ตอนที่ 10 นักดาบแขนเดียว แชงคูส

เมื่อเห็นข้อความของราชสีห์ทองคำ ชิกิ ทุกคนต่างก็จ้องไปที่บิ๊กมัมในภาพทันที

บนตอไม้ขนาดยักษ์ที่กำลังวิ่งอยู่นั้น บนหัวของมันก็คือลูฟี่หมวกฟางจริงๆ

ข้างหลังของลูฟี่ก็มีร่างของ นามิ จินเบ ซันจิ และคนอื่นๆ

“นี่ ฉันอีกแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าในอนาคตฉันจะท้าทายพวกจักรพรรดินะ ฮ่าฮ่าฮ่า” ลูฟี่หัวเราะเสียงดัง

“ไอ้บ้า นี่มันเรื่องน่าดีใจงั้นเหรอ? มันอันตรายเกินไปต่างหากเล่า!” น้ำตาแห่งความเศร้าของอุซปกำลังไหลออกมา

ในเวลานี้ อุซปรู้สึกว่าเขาอาจจะขึ้นเรือผิดก็ได้

“แปลก ทำไมฉันถึงมาอยู่กับผู้ชายคนนี้ได้…” ซันจิที่กำลังสูบบุหรี่อยู่มองลูฟี่อย่างสงสัย

[ราชสีห์ทองคำ ชิกิ: สามารถต่อสู้กับบิ๊กมัมและหนีออกมาได้ ศักยภาพของเจ้าหนุ่มหมวกฟางคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ ]

“การ์ป นายจะต้องรีบกลับไปที่อีสต์บลูตอนนี้เลย นายไม่สามารถรอได้อีกต่อไปแล้ว! นายต้องพาลูฟี่มาที่กองทัพเรือเพื่อฝึกฝนให้เร็วที่สุด”

เซ็นโกคุมองไปที่การ์ป

“หลานชายของนายมีศักยภาพมากเกินไป หากเป็นแบบนี้ต่อไป ชิกิอาจจะออกไปตามหาลูฟี่โดยตรง”

เด็กหนุ่มที่มีศักยภาพมากมายขนาดนี้ ชายที่สามารถแข่งขันกับราชสีห์ทองคำ ชิกิ และบิ๊กมัม ชาร์ล็อตต์ หลินหลิน ในอนาคตได้ เขาจะต้องกลายเป็นทหารเรือที่ยอดเยี่ยมในอนาคตอย่างแน่นอน

ตอนนี้ลูฟี่ยังไม่เติบโตมากนัก เซ็นโกคุคิดว่าอาจจะมีโจรสลัดอันตรายที่กำลังเฝ้ามองลูฟี่อยู่ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาดังกล่าว กองทัพเรือต้องรีบดำเนินการทันที

เมื่อได้ยินคำพูดของเซ็นโกคุ การ์ปก็พยักหน้าและหันหลังเดินไปที่ท่าเรือโดยเร็ว

ในขณะนี้ ข้อความใหม่ก็ปรากฏขึ้นมาในรายการทองคำ

ราชสีห์ทองคำ ชิกิ: เจ้าหนุ่มหมวกฟางที่ชื่อลูฟี่นะ นายเห็นข้อความของฉันไหม มาร่วมงานกัน ฉันจะให้นายเป็นเสนาธิการของกลุ่มโจรสลัดของฉัน แล้วเราจะไปพิชิตโลกไปด้วยกัน ตาเหยี่ยวถ้านายอยู่กับเขาช่วยบอกการตัดสินใจของเขาให้ฉันรู้ที ]

เมื่อเห็นฉากนี้ การ์ปก็แทบจะเดินเซและล้มลงไปกับพื้น

มีไอ้บ้าที่ต้องการเชิญหลานชายของวีรบุรุษกองทัพเรือ ให้ไปเป็นโจรสลัด!

เหล่าหทารเรือต่างก็พากันมองไปที่การ์ป พวกเขามองเห็นใบหน้าของการ์ปที่เต็มไปด้วยความโกรธ

“ไอ้บ้าชิกิ อย่าให้ฉันเจอแกนะ ไม่งั้นฉันจะส่งแกไปยังคุกอิมเพลดาวน์อีกครั้ง”

การ์ปตะโกนขึ้นไปบนฟ้า

อีกด้าน อีสบูล ที่ร้านอาหารทะเลบาลาติเอ

“เฮ้ ใครอยากเป็นคู่หูของนายกัน ฉันคือชายที่จะกลายเป็นราชาโจรสลัด!” ลูฟี่ตะโกนออกมาท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของทุกคน เขาหันไปมองโซโล

“โซโล นายพูดบนฟ้าได้ ช่วยฉันบอกไอ้เจ้าบ้านี่หน่อย ฉันจะไม่ไปเป็นคู่หูของเขา และฉันคือชายที่จะกลายเป็นราชาโจรสลัด!”

“เหอะ อยากพูดก็พูดเองสิ” โซโลขยับปากของเขา และแม้ว่าเขาจะพูดแบบนั้น แต่เขาก็ยังบอกคำพูดของลูฟี่ลงไปในรายการทองคำอยู่ดี

[โซโล: ลูฟี่บอกว่าเขาปฏิเสธที่จะร่วมงานกับนายราชสีห์ทองคำ ชิกิ และหมอนั่นยังฝากมาบอกนายอีกว่า เขาคือผู้ชายที่จะกลายเป็นราชาโจรสลัด! ]

“อะไรนะ ราชาโจรสลัด!?” การ์ปซึ่งเพิ่งเดินออกไปได้ไม่กี่ก้าวเบิกตากว้าง เขามองดูข้อความของโซโลอย่างเหลือเชื่อ

“เดี๋ยวก่อน ถ้าลูฟี่บอกให้โซโลพูดแบบนี้ ก็แปลว่า…”

“ตอนนี้ไอ้เด็กบ้านั่นออกไปทะเลแล้ว และตอนนี้เจ้านั่นได้กลายเป็นโจรสลัด!”

“ไม่ ฉันต้องหยุดไอ้เด็กบ้านี่ให้เร็วที่สุด!”

ในตอนท้ายของคำพูด การ์ปใช้ความเร็วที่เร็วที่สุดของเขาวิ่งไปที่ท่าเรือ เหล่าทหารเรือที่ดูอยู่ต่างก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะพูดอะไรออกมา

[ราชสีห์ทองคำ ชิกิ: ฮ่าฮ่าฮ่า น่าสนใจจริงๆ นายต้องการที่จะเป็นราชาโจรสลัดงั้นหรอ? จากในภาพ นายจะต้องแข่งขันกับฉันและบิ๊กมัมในฐานะโจรสลัดในอนาคต ดีมาก ฉันจะรอนายไอ้หนู ]

“กับตัน แบบนี้มันจะไม่แย่งั้นหรอ? ตอนนี้ลูฟี่กำลังตกเป็นเป้าหมายของราชสีห์ทองคำและหนึ่งในจักรพรรดิทั้งสี่”

ที่ไหนสักแห่งในโลกใหม่ กลุ่มโจรสลัดผมแดง ลัคกี้ โลถามแชงค์สด้วยความเป็นห่วง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่เป็นไรๆ ถ้าเป็นลูฟี่ ก็คงไม่มีปัญหาอะไรหรอก” แชงค์โบกมือ

“ยิ่งไปกว่านั้น โลกยังกว้างใหญ่มาก มันไม่ง่ายเลยที่พวกเขาจะตามหาลูฟี่ได้ อีกอย่างลูฟี่จะไม่มาโลกใหม่ตอนนี้อย่างแน่นอน ดังนั้นเราจึงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสี่จักรพรรดิ”

“อย่างไรก็ตาม ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ ในอนาคตลูฟี่สามารถมาถึงจุดนี้ได้”

เมื่อนึกถึงฉากที่ลูฟี่และบิ๊กมัมกำลังปะทะกัน แชงค์ก็โล่งใจอย่างช่วยไม่ได้

“กัปตัน ดูสิ! คุณอยู่ในรายชื่อ!” ทันใดนั้นลัคกี้ โลก็ตะโกนขึ้นมาและชี้ขึ้นไปยังท้องฟ้า

ในรายการทองคำ มันเป็นฉากของแชงค์ที่กำลังใช้วิชาดาบด้วยแขนข้างเดียว

“มันเป็นอันดับที่ 8 สมควรแล้วที่จะเป็นกัปตันของพวกเรา ฮ่าๆๆ”

“ยอดเยี่ยม กลุ่มโจรสลัดผมแดงยิ่งใหญ่ที่สุด ฮ่าๆๆ”

เหล่าโจรสลัดผมแดงต่างโห่ร้องอย่างตื่นเต้นด้วยความยินดี

“อันดับแปด? ไม่เลว” แชงค์ยืนขึ้นและยกแก้วไวน์ในมือชูขึ้นฟ้า

“เฮ้พวก ในเมื่อฉันได้อันดับที่แปด ก็มาจัดงานเลี้ยงฉลองกันเถอะ”

"โอ้!" เหล่าโจรสลัดผมแดงต่างก็พากันตะโกนออกมา

‘แชงค์ แม้ว่าเขาจะมีเพียงแค่แขนข้างเดียว แต่ทักษะดาบของเขาก็ยังดีมาก บางทีฉันอาจจะไปหาเขาอีกครั้งเพื่อประลองฝีมือดาบได้’

ดวงตาของมิฮอว์คหรี่ลงเล็กน้อย และมุมปากของเขาก็เชิดขึ้น

ในอดีตเพราะแชงค์สูญเสียแขนไป มิฮอว์คผู้ซึ่งปะดาบกับแชงค์บ่อยๆ จึงได้ยอมแพ้ที่จะต่อสู้กับแชงค์และจากไป

ตอนนี้แชงค์ยังคงแข็งแกร่งมากในด้านวิชาดาบ ทำให้มิฮอว์คได้ยกระดับความคิดที่จะแข่งขันกับเขาขึ้นมาอีกครั้ง

…