นักรบพันธุ์ผสม บทที่ 322 - หัวหน้าแกงค์อีออน
สถานที่แห่งนี้แม้ว่าจะเรียกว่าสลัม แต่ก็มีขนาดที่กว้างใหญ่ไพศาลอย่างมาก และดูเหมือนว่ามันจะถูกสร้างให้เป็นชุมชนแออัดอย่างตั้งใจ เจตนาก็เพื่อจะปกปิดเคหสถานอันเป็นที่อยู่อาศัยของเหล่าสมาชิกฝูงมนุษย์หมาป่า ไม่ให้มนุษย์ธรรมดาหรือแม้แต่ผู้ฝึกฝนคนอื่น ๆ ที่อยู่ในเมืองรู้ว่าพวกมันมีตัวตนอยู่
มันเป็นสลัมจริง ๆ แต่ไม่ใช่กับพื้นที่ทั้งหมด ชาวบ้านยากจนตาดำ ๆ ถูกใช้เป็นม่านควันกั้นความลับเอาไว้ที่ชั้นนอกเท่านั้น ส่วนด้านในไม่ได้แออัดมากมายอย่างที่ควรจะเป็น ยังมีร้านค้า ยังมีคนรวยฐานะดีอาศัยอยู่ตามปกติ และเดวิดผ่านลึกเข้ามาจนถึงบริเวณชั้นในได้แล้ว
เขาเลือกที่จะเดินเข้าไปในร้านค้าแห่งหนึ่ง ทำตัวเป็นปกติเหมือนกับลูกค้าทั่ว ๆ ไป และมุ่งตรงเข้าไปหาพนักงานขายสาวสวยใบหน้าเย็นชาที่นั่งประจำอยู่ที่เคาน์เตอร์แบบไม่ลังเล
พนักงานคนนั้นไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเขาเสียด้วยซ้ำ เสียงอันราบเรียบราวกับหุ่นยนต์ดังออกมาจากปากทันทีที่เดวิดหยุดเท้าลงตรงหน้า
“ร้านเรามีสินค้าทุกอย่างที่คุณลูกค้าต้องการ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการสินค้าประเภทไหน?”
เสียงอันแหบแห้งของเขาดังตอบออกไปทันที “ผมต้องการสั่งน้ำสะอาดจำนวนหนึ่ง และต้องการให้ส่งไปยังสถานที่ที่ระบุเอาไว้”
มันเป็นความต้องการที่ไม่ได้ยินบ่อย และทำให้พนักงานสาวเงยหน้าขึ้นมามองอย่างสงสัย ดวงตาคู่งามนั้นหรี่มองเดวิดไปทั้งตัวแบบพิจารณา
“อืม? ชุดที่ใส่ดูดีมีราคา” เธองึมงำออกมากับตัวเองด้วยแววตาที่เป็นประกาย รอยยิ้มเริ่มปรากฏออกมาบนใบหน้า น้ำเสียงอันอ่อนหวานดังออกมาเพื่ออธิบายในทันที
“พวกเรามีน้ำสะอาดอยู่เกือบทุกประเภทและทุกระดับที่นี่ค่ะคุณลูกค้า แต่ถ้าจะเลือกน้ำที่ยอดเยี่ยมที่สุด ดิฉันขอเสนอน้ำสะอาดปลอดรังสีระดับ 3 รับรองได้เลยว่า คุณลูกค้าไม่มีทางที่จะหาน้ำสะอาดระดับเดียวกันนี้จากที่อื่นได้อีกแล้ว”
ข้อมูลที่เธอกล่าวออกมาทำให้เดวิดขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่จะทำความเข้าใจได้ในที่สุด น้ำปลอดรังสีระดับ 3 ถือว่าดีที่สุดแล้ว แสดงว่าที่นี่ไม่มีน้ำบริสุทธิ์ที่ไม่ปนเปื้อนอยู่เลย นี่มันทำให้เรื่องนั้นยุ่งยากขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว
น้ำปลอดรังสีระดับ 3 มีอันตรายร้ายแรง? ไม่เลย โดยเฉพาะถ้าเป็นคนที่ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองนี้มาตลอด มันถือว่าสะอาดอย่างที่พนักงานสาวสวยคนนี้บอกออกมาจริง ๆ แต่สำหรับคนที่ระดับการปนเปื้อนต่ำมากจนแทบจะไม่มีเลยอย่างเดวิด การนอนแช่ในน้ำที่ปนเปื้อนแบบนั้นนาน ๆ มันจะส่งผลต่อยีนของเขาอย่างแน่นอน ถ้าจะกล่าวให้ร้ายแรงที่สุด มันจะทำให้อัตราความก้าวหน้าในการพัฒนาความแข็งแกร่งนั้นต่ำลงได้
ถ้ามีทางเลือกอื่น เดวิดไม่ยอมใช้น้ำที่อาจจะส่งผลเสียงต่อตัวเองในภายหลังแน่ เขาถามยืนยันออกไปเพื่อความแน่ใจอีกครั้งทันที “ไม่มีน้ำที่สะอาดกว่าระดับ 3 แล้วจริง ๆ หรือ?”
รอยยิ้มของสาวสวยแข็งค้าง แต่เมื่อก้มหน้าลงมองเครื่องแต่งกายของชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง รอยยิ้มก็กลับมาทำงานได้เหมือนเดิม ลูกค้าอาจจะรวยจริง ๆ ก็ได้!
“ถ้าจะให้พูดตามตรง จากทุกร้านค้าบนถนนเส้นนี้ น้ำปลอดรังสีระดับ 2 ยังพอมีโอกาสหาได้บ้าง แต่ด้วยราคาที่สูงจนลิบลิ่ว แทบจะไม่มีร้านไหนกล้าเก็บสินค้าเอาไว้เลย แม้แต่ในร้านของเรา น้ำปลอดรังสีระดับ 3 ยังมีเก็บเอาไว้แค่เพียงถังเดียว และแค่นั้นก็แทบจะเกินกำลังของพวกเราที่จะสั่งมาเก็บเอาไว้แล้ว”
เดวิดมีสีหน้าที่ครุ่นคิด ก่อนจะถามเพื่อทำความเข้าใจได้ถูกต้อง “แสดงว่าต้องมีน้ำบริสุทธิ์อยู่ด้วยใช่มั้ย แค่ราคานั้นแพงมาก และไม่มีใครสามารถนำมันมาขายได้? ผมเข้าใจถูกใช่มั้ย?”
รอยยิ้มอันงดงามหายไปจากใบหน้าของพนักงานขายแล้ว เสียงที่อ่อนหวานก็เช่นกัน โทนเสียงของเธอเริ่มสูงขึ้นอย่างหมดความอดทน
“น้ำบริสุทธิ์? ถ้าไม่ใช่ระดับมหาเศรษฐีจริง ๆ ไม่มีทางจะมีมันเอาไว้ในครอบครองได้หรอก และยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเห็นน้ำที่สะอาดกว่าระดับ 2 ออกมาขายตามร้านค้าแบบนี้ ตกลงคุณลูกค้าจะซื้อหรือไม่ซื้อค่ะ?” ยังดีที่เธอรักษามารยาทส่วนใหญ่เอาไว้ได้
เดวิดกระพริบตาถี่กับท่าทางของเธอ ก่อนจะพยักหน้า “ซื้อ! ผมต้องการน้ำปลอดรังสีระดับ 3 สำหรับเติมอ่างอาบน้ำได้ 3 อ่าง ส่งของไปยังที่อยู่นี้”
รอยยิ้มกว้างกลับมาอีกครั้ง เสียงที่อ่อนหวานก็เช่นกัน “ทั้งหมดก็ 30,000 เหรียญดาวค่ะ”
และเป็นสายตาของเดวิดที่แข็งค้างแทน เสียงที่ถามออกไปนั้นสูงอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองเพิ่งได้ยิน “30,000 หรือ 3,000 เหรียญดาวนะ?”
“30,000 ค่ะคุณลูกค้า”
เขาพูดไม่ออกแล้ว น้ำบริสุทธิ์ไร้การปนเปื้อนที่สถาบันนั้นฟรีเสียด้วยซ้ำ แต่กลับต้องมาซื้อน้ำปนเปื้อนด้วยราคาที่สูงลิ่วที่นี่? 15,000 คะแนนจีโนเชียวนะนั่น ทำไมไม่ปล้นกันไปเลยล่ะ!
ยังโชคดี ในกระเป๋าเป้ทั้ง 2 ใบที่เก็บได้พอจะมีเหรียญดาวติดอยู่บ้าง ถ้าเป็นในสภาพปกติ เดวิดไม่พกเหรียญดาวติดตัวมากขนาดนั้นเลยด้วยซ้ำ แต่ด้วยราคานี้ มันแทบจะทำให้เขาหมดตัวเลยจริง ๆ
แต่ด้วยความจำเป็นบังคับ เดวิดได้แต่พยักหน้าอย่างจำใจ และหยิบเหรียญดาวออกมายื่นให้เธอตามจำนวนที่บอก แลกกับคำสัญญาว่าสินค้าจะถูกส่งไปถึงเป้าหมายภายในระยะเวลา 3 ชั่วโมง
เขาเดินออกมาจากร้านทันทีที่ทุกอย่างเสร็จสิ้น สีหน้านั้นบอกบุญไม่รับ ปากก็พึมพำกับตัวเองเบา ๆ
“มืออาชีพ! ดูเหมือนว่าแม่สาวคนนี้จะรู้วิธีระงับกลิ่นอายของตัวเองดีไม่เบา”
ใช่แล้ว! เดวิดสัมผัสถึงจิตสังหารได้ ทั้งจากตัวของพนักงานสาวคนนั้น และจากอีก 2-3 คนที่ซ่อนอยู่ด้านหลังร้าน ดูเหมือนว่าเขาจะตกเป็นเป้าหมายแล้ว แต่ไม่แน่ใจว่าพวกนั้นจะลงมือตอนไหน บางทีอาจจะเป็นจุดส่งสินค้าก็ได้
รอยยิ้มเจ้าเลห์ชั่วร้ายผุดออกมาจากปากของเดวิด ไม่มีทางที่เขาจะยอมใช้น้ำปลอดรังสีระดับ 3 แช่ตัวหรอก น้ำนั้นถูกส่งไปเพื่อวัตถุประสงค์อื่น ส่วนน้ำที่จะใช้สำหรับรักษาตัว แน่นอน! มันต้องเป็นน้ำบริสุทธิ์อยู่แล้ว เดวิดมีแผนการสำหรับเรื่องนั้นอยู่
......................
ในห้องโถงที่ใหญ่และตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหรา กลุ่มของสาวงามและชายงามจำนวนหนึ่งกำลังยืนอยู่ที่ประตูทางเข้า เพื่อรอรับชายหนุ่มท่าทางหยิ่งยโสที่กำลังเดินเข้ามา พวกเขาโค้งทำความเคารพอย่างนอบน้อมเมื่อชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้
มีเพียงเสียงเบา ๆ ในลำคอเป็นการตอบรับเท่านั้น และแม้ว่าสายตาของชายหนุ่มจะจับจ้องอยู่ที่เนินอกอันขาวสล้างของสาวงามเหล่านั้น แต่มันก็แค่เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น เขาเดินผ่านเข้าไปด้านในห้องโถงอย่างไม่วอกแวกเลยแม้แต่น้อย
สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นทำให้ผู้ชายร่างอ้วนที่นั่งอยู่ภายในห้องโถงต้องวางแก้วไวน์ราคาแพงของตัวเองลง และรีบกล่าวทักทายออกมาด้วยน้ำเสียงกึ่งหัวเราะทันที
“เบต้าคาสล์! มีเรื่องอะไรอยู่ในใจ หรือว่าสาวงามที่ผมเตรียมเอาไว้ไม่ถูกใจ? จะให้เปลี่ยนชุดใหม่มาให้มั้ยครับ?”
สีหน้าของชายหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้ามานั้นเคร่งขรึมจริงจัง แววตานั้นมีความเสียดายอยู่เล็กน้อย แต่เรื่องที่เขารับคำสั่งมานั้นสำคัญกว่า
“ไม่ต้องหรอกหัวหน้าแกงค์อีออน ความนี้ผมมาด้วยเรื่องสำคัญจริง ๆ มันเป็นคำสั่งของท่านจ่าฝูงเองเลย” ไม่มีการอ้อมค้อมลีลา เบต้าคาสล์กล่าวเข้าเรื่องในทันทีที่เอ่ยปาก
สีหน้าที่ยิ้มแย้มของชายอ้วนไม่เหลืออยู่แล้วเหมือนกัน น้ำเสียงที่เคร่งขรึมกล่าวตอบรับออกมา “ผมกำลังรอฟังอยู่ครับ”
ชายหนุ่มกล่าวอธิบายเรื่องราวทั้งหมดออกมาในรวดเดียว แทบจะไม่มีการพลาดแม้แต่รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย
“อืม! ผมเข้าใจแล้ว ถ้าให้สรุปง่าย ๆ ก็คือตามจับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง มีรางวัลตอบแทนอย่างงาม จุดที่ยากคือเจ้าเด็กคนนี้ดูจะแข็งแกร่งไม่เบา ใช่หรือไม่ครับ” ชายอ้วนสรุปออกมาเป็นประโยคสั้น ๆ
เบต้าคาสล์พยักหน้า “ใจความหลัก ๆ ก็ประมาณนั้นแหละ”
รอยยิ้มบนใบหน้าของชายอ้วนกลับมาอีกครั้ง “รับทราบ และพร้อมปฏิบัติตามคำสั่งครับ! กรุณารอสักครู่ หลังจากโอนถ่ายข้อมูลของเจ้าเด็กนี่ออกไปให้คนของผมแล้ว เราก็สามารถเริ่มงานเลี้ยงฉลองกันได้เลยครับ รับรองว่าต้องได้ตัวเป้าหมายมาในเวลาไม่นานแน่ ฮ่าฮ่าฮ่า”
แล้วเขาก็กดปุ่มบนหน้าต่างโฮโลแกรมของตัวเองอย่างรวดเร็ว ข้อมูลที่เพิ่งได้รับมาจากชายหนุ่มก็ถูกส่งกระจายออกไปในทันที ชายร่างอ้วนเงยหน้าขึ้นมามองเบต้าคาสล์ทันทีหลังจากนั้น “เรียบร้อย ฉลองกันได้เลย”
..........................
เดวิดร่อนตัวลงบนระเบียงอย่างแผ่วเบา ก่อนจะทุบกระจกให้แตกเบา ๆ เพื่อยื่นมือเข้าไปปลดล็อคประตูจากด้านใน และพาตัวเองเข้าไปในห้องหรูหราอย่างเงียบ ๆ
“เสียงอะไร?” ดูเหมือนว่าเขาจะเงียบไม่พอ เสียงกระจกแตกนั่นทำให้ยามที่เฝ้าอยู่หน้าประตูห้องตื่นตัวขึ้นมา
“เสียงเหมือนกระจกแตก อาจมีนกโง่ ๆ บินมาชนก็ได้มั้ง หรือนายคิดว่ามีคนบุกเข้ามา?” อีกเสียงถามอย่างไม่ใส่ใจมากนัก
“ไม่น่าจะใช่คนหรอก แต่ต่อให้เป็นนกพวกเราก็ต้องเข้าไปตรวจดูอยู่ดี นายไปรายงานหัวหน้า ที่เหลือตามฉันเข้าไปข้างไหน” เสียงที่ 3 ดังขึ้น เขาน่าจะเป็นหัวหน้าชุดของยามกะนี้
เดวิดเคลื่อนตัวหลบให้พ้นออกจากประตู และในทันทีที่ยามทั้งหมดพาตัวผ่านเข้ามาในห้อง พวกเขาก็หมดสติลงไปทันที
ยามที่เฝ้าอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้เป็นเพียงแค่มนุษย์ธรรมดา พวกเขาไม่มีทางต่อต้านปีศาจในร่างมนุษย์อย่างเดวิดได้อยู่แล้ว
“อืม? น้ำบริสุทธิ์น่าจะเก็บอยู่ที่ไหนนะ?” เสียงพึมพำเบา ๆ ดังออกมาจากปาก มันเป็นเหตุผลหลักที่เขาแทรกซึมเข้ามาในคฤหาสน์ที่ดูหรูหราหลังนี้ หาน้ำบริสุทธิ์สำหรับนอนแช่รักษาตัว...