริงใจ

ลูซี่ กล่าวว่า : “นี่ไม่ได้ เธอเองก็รู้ว่าฉันไม่ไว้วางใจที่จะปล่อยให้เธอออกไปคนเดียว..”

เอมิลี่ กล่าวว่า : “ไม่เป็นไรหรอก นี่ไง.. ฉันมีพีทไปกับฉันด้วย เขาเป็นคนท้องถิ่นของที่นี่ และคุ้นเคยกับที่นี่ดี เขาจะเป็นคนดูแลฉันเอง”

พีท ได้พูดพร้อมกับหัวเราะไปว่า : “ใช่ ไม่เป็นไรหรอก ผมจะดูแลเธอ และอีกสักพักจะพาเธอกลับมาส่งด้วยตัวเอง”

ตอนนี้ ลูซี่ เวียนหัวมาก และไม่สามารถประคับประคองได้ไหวอีกต่อไปแล้ว ยิ่งมาคิดเกี่ยวกับเรื่องของ เอมิลี่ อีก ที่ไหนเธอจะทนได้ไหว

ในที่สุด ลูซี่ ก็ไม่สามารถทนความดื้อรั้นของเพื่อนสนิทคนนี้ไปได้ ได้แต่โบกมืออย่างยอมแพ้ และพูดไปว่า : “โอเค โอเค แต่เธอต้องสัญญาก่อนว่าจะกลับมาเร็วๆ”

เอมิลี่ กล่าวว่า : “ฉันสัญญา ฉันสัญญา ฉันจะกลับมาเร็วๆ อย่างแน่นอน”

เมื่อได้รับอนุญาตจาก ลูซี่ เอมิลี่ ก็ดูเหมือนจะดีใจสุดๆ และอดไม่ได้ที่จะกระทืบเท้าไปมาด้วยความตื่นเต้น ตามมาด้วยการดึง พีท และทั้งสองก็โบกมือให้กับ ลูซี่

พีท ยิ้มอ่อนๆ แล้วโบกมือให้กับ ลูซี่ จากนั้นก็เดินตามการชักจูงของ เอมิลี่ ไป

หัวของ ลูซี่ ตอนนี้รู้สึกเหมือนกําลังจะแตก และเธอทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เลยรีบปิดประตู แล้วเดินมาถึงข้างเตียง และล้มตัวลงไปนอนบนเตียง พร้อมกับผล็อยหลับไปทันที

เธอนอนหลับไปนานเท่าไหร่แล้ว ก็ไม่รู้..

แต่จู่ๆ ลูซี่ ก็กลับตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยเสียงโทรศัพท์

ลูซี่ สะลึมสะลือ ใช้มือควานหาโทรศัพท์ และไม่ได้ดูเลยว่าใครที่โทรเข้ามา จากนั้นเธอก็กดรับสายไป : “ฮัลโหล?”

ทางโทรศัพท์ได้มีเสียงร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว : “ลูซี่ ช่วยฉันด้วย ฉันกลัวมาก มาช่วยฉันด้วย!”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ ลูซี่ ก็ตื่นขึ้นมาทันที พร้อมกับรีบลุกขึ้นนั่ง : “เอมิลี่? เอมิลี่ คือเธอเหรอ เธออยู่ที่ไหนตอนนี้ แล้วเดี๋ยวนะ เกิดอะไรขึ้น?”

เอมิลี่ ร้องไห้ : “ฉันถูกปล้น กระเป๋าเงินของฉัน กระเป๋าของฉันถูกพวกนั้นปล้นไปแล้ว แล้วพวกเขาลากฉันเข้าไปในซอยเล็กๆ และพยายามที่จะทําร้ายฉัน ฉันดิ้นรน และหนีออกมาได้ ตอนนี้ซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่ง เธอ.. เธอรีบมาช่วยฉันหน่อยสิ”

ลูซี่ ได้รีบถามว่า : “แล้วพีทล่ะ พีทไปไหน?”

เอมิลี่ พูดว่า : “ฉันไม่รู้ เรานั่งเล่นด้วยกันที่บาร์ เราดื่มกันไปสักพัก แล้วเขาก็ขอตัวออกไปทำธุระ พอเห็นว่านานเข้า ฉันจึงได้ออกมา แล้วนั่งแท็กซี่กลับมาด้วยตัวเอง สุดท้ายก็ถูกปล้น”

ลูซี่ ได้พูดปลอบใจไปว่า : “เธออย่าเพิ่งตื่นตระหนก ฉันจะรีบโทรแจ้งตํารวจตอนนี้”

เอมิลี่ กล่าวว่า : “ไม่ อย่าโทรแจ้งตํารวจ ถ้าแจ้งตํารวจ พวกเขาก็จะแจ้งให้กับทางครอบครัวของเราทราบ การเดินทางครั้งนี้ของเราก็เป็นอันสิ้นสุดลง ..ดูเหมือนพวกเขาจะจากไปแล้ว ฉันไม่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวแล้ว ตอนนี้เธอช่วยมารับฉันทีสิ”

ลูซี่ กล่าวว่า : “เธอซ่อนตัวอยู่ที่ไหน?”

เอมิลี่ พูดว่า : “ตรอกข้างบาร์ที่ฉันบอกเธอ..”

ลูซี่ พูดทันทีว่า “โอเค ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ เธอหลบให้ดีๆ ล่ะ อย่าออกมา และห้ามส่งเสียงใดๆ เลย พวกนั้นจะได้ไม่รู้”

เมื่อวางสาย ลูซี่ ก็รีบลุกขึ้น รีบแต่งตัว และออกไป ที่ชั้นล่างของโรงแรม ลูซี่ ได้เรียกรถแท็กซี่ เพื่อรีบไปที่บาร์ที่ เอมิลี่ กล่าวถึง..

เมื่อมาถึงบาร์ ลูซี่ จ่ายค่าโดยสาร และลงจากรถ

บาร์ที่อยู่ตรงหน้าเธอ ดูสวยงามมาก และเป็นสถานที่ที่ดีจริงๆ แต่ ลูซี่ ไม่มีกระจิตกระใจที่จะมาชื่นชมมันในตอนนี้ เธอสังเกตไปรอบๆ และรีบเดินเข้าไปในตรอกที่อยู่ข้างบาร์ ..อย่างระมัดระวัง

ตรอกค่อนข้างมืด ลูซี่ เดินเข้าไป แต่ในไม่ช้าก็พบว่าตรอกนี้ไม่เหมือนสถานที่ที่คนสามารถหลบซ่อนตัวได้ และเธอก็ไม่พบเห็น เอมิลี่..

นี่คือ เธอ.. มาผิดที่หรือเปล่า เอมิลี่ เธอซ่อนตัวอยู่ที่ไหนกันแน่?

ลูซี่ หยิบโทรศัพท์ออกมา กําลังจะส่งข้อความถึง เอมิลี่

“ไม่ต้องโทรแล้ว”

ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง

ลูซี่ สะดุ้งตกใจ และหันไปมองก็เห็น พีท หนุ่มหล่อชาวยุโรปตะวันออก ข้างๆ เป็นหญิงสาวผมบลอนด์คนหนึ่ง ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเธอ.. เอมิลี่ ข้างหลังพวกเขา ยังมีชายร่างใหญ่สองคน ..พวกเขามีกล้ามเป็นมัดๆ

เอมิลี่ นี่ เธอ.. ดูปกติดีไม่ใช่เหรอ? เดี๋ยวก่อนนะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ลูซี่ เลิกคิด แล้วเธอพูดไปอย่างมีความสุขว่า : “โอ้.. ที่รัก เธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ฉันเป็นห่วงเธอมากๆ จริงๆ”

ไม่ต้องถามอะไรอีกแล้ว เพราะก่อนหน้านี้ เอมิลี่ บอกว่า พีท ออกไปทำธุระ แล้วจากออกไปนานแล้ว ส่วนเธอได้นั่งแท็กซี่ออกไปคนเดียว แล้วจึงไปเจอกับโจรปล้น แน่นอนต้องเป็น พีท ที่กลับมาเจอ และช่วยเหลือ เอมิลี่

อย่างไรก็ตาม เอมิลี่ สีหน้าของเธอไม่ได้ดูมีความสุข แล้วเธอก็ได้รีบวิ่งเข้ามาหา ลูซี่ แต่เมื่อมองไปแล้ว ดวงตาของเธอแดงก่ำ แล้วเธอก็กำลังร้องไห้อยู่

ลูซี่ สังเกตเห็นทันทีว่า มีบางอย่างผิดปกติ จึงรีบถามไปว่า : “เกิดอะไรขึ้น ที่รัก นี่มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่?”

เอมิลี่ เธอหยุดร้องไห้ไม่ได้ : “ฉันขอโทษ ฉันขอโทษจริงๆ พวกเขาบังคับฉัน ถ้าฉันไม่ทําตามที่พวกเขาบอก พวกเขาจะฆ่าฉัน ฉันกลัวมาก ฉันกลัวมากๆ”

จากนั้น.. เห็นชายร่างใหญ่สองคนที่อยู่ข้างหลัง เดินตรงเข้ามาหา ลูซี่

ลูซี่ ตกใจมาก : “เกิดอะไรขึ้น นี่พวกคุณคิดจะทำอะไร?”

เธอถอยหลังออกไปโดยไม่รู้ตัว และต้องการจะหนี แต่ตรอกนี้กลับเป็นทางตัน เธอหนีไม่พ้น ได้แต่มองชายร่างใหญ่สองคนนี้ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้

ชายร่างใหญ่คนหนึ่งได้เข้ามาถึงก็เอื้อมมือไปจับเธอ เธอเองพยายามใช้โทรศัพท์ในมือทุบตีอีกฝ่าย แต่ที่ไหนเธอจะสู้แรงชายร่างใหญ่สองคนนี้ได้ ไม่นานก็ถูกพวกเขาควบคุมตัวเอาไว้ แม้แต่การพยายามจะดิ้นรนก็ไม่มีประโยชน์

จากนั้น ชายร่างใหญ่คนหนึ่งได้หยิบผ้าผืนหนึ่งนำมาปิดปาก และจมูกของ ลูซี่ เมื่อนั้นกลิ่นฉุนๆ ได้ไหลเข้าไปในจมูกของ ลูซี่

สติสัมปชัญญะของ ลูซี่ ก็ค่อยๆ เลือนลางลง ในความสับสน เธอยังคงเห็น เอมิลี่ ร้องไห้ออกมาทั้งน้ำตา และทรุดตัวลงไปกับพื้นตรงข้ามกับเธอ.. ในขณะที่ พีท หนุ่มหล่อชาวยุโรปตะวันออกที่อยู่ข้างๆ เธอ ได้แสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจ ..ออกมา

ในที่สุด ภาพเบื้องหน้าของ ลูซี่ ก็ได้มืดสนิท และเธอเอง ..ได้หมดสติลงไปอย่างสมบูรณ์

เมื่อ ลูซี่ ฟื้นคืนสติอีกครั้ง เธอกลับพบว่าตัวเองอยู่ในพื้นที่แคบๆ รอบๆ ดูมืดสลัว พื้นที่ทั้งหมดแกว่งไปแกว่งมาราวกับว่ากําลังแล่นไป และได้ยินเสียงผู้หญิงกรีดร้องออกมาเป็นครั้งคราวในหูของเธอ..

ลูซี่ มานึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตรอก เมื่อนั้นเธอเองได้ตกใจจนหน้าซีด จากนั้นรีบลุกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว แต่เธอก็พบว่ามือ และเท้าของเธอถูกล่ามโซ่เอาไว้ ทั้งตัวเธอเอง.. ก็ได้นั่งอยู่บนเตียงไม้!

นี่คือ เธอ.. ถูกลักพาตัว!

ลูซี่ เมื่อได้ข้อสรุป ความตื่นตระหนกภายในใจก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย!”

ลูซี่ ได้ดิ้นรน และร้องตะโกนเสียงดังออกไป แต่ต่อให้เธอร้องตะโกนจนแทบคอแตกออกไปยังไง ก็ไม่มีเสียงใด ..ตอบสนองกลับมาเลย ไม่มีใครมาพบเธอ หรือมาช่วยเธอได้ เธอดูเหมือนจะถูกโลกใบนี้ ..ทอดทิ้งแล้ว

หากคุณมองจากมุมมองของพระเจ้า(มองลงมาจากข้างบน) คุณจะพบเห็นว่า ลูซี่ ได้อยู่บนเรือบรรทุกสินค้าในขณะนี้ และเธอกำลังถูกขังอยู่ในห้องเล็กๆ อันคับแคบ และมืดมิด

และเรือบรรทุกสินค้าลํานี้ กําลังแล่นอยู่บนมหาสมุทรแอตแลนติกอันกว้างใหญ่ ที่กำลังมุ่งหน้าไปยังกรุงลอนดอน เมืองหลวงของ สหราชอาณาจักร…