บทที่ 8: การระบายอากาศและแสงสว่าง
“ก่อนอื่น ฉันควรคิดถึงวิธีปรับปรุงระบบระบายอากาศของที่พักพิงก่อน ซึ่งเป็นปัญหาเร่งด่วนที่สุดประการหนึ่งสำหรับที่พักพิงใต้ดิน”
ขณะที่ซูโม่นั่งอยู่บนเก้าอี้ เขาพยายามนึกถึงความรู้ที่เขามีจากยุคอารยธรรม
และการออกแบบที่พักพิงจากภาพยนตร์วันโลกาวินาศ...
ที่พักพิงใต้ดินจำเป็นต้องมีระบบกรองและควบคุมอากาศ แต่การมีท่อระบายอากาศที่เชื่อมต่อกับด้านนอกอาจเป็นอันตรายต่อความปลอดภัย
นั่นคือเหตุผลที่ซูโม่คิดว่ามันคงจะดีที่สุดถ้าเขาสามารถใช้ระบบหมุนเวียนอากาศภายในได้
อย่างไรก็ตาม เขาต้องการน้ำและไฟฟ้าเพื่อทำให้เกิดออกซิเจนสำหรับหมุนเวียนภายในที่พักพิง
แน่นอนว่าเขาไม่สามารถปิดผนึกจากโลกภายนอกได้อย่างสมบูรณ์ เนื่องจากความเสถียรของสภาพแวดล้อมที่ถูกปิดผนึกอย่างสมบูรณ์นั้นแย่มาก นั่นคือเหตุผลว่าทำไมรูระบายอากาศด้านนอกจึงยังมีความจำเป็น
เพื่อปกปิดมัน ช่องระบายอากาศต้องไม่ใหญ่เกินไป และเขาจำเป็นต้องมีสวิตช์ที่สามารถปิดได้ตลอดเวลา
หากไม่ใช่เพราะข้อจำกัดทางด้านภูมิประเทศ วิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดคือการออกแบบทางเข้าของช่องระบายอากาศที่ไหนสักแห่งใต้พื้นที่หินที่จะมองเห็นได้เฉพาะในช่วงน้ำลงในบริเวณแม่น้ำ หรือบางทีอาจอยู่บนเกาะที่ไม่มีคนอาศัยอยู่
ท่อทรงเรียวจะดูดอากาศที่ผ่านการกรองเข้าไปในฐาน และสามารถปิดท่อได้ในกรณีฉุกเฉินเพื่อเปลี่ยนมาใช้ระบบหมุนเวียนภายใน
อย่างไรก็ตาม ด้วยสภาพปัจจุบันและอุปกรณ์ในที่พักพิง ความคิดเหล่านี้ของเขาจึงคงเป็นเพียงแนวคิดในตอนนี้เท่านั้น
หลังจากที่มองไปรอบ ๆ ช่องทางการซื้อขายสำหรับสินค้าที่ขายในปัจจุบัน ซูโม่ก็ตัดสินใจทำตามการออกแบบกลไกขั้นพื้นฐานที่สุด
โดยใช้โครงสร้างของกล้องในเรือดำน้ำ
เขาจะทำหน้าต่างตรงกลางที่พักพิง เพื่อเป็นช่องระบายอากาศและให้แสงสว่างส่องลงมา
การออกแบบหลักคือการขุดหลุมตรงกลางเพดานของที่พักอาศัยก่อน และติดตั้งกระจกที่อสงส่องผ่านได้ดี
ขั้นตอนต่อไปคือการติดตั้งรูระบายอากาศบนกระจกเพื่อให้แน่ใจว่าอากาศจะสามารถผ่านท่อลงมาได้
หลุมที่ขุดดลึกลงไป เขาทำหลุมเป็นรูปทรงตัว Z
(แหล่งที่มา: https://th.m.wikipedia.org/wiki/)
ภายในหลุมรูปทรงตัว Z เขาจะวางกระจกเงา 2 บานติดที่ปากหลุมของแต่ละด้าน ทำมุม 45 องศากับหลุม ด้วยการสะท้อนของแสง จะช่วยให้ที่พักพิงมีแสงสว่างในเวลากลางวันได้
หลังจากใช้กระจกระบายอากาศชั้นแรกแล้ว เขาก็ออกแบบชั้นกระจกทนแรงระเบิดเชิงกลที่สามารถปิดได้แน่นหนาในกรณีที่เกิดภัยพิบัติ เพื่อป้องกันการไหลของของเหลวหรืออากาศที่เป็นพิษ
แม้แต่นักเรียนมัธยมปลายก็สามารถออกแบบการออกแบบที่เรียบง่ายเช่นนี้ได้ แต่การนำไปปฏิบัติจะเป็นงานหนักมาก
หากไม่มีเครื่องมือที่เหมาะสม การขุดหลุมให้ไกลออกไปจากที่กำบังที่อยู่ลึกลงไปใต้ดิน 5 เมตร เป็นเรื่องยากที่จะรักษาระดับความแม่นยำไว้ได้
อย่างไรก็ตาม…
“ฉันวางใจในระบบได้!”
ด้วยความเข้าใจระบบในปัจจุบันของเขา ซูโม่จึงรู้ดีว่าจะใช้มันอย่างไรให้เกิดประโยชน์สูงสุด
เมื่อไม่มีวัสดุ ระบบต้องใช้คะแนนจำนวนมากเพื่อใช้แทนวัสดุต่างๆ
อย่างไรก็ตาม เมื่อมีการจัดหาวัสดุแล้ว ระบบจะทำงานเหมือนกับทีมงานก่อสร้าง และใช้คะแนนการเอาชีวิตรอดเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก็สามารถอัพเกรดได้
หลังจากไตร่ตรองในใจและยืนยันความเป็นไปได้แล้ว ซูโม่ก็เปิดช่องทางการซื้อขาย
ปัจจุบันเขาสามารถใช้ทรัพยากรต่อไปนี้ได้
น้ำแร่ธรรมดา (1,000 มล.) น้ำพลังจิต (600 มล.) และขนมปังเลบาก้อนใหญ่ 5 กก.
สำหรับสิ่งของที่เหลือ—ไข่สัตว์เลี้ยงของเขาและพิมพ์เขียวจักรยานพลังงาน—เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะนำพวกมันออกไปแลกเปลี่ยน
ช่องทางการซื้อขาย.
[ผู้ขาย: ซูโม่]
[สินค้า: น้ำพลังจิต 50 มล.]
[รายการที่ต้องการ: กระจกกันระเบิด]
[หมายเหตุ: ช่วยเพิ่มสมรรถภาพได้ อย่าพลาด! ฉันต้องการกระจกสองแผ่นต่อคนเท่านั้น ส่งแชทส่วนตัวมาหาฉัน]
...
[ผู้ขาย: ซูโม่]
[สินค้า: น้ำแร่ 15 มล. (สูงสุด 975 มล.)]
[ราการที่ต้องการ: บล็อกเหล็ก 1 อัน (จำนวนการแลกเปลี่ยนส่วนตัว 1/1)]
[หมายเหตุ: แต่ละคนสามารถทำรายการได้เพียงรายการเดียวเท่านั้น]
หลังจากที่เขาแสดงรายการทั้งสองรายการแล้ว ซูโม่ก็เติมน้ำอีก 25 มล. เพื่อซื้อกระจกเงา 2 บานที่มีการสะท้อนแสงที่ดี ซึ่งทำให้น้ำแร่คุณภาพปกติที่เขามีอยู่ไม่เพียงพอ
ซูโม่ยื่นข้อเสนอการค้าน้ำ 15 มล. ต่อบล็อกเหล็ก 1 บล็อค ซึ่งเป็นเรื่องน่าสงสัยอย่างยิ่งที่ผู้ขายจะขอ อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้เล่นบางคนที่ต้องดิ้นรนในเรื่องความเป็นและความตาย นี่เป็นเพียงข้อเสนอของผู้ช่วยชีวิตเท่านั้น
นอกจากนั้น ซูโม่ยังคิดถึงขีดจำกัดของแต่ละคนที่สามารถซื้อขายได้เพียงครั้งเดียว
ตอนนี้น้ำก็เหมือนทองคำเหลว เขาไม่รังเกียจที่คนอื่นจะกินมัน แต่เขาก็ไม่อยากให้คนมีเจตนาไม่ดีเอาไปกักตุนเช่นกัน
[ช่องโลก]
“ผู้ที่ต้องการน้ำและมีบล็อคเหล็ก รีบไปที่[ช่องการค้า]เร็ว เพราะผู้ทรงอำนาจซูขายน้ำอีกแล้ว! หนึ่งคนถูกจำกัดไว้เพียงการแลกเปลี่ยนเดียวเท่านั้น ดังนั้นรีบหน่อยสิ!”
“ไอ้บ้า! วันนี้ผู้ทรงอำนาจซูอารมณ์ดี!”
"ฮิฮิ. คุณสายเกินไป. โชคดีที่ฉันให้ความสนใจกับช่องส่วนตัวของผู้ทรงอำนาจซูล่วงหน้า เพื่อที่ฉันจะได้ดื่มน้ำสักแก้ว ไม่เห็นแฟนคลับเขาเหรอ? เขามีแฟนๆ มากกว่าสี่แสนคน และพวกคุณคิดว่าคุณจะคว้ามันไว้ได้เหรอ?”
“ซูโม่เอาน้ำมาจากไหน? เขาไม่ได้ใช้ 700 มล. เพื่อซื้อคู่มือภาพประกอบหรือ? และตอนนี้ 1,000 มล. สำหรับบล็อกเหล็ก? เขาคิดว่าเขามีน้ำมากเกินไปเหรอ?”
"รีบไปดูเร็ว! ผู้ทรงอำนาจซูจำหน่ายน้ำพลังจิต สามารถทำให้ร่างกายแข็งแรง และรักษาโรคได้จริง! หากคุณมีกระจกที่ทนแรงระเบิด รีบไปแลกกับเขาเพื่อมัน!”
"เห้อ~ การเปรียบเทียบเหล่านี้พอแล้ว! ฉันขุดทั้งเช้าไม่มีน้ำแม้แต่หยดเดียว! ฉันคงต้องตายด้วยความกระหายแล้ว"
“...”
จำนวนข้อความสาธารณะที่สามารถส่งได้คือหนึ่งข้อความต่อวัน แต่ยังคงมีคนกลุ่มใหญ่รวมตัวกันใน [ช่องโลก] เพื่อหารือ ไม่ต้องพูดถึง [ช่องภูมิภาค] ก็เต็มไปด้วยความคึกคักเช่นกัน
แม้แต่ข้อความส่วนตัวของซูโม่ก็ยังมีแชทเข้ามาอย่างท่วมท้น
ใช้เวลาน้อยกว่าสองวินาทีในการแลกเปลี่ยนบล็อกเหล็กให้เสร็จสมบูรณ์ และตอนนี้บล็อกเหล็ก 65 หน่วยนั่งเงียบ ๆ ในคลังของเขาแล้ว
ในขณะนั้น มีคนจำนวนนับไม่ถ้วนที่มีทรัพยากรอื่นแต่กลับกรีดร้องจนน้ำเต็มปาก
“ความต้องการน้ำสูงเกินไปแล้ว!”
ซูโม่คิดในใจ
ในสองวันนั้น คนอื่น ๆ ได้ลงรายการทรัพยากรอื่น ๆ เพื่อขายเพื่อแลกกับน้ำ ในขณะที่เขาเป็นเพียงคนเดียวที่ใช้น้ำเพื่อแลกกับทรัพยากร แน่นอนว่านั่นทำให้เขาโดดเด่น
ซูโม่ใช้ฟังก์ชันการกรองในการแชทส่วนตัวของเขาร่วมกับคำหลักบล็อกเหล็กเพื่อกรองข้อความที่ไม่มีประโยชน์ออกไปแปดสิบเปอร์เซ็นต์
หลังจากการค้นหาเพิ่มเติม ข้อความส่วนตัวหลายสิบข้อความที่กล่าวถึงกระจกกันระเบิดก็ถูกหยิบออกมา และเขาก็เริ่มอ่านข้อความเหล่านั้น
หลังจากอ่านข้อความส่วนตัวติดต่อกันหลายครั้งที่ขอน้ำเพิ่มเพื่อแลกกับกระจกกันระเบิดคุณภาพปกติ ในที่สุด ซูโม่ก็เห็นข้อความหนึ่งที่ดึงดูดสายตาของเขา
เฟิง เหมิงเยว่: "ผู้ทรงอำนาจซู ฉันมีกระจกกันระเบิดคุณภาพธรรมดาชิ้นหนึ่ง แต่ฉันคิดว่าคุณคงไม่สนใจมันอย่างแน่นอน หากคุณยินดีที่จะเพิ่มราคา ฉันสามารถแลกเปลี่ยนชิ้นส่วนกระจกกันระเบิดที่มีคุณภาพดีเยี่ยมและกระจกกันการระเบิดคุณภาพหายากให้กับคุณได้”
เมื่อซูโม่อ่านข้อความของเธอที่บอกว่ามีทั้งกระจกคุณภาพดีและหายาก คิ้วของเขาก็เลิกขึ้นและมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
จนถึงขณะนี้ มาตรฐานคุณภาพของรายการแบ่งออกเป็นห้าระดับ ปกติ ดี ยอดเยี่ยม สมบูรณ์แบบ และหายาก
เฟิงเหมิงเยว่ดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงที่ทรงพลัง เธอสามารถคว้ากระจกทนแรงระเบิดคุณภาพหายากได้ในวันที่สองเท่านั้น
“สิ่งแรกที่เธอพูดคือเพิ่มข้อเสนอทางการค้า แต่เธอไม่ได้ริเริ่มพูดว่าเธอต้องการมากแค่ไหน ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นคนที่รับมือได้ยาก”
ซูโม่ส่ายหัวและไม่ได้ติดเบ็ด แต่เขากลับพยายามเอาชนะเธอและตอบกลับ
ซูโม่ “คุณควรจะเข้าใจถึงคุณค่าของน้ำพลังจิต มีของมากมายในตลาด แต่สิ่งที่ฉันมีนั้นไม่ซ้ำใครเพราะมันสามารถเสริมร่างกายได้ สำหรับกระจกกันระเบิด ฉันซื้อมาเพื่อใช้แทนหน้าต่างที่พักของฉัน มันไม่สำคัญหรอกถ้ามันไม่ดี”
เฟิงเหมิงเยว่ “300 มล. ล่ะ?”
ซูโม่ “ฝันต่อไป มันเป็นเพียงกระจกสองบาน มันไม่ได้มีค่ามากขนาดนั้น ถ้าคุณไม่อยากได้น้ำฉันจะดื่มตอนบ่ายนี้”
เฟิงเหมิงเยว่ “ขอฉันคิดดูก่อน”
เมื่อซูโม่เห็นปฏิกิริยาของเธอ เขาก็หัวเราะออกมา
คนเดียวที่ขายน้ำพลังจิตในตลาดคือเขา เขากำลังผูกขาดมัน ถ้าเขาตัดสินใจไม่ขายก็ไม่มีใครทำอะไรได้
หลังจากผ่านไปสองนาที เฟิงเหมิงเยว่ก็ส่งข้อความถึงเขาอีกครั้ง
เฟิง เหมิงเยว่ “นอกเหนือจากกระจกสองแผ่นแล้ว ฉันยังจะให้ข้อมูลบางอย่างอีกด้วยแลกกับน้ำพลังจิต300มล.”
ซูโม่ “ข้อมูลอะไร?”
เฟิงเหมิงเยว่ “ข้อมูลเกี่ยวกับวิธีที่ฉันได้กระจกมา”
หลังจากที่ซูโม่อ่านสิ่งที่เธอเขียนในกล่องแชท เขาก็คิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจว่ามันเป็นข้อตกลงที่เหมาะสม
เสบียงมีราคาตายตัวในโลกของวันสิ้นโลก แต่ข้อมูลประเมินค่าไม่ได้
ตัวอย่างเช่น ถ้าซูโม่ไม่มีข้อมูลที่จำเป็นในการฆ่ากิ้งก่า แม้ว่าเขาจะสวมชุดเกราะเต็มตัว เขาก็คงจะตายไปแล้ว
หลังจากปิดช่องทางการซื้อขายส่วนตัวและอัปโหลดน้ำพลังจิต 300 มล. ไปยังผู้ขาย การค้าขายก็เสร็จสมบูรณ์
[บันทึก: คุณสูญเสียน้ำพลังจิต 300 มล.]
[บันทึก: ขอแสดงความยินดีที่ได้รับกระจกกันระเบิด (ดีเยี่ยม)*1 ขอแสดงความยินดีที่ได้รับกระจกกันระเบิด (หายาก)*1]
[บันทึก: คุณต้องการเปิดข้อมูลที่ให้มาหรือไม่?]
"ใช่."
เมื่อซูโม่ตอบ เสียงของบุคคลก็เริ่มดังขึ้นในที่พักพิงที่ว่างเปล่า
“ในถิ่นทุรกันดาร ซากปรักหักพังถูกสร้างขึ้นแบบสุ่ม วันนี้เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ซากปรักหักพังลึกลับก็เกิดขึ้นใหม่ข้างบ้านของฉัน มันดูอันตราย ฉันเจอกระจกไม่กี่ชิ้นที่อยู่รอบนอก เมื่อฉันพยายามสำรวจต่อไป ซากปรักหักพังก็หายไปทันที”
