@Restaurant 5
“อ้าวไอ้น้อง! เอ็งมาได้ไง”
“ผมมีบุ๊คกิ้งแล้วนะครับ”
“หืม...” สายวันต่อมาโกศลเดินบิดกายออกจากห้องพัก เขาโหมทำงานมาหกสัปดาห์ติดจนร่างกายเริ่มประท้วง วันนี้จึงถือโอกาสปิดให้บริการสักวัน
“ไหนมาดูสิ” โกศลเปิดตารางการจองและปฏิทินส่วนตัว ช่วงนี้เขาอาจจะทำงานจนเบลอ แต่ค่อนข้างมั่นใจว่าบอกเลื่อนลูกค้าไปหมดแล้ว เมื่อเปิดดูหลายรอบจนมั่นใจว่าไม่ผิดแน่
“วันนี้พี่ไม่มีบุ๊คนะ”
“แต่ผมมีหลักฐาน”
“มั่วแล้ว”
“อ้าว! ทำไมว่าลูกค้ามั่วล่ะครับ”
“ใจเย็นก่อนนะครับคุณลูกค้า คือว่า...”
“หมายเหตุบอกว่าการันตีความพึงพอใจคืนเงินสิบเท่านะครับ”
“เออ...มันก็ใช่ครับแต่ว่า...” โกศลอึกอัก
วันนี้แม่บ้านก็ไม่เข้าซะด้วย ห้องหับนอกจากจะไม่พร้อมใช้งานแถมลูกค้าก็มีแค่คนเดียว จะทำยังไงล่ะทีนี้
“คุณลูกค้าจองห้องมาแบบไหนนะครับ”
“ออเดิร์ฟ”
“อ๋อ...เชี่ย!” โกศลอุทาน
ออเดิร์ฟแบบ LGBT ตามปกติต้องจับคู่ให้ได้ก่อนคอนเฟิร์มห้องและวันเวลากลับไป
“ว่ายังไงครับ คู่ผมมารึยัง”
“เชิญคุณลูกค้าเข้าไปนั่งรอสักครู่นะครับ เดี๋ยวผมรีบตามให้ และเผื่อเป็นการขอโทษผมจะบวกเพิ่มให้อีกหนึ่งชั่วโมง”
“ผมมีเวลาแค่ตามที่จองไว้ ถ้าไม่อย่างนั้นผมขอเงินคืนพร้อมค่าเสียเวลา”
“ฮะ”
“หรือคุณอยากให้ผมรีวิวตามจริงว่าบริการที่นี่เป็นยังไง”
“โธ่...! ถ้าตามจริงผมก็ต้องได้ห้าดาวอยู่แล้ว ขึ้นไปรอในห้องเย็นๆ ให้สบายใจก่อนนะครับ ขอเวลาผมแปบเดียว”
“ได้เลย!” ลูกค้าหน้าละอ่อนเดินล้วงกระเป๋าเดินขึ้นบันไดเลี้ยวไปยังห้องพัก
ท่าทางดูสบายใจแบบประหลาดๆ ไม่เหมือนลูกค้าทั่วไป แต่นั่นไม่ทำให้โกศลสบายใจตาม
เขาทุ่มเทแรงกายแรงใจกับธุรกิจนี้เป็นอย่างมาก ด้วยอายุเข้าเลขสี่แล้วเขาจึงอยากทำอะไรสำเร็จอย่างจริงจังกับคนอื่นบ้างสักที
โกศลไล่นิ้วเลื่อนหาคอนแทกต์หนุ่มๆ เหล่า LGBT ที่พอรู้จักและหวังจะพึ่งได้ในเวลานี้
บ้างก็ติดงาน บ้างก็อยู่ต่างจังหวัด บ้างก็เรียกค่าตัวราคาเกินค่าห้องพักไปอีก ซึ่งปกติแล้วลูกค้าต้องเป็นคนจ่ายทั้งสองฝ่าย ไม่เคยมีใครต้องซื้อหรือจ้างใครมานอนด้วย
“เอ๋....!?” ในช่วงที่ชีวิตกำลังหาทางออกไม่เจอ โกศลเหลือเห็นฟอร์เวิดเมลเตือนภัยจากเพื่อนร่วมธุรกิจโฮลเทลส่งต่อๆ กันมา
เขาไม่รอช้า รีบกดดูทันที
.
.
.
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“เกือบชั่วโมงแล้วนะครับ”
“รอสักครู่นะครับคุณลูกค้า เพื่อเป็นการขอโทษที่ทำให้เสียเวลาผมมี Welcome Drink มาให้ครับ”
“ไร้สาระน่ะ! ไหนครับคู่ของผม”
“ใกล้ถึงแล้วครับคุณลูกค้า”
“อีกกี่นาที”
“คุณลูกค้าดื่มน้ำสมุนไพรให้สดชื่นแล้วเข้าไปอาบน้ำให้สบายตัวรอได้เลยครับ รับรองอีกไม่นาน”
โกศลยกแก้วส่งให้ลูกค้าหน้าหวาน ใบหน้าหงิกงอไม่พอใจยอมยกดื่มแต่โดยดี
กลิ่นตะไคร้หอมและใบเตยผสานกันอย่างลงตัว มีสีชมพูจากกลีบกุหลาบ มีรสหวานกำลังดีและเย็นชื่นใจ
“เป็นไงบ้างครับ”
“ไอ้แก้วนี้มันทดแทนเวลาหนึ่งชั่วโมงไม่ได้หรอกนะครับ”
“ครับ! ผมเลยยกมาให้ทั้งเหยือกเลย” โกศลยิ้มรับแล้วรีบรินเติมจนเกือบล้นแก้ว
ด้วยความกระหายและรสชาติดีเยี่ยมลูกค้าหนุ่มดื่มอีกทีหมดไปสามแก้วได้
“นี้ผ้าเช็ดตัวครับ”
“ผมปวดฉี่”
“ก็เผื่ออาบน้ำเลยไง”
“ไหนล่ะคู่ผม”
“ก็บอกว่าใกล้ถึงแล้วไงครับ เชิญเข้าไปทำธุระก่อนเลยครับ เชิญ!”
โกศลดันร่างลูกค้าหนุ่มให้เข้าห้องน้ำ ตัวเขาเองก็เริ่มรู้สึกหน่วงที่ท้องน้อยประหลาดๆ แต่รีบจัดการไอ้เด็กหัวหมอรายนี้ก่อน
หวังจะมาหลอกกินเงินไอ้สนหนึ่งหมื่นบาทเหรอ ไม่มีทางซะหรอก!
“พี่ครับ! ผมร้อนเหลือเกิน”
“เออ! ร้อนเหมือนกัน”
