ตอนที่2 สัตว์ร้ายแรงค์1
หลังจากสามชั่วโมงผ่านไป
“หืม? ฉันยังมีชีวิตอยู่” เฮนริคลืมตาขึ้น ห้องยังคงมืดและยังไม่มีแสงสว่าง ดังนั้นเขาจึงคิดว่าการเข้าไปในอาคารต้องคำสาปเก่านั้นมันไม่ใช่ความฝัน เขารู้สึกดีใจที่ยังมีชีวิตอยู่
'ก่อนที่ฉันจะสลบไป ฉันได้ยินเสียงข้างหูของฉัน' มันเป็นจินตนาการของฉันเหรอ? เฮนริคพยายามนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เขาจะหมดสติและคิดว่า 'คงเป็นความคิดของฉันที่เล่นตลกกับฉันเอง'
เขาพยายามคิดว่ามันเป็นจินตนาการของเขาเพราะเขายังมีชีวิตอยู่แม้จะได้ยินเสียงนั้นแล้วก็ตาม
'ฉันต้องหาทางออกจากที่นี่ให้ได้ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม' หลังจากตื่นขึ้นมา เขาก็รู้สึกมีแรงและเริ่มค้นหาทางออก
'ติ๊ง
หากต้องการออกจากพื้นที่ทดสอบนี้ คุณจะต้องผ่านระดับทดสอบเริ่มต้นก่อน
ขณะที่ค้นหาทางออก ก็มีเสียงคล้ายเครื่องจักรแบบเดียวกับที่เขาได้ยินก่อนจะสลบไปก่อนหน้านี้ที่ข้างหูของเขาอีกครั้ง
"คุณคือใคร?"
คราวนี้เขาไม่สลบและถามเจ้าของเสียงนั้นในขณะที่เขากำลังระงับความกลัวภายในของตนเอง
'ติ๊ง
เลือดของผู้มาใหม่ตรงตามข้อกำหนดแล้ว
'ติ๊ง
เริ่มต้นกระบวนการผูกมัดสำหรับผู้มาใหม่
'ติ๊ง
ดำเนินการทอดสอบเบื้องต้นให้เสร็จสิ้นเพื่อเป็นเจ้าของถาวรในสนามทดสอบนี้
เสียงนั้นตอบกลับด้วยคำพูดใหม่ที่ทำให้เฮนริคงง
'ผู้มาใหม่ใหม่เหรอ? การแจ้งเตือนจากระบบหรอ?กระบวนการผูกมัด? สนามทดสอบ...เฮนริคนึกถึงคำพูดที่เขาได้ยินจากเสียงนั้นที่มาพร้อมกับเสียง 'ติ๊ง' ขณะนั้นเองเฮนริคก็พยายามหาทางออกอีกครั้ง
'รอสักครู่!' ทันใดนั้น เฮนริคก็ได้รับการข้อความใหม่
'สนามทดสอบ.... ที่นี่คือสนามทดสอบ!!' เฮนริคหยุดวิ่งเพราะเขารู้ว่าสนามทดสอบหมายถึงอะไร หมายถึงสถานที่ ที่สำนักที่มีชื่อเสียงส่งลูกศิษย์ไปแข่งขันและได้รับรางวัลมากมายในพื้นที่เหล่านั้น
“คุณเป็นใคร ฉันอยากจะเข้าร่วมการทดสอบนี้”
เสียงของบุคคลจากระบบที่ไม่รู้จัก บอกอีกด้วยว่าจะสามารถออกจากอาคารต้องคำสาปนี้ได้ก็ต่อเมื่อผ่านการทดสอบได้ เขาจึงอยากลอง
'ติ๊ง
เปิดการทดสอบใหม่ให้เสร็จสิ้นภายในไม่กี่วินาที โปรดรอ.
ทันทีที่เขาตกลงที่จะเข้าร่วมในการทดสอบ เขาก็ได้ยินเสียงแบบเดียวกันข้างหูของเขา แต่เมื่อเฮนริคโบกมือไปข้างหลัง เขาก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีใครอยู่ข้างหลังเขา
อย่างไรก็ตาม เฮนริคไม่ได้สนใจเรื่องนี้เพราะเขามุ่งความสนใจไปที่การทดสอบของเขาเพียงอย่างเดียว
'ติ๊ง
กำลังเริ่มการทดสอบครั้งใหม่ เสียงแจ้งเตือนพูดอีกครั้ง
เขาไม่ได้คิดมาก ก่อนจะได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอีกครั้งซึ่งมันบอกว่าการทดสอบครั้งใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
'ฮะ? การแจ้งเตือนนี้มันคืออะไร?' เฮนริคไม่เข้าใจคำพูดบางคำ อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีสติพอที่จะคิดถึงเรื่องนี้ก่อนที่ห้องมืดที่เขาอยู่นั้นจะสว่างไสวด้วยลูกแก้วแสงเล็กๆ ที่กำลังลอยอยู่
เขามองไปรอบๆ พบกับประตูบานหนึ่งที่อยู่ไกลออกไปก็เปิดออก และสิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนหมาป่าน่าเกลียดก็รีบวิ่งออกมาจากประตูนั้น
สัตว์ร้ายนั้นสูงหนึ่งเมตรและมีขนสีม่วงอ่อน ปากของมันเต็มไปด้วยฟันแหลมคมที่ส่องประกายแวววาว ระหว่างฟันเหล่านั้นมีน้ำลายของมันก็ไหลออกมา
'นั่นมันตัวอะไร? หมาป่าหลังม่วงแรงค์ 1 เหรอ?
เมื่อเฮนริคเห็นสิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะคล้ายหมาป่าออกมาจากห้องและยืนอยู่ตรงหน้าเขา เขาก็ตกใจมาก
มันมองเขาอย่างระมัดระวังราวกับว่ากำลังรอให้เฮนริคโจมตีมัน เขาคิดในใจและมองมันด้วยสีหน้าตกตะลึง
สัตว์ร้ายที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นหมาป่าหลังสีม่วงแรงค์ 1 ธรรมดาที่ได้รับการเลี้ยงดูโดยสำนักเพื่อฝึกฝนชนชั้นสูงรุ่นเยาว์ อย่างไรก็ตาม หมาป่าหลังม่วงที่อยู่ตรงหน้าเขาดูค่อนข้างแตกต่างจากที่เขาเคยเห็นในสำนักก่อนหน้านี้
'ติ๊ง
การทดสอบเบื้องต้น:- ฆ่าหมาป่าสีม่วงแรงค์ 1 ที่กลายพันธุ์
รางวัล:- 1) เป็นเจ้าของระบบอย่างแท้จริง
-2) ประตูทางออกจะเปิดออก
ในขณะที่เขามองดูหมาป่าหลังม่วงที่อยู่ข้างหน้าเขาอย่างระมัดระวังด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว เฮนริคก็ได้ยินเสียงดังอยู่ข้างหูของเขา
'อะไรวะเนี่ย! คุณหมายถึงมัน? ศิษย์ที่ทำงานธรรมดากวาดพื้นไปวันๆอย่างฉันจะฆ่าสัตว์กลายพันธุ์แรงค์ 1 ได้ยังไง? หลังจากได้ยินเสียงนั้น สิ่งแรกที่เขาทำคือสาปแช่งบุคคลที่กำลังดำเนินการทดสอบ
อย่างไรก็ตาม เขาเพียงแต่กร่นด่าอยู่ในใจ เพราะกลัวว่าบุคคลนั้นจะโกรธ
และที่เขานั้นกร่นด่าก็ไม่ได้ผิดอะไร เพราะมันเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับคนที่ไม่สามารถสัมผัสได้ถึงธาตุในธรรมชาติรอบตัวอย่างเขา จะต่อสู้กับสัตว์ร้ายแรงค์ 1
'ติ๊ง
'ติ๊ง
คำเตือน:- ฆ่าสัตว์ร้ายหรืออยู่ที่นี่จนกว่าคุณจะตาย
ท่ามกลางคำกร่นด่าในใจของเขา ก็มีเสียงที่ดังก้องข้างหูของเขาและเตือนเขาว่าอย่ากร่นด่าอีก เฮนริคได้แต่ส่ายหัวอย่างขมขื่น
'เขาอาจเป็นผู้ฝึกฝนระดับสูงที่สามารถคาดเดาความคิดภายในของฉันได้' เฮนริคหยุดคำกร่นด่าและมองไปที่หมาป่าหลังม่วงและคิดว่า 'ฉันเดาว่าฉันคงไม่มีโอกาสออกไปจากอาคารต้องคำสาปนี้ '
แม้ว่าเขาจะรู้สึกสิ้นหวัง แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะยอมแพ้เช่นนั้น ดังนั้นเขาจึงสำรวจห้องทันทีและพบอาวุธต่างๆ เรียงกันเป็นระเบียบเรียบร้อย
'ฉันต้องเตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่สัตว์ร้ายนี้จะโจมตี'
ด้วยความคิดนั้น เขาค่อย ๆ เริ่มเคลื่อนตัวไปยังชั้นวางอาวุธด้วยการก้าวเบา ๆ และในขณะเดียวกัน เขาก็จับตาดูหมาป่าหลังม่วงเพื่อระวังสำหรับการโจมตีอย่างกะทันหันของมัน
'อีกไม่กี่ก้าว'
สิ่งที่ต้องประหลาดใจคือหมาป่าหลังม่วงไม่โจมตีเขาด้วยซ้ำ ทำให้เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดังนั้นเขาจึงเพิ่มความเร็วของเขา
'โบร๋วววววว‘
ขณะที่เขาเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนไหว หมาป่าหลังม่วงก็หอนและกระโดดไปที่เฮนริค
'ไม่นะ!! ฉันทำไม่ได้' เฮนริคซึ่งยังอยู่ห่างจากชั้นวางอาวุธอยู่ระยะหนึ่ง รีบมองดูหมาป่าและคิดด้วยสีหน้าเป็นกังวล
